14-05-2025, 02:45 AM
(This post was last modified: 27-06-2025, 11:27 AM by Lust king 66. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
பவி அண்ணி ❤️ 3
நகரத்தின் மதிய வெயில் ஆற்றின் கரையோரம் பரவி, தெருக்களில் ஒரு புழுதி மஞ்சள் திரையை உருவாக்கியிருந்தது. சூர்யா, தன் பழைய ஹோண்டா ஷைன் பைக்கை, சினேகாவின் வீட்டு வாசலில் மெதுவாக நிறுத்தி, இறங்கினான்.
அவன் அணிந்திருந்த கருப்பு டி-ஷர்ட், வெயிலில் வியர்வையால் சற்று ஈரமாகி, அவனின் கட்டுடல் தேகத்தை இன்னும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. நீல ஜீன்ஸ், அவனின் உறுதியான கால்களை இறுக்கமாகப் பற்றியிருந்தது.
அவன் கண்கள், சினேகாவின் வீட்டின் முன் வாசலை ஊடுருவிப் பார்த்தன.
வீடு மாடி கட்டிடம், வெள்ளை மற்றும் பீச் நிறத்தில் பளபளத்தது. முன்புறத்தில் செவ்வந்தி, மல்லிகை செடிகள் காற்றில் மெல்ல ஆடின. வாசலில், ஒரு பழைய மரத்தாலான ஊஞ்சல், காற்றில் மெதுவாக அசைந்து, ஒரு மெல்லிய கிரீச் ஒலியை எழுப்பியது. சூர்யா, பைக் ஸ்டாண்டை போட்டு, ஹெல்மெட்டை கையில் எடுத்து, வாசலில் நின்றான்.
அவன் மனதில், சுந்தரவல்லியின் கண்டிப்பான உத்தரவுகள் “சினேகாவை கூட்டிட்டு போய், அவளுக்கு வேண்டியதை வாங்கு” ஒரு பாரமாக அழுத்தின.
சினேகாவின் தந்தை, திரு. முருகேசன், ஒரு ஓய்வு பெற்ற அரசு அதிகாரி, வாசலில் நின்று, “வா, சூர்யா, உள்ள வா! ஒரு காபி சாப்பிடு!” என்று அன்புடன் அழைத்தார். அவர், ஒரு வெள்ளை வேட்டி, நீல சட்டையில், முகத்தில் ஒரு இயல்பான புன்னகையுடன் இருந்தார். அவரின் கண்களில், சூர்யாவைப் பற்றிய ஒரு பழைய பரிவு தெரிந்தது, கல்லூரி நாட்களில் சினேகாவின் நண்பனாக அவன் இந்த வீட்டுக்கு வந்திருந்த நினைவுகளால்.
ஆனால், சூர்யா, “இல்ல, பரவாயில்லை, அங்கிள். நேரமாச்சு,” என்று மறுத்து, ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடன் வாசலிலேயே நின்றான். அவன் மனதில், சினேகாவின் மீதான ஒரு சிறு பதற்றமும், ரஞ்சித்தின் ஆபீஸ் வேலைகளின் நெருக்கடியும் கலந்திருந்தன.
வீட்டின் மரத்தாலான முன் கதவு, ஒரு மெல்லிய கிரீச் ஒலியுடன் திறந்து, சினேகா வெளியே வந்தாள். எப்போதும் போலீஸ் சீருடையில், கம்பீரமான தோரணையுடன் தோன்றும் சினேகா, இன்று முற்றிலும் மாறுபட்ட தோற்றத்தில் இருந்தாள். அவள் அணிந்திருந்த பிங்க் நிற சுடிதார், அவளின் உடலை மென்மையாகப் பற்றி, அவளின் இயல்பான அழகை வெளிப்படுத்தியது. சுடிதாரின் மெல்லிய துணி, அவளின் வளைவுகளை அழகாக வெளிப்படுத்தி, கவர்ச்சியான தோற்றத்தை உருவாக்கியது.
![[Image: IMG-20250627-112507.jpg]](https://i.ibb.co/LhhXkm0p/IMG-20250627-112507.jpg)
அவளின் கூரான மூக்கு, மீனைப் போன்ற பளபளப்பான கண்கள், செதுக்கி வைக்கப்பட்ட கன்னங்கள், ஆரஞ்சு சுலை போன்ற உதடுகள், சங்கு போன்ற கழுத்துஎல்லாமே ஒரு அழகு தேவதையைப் போல இருந்தன. அவளின் கண்களில், ஒரு மெல்லிய கருப்பு கோடு, அவளின் பார்வையை இன்னும் கூர்மையாக்கியது. உதடுகளில், இளஞ்சிவப்பு லிப்ஸ்டிக் . கழுத்துக்கு கீழே, சுடிதாரின் இறுக்கத்தில் புடைத்திருந்த அவளின் முலைகள் கவர்ச்சியை உருவாக்கின. அவளின் இடை, சுடிதாரின் கீழ் மறைந்திருந்தாலும், அவள் நடக்கும்போது தெரிந்த மெல்லிய வளைவு, ஒரு கலைப் படைப்பைப் போல இருந்தது. அவளின் நீளமான கூந்தல், ஒரு பின்னலாக இறுக்கமாகப் பிண்ணப்பட்டு, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடியது. கைகளில், ஒரு மெல்லிய வெள்ளி வளையல், அவள் நகரும்போது மென்மையாக ஒலித்தது.
