15-05-2025, 05:10 PM
(This post was last modified: 16-05-2025, 03:23 AM by Lust king 66. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
பவி அண்ணி ❤️ 11
சினேகா பதறிப்போயி படுக்கையிலிருந்து எழுந்து, குடுகுடுன்னு பாத்ரூமுக்குள்ள ஓடினா.
அவளோட மாம்பழக் கலர் பட்டுப் புடவை உடம்பை எடுத்து அவசரமா மறைச்சுக்கிட்டு ஓடினா
புடவை தரையில சரசரன்னு உரசிச்சு. பாத்ரூமுக்குள்ள நுழைஞ்சவ, கண்ணாடியை ஒரு நொடி பார்த்தா உதடு சிவந்து வீங்கி, தலைமுடி கலைஞ்சு, முகத்துல ஒரு புதுப்பொண்ணு வெட்கமும், ஆனா பதற்றமும் கலந்து தெரிஞ்சது.
அவள், வேகவேகமா குழாயைத் திறந்து, மூஞ்சி, கை, காலெல்லாம் தண்ணி விட்டு கழுவி, புடவையை இழுத்து சரி பண்ணிக்கிட்டு, மறுபடி அறைக்கு வந்தா.
சுரேஷ், வேட்டியை பாதி கட்டிக்கிட்டு, மேல சட்டை இல்லாம, கதவை மெதுவா திறந்து, தலையை எட்டி வெளிய பார்த்தான்.
அவனோட மார்புலயும் தோள்களிலயும் மல்லிப்பூ சிலது ஒட்டிக்கிட்டு, தலைமுடி கலைஞ்சு தோற்றத்துல இருந்தான்.
வெளிய, சூர்யா ஒரு சங்கடமான முகத்தோட நின்னுக்கிட்டு இருந்தான்.
சுரேஷ், அவனை முறைச்சு, “என்னடா, என்ன வேணும்?”னு கேட்டான், குரல் ஒரு எரிச்சலோட வந்தது.
சூர்யா, சுரேஷை நேர பாக்காம, வேற எங்கேயோ பார்த்த படி, சினேகாவோட அப்பாக்கு பாத்ரூம்ல விழுந்து அடிபட்டுடுச்சு,”னு மெதுவா சொன்னான்
சுரேஷ், கோவமா, “என்னடா உளறுற? இந்த நேரத்துல?”னு கத்தி, வேட்டியை இறுக்கி கட்டிக்கிட்டு, கதவுக்கு பக்கத்துல ஒரு அடி முன்னாடி வந்து நின்னான்.
சூர்யா, இப்போ நேருக்கு நேர் பார்த்து, “நான் உளறல. சினேகாவோட அப்பா பாத்ரூம்ல வழுக்கி விழுந்து, தலையில ரத்தம் வருது. கீழே எல்லாரும் கூடியிருக்காங்க. உன்னையும் சினேகாவையும் வரச் சொன்னாங்க,”னு தெளிவா சொன்னான்.
சுரேஷ், இன்னும் கடுப்பாகி, “அதுக்கு இப்படி நடு ராத்திரி வருவியா? வேற நேரமே இல்லையா? போடா, காலையில வர்றோம்,”னு சொல்லி, கதவை படார்னு மூடப் போனான்.
ஆனா, சூர்யா எரிச்சலோட, “இப்போ நீ வரலேன்னா உங்க அம்மா மேல வந்துடுவாங்க. எனக்கென்ன, நீ பார்த்துக்கோ,”னு சொல்லி, படபடன்னு மாடிப்படி இறங்கி கீழே போய்ட்டான்.
சுரேஷ், வேட்டியை இறுக்கி முடிச்சு, உள்ளே வந்து, பாத்ரூம் கதவுக்கு பக்கத்துல நின்னு, “சினேகா, உன் அப்பாக்கு பாத்ரூம்ல விழுந்து தலையில அடிபட்டுடுச்சாம். கீழே எல்லாரும் இருக்காங்க, நம்மளை வரச் சொல்றாங்க,”னு சொன்னான்,
குரல் ஒரு சலிப்போட வந்தது. சினேகா, “என்ன? எப்படி?”னு அதிர்ச்சியோட கேட்டுக்கிட்டே, வேகமா புடவையை இழுத்து சரி பண்ணிக்கிட்டா
அவளோட முகம் வெளிறி, கண்கள் கவலையில கலங்கி இருந்தது. சுரேஷ், கட்டிலோட மூலையில உட்கார்ந்து, “கண்டிப்பா இப்பவே கீழே போயித்தான் ஆகணுமா? காலையில பார்க்கலாமே?”னு கேட்டான்,
முகத்துல ஒரு எரிச்சல் தெரிஞ்சது. சினேகா, என்ன சொல்றதுன்னு ஒரு நொடி யோசிச்சுக்கிட்டு,
“இல்ல, அப்பாக்கு அடிபட்டிருக்கு, இப்போ போயி பார்க்கணும்,”னு மெதுவா சொல்லி, கதவைத் திறக்கப் போனா.
