Adultery மை டியர் பவித்ரா அண்ணி( my dear pavithra Anni)❤️❤️❤️❤️❤️

[Lust king 66]

பவி அண்ணி ❤️ 5


நள்ளிரவின் ஆழமான இருள், பவித்ராவின் படுக்கையறையை மெல்லிய மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியிருந்தது. 


மாடியிலுள்ள அந்த பெரிய அறையில், மரக் கட்டில், மென்மையான பருத்தி படுக்கையால் மூடப்பட்டு, அமைதியான தோற்றத்தை அளித்தது. ஆனால், அந்த அமைதி, பவியின் மனதைத் தொடவில்லை. 

அவள், ரஞ்சித்தின் பக்கத்தில், உடலால் மட்டும் படுத்திருந்தாள், ஆனால் அவளின் ஆன்மா, உணர்ச்சிகரமான கடலில் அலைந்து கொண்டிருந்தது. 



 ரஞ்சித், ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தான், அவனின் மூச்சு கடினமான ஒலியாக எதிரொலித்தது. ஆனால், பவிக்கு தூக்கம் தொலைதூர கனவாகவே இருந்தது. 

அவளின் கண்கள், இரவின் இருளை ஊடுருவி, கடந்த காலத்தின் நினைவுகளில் மூழ்கின.

பவியின் குடும்பம், எளிய, நடுத்தரக் குடும்பமாக இருந்தது. அவளின் தந்தை, செல்வராஜ், அரசு பேருந்து ஓட்டுநர். அவரின் சிரிப்பு, குழந்தையின் இயல்பான மகிழ்ச்சியைப் போல இருக்கும், 
ஆனால் அவரின் கைகள், பல ஆண்டுகளின் உழைப்பால் கரடு முரடாக மாறியிருந்தன.

 பவி, சிறு வயதில், அவரின் மடியில் அமர்ந்து, அவர் சொல்லும் முல்லைப்பூவும் மயிலிறகும் கதைகளில் தொலைந்து போவாள். அவரின் குரல் இசையைப் போல, அவளின் இதயத்தை ஆறுதல்படுத்தும். 

ஆனால், அவளுக்கு பத்து வயதாகும்போது, பயங்கரமான விபத்து, அவரை அவளிடம் இருந்து பறித்து விட்டது. அந்த நாளின் நினைவு, பவியின் மனதில் கருப்பு மேகமாக, இன்னும் அழியாமல் இருந்தது.

 அவளின் தாய், கமலா, வீட்டு வேலை செய்யும் பெண்மணியாக, தன் உடலை வருத்தி, பவியை படிக்க வைத்தார். கமலாவின் முகத்தில், புன்னகை இருந்தாலும், அவளின் கண்களில், மறைந்திருக்கும் வலி, பவிக்கு எப்போதும் தெரியும்.


பவி, தன் தாயின் சொல்லை தட்டியதில்லை. அவள், இயற்கையிலேயே புத்திசாலியாகவும், பேரழகியாகவும் வளர்ந்தாள். 

அவளின் முகம், மெல்லிய ஒளியைப் பிரதிபலித்தது. அவளின் கண்கள், ஆழமான கருப்பு நிறத்தில், கதையைச் சொல்வது போல மின்னின. அவளின் உதடுகள், சிவந்த நிறத்தில், சிறு புன்னகையை எப்போதும் தாங்கி நின்றன. அவளின் உடல், கவர்ச்சியான வளைவுடன், கலைப் படைப்பைப் போல இருந்தது. 

பள்ளியில், அவள் முதல் மாணவியாக, ஆசிரியர்களின் பாராட்டைப் பெற்றாள். கல்லூரியில், அவளின் திறமைகள் புதிய உயரத்தை எட்டின. அவளின் பேச்சு, இனிமையான இசையைப் போல, கேட்பவர்களை மயக்கியது.


பவிக்கு, பரதநாட்டியம் ஆன்மாவின் வெளிப்பாடாக இருந்தது. சிறு வயதில், கோவில்களில் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்து, அவள் அதன் மீது காதல் கொண்டாள். உள்ளூர் ஆசிரியரிடம் பயிற்சி பெற்று, அவள் அதை முறையாக கற்றுக் கொண்டாள். அவள் ஆடும்போது, அவளின் நீண்ட கைகள், மென்மையான இடை, உறுதியான கால்கள், இசையுடன் இணைந்து, மயக்கும் காட்சியை உருவாக்கின. 