சூர்யா, எப்போதும் மேக்கப் இல்லாமல், கம்பீரமான போலீஸ் சீருடையில் பார்த்த சினேகாவை, இந்த புதிய தோற்றத்தில் பார்த்தவுடன், ஒரு கணம் அசைந்து விட்டான். அவன் கண்கள், அவளின் முகத்தில் இருந்து மெல்ல கீழே இறங்கி, அவளின் உடலின் வளைவுகளை ஒரு கணம் தொட்டன. அவளின் முலைகளின் இறுக்கம், சுடிதாரின் மெல்லிய துணியில் தெரிந்த மென்மையான வளைவு, அவனை மயக்கியது.
ஆனால், அவன் உடனே தன்னை கட்டுப்படுத்தி, “போலாமா, சினேகா?” என்று மெல்லக் கேட்டு, பைக்கில் ஏறி உட்கார்ந்தான். அவன் குரலில், ஒரு சிறு தயக்கம் இருந்தது.
“நீ உன் வண்டில வா, நான் என் வண்டில வந்துக்கிறேன்,” என்று சினேகா அலட்சியமான தொனியில் சொல்லி, தன் வெள்ளை நிற ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்து, அவனுக்கு முன்னால் பறந்தாள். அவள் குரலில் திமிரும், எரிச்சலும் இருந்தன. அவள், ஸ்கூட்டியை ஒரு திறமையாக வேகத்தில் ஓட்டி, சாலையில் பறந்தாள்.
அவன், கோபத்தை உள்ளுக்குள் அடக்கி, பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து, அவளைப் பின்தொடர்ந்தான். அவன் பைக், சாலையில் ரீங்காரத்துடன் பயணித்தது.
நகரத்தின் பரபரப்பான தெருக்களை கடந்து, அவர்கள் ஒரு பிரபலமான நகைக்கடையை அடைந்தனர். கடையின் முன்புறம், பளபளப்பான கண்ணாடி கதவுகள், தங்க நிறத்தில் மின்னும் விளம்பரப் பலகைகள், செல்வத்தின் அடையாளமாக பளிச்சிட்டன. கடையின் பெயர், “அனந்தம் ஜூவல்லர்ஸ்,” பெரிய தங்க எழுத்துக்களில், வெளியே மின்னியது. உள்ளே, ஏசியின் குளிர்ச்சி, நகைகளின் பளபளப்பு, மெல்லிய பின்னணி இசை எல்லாமே ஒரு ஆடம்பரமான சூழலை உருவாக்கியிருந்தன.
கடையில், கல்யாணத்துக்கு தேவையான புடவைகள், நகைகள் ஆடைகள் எல்லாமே ஒரு முறைப்படுத்தப்பட்ட அழகுடன், கண்ணாடி அலமாரிகளில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. கடை ஊழியர்கள், சீருடையில், ஒரு பணிவான புன்னகையுடன் வாடிக்கையாளர்களை வரவேற்றனர்.
சினேகா, சூர்யாவை கண்டுகொள்ளாமல், நேராக கடையின் உள்ளே சென்றாள் . அவள், கடையின் நகைப் பிரிவுக்கு நேராக சென்று, ஒரு கடை ஊழியரிடம்,
“கல்யாணத்துக்கு நகைகள் பார்க்கணும். நெக்லஸ், ஆரம், கொலுசு, கம்மல் எல்லாம் லேட்டஸ்ட் டிசைன் காட்டுங்க,
” சூர்யா, அவளைப் பின்தொடர்ந்து, நகைப் பிரிவுக்கு சென்றான்.
அவன், “சினேகா, எனக்கு ரொம்ப டைம் இல்ல. ரஞ்சித் அண்ணனோட ஆபீஸ்க்கு போகணும். சீக்கிரம் செலக்ட் பண்ணு,” .
சினேகா, அவனை கூர்மையான பார்வை பார்த்து, “உன் இஷ்டத்துக்கு நான் ஆள் இல்ல. எனக்கு எப்ப முடியுமோ, அப்பதான் நான் முடிப்பேன்,” என்று கடுமையாகச் சொன்னாள். அவள் கண்களில், எரிச்சலும வெறுப்பும் தெரிந்தன.
அவள், சூர்யாவை ஒரு கணம் முறைத்து, திரும்பி நகைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
சூர்யா, உள்ளுக்குள் கடுப்பானான். அவன் கைகள், கோபத்தில் இறுகின. அவன் மனதில், “இவளுக்கு என்ன ஆச்சு? என்று ஒரு கேள்வி எழுந்தது. ஆனால், அவன் முகத்தில் ஒரு அமைதியை வைத்திருந்தான்
. “சரி, நீ பாரு,” என்று மட்டும் சொல்லி, நகைப் பிரிவில் உள்ள ஒரு மெத்தையுடன் கூடிய நாற்காலியில் உட்கார்ந்தான். அவன் கண்கள், சினேகாவைப் பின்தொடர்ந்தன,
சினேகா, பொறுமையாக, ஒவ்வொரு நகையையும் பார்த்து செலக்ட் செய்தாள். கடை ஊழியர், ஒரு மென்மையான வெல்வெட் தட்டில், தங்க நெக்லஸ்களை எடுத்து வந்து காட்டினார். சினேகா, நெக்லஸை எடுத்து, கழுத்தில் அணிந்து, கண்ணாடியில் திரும்பி பார்த்தாள். அவள், நெக்லஸை மெல்லத் தொட்டு, அதன் வேலைப்பாடுகளை உற்றுப் பார்த்தாள். அவளின் சங்கு போன்ற கழுத்து, நெக்லஸின் மினுமினுப்பில கவர்ச்சியான காட்சியை உருவாக்கியது.
