Adultery மை டியர் பவித்ரா அண்ணி( my dear pavithra Anni)❤️❤️❤️❤️❤️

[Lust king 66]

பவி அண்ணி❤️❤️❤️ ❤️ 2


சூர்யா, குளித்து முடித்து, ஈரமான தலைமுடியுடன், ஒரு கருப்பு நிற டி-ஷர்ட்டும், நீல நிற ஜீன்ஸும் அணிந்து, மாடிப்படிகளில் இறங்கி வந்தான். அவனின் கட்டுடல் தேகம், டி-ஷர்ட்டின் இறுக்கத்தில் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

போலீசாகிற அவனோட கனவு உடம்பை இரும்பாக மாற்றி வைத்திருந்தான் ஆனா அது கை நழுவி போயிருச்சு.
 அவன் மாநிற முகத்தில் கோபமும், தீர்மானமும் மின்னியது. அவன் கண்கள், வீட்டின் ஹாலை ஒரு முறை ஊடுருவிப் பார்த்தன, ஒவ்வொரு மூலையையும் ஆராய்ந்தன.

அவன் பார்வை, ஹாலில் உள்ள சோபாவில் கால் மேல் கால் போட்டு, டிவி பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் சுந்தரவல்லியின் மீது பட்டது. 55 வயதைத் தாண்டியிருந்தாலும், சுந்தரவல்லியின் முகத்தில் ஒரு கர்வமும், தந்திரமும் இன்னும் மங்காமல் இருந்தன. அவளின் கழுத்தில் மின்னிய தங்கச் சங்கிலி, கைகளில் பளபளத்த வளையல்கள், அவளின் ஆதிக்கத்தை மேலும் அடிக்கோடிட்டன. 

அவள், ரிமோட்டை கையில் பிடித்து, ஒரு செய்தி சேனலை பார்த்தபடி, எப்போதாவது உதட்டில் ஒரு புன்னகையை வரவழைத்தாள். ஆனால், சூர்யாவுக்கு அவளைப் பார்க்கும்போது, உள்ளே ஒரு கொதிப்பு எழுந்தது.


 “இவள்தான்... என் அன்னை அமுதாவின் இறப்புக்கும், என் தந்தை வேதாச்சலத்தின் இந்த அவமானகரமான நிலைக்கும் காரணம்,” என்று அவன் மனம் குமுறியது. அவன் கைகள், கோபத்தில் இறுகின.

 அவன் மனதில், அமுதாவின் கண்ணீர் மின்னியது, அவளின் இறுதி வார்த்தைகள், “சூர்யா, இந்த வீட்டை மீண்டும் நீ ஆள வேண்டும்,” என்ற சத்தியம், அவனை உலுக்கியது. ஆனால், இப்போது ஒரு புழுவைப் போல மட்டுமே இந்த வீட்டில் வாழ முடிந்த இயலாமை, அவனை உள்ளுக்குள் குத்திக் காயப்படுத்தியது.

சூர்யா ஹாலுக்கு வெளியே உள்ள மரத் தாழ்வாரத்தில் நின்று, சுந்தரவல்லியை ஒரு கணம் கூர்ந்து பார்த்தான். அவன் மனதில், கடந்த காலத்தின் வலிகள் ஒரு புயலாக எழுந்தன. அமுதா, சொந்த வீட்டிலேயே வேலைக்காரியைப் போல நடத்தப்பட்டது, சுந்தரவல்லியின் கட்டளைகளுக்கு முன் அவள் தலைகுனிந்து நின்றது, வேதாச்சலம் மோகத்தில் மூழ்கி அவர் இவற்றை கண்டும் காணாமல் இருந்தது இவை எல்லாம் அவன் இதயத்தில் கத்தியாகப் பதிந்தன.

 ஆனால், இப்போது அவனால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. அவன் கண்கள், கோபத்தில் சிவந்தன, உதடுகள் இறுக மூடி, அந்த கோபத்தை உள்ளேயே அடக்கின.