அவளின் அபிநயங்கள், உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவதில் தனித்துவமான ஆழத்தைக் கொண்டிருந்தன. அவள் ஆடும்போது, அவளின் கண்கள், கதையைச் சொல்ல, அவளின் இடையின் வளைவு, மெல்லிய தோல், கவர்ச்சியான அழகை உருவாக்கியது. 

பார்ப்பவர்கள், அவளின் நடனத்தில் மூழ்கி, அவளின் உலகில் தொலைந்து போவார்கள். அவள் ஆடும்போது, அவளின் இதயம், சுதந்திரமான பறவையாகப் பறந்தது.

கல்லூரியில், பவிக்கு காதல் கடிதங்கள் மழையாகப் பொழிந்தன. அழகான ஆண் நண்பர்கள், அவளின் பின்னால் அலைந்து, தங்கள் காதலை வெளிப்படுத்தினர். ஆனால், பவி, அவைகளை மெல்லிய புன்னகையுடன் ஒதுக்கி, தன் படிப்பில் மூழ்கினாள். 

அவளின் லட்சியம், கல்லூரி பேராசிரியராக ஆவது, தன் தாயின் கஷ்டங்களுக்கு முடிவு கட்டுவது. அவள், சுதந்திரமான, உறுதியான வாழ்க்கையை கனவு கண்டாள், 

ஆனால், ஒரு திருமண நிகழ்ச்சியில், ரஞ்சித்தின் கண்கள், பவியை கண்டது. அந்த நிகழ்ச்சியில், பவி, பச்சை நிற பட்டு புடவையில், மயிலைப் போல சுதந்திரமாக திரிந்து கொண்டிருந்தாள். அவளின் சிரிப்பு, மணியின் ஒலியைப் போல, இனிமையாக ஒலித்தது. 

அவளின் நடை, ஆற்றின் ஓட்டத்தைப் போல, மென்மையாகவும், கவர்ச்சியாகவும் இருந்தது. ரஞ்சித், அவளின் அழகில் மயங்கி, தன் தாய் சுந்தரவல்லியிடம், “இந்தப் பெண்ணை எனக்கு கல்யாணம் செய்து வை, அம்மா,” என்று உறுதியாகச் சொன்னான். 

அவனின் கண்களில், ஆர்வம், மின்னின.
சுந்தரவல்லி, பவியைப் பற்றி விசாரித்தாள். பவியின் குடும்பம், நடுத்தரக் குடும்பம், பெரிய சொந்தங்கள் இல்லாதது, தாயின் அரவணைப்பில் வளர்ந்தவள் என்று தெரிந்தது. 

“இவள், நம்ம வீட்டுக்கு அடங்கி வாழ்வாள்,” என்று சுந்தரவல்லி முடிவு செய்து, திருமணத்தை முன்னெடுத்தாள். 

.
பவியின் தாய், கமலா, இந்த திருமணத்துக்கு சம்மதித்தார். அவளுக்கு, தன் காலத்துக்குப் பிறகு பவியின் எதிர்காலம் பயத்தை உருவாக்கியது. ரஞ்சித்தின் குடும்பம், செல்வந்தர்கள், பவிக்கு பாதுகாப்பான வாழ்க்கையை அளிக்கும் என்று அவள் நம்பினார். 

ஆனால், பவியின் இதயம், இந்த முடிவை எதிர்த்து கத்தியது. “என் கனவுகளை, என் லட்சியத்தை, இப்படி சம்மதமில்லா திருமணத்தில் புதைச்சுட்டாங்களே,” என்று அவள் மனம் அழுதது. 

அவளின் கண்கள் கோபத்துடன் கலங்கின. ஆனால், தன் தாயின் முடிவை மறுக்க முடியாமல், அவள் திருமணத்துக்கு ஒப்புக் கொண்டாள். 

அந்த நாள், அவளின் இதயத்தில் காயமாக மாறியது.