அவளின் முலைகளுக்கு இடையே, சுடிதாரின் இறுக்கத்தில் தெரிந்த ஒரு சிறிய மச்சம், சூர்யாவின் பார்வையை கவர்ந்தது. அவன், மறைமுகமாக, அவளைப் பார்த்தான், ஆனால் உடனே பார்வையை மாற்றிக் கொண்டான்.
தங்க ஆரம், கால்களுக்கு மெல்லிய தங்க கொலுசு, கம்மல்கள், இரண்டடுக்கு தோடு. ஒவ்வொரு நகையையும், அவள் கண்ணாடியில் வைத்து பார்த்து, உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகையை வரவழைத்தாள்.
அவளின் அபிநயங்கள் கண்ணாடியில் திரும்பி பார்ப்பது, நகைகளை மெல்லத் தொடுவது, கைகளை உயர்த்தி நகைகளின் பளபளப்பை பார்ப்பது நாடகத்தைப் போல இருந்தன. சூர்யா, அவளைப் பார்த்தபடி, மௌனமாக உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் மனதில், அவளின் அழகு மீதான மயக்கமும், அவளின் அலட்சியத்தால் வந்த கோபமும் ஒரு சண்டையில் ஈடுபட்டன.
கடை ஊழியர், இடையில், சூர்யாவுக்கும் சினேகாவுக்கும் ஆரஞ்சு ஜூஸ் கொடுத்தனர். சினேகா, ஜூஸை ஒரு சிப்பெடுத்து, மீண்டும் நகைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள். அவள், ஒரு தோடு அணிந்து, கண்ணாடியில் பார்க்கும்போது, அவளின் உதடுகள் மெல்ல அசைந்து, “இது நல்லா இருக்கு,” என்று முணுமுணுத்தாள்.
சூர்யா, அவளைப் பார்த்து, ஒரு மெல்லிய புன்னகையை முயன்றான், ஆனால் அவள் அதை கண்டுகொள்ளவே இல்லை.
நகைப் பிரிவு முடிந்து, அவர்கள் லிஃப்டில் புடவைப் பிரிவுக்கு சென்றனர். லிஃப்டில், கூட்ட நெரிசல் இருந்தது. மக்கள், ஒருவரையொருவர் இடித்து இறுக்கமான இடத்தில் நின்றனர். அந்த நெரிசலில், தெரியாமல், சூர்யாவின் கை சினேகாவின் கையை மெல்லத் தொட்டுவிட்டது.
சினேகா, உடனே அவனை முறைத்து, கையை வேகமாக விலக்கினாள். அவள் பார்வையில், கோபமும்,வெறுப்பும் தெரிந்தன. “என்ன பண்ற?” என்று அவள் மெல்லிய குரலில், ஆனால் கடுமையாகக் கேட்டாள்.
சூர்யாவுக்க சங்கடமாகி விட்டது. “சாரி, தெரியாம...” என்று அவன் முணுமுணுத்தான், ஆனால் சினேகா அதை கண்டுகொள்ளாமல், லிஃப்டில் இருந்து வெளியேறினாள்.
புடவைப் பிரிவில், கடை ஊழியர், விலை உயர்ந்த பட்டுப் புடவைகளை காட்டினார். ஒவ்வொரு புடவையும், ஒரு மென்மையான வெல்வெட் துணியில் மடிக்கப்பட்டு, அலமாரிகளில் அழகாக அடுக்கப்பட்டிருந்தன. சினேகா, ஒரு ஆரஞ்சு வண்ண பட்டுப் புடவையை எடுத்து, கண்ணாடியில் வைத்து பார்த்தாள். அவள், புடவையை தோளில் போட்டு, திரும்பி பார்க்கும்போது, அவளின் இடையின் ஒரு சிறு பகுதி தெரிந்தது
.
கடையின் ஏசி இவை சூர்யாவுக்கு தலைவலி ஏற்படுத்தியது
பொறுமை இழந்த சூர்யா சீக்கிரம் வா இல்லனா, நான் போயிட்டே இருப்பேன்,” என்று கோபத்துடன் சொன்னான். அவன் குரல், சற்று உயர்ந்து, கடையில் ஒலித்தது.
சினேகா, கையில் இருந்த புடவையை அவன் மீது விசிறி அடித்து, “இதுக்கு தான் நான் வர மாட்டேன்னு சொன்னேன். எல்லாம் இந்த சுரேஷ் ஆள வந்துச்சு!” என்று கடுப்பாகக் கத்திவிட்டு, புடவையை கடை ஊழியரிடம் எறிந்து, படிக்கட்டுகளில் வேகமாக இறங்கி சென்று விட்டாள். .
கடையில் இருந்த கடை ஊழியர்கள், மற்ற வாடிக்கையாளர்கள் அனைவரும் சூர்யாவை ஒரு கணம் பார்த்தனர். அவனுக்கு, இது ஒரு பெரிய அவமானமாகி விட்டது. அவன் முகம், கோபத்தாலும், வெட்கத்தாலும் சிவந்தது.
அவன், உடனே கடையை விட்டு வெளியே வந்து, சினேகாவைத் தேடினான். ஆனால், அவள் ஸ்கூட்டி, கடையின் முன்புற பார்க்கிங்கில் இல்லை. அவள், ஒரு புயலைப் போல, எங்கோ பறந்து விட்டிருந்தாள்.