அவன் எண்ணங்களை கலைத்து, சமையலறையில் இருந்து ஒரு மென்மையான குரல் எழுந்தது. 

“சூர்யா, வா, சாப்பிடு!” அது பவியின் குரல். அவள் குரலில், ஒரு இயல்பான அன்பும், அக்கறையும் கலந்திருந்தது.

 சூர்யாவின் முகத்தில் ஒரு மெல்லிய புன்னகை தோன்றியது. இந்த வீட்டில், அவனுக்கு ஆறுதலாக, ஒரு ஒளி விளக்காக இருப்பவள் பவி மட்டுமே. அவளின் குரல், அவனின் மனதில் உள்ள புயலை ஒரு கணம் அமைதிப்படுத்தியது.

 சமையலறையில், பவி, ஒரு தட்டில் மூன்று மொறு மொறு தோசைகளை அழகாக அடுக்கி, காரச் சட்னி, புதினா சட்னி, தேங்காய் சட்னி ஆகியவற்றை தனித்தனி கிண்ணங்களில் வைத்து, சூர்யாவுக்கு பரிமாறினாள்.

 இந்த வீட்டில், சூர்யா சாப்பிடுவது எப்போதும் சமையலறையில் மட்டுமே. அமுதா இறந்த பிறகு, இது ஒரு எழுதப்படாத சட்டமாக மாறிவிட்டது. சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கத்தில், சூர்யாவுக்கு ஹாலில் உள்ள உணவு மேசையில் உட்கார்ந்து சாப்பிடும் உரிமை இல்லை. 
ஆனால், இந்த அவமானம், அவனை மேலும் உறுதியாக்கியது. ஒரு நாள், இந்த வீட்டை தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வருவேன் என்று அவன் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்திருந்தான்.

“குட் மார்னிங், அண்ணி!” என்று சூர்யா, ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடன், சமையலறையில் உள்ள சிறிய மர மேசையில் உட்கார்ந்தான். 

“வாடா! இதான் வர நேரமா சாருக்கு? இப்பதான் பொழுது விடிஞ்சதா?” என்று பவி, கேலியாகக் கேட்டாள். 

அவள் குரலில் ஒரு இயல்பான அன்பு இருந்தது. அவள், தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றி, அதை வட்டமாக பரப்பிக் கொண்டிருந்தாள். முகத்தில் சிறு வியர்வை முத்து மின்னியது, அது அவளின் அழகை இன்னும் தூக்கி நிறுத்தியது.

“நேத்து நைட்டு ஒரே தலைவலி, அண்ணி. தூக்கம் இல்லை, அதான் லேட்டாயிடுச்சு,” என்று சூர்யா, ஒரு பொய்யைச் சொன்னான். 

உண்மையில் அவன் மனதில் ஓடிய எண்ணங்கள் அமுதாவின் சத்தியம், சுந்தரவல்லியின் ஆதிக்கம், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள் அவனை இரவு முழுவதும் தூங்க விடவில்லை.
 
“என்கிட்ட சொல்லி இருந்தா, மாத்திரை கொடுத்திருப்பேனே,” என்று பவி, அக்கறையுடன் சொன்னாள். அவள் முகத்தில், ஒரு உண்மையான கவலை தெரிந்தது. அவள், சூர்யாவை ஒரு கணம் பார்த்து, “நீ ஒரு நாள் நிம்மதியா தூங்கு, டா. இப்படி எப்பவும் கவலையோட இருக்காத,” என்று மெல்லச் சொன்னாள்.
 
“பரவால்ல, அண்ணி,” என்று சூர்யா சிரித்தான். அவன் மனதுக்கு, பவியின் இந்த அக்கறை ஒரு ஆறுதலாக இருந்தது. இந்த வீட்டில், அவனைப் பற்றி யோசிக்கும், கவலைப்படும் ஒரே ஜீவன் பவி மட்டுமே. அவளின் மீது, சூர்யாவுக்கு அளவு கடந்த பாசம் இருந்தது.