திருமணத்துக்குப் பிறகு, பவியின் வாழ்க்கை, ஆரம்பத்தில் மெல்லிய நம்பிக்கையுடன் சென்றது. ரஞ்சித், அவளின் அழகில் மயங்கி, அவளுடன் நெருக்கமாக இருந்தான். அவர்களின் கட்டில் வாழ்க்கை, ஆர்வமான தொடக்கத்துடன், இனிமையான இசையைப் போல இருந்தது. பவி, கருவுற்று, சௌமியாவை பெற்றெடுத்தாள். சௌமியாவின் பிறப்பு, பவியின் இதயத்தில் புதிய ஒளியை ஏற்றியது. 

அவளின் சிறிய கைகள், மென்மையான முகம், அவளுக்கு புதிய மகிழ்ச்சி அளித்தன. “என் மகளுக்கு, நான் சுதந்திரமான வாழ்க்கையை கொடுப்பேன்,” என்று அவள் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்தாள்.


ஆனால், “ஆசை அறுபது நாள், மோகம் முப்பது நாள்,” என்ற பழமொழி, பவியின் வாழ்க்கையில் உண்மையானது. ரஞ்சித்தின் மோகம், பவியிடம் இருந்து மெதுவாக விலகியது.

 அவன், மலர்களுக்கு மலர்கள் தாவும் வண்டாக மாறினான். வெவ்வேறு பெண்களுடன் உறவு வைத்து, இரவுகளை வெளியே கழித்தான்.

 பவிக்கு, இது கூர்மையான கத்தியைப் போல மனதில் குத்தியது. அவள்,  

ஒரு முறை, ரஞ்சித்திடம் நியாயம் கேட்டாள். “ஏன் இப்படி பண்றீங்க? 
உங்களுக்கு நான் என்ன குறை வச்சேன்?” 
என்று அவள், கண்ணீருடன், உடைந்த இதயத்துடன் கேட்டாள். 


ஆனால், ரஞ்சித், “உன் வேலையை மட்டும் பாரு, பவி. என்னைய கேள்வி கேக்குறியா? கொன்னுடுவேன், 

ராஸ்கல்!” 


என்று கத்தி, அவளை மிரட்டலுடன் அடக்கினான். அவனின் வார்த்தைகள், அவளின் இதயத்தில் விஷமாகப் பரவியது.


பவி, சுந்தரவல்லியிடம் புகார் செய்தாள், ஆனால் சுந்தரவல்லி, “ஆம்பளைங்க அப்படித்தான் இருப்பாங்க. நீ தான் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போகணும்,” என்று கல் மனதுடன் பதில் அளித்தாள். 

அந்த வார்த்தைகள், பவியின் நம்பிக்கையை உடைத்தன. அவளின் கல்லூரி பேராசிரியர் கனவு, பரதநாட்டிய அரங்கேற்ற ஆசை எல்லாம் மங்கலான நினைவாக மறைந்தன.

 அவள், தன் மகள் சௌமியாவுக்காக மட்டுமே வாழ்ந்தாள். தன் தாய், கமலாவுக்கு, இந்த விஷயங்கள் தெரிந்தால், அவள் மரண வேதனை அடைவாள் என்று, பவி தன் வலியை மறைத்து,  


 பத்தினியாக, கற்புடன், ஒழுக்கமாக வாழ்ந்து வந்தாள். அவளின் இதயம், கூண்டில் அடைபட்ட பறவையைப் போல, சுதந்திரத்துக்காக ஏங்கியது.
இந்த வீட்டில், சௌமியாவுக்கு அடுத்து, பவிக்கு சொந்தம் என்று இருந்தால், அது சூர்யா மீது மட்டுமே. 

இந்த வீட்டுக்கு வந்த நாளில் இருந்து, அவள் அவனை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். அவனின் கண்களில், மறைந்திருக்கும் வலி, அவளுக்கு புரிந்தது. 


ரஞ்சித், சுரேஷ், சுந்தரவல்லி ஆளாளுக்கு சூர்யாவை அவமானப்படுத்துவதும், அவனுக்கு வேலைகளை உத்தரவிடுவதும், பவியின் இதயத்தை குத்தியது.