சூர்யா, தன் மொபைலை எடுத்து, சுரேஷுக்கு போன் செய்து, “சினேகா கோவிச்சுக்கிட்டு போயிட்டா. நான் என்ன பண்ண முடியும்? நீயே பார்த்துக்கோ,” என்று சொல்லிவிட்டு, ரஞ்சித்தின் ஆபீஸுக்கு பைக்கை ஓட்டினான்.
அவன் மனதில், சினேகாவின் அலட்சியம், அவமானம், எல்லாம் ஒரு புயலாக சுழன்றன. “இவளுக்கு என்ன ஆச்சு? ஒரு காலத்துல என் நண்பியா இருந்தவ, இப்படி நடந்துக்குறா?” என்று அவன் மனம் கேள்வி கேட்டது.
ரஞ்சித்தின் ஆபீஸ், ஒரு மூன்று மாடி கட்டிடத்தில், நகரத்தின் மையத்தில் இருந்தது. சூர்யா, அங்கு சென்று, ரஞ்சித் சொன்ன வேலைகளை கட்சி ஆவணங்களை ஒழுங்கு செய்வது, சில ஆள்களை அழைப்பது, முக்கியமான கோப்பை தயார் செய்வது முடித்தான். ஆனால், அவன் மனம், இன்னும் சினேகாவின் நடவடிக்கைகளில் சிக்கியிருந்தது. “இவள் ஏன் இப்படி மாறினா? சுரேஷோட கல்யாணத்துக்கு எப்படி சம்மதிச்சா?” என்று அவன் மனம் கேள்விகளை எழுப்பியது. வேலைகள் முடிந்து, வீட்டுக்கு திரும்பும்போது, இரவு 10 மணி ஆகிவிட்டது. நகரத்தின் விளக்குகள், இரவின் இருளில் மின்னின, ஆனால் சூர்யாவின் மனதில் ஒரு ஆழமான இருட்டு பரவியிருந்தது.
வீட்டில், அனைவரும் அவரவர் அறைகளில் இருந்தனர். சுந்தரவல்லி, கீழ்த்தளத்தில் உள்ள ஒரு பெரிய அறையில், ஒரு பெரிய மர கட்டிலில் படுத்திருந்தாள். அவளின் அறை, தங்க நிற விளக்குகளால் ஒளிர்ந்து, செல்வத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.
வேதாச்சலம், ஒரு சிறிய அறையில், ஒரு செல்லாக் காசாக, ஒரு பழைய இரும்பு கட்டிலில் முடங்கியிருந்தார். அவ பழைய ரேடியோவில் மெல்லிய பாடலை கேட்டபடி, தன் கடந்த காலத்தை நினைத்து வருந்திக் கொண்டிருந்தார்.
பவி, சூர்யாவுக்காக ஒன்பது மணி வரை காத்திருந்தாள். சமையலறையில், அவள் அவனுக்கு சிக்கன் குழம்பு, சாதம், கத்தரிக்காய் பொரியல் ஆகியவற்றை ஒரு தட்டில் அழகாக அடுக்கி, மூடி வைத்திருந்தாள்.
ஆனால், ரஞ்சித், “என்னடி, இன்னும் அவனுக்காக வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்கியா? போய் படு!” என்று கத்தியதும், அவள் தயங்கியபடி, அவர்களின் மாடியிலுள்ள படுக்கையறைக்கு சென்று, ரஞ்சித்துடன் படுத்தாள். பவியின் மனதில், சூர்யாவைப் பற்றிய ஒரு சிறு கவலை இருந்தது, ஆனால் ரஞ்சித்தின் கோபத்துக்கு முன், அவள் அமைதியாக இருக்க வேண்டியிருந்தது.
சூர்யா, வீட்டுக்குள் நுழைந்தபோது, அமைதி அவனை வரவேற்றது. வீட்டின் தரை, அவன் காலடிகளில் மெல்ல ஒலித்தது. சமையலறையில், பவி வைத்திருந்த சாப்பாடு, தட்டில் மூடி வைக்கப்பட்டிருந்தது. தட்டின் மேல், ஒரு சிறிய காகிதத்தில், “சூர்யா, சாப்பிடு. லேட் ஆனாலும் சாப்பிடாம படுக்காத,” என்று பவியின் கையெழுத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. ஆனால், சூர்யாவுக்கு பசி இல்லை. அவன் மனதில், ஒரு ஆழமான வெறுமை இருந்தது.
“தனக்கென ஒரு ஜீவன் இந்த உலகத்தில் இல்லை,” என்று அவன் மனம் வருந்தியது. எப்போதும் லேட்டாக வந்தால், அவனே எடுத்து சாப்பிடுவது வழக்கம். ஆனால், இன்று, சாப்பிடுவதற்கு கூட மனம் வரவில்லை.
அவன், தன் சிறிய அறைக்கு சென்று, ஒரு பழைய மர கட்டிலில் அப்படியே படுத்தான். அறையில் மின்விசிறி சுழன்று மெல்லிய காற்றை உருவாக்கியது. அவன் மனதில், இதுவரை பொறுத்த அவமானங்கள் சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கம், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள், சினேகாவின் அலட்சியம்ஒரு புயலாக ஒன்று கூடின.