சூர்யா, தோசையை எடுத்து, காரச் சட்னியில் தொட்டு, ஒரு கவளம் வாயில் போட்டான். தோசையின் மொறு மொறுப்பும், சட்னியின் காரமும், அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தவை. அவன் கவலைகளை ஒரு கணம் மறந்து, சாப்பிடுவதில் மூழ்கினான். பவி, அவனைப் பார்த்து சிரித்தபடி, தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றினாள்.

 அவள் வெள்ளி கரண்டியை எடுத்து, தோசையை மெல்லத் திருப்பினாள். அவள் கைகள், வேலை செய்யப் பழகிய உறுதியுடன் இருந்தன.

திடீரென, வெளியில் இருந்து சுந்தரவல்லியின் குரல் எழுந்தது. 

“பவி! இங்க வா!” அவள் குரல், கூர்மையாக, ஒரு உத்தரவு போல ஒலித்தது. அவள், டிவியை ம்யூட் செய்து, சோபாவில் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தாள். 


“என்ன, அத்தை?” என்று பவி, சமையலறையில் இருந்து கேட்டாள். அவள் குரலில், ஒரு சிறு பதற்றம் தொனித்தது. 

“சீக்கிரம்! அவனுக்கு சாப்பாடு போட்டு வெளியே அனுப்பு! அப்படி என்னதான் பேசுவீங்களோ!” என்று சுந்தரவல்லி, எரிந்து விழுந்தாள். அவள் குரலில், ஒரு சந்தேகமும், கோபமும் கலந்திருந்தது. அவள், சூர்யாவையும் பவியையும் ஒரு கண்ணால் கவனித்து வந்தாள், அவர்களின் உரையாடல்கள் அவளுக்கு எச்சரிக்கை மணி அடித்தது.


“ஒன்னும் இல்ல, அத்தை, சும்மாதான்,” என்று பவி, பேச்சை மாற்றி, திரும்பவும் சமையலறைக்குள் வந்தாள. முகத்தில், ஒரு மெல்லிய பதற்றம் தோன்றி மறைந்தது. ஆனால், சூர்யாவிடம், அவள் எப்போதும் போல சிரித்தாள். “இன்னொரு தோசை வேணுமா, சூர்யா?” என்று கேட்டாள்.
சூர்யா, அவள் முகத்தை ஒரு கணம் பார்த்தான். வீட்டு வேலைகள் அனைத்தும் அவள் தலையில் தான். இந்த வீட்டில், தன்னைப் போலவே, பவியும் ஒரு சிறைப்பட்ட ஜீவன் என்று அவன் மனம் சொல்லியது. அவள் முகத்தில், மறைந்திருக்கும் துயரம் , ஆனால் அவள் அதை எப்போதும் ஒரு புன்னகையால் மறைத்தாள். “போதும், அண்ணி,” என்று அவன் மெல்லச் சொன்னான். 

“என்ன போதும்? வளர புள்ள, நல்லா சாப்டா! தானே இரு, இன்னும் ரெண்டு சுடுறேன்,” என்று பவி, சிரித்தபடி, திரும்பி தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றினாள்.
.
சூர்யா, ஒரு வாய் தோசை எடுத்து, அவளைப் பார்த்தான். அவள், தோசைக் கல்லில் மாவு ஊற்றி, அதை வட்டமாக பரப்பிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் இடுப்பில் சொருகியிருந்த முந்தானை, வேலை செய்யும் வேகத்தில் மெல்ல விலகியது. அவளின் வழு வழுப்பான இடுப்பு, வியர்வையில் மின்ன, சூர்யாவின் கண்களுக்கு விருந்தாகியது. ஜன்னலில் இருந்து வந்த காற்று, அவள் புடவையை மெல்ல தாலாட்ட, அது இன்னும் கொஞ்சம் விலகி, அவளின் பாதி தொப்புளை வெளிப்படுத்தியது. 

