Fantasy இருட்டின் ஆழத்தில்... வக்கிரத்தின் வாசனை! (BDSM Story) 28.05.2025

[Ayns]

வித்யாவுக்கும் அர்ஜுனுக்கும் இடையிலான ஆன்லைன் உறவு அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்ந்தது. வெறும் கட்டளைகளும் கீழ்ப்படிதலும் மட்டும் இல்லாமல், அவர்கள் இருவரும் ஆன்லைனில் சில BDSM விளையாட்டுகளையும் சோதனைகளையும் முயற்சிக்கத் தொடங்கினர். இந்த விளையாட்டுகள் வித்யாவின் உணர்வுகளை ஆழமாகத் தூண்டின, அதே நேரத்தில் அவளுடைய எல்லைகளை அவள் தானே கண்டறியவும் உதவின.

ஒரு நாள் அர்ஜுன் வித்யாவுக்கு ஒரு செய்தியை அனுப்பினார்: "வசந்தம், இன்று நாம் ஒரு 'மௌன விளையாட்டு' விளையாடப் போகிறோம். அடுத்த 24 மணி நேரத்திற்கு நீங்கள் எனக்கு எழுத்துப்பூர்வமாக மட்டுமே பதிலளிக்க வேண்டும். எந்தவிதமான குரல் அழைப்புகளோ அல்லது வீடியோ அழைப்புகளோ கூடாது. உங்கள் எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் வார்த்தைகளால் மட்டுமே வெளிப்படுத்த வேண்டும். புரிகிறதா?"

அர்ஜுனின் அந்த செய்தி வித்யாவின் போன் திரையில் மின்னியபோது, அவள் ஒரு கணம் திகைத்து நின்றாள். அவளுடைய விரல்கள் தட்டச்சு செய்வதை நிறுத்தின. கண்கள் அகல விரிந்தன. 

'மௌன விளையாட்டு'? 

இது முற்றிலும் புதியதாக இருந்தது. வழக்கமாக அவர்கள் பேசிக்கொள்ளும்போதும், அவனுடைய கட்டளைகளைக் கேட்கும்போதும் ஒரு நேரடித் தொடர்பு இருக்கும். 

அவனுடைய குரலின் அழுத்தத்தையும், வார்த்தைகளின் தீவிரத்தையும் அவள் உணர்ந்திருக்கிறாள். 

இப்போது 24 மணி நேரத்திற்கு அவள் அவனிடம் பேசக்கூடாதா? 

அவளுடைய எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் வெறும் வார்த்தைகளால் மட்டுமே தெரிவிக்க வேண்டுமா? அவளுடைய குரல் அர்ஜுனுக்குக் கேட்காதா? அந்த எண்ணம் அவளுக்குள் ஒருவித கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவளுடைய குரல் அவளுடைய அடையாளத்தின் ஒரு முக்கியப் பகுதியாக இருந்தது. அதை இழப்பது போல் ஒரு உணர்வு. தொண்டைக்குள் ஏதோ அடைப்பது போன்ற உணர்வு.

"புரிகிறதா?" என்ற கடைசி வார்த்தை ஒரு சிறிய கட்டளையாக அவளுக்குள் பதிந்தது. 

அர்ஜுனின் ஒவ்வொரு வார்த்தையிலும் ஒருவித அதிகாரம் இருக்கும். அது அவளைச் சிலிர்க்க வைக்கும். அவளுடைய கீழ்ப்படிதலை அவன் உறுதிப்படுத்திக்கொண்டான். அந்த ஒற்றை வார்த்தையில் இருந்த அழுத்தத்தை அவள் உணர்ந்தாள்.

"புரிகிறது, எஜமான்," என்று அவள் உடனடியாகத் தட்டச்சு செய்தாள். 