வழக்கம்போல தலைவலி வந்துவிட்டது தூக்கம் வரவில்லை வரவில்லை
இங்கு பவியின் அறையில் அவளும் தூங்கவில்லை அவளுக்கு தெரியும் காலையில் நடந்த நிகழ்வுகள் சினேகாவுடன் நடந்த நிகழ்வுகளால் சூர்யா தூங்கி இருக்க மாட்டான் என்று அவள் எழுந்து சத்தம் வராமல் வெளிவந்து சூரியா இருக்கும் ரூமுக்கு அடி மீது அடிவைத்து சென்றாள்
நகரத்தின் மதிய வெயில் ஆற்றின் கரையோரம் பரவி, தெருக்களில் ஒரு புழுதி மஞ்சள் திரையை உருவாக்கியிருந்தது. சூர்யா, தன் பழைய ஹோண்டா ஷைன் பைக்கை, சினேகாவின் வீட்டு வாசலில் மெதுவாக நிறுத்தி, இறங்கினான்.
அவன் அணிந்திருந்த கருப்பு டி-ஷர்ட், வெயிலில் வியர்வையால் சற்று ஈரமாகி, அவனின் கட்டுடல் தேகத்தை இன்னும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. நீல ஜீன்ஸ், அவனின் உறுதியான கால்களை இறுக்கமாகப் பற்றியிருந்தது.
அவன் கண்கள், சினேகாவின் வீட்டின் முன் வாசலை ஊடுருவிப் பார்த்தன.
வீடு மாடி கட்டிடம், வெள்ளை மற்றும் பீச் நிறத்தில் பளபளத்தது. முன்புறத்தில் செவ்வந்தி, மல்லிகை செடிகள் காற்றில் மெல்ல ஆடின. வாசலில், ஒரு பழைய மரத்தாலான ஊஞ்சல், காற்றில் மெதுவாக அசைந்து, ஒரு மெல்லிய கிரீச் ஒலியை எழுப்பியது. சூர்யா, பைக் ஸ்டாண்டை போட்டு, ஹெல்மெட்டை கையில் எடுத்து, வாசலில் நின்றான்.
அவன் மனதில், சுந்தரவல்லியின் கண்டிப்பான உத்தரவுகள் “சினேகாவை கூட்டிட்டு போய், அவளுக்கு வேண்டியதை வாங்கு” ஒரு பாரமாக அழுத்தின.
சினேகாவின் தந்தை, திரு. முருகேசன், ஒரு ஓய்வு பெற்ற அரசு அதிகாரி, வாசலில் நின்று, “வா, சூர்யா, உள்ள வா! ஒரு காபி சாப்பிடு!” என்று அன்புடன் அழைத்தார். அவர், ஒரு வெள்ளை வேட்டி, நீல சட்டையில், முகத்தில் ஒரு இயல்பான புன்னகையுடன் இருந்தார். அவரின் கண்களில், சூர்யாவைப் பற்றிய ஒரு பழைய பரிவு தெரிந்தது, கல்லூரி நாட்களில் சினேகாவின் நண்பனாக அவன் இந்த வீட்டுக்கு வந்திருந்த நினைவுகளால்.
ஆனால், சூர்யா, “இல்ல, பரவாயில்லை, அங்கிள். நேரமாச்சு,” என்று மறுத்து, ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடன் வாசலிலேயே நின்றான். அவன் மனதில், சினேகாவின் மீதான ஒரு சிறு பதற்றமும், ரஞ்சித்தின் ஆபீஸ் வேலைகளின் நெருக்கடியும் கலந்திருந்தன.
வீட்டின் மரத்தாலான முன் கதவு, ஒரு மெல்லிய கிரீச் ஒலியுடன் திறந்து, சினேகா வெளியே வந்தாள். எப்போதும் போலீஸ் சீருடையில், கம்பீரமான தோரணையுடன் தோன்றும் சினேகா, இன்று முற்றிலும் மாறுபட்ட தோற்றத்தில் இருந்தாள். அவள் அணிந்திருந்த பிங்க் நிற சுடிதார், அவளின் உடலை மென்மையாகப் பற்றி, அவளின் இயல்பான அழகை வெளிப்படுத்தியது. சுடிதாரின் மெல்லிய துணி, அவளின் வளைவுகளை அழகாக வெளிப்படுத்தி, கவர்ச்சியான தோற்றத்தை உருவாக்கியது.
அவளின் கூரான மூக்கு, மீனைப் போன்ற பளபளப்பான கண்கள், செதுக்கி வைக்கப்பட்ட கன்னங்கள், ஆரஞ்சு சுலை போன்ற உதடுகள், சங்கு போன்ற கழுத்துஎல்லாமே ஒரு அழகு தேவதையைப் போல இருந்தன. அவளின் கண்களில், ஒரு மெல்லிய கருப்பு கோடு, அவளின் பார்வையை இன்னும் கூர்மையாக்கியது. உதடுகளில், இளஞ்சிவப்பு லிப்ஸ்டிக் . கழுத்துக்கு கீழே, சுடிதாரின் இறுக்கத்தில் புடைத்திருந்த அவளின் முலைகள் கவர்ச்சியை உருவாக்கின. அவளின் இடை, சுடிதாரின் கீழ் மறைந்திருந்தாலும், அவள் நடக்கும்போது தெரிந்த மெல்லிய வளைவு, ஒரு கலைப் படைப்பைப் போல இருந்தது. அவளின் நீளமான கூந்தல், ஒரு பின்னலாக இறுக்கமாகப் பிண்ணப்பட்டு, அவளின் இடுப்பு வரை ஆடியது. கைகளில், ஒரு மெல்லிய வெள்ளி வளையல், அவள் நகரும்போது மென்மையாக ஒலித்தது.