அப்போ, கீழேயிருந்து சுந்தரவல்லியோட குரல், “சுரேஷ், சினேகா, கீழே வாங்க!”னு கேட்டது,
சுரேஷ், கடுப்போட சட்டையை எடுத்து மாட்டிக்கிட்டு, “, வா,”னு சினேகாவை பார்த்து சொன்னான். சினேகா, புடவையை இன்னொரு தடவை இழுத்து சரி பண்ணி, மெதுவா மாடிப்படி இறங்கி, சுரேஷோட பின்னாடி கீழே வந்தா.
அவங்க ஹாலுக்கு வந்தப்போ, எல்லாரோட பார்வையும் அவங்க மேல விழுந்து, மௌனம் அங்கே நிரம்பிச்சு. சினேகாவோட புடவை கொஞ்சம் கசங்கி, தலைமுடி இன்னும் முழுசா சரி பண்ணல, உதடு சிவந்து வீங்கி, ஒரு சங்கடமான தோற்றத்துல இருந்தா.
சூர்யா, அவளை ஒரு நொடி பார்த்து, உடனே பார்வையை மாற்றிக்கிட்டான், ஆனா அவனோட கண்கள் ஒரு வினாடி அவளோட உதட்டுல தங்குனது.
சுரேஷ், எல்லாரையும் ஒரு முறை முறைச்சு, “என்ன ஆச்சு? ”னு கேட்டான், குரல் ஒரு எரிச்சலோட வந்தது.
சுந்தரவல்லி, ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டு, “உன் மாமனார் பாத்ரூம்ல வழுக்கி விழுந்துட்டாரு. தலையில அடிபட்டு, ரத்தம் வந்தது. டாக்டர் வந்து இப்போ கட்டு போட்டு, சோபால உட்கார வச்சிருக்காரு,”னு சொன்னா,
சினேகா, இதைக் கேட்டு, உடனே ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த அப்பாவோட பக்கத்துல ஓடிப்போயி, அவர் பக்கத்துல உட்கார்ந்து, “பா, என்னாச்சு? எப்படி விழுந்தீங்க? இப்போ எப்படி இருக்கு?”னு விசாரிச்சா,
கண்கள் கலங்கி, கைகள் அவர் கையை இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. அவர், தலையில் வெள்ளை கட்டோட, ஒரு புன்னகையோட, “ஒன்னும் இல்லமா, கொஞ்சம் வழுக்கி விழுந்துட்டேன். இப்போ பரவால, டாக்டர் பார்த்துட்டாரு,”னு மெதுவா சொன்னார்.
சுரேஷ், இதை எல்லாம் ஒரு கடுப்போட பார்த்துக்கிட்டு, ஹாலோட மூலையில நாற்காலியில உட்கார்ந்து, தரையை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான், அவனோட மனசு இன்னும் எரிச்சலோட துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.
ஒரு அரை மணி நேரம் கழிச்சு, எல்லாரும் மெதுவா அவரவர் ரூமுக்கு கலைஞ்சு போய்ட்டாங்க. சினேகாவோட அப்பா, மெதுவா எழுந்து, “போமா, மாப்பிள்ளை வெயிட் பண்ணுறாரு. நீ இங்கே இருக்க வேணாம்,”னு சொன்னார்,
குரல் ஒரு அன்போட இருந்தது. சினேகா, உடனே, “இல்லப்பா, உங்களை விட்டுட்டு எப்படி போறது? நான் போக மாட்டேன், உங்க கூடவே இருக்கேன்,”னு சொல்லி, சோபாவில் அவர் பக்கத்துல மெதுவா உட்கார்ந்து, அவர் கையை இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்டு, அவரோட தோளில் தலை சாச்சு உட்கார்ந்தா.