அவளுடைய விரல்கள் வேகமாக அந்த வார்த்தைகளைத் தட்டச்சு செய்தன. அந்த பதிலை அனுப்பிய நொடியே ஒரு விசித்திரமான அமைதி அவளைச் சூழ்ந்தது. இனி அவள் பேச முடியாது. அவளுடைய குரல் அவளுடைய எஜமானுக்குக் கேட்காது. இனி அவளுடைய உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த அவளுக்கு வார்த்தைகள் மட்டுமே துணை. அது ஒரு சவாலாகவும், அதே நேரத்தில் ஒரு புதிய அனுபவமாகவும் இருந்தது. அவளுடைய விரல்கள் போனின் கீபோர்டில் நடனமாடின.

அந்த முதல் சில மணி நேரம் வித்யாவுக்கு மிகவும் சவாலாக இருந்தது. 

அலுவலகத்தில் சக ஊழியர்கள் அவளிடம் பேசும்போது அவள் புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள் அல்லது ஒரு சிறிய சைகை செய்தாள். வழக்கமாக அவள் உற்சாகமாகப் பதிலளிக்கும் கேள்விகளுக்கு இப்போது அவள் அமைதியாக இருக்க வேண்டியிருந்தது. அவளுடைய எண்ணங்களை வார்த்தைகளாக்க முடியாத அந்தத் தவிப்பு அவளுக்குள் ஒருவிதமான அழுத்தத்தை ஏற்படுத்தியது. 

தொண்டைக்குள் வார்த்தைகள் சிக்கித் திணறின. பேச முடியாமல் தவித்தாள். கைகளால் பேச முயற்சி செய்தாள், ஆனால் அது போதுமானதாக இல்லை.

அவளுடைய மேலாளர் முக்கியமான விளக்கத்தை கேட்கும்போது, அவள் அதைத் தட்டச்சு செய்து காட்டினாள். 

அவளுடைய தோழிகள் வார இறுதித் திட்டம் பற்றி பேசும்போது, அவள் ஒரு புன்னகையுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். 

பேச முடியாமல் தவித்த அந்த ஒவ்வொரு நொடியும் அவளுக்குள் ஒருவிதமான போராட்டமாக இருந்தது. அவளுடைய உதடுகள் துடித்தன, எதையாவது பேசத் துடித்தன. ஆனால் அர்ஜுனின் கட்டளையை மீற அவள் விரும்பவில்லை.

மதிய உணவு நேரத்தில் அவள் தனியாக அமர்ந்து சாப்பிட்டாள், அவளுடைய மனதுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருந்த எண்ணங்களை யாராலும் கேட்க முடியாது என்ற உணர்வு அவளை ஒருவித தனிமைக்குள் தள்ளியது. வழக்கமாக தோழிகளுடன் சேர்ந்து சாப்பிடும்போது எவ்வளவு ஜாலியாக இருக்கும்! 

இன்று யாரும் இல்லை. அர்ஜுன் இல்லாத அந்த தனிமை அவளை வாட்டியது. அவனுடைய குரலுக்காக அவள் ஏங்க ஆரம்பித்தாள். அவனுடைய கட்டளைகளைக் கேட்க அவள் மனம் தவித்தது. சாப்பாடு கூட சுவை இல்லாமல் இருந்தது.

அவள் போனை எடுத்தாள். 

அர்ஜுனுக்கு என்ன எழுதுவது என்று யோசித்தாள். அவளுடைய விரல்கள் தட்டச்சு செய்யத் துடித்தன. 

ஆனால் என்ன எழுதுவது? 

அவளுடைய எண்ணங்களை எப்படி வெளிப்படுத்துவது? 

அவளுக்குத் தயக்கமாக இருந்தது. ஆனால் அதே நேரத்தில் ஒருவித ஆர்வமும் இருந்தது. ஒரு வித கிளர்ச்சியும் அவளுக்குள் எட்டிப்பார்த்தது.

"எஜமான், நான் உங்களை மிஸ் செய்கிறேன். உங்கள் குரலைக் கேட்க விரும்புகிறேன். இந்த மௌனம் என்னை வாட்டுகிறது," என்று அவள் தட்டச்சு செய்தாள். 

பின்னர் அதை அழித்தாள். அது மிகவும் பலவீனமாக இருந்தது போல் உணர்ந்தாள். 

அவளுடைய பலவீனத்தை அர்ஜுனிடம் காட்ட அவள் விரும்பவில்லை.