அந்த ஆழமான, அளவான, குழி போன்ற தொப்புள், பிறை நிலவைப் போல, சூர்யாவின் கண்களுக்கு தெரிந்தது. அவளின் இடையின் மடிப்பு, வியர்வையில் மின்னும் அந்த தோல்!!!
முத்து முத்தான வியர்வை துளிகள் அந்த தொப்புள் குழிக்குள் தஞ்சம் அடைந்தது.
இது தப்பு என்று அவன் மனம் சொன்னது ஆனால் அவன் வயது அதைக் கேட்க மறுத்தது.

 சூர்யா, எச்சில் விழுங்கினான். 

அவன் மனம், ஒரு கணம் தடுமாறியது. அவளின் அழகு, அவனை ஒரு மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது. கண்கள், அவளின் இடையில் இருந்து மெல்ல மேலே நகர்ந்து, அவளின் முலைகளை மறைத்திருந்த முந்தானையைத் தொட்டன. அவை, புடவையின் இறுக்கத்தில், மென்மையாக ஆடி, தாளத்தை உருவாக்கின.
புடைத்து அந்த மாம்பழம் முலைகளில் சாரெடுக்க அவன் மனம் துடித்தது .

ஆனால், பவி இந்தப் பக்கம் திரும்புவதைப் பார்த்து, அவன் பார்வையை வேகமாக மாற்றிக் கொண்டான். 

“நீங்க சாப்டீங்களா, அண்ணி?” என்று அவன், பேச்சை மாற்றினான். அவன் குரலில், ஒரு சிறு தயக்கம் இருந்தது. 

“நான் சாப்பிட்டேன், டா,” என்று பவி, சிரித்தபடி சொன்னாள். அவள், தோசையை கல்லில் இருந்து எடுத்து, சூர்யாவின் தட்டில் வைத்தாள். “நீ நல்லா சாப்டு. 
சூர்யா, சாப்பிட்டு முடித்து, தட்டை கழுவி வைத்துவிட்டு, வெளியே வந்தான். சுந்தரவல்லி, அவனைப் பார்த்து, ஒரு கூர்மையான பார்வை பார்த்தாள்.

 “சூர்யா, சுரேஷ் ரொம்ப பிசியா இருக்கான். அதனால, சினேகாவ கூட்டிட்டு போய், அவளுக்கு என்னென்ன வேணுமோ வாங்கிட்டு வா,” என்று உத்தரவிட்டாள். அவள் கணக்கு புத்தகத்தை எடுத்து, அதில் ஏதோ குறிப்பு எழுதிக் கொண்டிருந்தாள். 

“இல்ல, ரஞ்சித் அண்ணன் மதியத்துக்கு மேல் ஆபீஸ் வரச் சொல்லி இருந்தாரு,” அவன் குரலில் சிறு கோபம் தொனித்தது.
 
“அவன்கிட்ட நான் சொல்லிக்கிறேன். நீ போய், நான் சொன்ன வேலைய முடி,” என்று சுந்தரவல்லி, கண்டிப்பாகச் சொன்னாள். அவள் குரலில், ஒரு மறுக்க முடியாத ஆணவம் இருந்தது. சூர்யாவை ஒரு கணம் கூர்ந்து பார்த்து, “இந்த வீட்டுல உனக்கு என்ன இடம்னு, அத நீ மறந்துடாத,” என்று மறைமுகமாக எச்சரித்தாள். 

சூர்யா, கடுப்புடன் தலையாட்டி, தன் மொபைலை எடுத்து, சினேகாவுக்கு போன் செய்தான். சினேகா, 26 வயதில் அழகான, திமிரான பெண் போலீஸ் ஆபீஸர்.