அவளோட மனசு, அப்பாவோட உடல்நிலையை நினைச்சு கவலையில தவிச்சது. சுரேஷ், இதை பார்த்து, ஒரு வார்த்தையும் பேசாம, கடகடன்னு மாடிப்படி ஏறி, பெட்ரூம் கதவை படார்னு அடிச்சு சாத்தினான்.
அந்த சத்தம், கீழே இருந்த சினேகாவுக்கு தெளிவா கேட்டது. அவளோட மனசு ஒரு நொடி தடுமாறினாலும், அப்பாவோட கையை இறுக்கி பிடிச்சு, “ நான் இங்கேயே இருக்கேன்,”னு மெதுவா சொன்னா, கண்கள் கவலையில நனைஞ்சு இருந்தது.
காலை விடிஞ்சப்போ, வீட்டுல ஒரு கனமான அமைதி நிரம்பியிருந்தது. காபி வாசனையும், சமையலறையில இருந்து வந்த இட்லி மணமும் வீட்டை நிரப்பினாலும், எல்லாரோட மனசும் ஒரு கவலையில இருந்தது.
சினேகாவும் சுரேஷும் பிளான் பண்ணிருந்த கேரளா ஹனிமூன் ட்ரிப்பை கேன்சல் பண்ணிடலாமானு எல்லாரும் மெதுவா பேசிக்கிட்டாங்க.
சுந்தரவல்லி ரஞ்சித்து கிட்ட, “இப்போ இந்த பயணம் வேணாம்னு தோணுது. மாமனார் உடம்பு சரியாகட்டும், அப்புறம் பார்க்கலாம்,”னு சொல்லிக்கிட்டு, இருந்தா.
ஆனா, சினேகாவோட அப்பா, இதைக் கேட்டு “இதெல்லாம் ஒரு விஷயமா? இது சின்ன அடி, பரவாயில்ல. அவங்க சந்தோஷமா இருக்கட்டும், இதுக்காக ட்ரிப் கேன்சல் பண்ண வேணாம்,”னு உறுதியா சொன்னார்.
இதைக் கேட்டு, எல்லாரும் ஒரு முடிவுக்கு வந்து, ஹனிமூன் ட்ரிப்புக்கு ஏற்பாடு செய்ய ஆரம்பிச்சாங்க. ஒரு சொகுசு கார் புக் பண்ணப்பட்டு, சினேகாவும் சுரேஷும் கேரளாவுக்கு கிளம்புறதுக்கு ரெடியானாங்க.
சினேகா, ஒரு எளிமையான பச்சை புடவை கட்டிக்கிட்டு, கூந்தலை ஒரு சின்ன முடிச்சா கட்டி, ஒரு மெல்லிய தங்கச் சங்கிலியும், சின்ன மூக்குத்தியும் போட்டுக்கிட்டு, காருக்குள்ள ஏறி உட்கார்ந்தா.
அவளோட மனசு, அப்பாவோட உடல்நிலையை நினைச்சு கவலை அலையில மிதந்துக்கிட்டு இருந்தது.
‘பாவம், இப்போ எப்படி இருக்காரோ? டாக்டர் சரியா பார்த்துட்டாரா?’னு மனசு தவிச்சது.
சுரேஷ் வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் போட்டுக்கிட்டு, ஒரு கூலிங் கிளாஸை மாட்டிக்கிட்டு, காருக்குள்ள உட்கார்ந்தான், ஆனா அவனோட முகம் இன்னும் ஒரு கடுப்போடயே இருந்தது.
.
சௌமியா, “சித்தி, சீக்கிரம் வந்துடுங்க! எனக்கு சாக்லேட் வாங்கிட்டு வாங்க!”னு கையை ஆட்டி குறும்பு சிரிப்போட கத்தினா.
சுந்தரவல்லி, “நல்லா பார்த்து, பத்திரமா போய்ட்டு வாங்க,”னு சொல்லி, ஒரு அம்மாவோட அக்கறையோட சொன்னா.
ரஞ்சித், “டேய், கேரளாவுல குடிச்சுட்டு கும்மாளம் போடாம, சரியா இரு,”னு சுரேஷை பார்த்து சிரிச்சான்.
கார், வீட்டு வாசல்ல இருந்து மெதுவா புறப்பட்டப்போ, வாசல்ல குடும்பமா எல்லாரும் நின்னு, சினேகாவையும் சுரேஷையும் வழியனுப்பி வச்சாங்க
எல்லாரும் வீட்டுக்குள்ள கலைஞ்சு போனப்போ, பவியும் சூர்யாவும் மட்டும் வாசல்ல தேங்கி நின்னாங்க.