சூர்யா, எப்போதும் மேக்கப் இல்லாமல், கம்பீரமான போலீஸ் சீருடையில் பார்த்த சினேகாவை, இந்த புதிய தோற்றத்தில் பார்த்தவுடன், ஒரு கணம் அசைந்து விட்டான். அவன் கண்கள், அவளின் முகத்தில் இருந்து மெல்ல கீழே இறங்கி, அவளின் உடலின் வளைவுகளை ஒரு கணம் தொட்டன. அவளின் முலைகளின் இறுக்கம், சுடிதாரின் மெல்லிய துணியில் தெரிந்த மென்மையான வளைவு, அவனை மயக்கியது.
ஆனால், அவன் உடனே தன்னை கட்டுப்படுத்தி, “போலாமா, சினேகா?” என்று மெல்லக் கேட்டு, பைக்கில் ஏறி உட்கார்ந்தான். அவன் குரலில், ஒரு சிறு தயக்கம் இருந்தது.
“நீ உன் வண்டில வா, நான் என் வண்டில வந்துக்கிறேன்,” என்று சினேகா அலட்சியமான தொனியில் சொல்லி, தன் வெள்ளை நிற ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்து, அவனுக்கு முன்னால் பறந்தாள். அவள் குரலில் திமிரும், எரிச்சலும் இருந்தன. அவள், ஸ்கூட்டியை ஒரு திறமையாக வேகத்தில் ஓட்டி, சாலையில் பறந்தாள்.
அவன், கோபத்தை உள்ளுக்குள் அடக்கி, பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து, அவளைப் பின்தொடர்ந்தான். அவன் பைக், சாலையில் ரீங்காரத்துடன் பயணித்தது.
நகரத்தின் பரபரப்பான தெருக்களை கடந்து, அவர்கள் ஒரு பிரபலமான நகைக்கடையை அடைந்தனர். கடையின் முன்புறம், பளபளப்பான கண்ணாடி கதவுகள், தங்க நிறத்தில் மின்னும் விளம்பரப் பலகைகள், செல்வத்தின் அடையாளமாக பளிச்சிட்டன. கடையின் பெயர், “அனந்தம் ஜூவல்லர்ஸ்,” பெரிய தங்க எழுத்துக்களில், வெளியே மின்னியது. உள்ளே, ஏசியின் குளிர்ச்சி, நகைகளின் பளபளப்பு, மெல்லிய பின்னணி இசை எல்லாமே ஒரு ஆடம்பரமான சூழலை உருவாக்கியிருந்தன.
கடையில், கல்யாணத்துக்கு தேவையான புடவைகள், நகைகள் ஆடைகள் எல்லாமே ஒரு முறைப்படுத்தப்பட்ட அழகுடன், கண்ணாடி அலமாரிகளில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. கடை ஊழியர்கள், சீருடையில், ஒரு பணிவான புன்னகையுடன் வாடிக்கையாளர்களை வரவேற்றனர்.
சினேகா, சூர்யாவை கண்டுகொள்ளாமல், நேராக கடையின் உள்ளே சென்றாள் . அவள், கடையின் நகைப் பிரிவுக்கு நேராக சென்று, ஒரு கடை ஊழியரிடம்,
“கல்யாணத்துக்கு நகைகள் பார்க்கணும். நெக்லஸ், ஆரம், கொலுசு, கம்மல் எல்லாம் லேட்டஸ்ட் டிசைன் காட்டுங்க,
” சூர்யா, அவளைப் பின்தொடர்ந்து, நகைப் பிரிவுக்கு சென்றான்.
அவன், “சினேகா, எனக்கு ரொம்ப டைம் இல்ல. ரஞ்சித் அண்ணனோட ஆபீஸ்க்கு போகணும். சீக்கிரம் செலக்ட் பண்ணு,” .
சினேகா, அவனை கூர்மையான பார்வை பார்த்து, “உன் இஷ்டத்துக்கு நான் ஆள் இல்ல. எனக்கு எப்ப முடியுமோ, அப்பதான் நான் முடிப்பேன்,” என்று கடுமையாகச் சொன்னாள். அவள் கண்களில், எரிச்சலும வெறுப்பும் தெரிந்தன.
அவள், சூர்யாவை ஒரு கணம் முறைத்து, திரும்பி நகைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
சூர்யா, உள்ளுக்குள் கடுப்பானான். அவன் கைகள், கோபத்தில் இறுகின. அவன் மனதில், “இவளுக்கு என்ன ஆச்சு? என்று ஒரு கேள்வி எழுந்தது. ஆனால், அவன் முகத்தில் ஒரு அமைதியை வைத்திருந்தான்
. “சரி, நீ பாரு,” என்று மட்டும் சொல்லி, நகைப் பிரிவில் உள்ள ஒரு மெத்தையுடன் கூடிய நாற்காலியில் உட்கார்ந்தான். அவன் கண்கள், சினேகாவைப் பின்தொடர்ந்தன,
சினேகா, பொறுமையாக, ஒவ்வொரு நகையையும் பார்த்து செலக்ட் செய்தாள். கடை ஊழியர், ஒரு மென்மையான வெல்வெட் தட்டில், தங்க நெக்லஸ்களை எடுத்து வந்து காட்டினார். சினேகா, நெக்லஸை எடுத்து, கழுத்தில் அணிந்து, கண்ணாடியில் திரும்பி பார்த்தாள். அவள், நெக்லஸை மெல்லத் தொட்டு, அதன் வேலைப்பாடுகளை உற்றுப் பார்த்தாள். அவளின் சங்கு போன்ற கழுத்து, நெக்லஸின் மினுமினுப்பில கவர்ச்சியான காட்சியை உருவாக்கியது.