 அவள் சூர்யாவுடன் ஒரே கல்லூரியில் படித்தவள். இருவரும், கல்லூரி நாட்களில் நெருங்கிய நண்பர்களாக இருந்தனர். அவர்கள், ஒரே நேரத்தில் போலீஸ் அகாடமியில் சேர்ந்து, சண்டைப் பயிற்சி, ஆயுதப் பயிற்சி ஆகியவற்றில் ஒருவரை ஒருவர் சவால் விட்டு பயிற்சி செய்தனர்.
கல்லூரி காலங்களில் சினேகா சூர்யாவுக்கு நல்ல பிரண்டாக இருந்தால் ஆனால் திடீரென்று அந்த நட்பு காணாமல் போய்விட்டது காரணம் இல்லாமல் சினேகா அவளின் நட்பை துண்டித்து விட்டால்.
 
சூர்யாவுக்கு, போலீஸ் வேலை என்பது உயிர். “போலீஸ் வேலை கிடைச்சா, என் அடையாளத்தை மாத்திக்கலாம். இந்த வீட்டுல இருக்குற அவமானத்தை துடைச்சுடலாம்,” என்று அவன் எப்போதும் நினைப்பான். 
ஆனால், எப்படி அவனுக்கு வேலை கிடைக்காமல் போனது என்பது, இன்னும் ஒரு மர்மமாகவே இருந்தது. அவன் மனதில், ரஞ்சித் மற்றும் சுரேஷின் சூழ்ச்சிகள் மீது ஒரு சந்தேகம் இருந்தது, ஆனால் அதை நிரூபிக்க அவனிடம் ஆதாரங்கள் இல்லை.

சுரேஷுக்கு, சினேகா மீது நீண்ட நாட்களாக ஒரு கண் இருந்தது. அவன், தன் செல்வாக்கையும், பணத்தையும் பயன்படுத்தி, சினேகாவின் வீட்டில் பேசி, கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் வாங்கிவிட்டான். சினேகாவுக்கும் சுரேஷுக்கும் 7 வயது வித்தியாசம் இருந்தாலும், பணத்துக்கு முன்னால், அது ஒரு பொருட்டாக இல்லை. சினேகாவின் வீட்டில், அவளை பேசி சம்மதிக்க வைத்துவிட்டனர். 

சூர்யாவுக்கு, இது ஆச்சரியமாக இருந்தது. “சினேகா எப்படி இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சா?” என்று அவன் மனம் கேள்வி கேட்டது. 

சினேகா‌ தைரியமான, சுதந்திரமான பெண். அவள், போலீஸ் வேலையை உயிராக நேசித்தவள். அவள், சுரேஷைப் போன்றவனுக்கு எப்படி மனைவியாக சம்மதித்தாள் என்று அவனால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. 

சூர்யா, சினேகாவுக்கு போன் செய்து, “சினேகா, மதியம் நகை கடைக்கு போகணும். சுந்தரவல்லி சொன்னாங்க,” என்று சொன்னான். 

“சரி, மதியம் ஒரு மணிக்கு வா. நான் ரெடியா இருப்பேன்,” என்று சினேகா, தன் வழக்கமான திமிரான குரலில் சொல்லி, போனை வைத்துவிட்டாள். அவள் குரலில், ஒரு சிறு எரிச்சல் இருந்தது, ஆனால் அதை சூர்யா பொருட்படுத்தவில்லை.

சூர்யா, திரும்பி, சுந்தரவல்லியை ஒரு கூர்மையான பார்வை பார்த்தான். அவன் மனதில், ஒரு தீர்மானம் உருவானது. “இந்த வீட்டை மீண்டும் என் கையில் எடுப்பேன். ஆனால், அதுக்கு முன்னால், இந்த சூழ்ச்சிகளை உடைக்கணும்,” என்று அவன் மனதுக்குள் உறுதி எடுத்தான்.

தன் வேலைகளை பார்க்க கிளம்பினான்.