பவி, ஒரு வெளிர் நீல புடவைல, மெல்லிய தங்க நகைகளோட நின்னிருந்தா. அவளோட கூந்தல், மல்லிகைப் பூ சொருகி, இடுப்பு வரை ஆடி மயக்கமான மணத்தை வீசிச்சு.
சூர்யா கருப்பு டீ-ஷர்ட்டும் நீல
ஜீன்ஸும் போட்டுக்கிட்டு, கைகளை பாக்கெட்டுக்குள்ள வச்சு, ஒரு மௌனமான பார்வையோட பவியை பார்த்தான்.
பவியும் சூர்யாவும் ஒருத்தர் கண்ணை ஒருத்தர் மாறி மாறி பார்த்தாங்க, ஆனா ஒரு வார்த்தையும் பேசல. பவியோட கண்கள் கோபமும் குழப்பமும் கலந்த பார்வையோட, சூர்யாவை உரசி, ‘இனி இப்படி பார்க்காத,’னு எச்சரிக்குற மாதிரி இருந்தது.
சூர்யாவோட மனசு, ‘அண்ணி இன்னும் மன்னிக்கலையா? இனி என்ன பண்ண?’னு தவிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.
பவி, ஒரு நொடி அவனை பார்த்துட்டு, தலை குனிஞ்சு, மெதுவா வீட்டுக்குள்ள நடந்து போனா.
அந்த இளமையான இல்லத்தரசி, புடவையில முதுகு காட்டி நடக்கும்போ, அவளோட பின்புற செழுமையும், புடவையில தெரிஞ்ச திராட்சி மாதிரியான இடுப்பு வளைவும், சூர்யாவோட கண்களுக்கு ஒரு விருந்தாக இருந்தது.
அவளோட நடைக்கு ஏத்த மாதிரி, சூத்து சதைகள் ஒரு மென்மையான தாளத்துல ஆடின,
புடவை அவளோட மேனியை இறுக்கமா பற்றி, ஒவ்வொரு அடியிலும் அவளோட இடுப்பு மெல்ல தெரிஞ்சது
திடீர்னு, தோட்டக்காரன் முத்து, “பவித்ரா அம்மா!”னு உரத்து கூப்பிட்டான். பவி, திரும்பி பார்த்து, மெதுவா அவன் பக்கமா நடந்து வந்தா.
அவள் நடக்கும்போ, ஜாக்கெட்டுக்குள்ள இருந்த முலைகள் மெல்ல குலுங்கி நடனம் ஆடுற மாதிரி இருந்தது, சூர்யாவோட உடம்பு ஒரு நொடி சூடாகி, தண்டு விறைக்க ஆரம்பிச்சது.
சூர்யா, அவளை மேல இருந்து கீழ வரை பார்த்தான், ஜாக்கெட்டோட முலைகள் முட்டிக்கொண்டு, கும்மென்னு செழுமையான வடிவத்துல நின்னது.
புடவையில தெரிஞ்ச அவளோட தொடைகளோட திரட்சி,
, அவனை மயக்கி பிரமிக்க வச்சது.
ஆனா, சூர்யாவோட அந்த கள்ளப் பார்வையை பவி கவனிச்சுட்டா.
அவள், ஒரு கோவமான முறைப்போட, கண்களால அவனை குத்துர மாதிரி பார்த்தா, அவளோட பார்வை, ‘இன்னொரு தடவ இப்படி பார்த்த, உன்னை விட மாட்டேன்,’னு எச்சரிக்குற மாதிரி இருந்தது.
சூர்யா, பதறி, பார்வையை திருப்பிக்கிட்டு, “ரஞ்சித் சொன்ன வேலையை பார்க்கணும்,”னு முனகிக்கிட்டு, வேகமா தோட்டத்து பக்கம் ஓடிப்போய்ட்டான்.
பவி, ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டு, மெதுவா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சு, சமையலறைக்கு போனா.
அவளோட மனசு, சூர்யாவோட பார்வையால இன்னும் குழம்பி, ஒரு கனமான உணர்வோட தவிச்சது. அவள், சமையலறையில கத்தியை எடுத்து, காய்கறி நறுக்க ஆரம்பிச்சா, ஆனா மனசு, ‘இவனுக்கு இன்னும் புத்தி வரலையா?’னு எரிச்சலோட துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.