 அவள், முடிந்தவரை, அவனுக்கு ஆறுதலாக இருக்க முயன்றாள். அவனுக்கு சாப்பாடு வைப்பது, அவனின் தலைவலிக்கு தைலம் தடவுவது இவை எல்லாம், அவளின் இயல்பான அன்பின் வெளிப்பாடுகள். 

அவள், சூர்யாவின் மௌனத்தை, அவனின் மனதில் எரியும் தீயை, உணர்ந்தாள். இவைகளை எண்ணிக் கொண்டே, பவி, மெதுவாக தூங்கிப் போனாள். அவளின் கண்கள், கண்ணீரில் ஈரமாக, ஆழமான உறக்கத்தில் மூழ்கின.


மறுநாள் காலை, பவி, அதிகாலையில், சூரிய ஒளி அறையைத் தொடும் முன்பே எழுந்தாள். அவள், எளிய நீல புடவையை அணிந்து, சமையலறையில் வேலைகளை முடித்து, சௌமியாவுக்கு காலை உணவு தயார் செய்து, அவளை பள்ளிக்கு அனுப்பி வைத்தாள். 

சௌமியா, பச்சை நிற பள்ளி சீருடையில், சிறு புன்னகையுடன், “அம்மா, நான் போய்ட்டு வரேன்,” என்று சொல்லி, பள்ளி வேனில் ஏறினாள். 


பவி, அவளை பார்த்து, ஆழமான பாசத்துடன் புன்னகைத்து, திரும்பி வீட்டு வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள். அவளின் இதயம், சௌமியாவின் சிரிப்பில் கணம் இலகுவானது.



அவள், தோட்டத்தில் உள்ள செவ்வந்தி, மல்லிகை செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றி, அவைகளின் மணத்தை ஆழமாக உள்வாங்கினாள். மல்லிகைப் பூ, அவள் அதை மெதுவாக எடுத்து, தன் கூந்தலில் சூடினாள். 


சமையலறையில், மதிய உணவுக்கு தயாரிப்புகளை செய்து ஒழுங்கான வேகத்தில் வேலைகளை முடித்தாள். 


காலை 9 மணியளவில், அவள், எளிய சாப்பாட்டை சாதம், கத்தரிக்காய் குழம்பு, உருளைக்கிழங்கு பொரியல் எடுத்து, சமையலறையில் உள்ள சிறிய மர மேசையில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டாள். 

இதற்கிடையில், சூர்யா, தன் அடுத்த கட்ட நகர்வை தொடங்க முடிவு செய்தான். அவனுக்கு தெரியும், பவி புத்திசாலி, என்று


 அவளை தன் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்தால், ரஞ்சித் மற்றும் சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கத்தை உடைத்து, இந்த வீட்டின் சொத்துக்களை மீட்டுவிட முடியும் என்று அவன் உறுதியாக நம்பினான். 

அவன், பவியின் அன்பை, அவளின் உணர்ச்சிகளை, தந்திரமாக பயன்படுத்த திட்டமிட்டான். அவனின் இதயத்தில், குற்ற உணர்ச்சி இருந்தாலும்,

 அவனின் இலக்கு அமுதாவின் சத்தியத்தை நிறைவேற்றுவது அதை மறைத்தது.


சூர்யா, சமையலறைக்கு வந்தான், வெள்ளை சட்டையும், கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து,   

 பவி, அவனுக்கு தட்டில் சாதம், குழம்பு, பொரியல் பரிமாறினாள். “சாப்பிடு, சூர்யா. இன்னிக்கு கத்தரிக்காய் குழம்பு நல்லா வந்திருக்கு,” என்று அவள், மெல்லிய புன்னகையுடன் சொன்னாள். 

அவளின் குரலில், இயல்பான அன்பு இருந்தது,

பேசிக் கொண்டே, சமையலறையில் மெதுவடை செய்ய ஆரம்பித்தாள். சுந்தரவல்லி, “மெதுவடை சுடு,” என்று உத்தரவிட்டிருந்தாள், அதனால் பவி, வாணலியில் எண்ணெய் ஊற்றி, மாவை உருண்டைகளாக உருட்டி, வடைகளை சுட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.