"எஜமான், இந்த விளையாட்டு எனக்குச் சவாலாக இருக்கிறது. ஆனால் நான் உங்கள் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிகிறேன்," என்று அவள் மீண்டும் தட்டச்சு செய்தாள். 

பின்னர் அதையும் அழித்தாள். அது மிகவும் சம்பிரதாயமாக இருந்தது போல் தோன்றியது. அவளுடைய உணர்வுகளை அது வெளிப்படுத்தவில்லை.

இப்படியே பலமுறை அவள் தட்டச்சு செய்தும் அழித்தும் நேரத்தை செலவிட்டாள். வார்த்தைகள் அவளுடைய எண்ணங்களை முழுமையாக வெளிப்படுத்த முடியவில்லை என்று அவள் உணர்ந்தாள். குரலில் இருக்கும் உணர்ச்சிகளையும், பார்வையில் இருக்கும் தீவிரத்தையும் வார்த்தைகளால் கொண்டுவர முடியுமா என்ன? அவளுடைய விரல்கள் தயங்கித் தயங்கி போனின் திரையில் நடனமாடின.

அவள் மதிய உணவை முடித்துவிட்டு மீண்டும் அலுவலகத்திற்குச் சென்றாள். அவளுடைய மனதில் அர்ஜுனின் எண்ணங்களே நிறைந்திருந்தன. இந்த மௌன விளையாட்டு அவளுடைய பொறுமையை சோதித்தது. ஆனால் அதே நேரத்தில் அவளுக்குள் ஒரு புதிய உணர்வை தூண்டியது. வார்த்தைகளின் வலிமையை அவள் உணர ஆரம்பித்தாள். பேசாமல் இருக்கும்போது உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினம் என்பதை அவள் புரிந்துகொண்டாள்.

அலுவலகத்தில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தபோதும், அவளுடைய எண்ணங்கள் அர்ஜுனைச் சுற்றியே இருந்தன. ஒவ்வொரு மணித்துளியும் அவளுக்கு ஒரு யுகமாக இருந்தது. 

அவளுடைய போனை அடிக்கடி எடுத்துப் பார்த்தாள். 

அர்ஜுனிடமிருந்து ஏதாவது செய்தி வந்திருக்கிறதா என்று பார்த்தாள். அவனுடைய பதிலுக்காக அவள் ஏங்கினாள்.

மாலை வீடு திரும்பியதும், அவள் உடனடியாக போனை எடுத்தாள். அர்ஜுனுக்கு ஒரு நீண்ட செய்தியை அனுப்பினாள். 

அவளுடைய எண்ணங்கள், உணர்வுகள், அந்த நாள் முழுவதும் அவள் பட்ட கஷ்டங்கள் அனைத்தையும் வார்த்தைகளாக மாற்றினாள்.

"எஜமான், இந்த நாள் எனக்கு மிகவும் சவாலாக இருந்தது. பேச முடியாமல் தவித்தேன். உங்கள் குரலைக் கேட்க நான் எவ்வளவு ஏங்கினேன் என்று உங்களுக்குத் தெரியாது. வார்த்தைகளால் என் உணர்வுகளை முழுமையாக வெளிப்படுத்த முடியவில்லை. ஆனால் நான் உங்கள் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்தேன். இந்த மௌன விளையாட்டு என்னை நிறைய சிந்திக்க வைத்தது. வார்த்தைகளின் வலிமையை நான் உணர்ந்தேன். பேசாமல் இருக்கும்போது உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினம் என்பதை நான் புரிந்துகொண்டேன். நான் உங்களை மிகவும் மிஸ் செய்கிறேன்," என்று அவள் தட்டச்சு செய்தாள்.

அந்த செய்தியை அனுப்பிய பிறகு, அவள் அர்ஜுனின் பதிலுக்காகக் காத்திருந்தாள். 

அவளுடைய இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. அவனுடைய பதில் என்னவாக இருக்கும் என்று அவள் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தாள்.

அர்ஜுன் உடனடியாக பதிலளித்தான்: "நல்லது வசந்தம். நீங்கள் என் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்தது எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. 