அவளின் முலைகளுக்கு இடையே, சுடிதாரின் இறுக்கத்தில் தெரிந்த ஒரு சிறிய மச்சம், சூர்யாவின் பார்வையை கவர்ந்தது. அவன், மறைமுகமாக, அவளைப் பார்த்தான், ஆனால் உடனே பார்வையை மாற்றிக் கொண்டான்.
தங்க ஆரம், கால்களுக்கு மெல்லிய தங்க கொலுசு, கம்மல்கள், இரண்டடுக்கு தோடு. ஒவ்வொரு நகையையும், அவள் கண்ணாடியில் வைத்து பார்த்து, உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகையை வரவழைத்தாள்.
அவளின் அபிநயங்கள் கண்ணாடியில் திரும்பி பார்ப்பது, நகைகளை மெல்லத் தொடுவது, கைகளை உயர்த்தி நகைகளின் பளபளப்பை பார்ப்பது நாடகத்தைப் போல இருந்தன. சூர்யா, அவளைப் பார்த்தபடி, மௌனமாக உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் மனதில், அவளின் அழகு மீதான மயக்கமும், அவளின் அலட்சியத்தால் வந்த கோபமும் ஒரு சண்டையில் ஈடுபட்டன.
கடை ஊழியர், இடையில், சூர்யாவுக்கும் சினேகாவுக்கும் ஆரஞ்சு ஜூஸ் கொடுத்தனர். சினேகா, ஜூஸை ஒரு சிப்பெடுத்து, மீண்டும் நகைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள். அவள், ஒரு தோடு அணிந்து, கண்ணாடியில் பார்க்கும்போது, அவளின் உதடுகள் மெல்ல அசைந்து, “இது நல்லா இருக்கு,” என்று முணுமுணுத்தாள்.
சூர்யா, அவளைப் பார்த்து, ஒரு மெல்லிய புன்னகையை முயன்றான், ஆனால் அவள் அதை கண்டுகொள்ளவே இல்லை.
நகைப் பிரிவு முடிந்து, அவர்கள் லிஃப்டில் புடவைப் பிரிவுக்கு சென்றனர். லிஃப்டில், கூட்ட நெரிசல் இருந்தது. மக்கள், ஒருவரையொருவர் இடித்து இறுக்கமான இடத்தில் நின்றனர். அந்த நெரிசலில், தெரியாமல், சூர்யாவின் கை சினேகாவின் கையை மெல்லத் தொட்டுவிட்டது.
சினேகா, உடனே அவனை முறைத்து, கையை வேகமாக விலக்கினாள். அவள் பார்வையில், கோபமும்,வெறுப்பும் தெரிந்தன. “என்ன பண்ற?” என்று அவள் மெல்லிய குரலில், ஆனால் கடுமையாகக் கேட்டாள்.
சூர்யாவுக்க சங்கடமாகி விட்டது. “சாரி, தெரியாம...” என்று அவன் முணுமுணுத்தான், ஆனால் சினேகா அதை கண்டுகொள்ளாமல், லிஃப்டில் இருந்து வெளியேறினாள்.
புடவைப் பிரிவில், கடை ஊழியர், விலை உயர்ந்த பட்டுப் புடவைகளை காட்டினார். ஒவ்வொரு புடவையும், ஒரு மென்மையான வெல்வெட் துணியில் மடிக்கப்பட்டு, அலமாரிகளில் அழகாக அடுக்கப்பட்டிருந்தன. சினேகா, ஒரு ஆரஞ்சு வண்ண பட்டுப் புடவையை எடுத்து, கண்ணாடியில் வைத்து பார்த்தாள். அவள், புடவையை தோளில் போட்டு, திரும்பி பார்க்கும்போது, அவளின் இடையின் ஒரு சிறு பகுதி தெரிந்தது
.
கடையின் ஏசி இவை சூர்யாவுக்கு தலைவலி ஏற்படுத்தியது
பொறுமை இழந்த சூர்யா சீக்கிரம் வா இல்லனா, நான் போயிட்டே இருப்பேன்,” என்று கோபத்துடன் சொன்னான். அவன் குரல், சற்று உயர்ந்து, கடையில் ஒலித்தது.
சினேகா, கையில் இருந்த புடவையை அவன் மீது விசிறி அடித்து, “இதுக்கு தான் நான் வர மாட்டேன்னு சொன்னேன். எல்லாம் இந்த சுரேஷ் ஆள வந்துச்சு!” என்று கடுப்பாகக் கத்திவிட்டு, புடவையை கடை ஊழியரிடம் எறிந்து, படிக்கட்டுகளில் வேகமாக இறங்கி சென்று விட்டாள். .
கடையில் இருந்த கடை ஊழியர்கள், மற்ற வாடிக்கையாளர்கள் அனைவரும் சூர்யாவை ஒரு கணம் பார்த்தனர். அவனுக்கு, இது ஒரு பெரிய அவமானமாகி விட்டது. அவன் முகம், கோபத்தாலும், வெட்கத்தாலும் சிவந்தது.
அவன், உடனே கடையை விட்டு வெளியே வந்து, சினேகாவைத் தேடினான். ஆனால், அவள் ஸ்கூட்டி, கடையின் முன்புற பார்க்கிங்கில் இல்லை. அவள், ஒரு புயலைப் போல, எங்கோ பறந்து விட்டிருந்தாள்.
சூர்யா, தன் மொபைலை எடுத்து, சுரேஷுக்கு போன் செய்து, “சினேகா கோவிச்சுக்கிட்டு போயிட்டா. நான் என்ன பண்ண முடியும்? நீயே பார்த்துக்கோ,” என்று சொல்லிவிட்டு, ரஞ்சித்தின் ஆபீஸுக்கு பைக்கை ஓட்டினான்.