சினேகா பதறிப்போயி படுக்கையிலிருந்து எழுந்து, குடுகுடுன்னு பாத்ரூமுக்குள்ள ஓடினா.
அவளோட மாம்பழக் கலர் பட்டுப் புடவை உடம்பை எடுத்து அவசரமா மறைச்சுக்கிட்டு ஓடினா
புடவை தரையில சரசரன்னு உரசிச்சு. பாத்ரூமுக்குள்ள நுழைஞ்சவ, கண்ணாடியை ஒரு நொடி பார்த்தா உதடு சிவந்து வீங்கி, தலைமுடி கலைஞ்சு, முகத்துல ஒரு புதுப்பொண்ணு வெட்கமும், ஆனா பதற்றமும் கலந்து தெரிஞ்சது.
அவள், வேகவேகமா குழாயைத் திறந்து, மூஞ்சி, கை, காலெல்லாம் தண்ணி விட்டு கழுவி, புடவையை இழுத்து சரி பண்ணிக்கிட்டு, மறுபடி அறைக்கு வந்தா.
சுரேஷ், வேட்டியை பாதி கட்டிக்கிட்டு, மேல சட்டை இல்லாம, கதவை மெதுவா திறந்து, தலையை எட்டி வெளிய பார்த்தான்.
அவனோட மார்புலயும் தோள்களிலயும் மல்லிப்பூ சிலது ஒட்டிக்கிட்டு, தலைமுடி கலைஞ்சு தோற்றத்துல இருந்தான்.
வெளிய, சூர்யா ஒரு சங்கடமான முகத்தோட நின்னுக்கிட்டு இருந்தான்.
சுரேஷ், அவனை முறைச்சு, “என்னடா, என்ன வேணும்?”னு கேட்டான், குரல் ஒரு எரிச்சலோட வந்தது.
சூர்யா, சுரேஷை நேர பாக்காம, வேற எங்கேயோ பார்த்த படி, சினேகாவோட அப்பாக்கு பாத்ரூம்ல விழுந்து அடிபட்டுடுச்சு,”னு மெதுவா சொன்னான்
சுரேஷ், கோவமா, “என்னடா உளறுற? இந்த நேரத்துல?”னு கத்தி, வேட்டியை இறுக்கி கட்டிக்கிட்டு, கதவுக்கு பக்கத்துல ஒரு அடி முன்னாடி வந்து நின்னான்.
சூர்யா, இப்போ நேருக்கு நேர் பார்த்து, “நான் உளறல. சினேகாவோட அப்பா பாத்ரூம்ல வழுக்கி விழுந்து, தலையில ரத்தம் வருது. கீழே எல்லாரும் கூடியிருக்காங்க. உன்னையும் சினேகாவையும் வரச் சொன்னாங்க,”னு தெளிவா சொன்னான்.
சுரேஷ், இன்னும் கடுப்பாகி, “அதுக்கு இப்படி நடு ராத்திரி வருவியா? வேற நேரமே இல்லையா? போடா, காலையில வர்றோம்,”னு சொல்லி, கதவை படார்னு மூடப் போனான்.
ஆனா, சூர்யா எரிச்சலோட, “இப்போ நீ வரலேன்னா உங்க அம்மா மேல வந்துடுவாங்க. எனக்கென்ன, நீ பார்த்துக்கோ,”னு சொல்லி, படபடன்னு மாடிப்படி இறங்கி கீழே போய்ட்டான்.
சுரேஷ், வேட்டியை இறுக்கி முடிச்சு, உள்ளே வந்து, பாத்ரூம் கதவுக்கு பக்கத்துல நின்னு, “சினேகா, உன் அப்பாக்கு பாத்ரூம்ல விழுந்து தலையில அடிபட்டுடுச்சாம். கீழே எல்லாரும் இருக்காங்க, நம்மளை வரச் சொல்றாங்க,”னு சொன்னான்,
குரல் ஒரு சலிப்போட வந்தது. சினேகா, “என்ன? எப்படி?”னு அதிர்ச்சியோட கேட்டுக்கிட்டே, வேகமா புடவையை இழுத்து சரி பண்ணிக்கிட்டா
அவளோட முகம் வெளிறி, கண்கள் கவலையில கலங்கி இருந்தது. சுரேஷ், கட்டிலோட மூலையில உட்கார்ந்து, “கண்டிப்பா இப்பவே கீழே போயித்தான் ஆகணுமா? காலையில பார்க்கலாமே?”னு கேட்டான்,
முகத்துல ஒரு எரிச்சல் தெரிஞ்சது. சினேகா, என்ன சொல்றதுன்னு ஒரு நொடி யோசிச்சுக்கிட்டு,
“இல்ல, அப்பாக்கு அடிபட்டிருக்கு, இப்போ போயி பார்க்கணும்,”னு மெதுவா சொல்லி, கதவைத் திறக்கப் போனா.