வார்த்தைகளின் வலிமையை நீங்கள் உணர்ந்தது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. இந்த விளையாட்டு உங்களுக்கு ஒரு புதிய அனுபவத்தைத் தந்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன். நீங்கள் என்னைத் miss  பண்ணதை அறிந்து நான் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். நானும் உங்களை miss பண்ணினேன்.

அர்ஜுனின் பதிலை படித்ததும் வித்யாவுக்குள் ஒருவித நிம்மதி ஏற்பட்டது. அவளுடைய கண்கள் கலங்கின. அவளுடைய உணர்வுகளை அர்ஜுன் புரிந்துகொண்டதில் அவள் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.

"நன்றி எஜமான்," என்று அவள் பதிலளித்தாள்.

அன்று இரவு வித்யா தூங்கப் போனபோது, அவளுடைய மனதில் பல எண்ணங்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன. மௌனத்தின் வலிமை, வார்த்தைகளின் முக்கியத்துவம், அர்ஜுனுடனான அவளுடைய உறவு... எல்லாமே அவளுடைய மனதில் ஒரு புயலை கிளப்பியது.

அடுத்த நாள் காலை வித்யா கண் விழித்தபோது, அவளுடைய போனில் அர்ஜுனின் செய்தி இருந்தது: "வசந்தம், இன்று நாம் மீண்டும் பேசலாம். ஆனால் இந்த முறை நீங்கள் குறைவாகவும், நான் அதிகமாகவும் பேச வேண்டும். உங்கள் பதில்கள் சுருக்கமாகவும், தெளிவாகவும் இருக்க வேண்டும். புரிகிறதா?"

வித்யா புன்னகைத்தாள். இந்த விளையாட்டு முடிவடையப் போவதில் அவள் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள். ஆனால் அதே நேரத்தில் அர்ஜுனின் ஒவ்வொரு விளையாட்டும் அவளுக்கு ஒரு புதிய அனுபவத்தைத் தருவதை அவள் உணர்ந்தாள்.

"புரிகிறது எஜமான்," என்று அவள் பதிலளித்தாள்.

அன்று முழுவதும் அர்ஜுன் வித்யாவிடம் பேசிக்கொண்டே இருந்தான். அவளுடைய பதில்களை சுருக்கமாகக் கூறச் சொன்னான். வித்யா கவனமாகக் கேட்டு சுருக்கமாகப் பதிலளித்தாள். அர்ஜுனின் குரலைக் கேட்பது அவளுக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.

மாலை அவர்கள் வீடியோ அழைப்பில் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, அர்ஜுன் வித்யாவிடம் கேட்டான்: "வசந்தம், இந்த இரண்டு நாட்களில் நீங்கள் என்ன கற்றுக்கொண்டீர்கள்?"

வித்யா சிறிது நேரம் யோசித்தாள். பின்னர் அவள் பதிலளித்தாள்: "நான் வார்த்தைகளின் வலிமையை உணர்ந்தேன். பேசாமல் இருக்கும்போது உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவது எவ்வளவு கடினம் என்பதைப் புரிந்துகொண்டேன். உங்கள் குரலைக் கேட்பது எனக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதையும் உணர்ந்தேன்."

அர்ஜுன் புன்னகைத்தான். "நல்லது வசந்தம். நீங்கள் என் விளையாட்டுகளைப் புரிந்துகொள்கிறீர்கள். இது எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது."

அன்று இரவு வித்யாவும் அர்ஜுனும் நீண்ட நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் இருவரும் அந்த இரண்டு நாட்களில் கற்றுக்கொண்ட விஷயங்களைப் பற்றிப் பேசினார்கள். அவர்களின் உறவு மேலும் வலுவடைந்தது.

வித்யா தூங்கச் சென்றபோது, அவளுடைய மனதில் ஒருவித அமைதியும் மகிழ்ச்சியும் இருந்தது. அர்ஜுனுடனான அவளுடைய ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு புதிய அனுபவமாக இருந்தது. அவள் அந்த வாழ்க்கையை முழு மனதுடன் ஏற்றுக்கொண்டாள்.