சூர்யா, மேசையில் உட்கார்ந்து, சாப்பிடுவது போல, பவியை உச்சி முதல் பாதம் வரை ரசித்தான். அவளின் நீல புடவை, அவளின் உடலை இறுக்கமாகப் பற்றி, அவளின் வளைவுகளை தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. 

அவள், வாணலியில் வடைகளை போட்டு எடுக்கும் போது, அவளின் இடையின் மெல்லிய வளைவு, முந்தானையின் இடைவெளியில் தெரிந்தது. அவளின் கைகள், திறமையுடன், வடைகளை திருப்பி எடுத்தன. 


அவளின் கூந்தல், தளர்ந்த பின்னலாக, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடியது, அதில் சூடிய மல்லிகைப் பூ, மெல்லிய மணத்தை அளித்தது. சூர்யா, அவளின் ஒவ்வொரு அசைவையும், மயக்கமான பார்வையுடன் பார்த்தான்,

 அவனின் இதயம், கலவையான உணர்ச்சிகளுடன் துடித்தது.
வீட்டில், மற்றவர்கள் அனைவரும் வெளியே சென்றிருந்தனர். ரஞ்சித், கட்சி மீட்டிங்கிற்கு சென்றிருந்தான்,. சுரேஷ், சந்திப்புக்காக வெளியூர் சென்றிருந்தான். 

வேதாச்சலம், தன் சிறிய அறையில், பழைய புத்தகத்தை படித்துக் கொண்டிருந்தார், அவரின் மௌனம், தனிமையின் அடையாளமாக இருந்தது. சுந்தரவல்லி, தன் பெரிய அறையில், பழைய ரேடியோவில் கே. பி. சுந்தராம்பாளின் பாடல்களை கேட்டுக் கொண்டு, படுத்திருந்தாள். அவளின் அறையில் இருந்து வரும் மெல்லிய இசை, வீட்டின் அமைதியை மேலும் ஆழமாக்கியது.


பவி, வாணலியில் வடையை எடுக்க முயன்றபோது, தெரியாமல், சூடான எண்ணெய் இரண்டு துளிகள், அவளின் இடுப்பில், தொப்புளுக்கு பக்கத்தில் பட்டுவிட்டன. 

அவள், “ஆ!” என்று மெல்லிய, ஆனால் ஆழமான கத்தலுடன் துடித்து,, இடுப்பைப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

 அவளின் முகத்தில், வலியின் நிழல் தோன்றியது, அவளின் கண்கள், திடீர் கண்ணீரில் கலங்கின. 

சூர்யா, உடனே எழுந்து, “என்ன ஆச்சு, அண்ணி?” என்று கேட்டான். 

அவன், அவளுக்கு அருகில் சென்று, “என்ன ஆச்சு? எண்ணெய் தெறிச்சுதா?” என்று மீண்டும் கேட்டான். 

அவனின் குரலில், உண்மையான அக்கறை இருந்தது, ஆனால் அவனின் கண்கள், மறைமுகமான ஆர்வத்துடன் அவளைப் பார்த்தன.


பவி, வலியை அடக்க முயன்று, “வடை சுட்டப்போ, எண்ணெய் தெறிச்சு என்மேல பட்டுடுச்சு,” என்று மெல்லச் சொன்னாள்..


“எங்க, அண்ணி?” என்று சூர்யா, கேட்டான், ஆனால் அவனின் மனதில், திட்டம் மெதுவாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது.


பவி தயங்கினாள். அவளின் கண்கள், பதற்றத்துடன் கலங்கின, அவளின் இதயம், குழப்பத்துடன் துடித்தது. “இல்ல, பரவால்ல, நான் பாத்துக்குறேன்,” என்று அவள் மெதுவாகச் சொன்னாள், 

அவளின் கைகள், இடுப்பை மெதுவாகப் பற்றி, வலியை மறைக்க முயன்றன.



சூர்யா, அவளின் கலங்கிய கண்களைப் பார்த்து, “அண்ணி, பரவால்ல. ஆபத்துக்கு பாவம் இல்ல. எங்கன்னு சொல்லுங்க,” என்று அவளை ஆறுதல்படுத்தினான். அவன் குரலில், உண்மையான அன்பு இருந்தது, 



பவி, தலையைத் தாழ்த்தி தயங்கினாள். பின்னர், மெதுவாக குனிந்து, தன் புடவையை லேசாக விலக்கி, 

“இங்க...” என்று சொல்லி, தன் இடுப்பை காட்டினாள். அவளின் வழவழப்பான, வெண்ணை இடுப்பு, சமையலறையின் ஒளியில் மின்னியது.