அப்போ, கீழேயிருந்து சுந்தரவல்லியோட குரல், “சுரேஷ், சினேகா, கீழே வாங்க!”னு கேட்டது,
சுரேஷ், கடுப்போட சட்டையை எடுத்து மாட்டிக்கிட்டு, “, வா,”னு சினேகாவை பார்த்து சொன்னான். சினேகா, புடவையை இன்னொரு தடவை இழுத்து சரி பண்ணி, மெதுவா மாடிப்படி இறங்கி, சுரேஷோட பின்னாடி கீழே வந்தா.
அவங்க ஹாலுக்கு வந்தப்போ, எல்லாரோட பார்வையும் அவங்க மேல விழுந்து, மௌனம் அங்கே நிரம்பிச்சு. சினேகாவோட புடவை கொஞ்சம் கசங்கி, தலைமுடி இன்னும் முழுசா சரி பண்ணல, உதடு சிவந்து வீங்கி, ஒரு சங்கடமான தோற்றத்துல இருந்தா.
சூர்யா, அவளை ஒரு நொடி பார்த்து, உடனே பார்வையை மாற்றிக்கிட்டான், ஆனா அவனோட கண்கள் ஒரு வினாடி அவளோட உதட்டுல தங்குனது.
சுரேஷ், எல்லாரையும் ஒரு முறை முறைச்சு, “என்ன ஆச்சு? ”னு கேட்டான், குரல் ஒரு எரிச்சலோட வந்தது.
சுந்தரவல்லி, ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டு, “உன் மாமனார் பாத்ரூம்ல வழுக்கி விழுந்துட்டாரு. தலையில அடிபட்டு, ரத்தம் வந்தது. டாக்டர் வந்து இப்போ கட்டு போட்டு, சோபால உட்கார வச்சிருக்காரு,”னு சொன்னா,
சினேகா, இதைக் கேட்டு, உடனே ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த அப்பாவோட பக்கத்துல ஓடிப்போயி, அவர் பக்கத்துல உட்கார்ந்து, “பா, என்னாச்சு? எப்படி விழுந்தீங்க? இப்போ எப்படி இருக்கு?”னு விசாரிச்சா,
கண்கள் கலங்கி, கைகள் அவர் கையை இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. அவர், தலையில் வெள்ளை கட்டோட, ஒரு புன்னகையோட, “ஒன்னும் இல்லமா, கொஞ்சம் வழுக்கி விழுந்துட்டேன். இப்போ பரவால, டாக்டர் பார்த்துட்டாரு,”னு மெதுவா சொன்னார்.
சுரேஷ், இதை எல்லாம் ஒரு கடுப்போட பார்த்துக்கிட்டு, ஹாலோட மூலையில நாற்காலியில உட்கார்ந்து, தரையை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான், அவனோட மனசு இன்னும் எரிச்சலோட துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.
ஒரு அரை மணி நேரம் கழிச்சு, எல்லாரும் மெதுவா அவரவர் ரூமுக்கு கலைஞ்சு போய்ட்டாங்க. சினேகாவோட அப்பா, மெதுவா எழுந்து, “போமா, மாப்பிள்ளை வெயிட் பண்ணுறாரு. நீ இங்கே இருக்க வேணாம்,”னு சொன்னார்,
குரல் ஒரு அன்போட இருந்தது. சினேகா, உடனே, “இல்லப்பா, உங்களை விட்டுட்டு எப்படி போறது? நான் போக மாட்டேன், உங்க கூடவே இருக்கேன்,”னு சொல்லி, சோபாவில் அவர் பக்கத்துல மெதுவா உட்கார்ந்து, அவர் கையை இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்டு, அவரோட தோளில் தலை சாச்சு உட்கார்ந்தா.