அவன் மனதில், சினேகாவின் அலட்சியம், அவமானம், எல்லாம் ஒரு புயலாக சுழன்றன. “இவளுக்கு என்ன ஆச்சு? ஒரு காலத்துல என் நண்பியா இருந்தவ, இப்படி நடந்துக்குறா?” என்று அவன் மனம் கேள்வி கேட்டது.
ரஞ்சித்தின் ஆபீஸ், ஒரு மூன்று மாடி கட்டிடத்தில், நகரத்தின் மையத்தில் இருந்தது. சூர்யா, அங்கு சென்று, ரஞ்சித் சொன்ன வேலைகளை கட்சி ஆவணங்களை ஒழுங்கு செய்வது, சில ஆள்களை அழைப்பது, முக்கியமான கோப்பை தயார் செய்வது முடித்தான். ஆனால், அவன் மனம், இன்னும் சினேகாவின் நடவடிக்கைகளில் சிக்கியிருந்தது. “இவள் ஏன் இப்படி மாறினா? சுரேஷோட கல்யாணத்துக்கு எப்படி சம்மதிச்சா?” என்று அவன் மனம் கேள்விகளை எழுப்பியது. வேலைகள் முடிந்து, வீட்டுக்கு திரும்பும்போது, இரவு 10 மணி ஆகிவிட்டது. நகரத்தின் விளக்குகள், இரவின் இருளில் மின்னின, ஆனால் சூர்யாவின் மனதில் ஒரு ஆழமான இருட்டு பரவியிருந்தது.
வீட்டில், அனைவரும் அவரவர் அறைகளில் இருந்தனர். சுந்தரவல்லி, கீழ்த்தளத்தில் உள்ள ஒரு பெரிய அறையில், ஒரு பெரிய மர கட்டிலில் படுத்திருந்தாள். அவளின் அறை, தங்க நிற விளக்குகளால் ஒளிர்ந்து, செல்வத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.
வேதாச்சலம், ஒரு சிறிய அறையில், ஒரு செல்லாக் காசாக, ஒரு பழைய இரும்பு கட்டிலில் முடங்கியிருந்தார். அவ பழைய ரேடியோவில் மெல்லிய பாடலை கேட்டபடி, தன் கடந்த காலத்தை நினைத்து வருந்திக் கொண்டிருந்தார்.
பவி, சூர்யாவுக்காக ஒன்பது மணி வரை காத்திருந்தாள். சமையலறையில், அவள் அவனுக்கு சிக்கன் குழம்பு, சாதம், கத்தரிக்காய் பொரியல் ஆகியவற்றை ஒரு தட்டில் அழகாக அடுக்கி, மூடி வைத்திருந்தாள்.
ஆனால், ரஞ்சித், “என்னடி, இன்னும் அவனுக்காக வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்கியா? போய் படு!” என்று கத்தியதும், அவள் தயங்கியபடி, அவர்களின் மாடியிலுள்ள படுக்கையறைக்கு சென்று, ரஞ்சித்துடன் படுத்தாள். பவியின் மனதில், சூர்யாவைப் பற்றிய ஒரு சிறு கவலை இருந்தது, ஆனால் ரஞ்சித்தின் கோபத்துக்கு முன், அவள் அமைதியாக இருக்க வேண்டியிருந்தது.
சூர்யா, வீட்டுக்குள் நுழைந்தபோது, அமைதி அவனை வரவேற்றது. வீட்டின் தரை, அவன் காலடிகளில் மெல்ல ஒலித்தது. சமையலறையில், பவி வைத்திருந்த சாப்பாடு, தட்டில் மூடி வைக்கப்பட்டிருந்தது. தட்டின் மேல், ஒரு சிறிய காகிதத்தில், “சூர்யா, சாப்பிடு. லேட் ஆனாலும் சாப்பிடாம படுக்காத,” என்று பவியின் கையெழுத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. ஆனால், சூர்யாவுக்கு பசி இல்லை. அவன் மனதில், ஒரு ஆழமான வெறுமை இருந்தது.
“தனக்கென ஒரு ஜீவன் இந்த உலகத்தில் இல்லை,” என்று அவன் மனம் வருந்தியது. எப்போதும் லேட்டாக வந்தால், அவனே எடுத்து சாப்பிடுவது வழக்கம். ஆனால், இன்று, சாப்பிடுவதற்கு கூட மனம் வரவில்லை.
அவன், தன் சிறிய அறைக்கு சென்று, ஒரு பழைய மர கட்டிலில் அப்படியே படுத்தான். அறையில் மின்விசிறி சுழன்று மெல்லிய காற்றை உருவாக்கியது. அவன் மனதில், இதுவரை பொறுத்த அவமானங்கள் சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கம், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள், சினேகாவின் அலட்சியம்ஒரு புயலாக ஒன்று கூடின.
வழக்கம்போல தலைவலி வந்துவிட்டது தூக்கம் வரவில்லை வரவில்லை
இங்கு பவியின் அறையில் அவளும் தூங்கவில்லை அவளுக்கு தெரியும் காலையில் நடந்த நிகழ்வுகள் சினேகாவுடன் நடந்த நிகழ்வுகளால் சூர்யா தூங்கி இருக்க மாட்டான் என்று அவள் எழுந்து சத்தம் வராமல் வெளிவந்து சூரியா இருக்கும் ரூமுக்கு அடி மீது அடிவைத்து சென்றாள்
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)