 அந்த இடுப்பில், தொப்புளுக்கு பக்கத்தில், இரண்டு சிறிய எண்ணெய் துளிகள் பட்டு, அந்த இடம் சிவந்து, மெல்லிய எரிச்சலை உருவாக்கியிருந்தது. 

அவளின் தொப்புள், பகுதியாக தெரிந்து, ஆழமான, கவர்ச்சியான குழியாக மின்னியது, சூர்யா, அவளின் இடுப்பை உற்றுப் பார்த்தான். அவனின் கண்கள், அந்த வழவழப்பான தோலில், சிவந்த பகுதியில், தொப்புளில் தங்கின. அவனின் இதயம் துடித்தது, அவனின் மனதில், திட்டம் மெதுவாக வளர்ந்தது. 


அவன், தன் கையை கழுவி, “அண்ணி, தண்ணி வச்சா சரியாயிடும்,” என்று சொல்லி, அருகில் இருந்த குழாயைத் திறந்து, சிறிய கிண்ணத்தில் தண்ணீர் எடுத்தான்.


பவி, அவனிடம் இருந்து கிண்ணத்தை வாங்கி, மெதுவாக, எண்ணெய் பட்ட இடத்தில் தண்ணீரைத் தடவினாள்.


 ஆனால், எரிச்சல் இன்னும் அதிகமானது. அவள், மெல்லிய வலியில் முகத்தை சுருக்கி, “இல்ல, இன்னும் எரியுது,” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள். 

சூர்யா, யோசித்து, அவளின் தளதள இடுப்பையும், பகுதியாக தெரிந்த தொப்புளையும் பார்த்தபடி, 

“அண்ணி, எண்ணெய் பட்ட இடத்துல எச்சில் பட்டா, எரிச்சல் குறையும்,” என்று சொன்னான்.


. “இது பழைய மருத்துவ முறை. நீங்களே தடவிக்கலாம், இல்லனா... நான் உதவி பண்ணவா?” என்று அவன் மெதுவாக கேட்டான், 
அவனின் குரலில் மெல்லிய தயக்கம் இருந்தது, ஆனால் அவனின் மனதில், தந்திரமான திட்டம் முழு வேகத்தில் வேலை செய்தது.



பவி, அவனை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள். “என்ன சொல்ற, சூர்யா?” என்று அவள், தயக்கமான, குரலில் கேட்டாள்.

 அவளின் மனதில், புயல் எழுந்தது சூர்யாவின் மீது அவளுக்கு ஆழமான நம்பிக்கை இருந்தது, ஆனால் இந்த சூழ்நிலை, அவளின் இதயத்தில் அச்சத்தை உருவாக்கியது. 


அவளின் கண்கள், குழப்பத்துடன் கலங்கின, அவளின் இதயம், முடிவெடுக்க முடியாமல் தவித்தது.
சூர்யா, அவளின் தயக்கத்தை உணர்ந்து, “சரி, அண்ணி. நீங்க பயப்படுறீங்கன்னா, விடுங்க. ஆனா, இந்த எரிச்சல் அதிகமாச்சுன்னா, கஷ்டமா இருக்கும்,” என்று சொல்லி, மீண்டும் மேசையில் உட்கார்ந்து, சாப்பிடுவது போல நடித்தான். 


அவன், பவியின் உணர்ச்சிகளை, அவளின் அன்பை, அவளின் பலவீனங்களை, தன் இலக்கை அடைய ஆயுதமாக பயன்படுத்த முடிவு செய்தான். அவனின் இதயம், குற்ற உணர்ச்சியுடன் துடித்தாலும், :) அவனின் மனம், “முல்லைய முள்ளால தான் எடுக்கணும்,” என்று உறுதியாக இருந்தது.


பவி, தன் புடவையை மீண்டும் இறுக்கி, “இல்ல, நான் பாத்துக்குறேன்,” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள்.