அவளோட மனசு, அப்பாவோட உடல்நிலையை நினைச்சு கவலையில தவிச்சது. சுரேஷ், இதை பார்த்து, ஒரு வார்த்தையும் பேசாம, கடகடன்னு மாடிப்படி ஏறி, பெட்ரூம் கதவை படார்னு அடிச்சு சாத்தினான்.
அந்த சத்தம், கீழே இருந்த சினேகாவுக்கு தெளிவா கேட்டது. அவளோட மனசு ஒரு நொடி தடுமாறினாலும், அப்பாவோட கையை இறுக்கி பிடிச்சு, “ நான் இங்கேயே இருக்கேன்,”னு மெதுவா சொன்னா, கண்கள் கவலையில நனைஞ்சு இருந்தது.
காலை விடிஞ்சப்போ, வீட்டுல ஒரு கனமான அமைதி நிரம்பியிருந்தது. காபி வாசனையும், சமையலறையில இருந்து வந்த இட்லி மணமும் வீட்டை நிரப்பினாலும், எல்லாரோட மனசும் ஒரு கவலையில இருந்தது.
சினேகாவும் சுரேஷும் பிளான் பண்ணிருந்த கேரளா ஹனிமூன் ட்ரிப்பை கேன்சல் பண்ணிடலாமானு எல்லாரும் மெதுவா பேசிக்கிட்டாங்க.
சுந்தரவல்லி ரஞ்சித்து கிட்ட, “இப்போ இந்த பயணம் வேணாம்னு தோணுது. மாமனார் உடம்பு சரியாகட்டும், அப்புறம் பார்க்கலாம்,”னு சொல்லிக்கிட்டு, இருந்தா.
ஆனா, சினேகாவோட அப்பா, இதைக் கேட்டு “இதெல்லாம் ஒரு விஷயமா? இது சின்ன அடி, பரவாயில்ல. அவங்க சந்தோஷமா இருக்கட்டும், இதுக்காக ட்ரிப் கேன்சல் பண்ண வேணாம்,”னு உறுதியா சொன்னார்.
இதைக் கேட்டு, எல்லாரும் ஒரு முடிவுக்கு வந்து, ஹனிமூன் ட்ரிப்புக்கு ஏற்பாடு செய்ய ஆரம்பிச்சாங்க. ஒரு சொகுசு கார் புக் பண்ணப்பட்டு, சினேகாவும் சுரேஷும் கேரளாவுக்கு கிளம்புறதுக்கு ரெடியானாங்க.
சினேகா, ஒரு எளிமையான பச்சை புடவை கட்டிக்கிட்டு, கூந்தலை ஒரு சின்ன முடிச்சா கட்டி, ஒரு மெல்லிய தங்கச் சங்கிலியும், சின்ன மூக்குத்தியும் போட்டுக்கிட்டு, காருக்குள்ள ஏறி உட்கார்ந்தா.
அவளோட மனசு, அப்பாவோட உடல்நிலையை நினைச்சு கவலை அலையில மிதந்துக்கிட்டு இருந்தது.
‘பாவம், இப்போ எப்படி இருக்காரோ? டாக்டர் சரியா பார்த்துட்டாரா?’னு மனசு தவிச்சது.
சுரேஷ் வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் போட்டுக்கிட்டு, ஒரு கூலிங் கிளாஸை மாட்டிக்கிட்டு, காருக்குள்ள உட்கார்ந்தான், ஆனா அவனோட முகம் இன்னும் ஒரு கடுப்போடயே இருந்தது.
.
சௌமியா, “சித்தி, சீக்கிரம் வந்துடுங்க! எனக்கு சாக்லேட் வாங்கிட்டு வாங்க!”னு கையை ஆட்டி குறும்பு சிரிப்போட கத்தினா.
சுந்தரவல்லி, “நல்லா பார்த்து, பத்திரமா போய்ட்டு வாங்க,”னு சொல்லி, ஒரு அம்மாவோட அக்கறையோட சொன்னா.
ரஞ்சித், “டேய், கேரளாவுல குடிச்சுட்டு கும்மாளம் போடாம, சரியா இரு,”னு சுரேஷை பார்த்து சிரிச்சான்.
கார், வீட்டு வாசல்ல இருந்து மெதுவா புறப்பட்டப்போ, வாசல்ல குடும்பமா எல்லாரும் நின்னு, சினேகாவையும் சுரேஷையும் வழியனுப்பி வச்சாங்க
எல்லாரும் வீட்டுக்குள்ள கலைஞ்சு போனப்போ, பவியும் சூர்யாவும் மட்டும் வாசல்ல தேங்கி நின்னாங்க.
பவி, ஒரு வெளிர் நீல புடவைல, மெல்லிய தங்க நகைகளோட நின்னிருந்தா. அவளோட கூந்தல், மல்லிகைப் பூ சொருகி, இடுப்பு வரை ஆடி மயக்கமான மணத்தை வீசிச்சு.
சூர்யா கருப்பு டீ-ஷர்ட்டும் நீல
ஜீன்ஸும் போட்டுக்கிட்டு, கைகளை பாக்கெட்டுக்குள்ள வச்சு, ஒரு மௌனமான பார்வையோட பவியை பார்த்தான்.
பவியும் சூர்யாவும் ஒருத்தர் கண்ணை ஒருத்தர் மாறி மாறி பார்த்தாங்க, ஆனா ஒரு வார்த்தையும் பேசல. பவியோட கண்கள் கோபமும் குழப்பமும் கலந்த பார்வையோட, சூர்யாவை உரசி, ‘இனி இப்படி பார்க்காத,’னு எச்சரிக்குற மாதிரி இருந்தது.
சூர்யாவோட மனசு, ‘அண்ணி இன்னும் மன்னிக்கலையா? இனி என்ன பண்ண?’னு தவிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.
பவி, ஒரு நொடி அவனை பார்த்துட்டு, தலை குனிஞ்சு, மெதுவா வீட்டுக்குள்ள நடந்து போனா.
அந்த இளமையான இல்லத்தரசி, புடவையில முதுகு காட்டி நடக்கும்போ, அவளோட பின்புற செழுமையும், புடவையில தெரிஞ்ச திராட்சி மாதிரியான இடுப்பு வளைவும், சூர்யாவோட கண்களுக்கு ஒரு விருந்தாக இருந்தது.
அவளோட நடைக்கு ஏத்த மாதிரி, சூத்து சதைகள் ஒரு மென்மையான தாளத்துல ஆடின,
புடவை அவளோட மேனியை இறுக்கமா பற்றி, ஒவ்வொரு அடியிலும் அவளோட இடுப்பு மெல்ல தெரிஞ்சது
திடீர்னு, தோட்டக்காரன் முத்து, “பவித்ரா அம்மா!”னு உரத்து கூப்பிட்டான். பவி, திரும்பி பார்த்து, மெதுவா அவன் பக்கமா நடந்து வந்தா.
அவள் நடக்கும்போ, ஜாக்கெட்டுக்குள்ள இருந்த முலைகள் மெல்ல குலுங்கி நடனம் ஆடுற மாதிரி இருந்தது, சூர்யாவோட உடம்பு ஒரு நொடி சூடாகி, தண்டு விறைக்க ஆரம்பிச்சது.
சூர்யா, அவளை மேல இருந்து கீழ வரை பார்த்தான், ஜாக்கெட்டோட முலைகள் முட்டிக்கொண்டு, கும்மென்னு செழுமையான வடிவத்துல நின்னது.
புடவையில தெரிஞ்ச அவளோட தொடைகளோட திரட்சி,
, அவனை மயக்கி பிரமிக்க வச்சது.
ஆனா, சூர்யாவோட அந்த கள்ளப் பார்வையை பவி கவனிச்சுட்டா.
அவள், ஒரு கோவமான முறைப்போட, கண்களால அவனை குத்துர மாதிரி பார்த்தா, அவளோட பார்வை, ‘இன்னொரு தடவ இப்படி பார்த்த, உன்னை விட மாட்டேன்,’னு எச்சரிக்குற மாதிரி இருந்தது.
சூர்யா, பதறி, பார்வையை திருப்பிக்கிட்டு, “ரஞ்சித் சொன்ன வேலையை பார்க்கணும்,”னு முனகிக்கிட்டு, வேகமா தோட்டத்து பக்கம் ஓடிப்போய்ட்டான்.
பவி, ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டு, மெதுவா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சு, சமையலறைக்கு போனா.
அவளோட மனசு, சூர்யாவோட பார்வையால இன்னும் குழம்பி, ஒரு கனமான உணர்வோட தவிச்சது. அவள், சமையலறையில கத்தியை எடுத்து, காய்கறி நறுக்க ஆரம்பிச்சா, ஆனா மனசு, ‘இவனுக்கு இன்னும் புத்தி வரலையா?’னு எரிச்சலோட துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.