11-05-2025, 08:42 PM
A Home Away from Home
மனோவின் தாய், விசித்ரா, ஒரு தனித்தாயாக இருந்தார், இரண்டு குழந்தைகளை வளர்த்தவர்: ஒரு மூத்த மகள், திருமணமாகி வெளியே சென்றவர், மற்றும் மனோ, அவளுடைய இளைய குழந்தை, மகளுக்கு 12 வயது இடைவெளியில் பிறந்தவன். மனோ 7ஆம் வகுப்பில் இருக்கும்போது, அவனுடைய தந்தை ஒரு விபத்தில் இறந்தார். விசித்ராவின் மற்றும் அவரது கணவரின் குடும்பங்கள் பணக்கார பின்னணியைச் சேர்ந்தவை, எனவே அவர்களுக்கு நிதி சிக்கல்கள் எதுவும் இல்லை. எட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அவர்கள் வனிதாவின் அண்டை வீட்டாராக இருந்தனர், குடும்ப நண்பர்களைப் போல நெருக்கமாக இருந்தனர். விசித்ராவின் குடும்பம் டெல்லிக்கு குடிபெயர்ந்த பிறகு, அவர்களின் தொடர்பு படிப்படியாக குறைந்தது.
மனோவின் வீடு, நவீனமான, தனி வீடாக இருந்தது, நகரத்தின் அமைதியான பகுதியில் அமைந்திருந்தது. கதவு மணி ஒலித்தவுடன், விசித்ரா கதவைத் திறந்தார். வனிதாவைப் பார்த்தவுடன், அவர் ஆச்சரியத்தில் உறைந்தார்.
· "வனிதா, நீயா! இது கனவு மாதிரி இருக்கு! எத்தனை வருஷம் ஆச்சு நாம பார்த்து? நம்ப முடியல!" என்று அவர் உற்சாகமாக கூறி, வனிதாவை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்தார்.
வனிதா, விசித்ராவின் வார்த்தைகளில் இருந்த மகிழ்ச்சியை உணர்ந்தாள், அவளுடைய இதயமும் மகிழ்ச்சியால் நிரம்பியது. இருவரும் உட்கார்ந்து, குடும்பம், உடல்நலம், மற்றும் வாழ்க்கையின் பொதுவான நிகழ்வுகளைப் பற்றி பகிர்ந்து கொண்டனர். பழைய நினைவுகள் மீண்டும் உயிர்பெற்றன—அவர்கள் ஒன்றாக சிரித்து, பகிர்ந்து கொண்ட தருணங்கள் மனதில் மலர்ந்தன.
மனோ, பின்னால் இருந்து தோன்றி, புன்னகையுடன் கூறினான்:
· "இன்னும் ஒரு சர்ப்ரைஸ்! ஆன்ட்டி இங்க டெல்லில ரெண்டு மாசம் இருப்பாங்க, என் கூட வேலை செய்ய, அவங்க மேற்பார்வையில!"
விசித்ரா, மகிழ்ச்சியில் புன்னகைத்தவாறு கூறினார்:
· "அது அற்புதமா இருக்கு! வனிதா, நீ எங்க தங்கியிருக்க? உனக்கு வேற வழி இல்லை—நீ இங்கதான் தங்கணும்!"
வனிதா, சிரித்தவாறு மறுத்தாள்:
· "கம்பெனி ஒரு PG ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கு, விசி."
ஆனால், விசித்ரா உறுதியாக இருந்தார்:
· "அதெல்லாம் வேணாம், வனிதா. நீ இங்கதான் இருக்கணும். இது உன் வீடு மாதிரி."
அவர்கள், வனிதாவின் உடைமைகளை ஹோட்டலில் இருந்து எடுக்க ஏற்பாடு செய்தனர், எல்லாம் முடிவாகியது. விசித்ராவின் வீட்டில், வனிதாவிற்கு ஒரு தனி அறை தயாரிக்கப்பட்டது. அந்த விசாலமான வீடு, அவளுக்கு வசதியாகவும் வீட்டைப் போலவும் இருந்தது. வனிதா, தன் குடும்பத்திற்கு இதை தெரிவித்தாள்.
· "நான் விசித்ரா வீட்டுல தங்கியிருக்கேன். எல்லாம் சூப்பரா இருக்கு," என்று அவள் தன் கணவரிடம் கூறினாள்.
அவளுடைய கணவர், மகிழ்ச்சியுடன் பதிலளித்தார்:
· "அது ரொம்ப நல்ல விஷயம், வனி. நீ அங்க நிம்மதியா இரு. குழந்தைகள நல்லா பார்த்துப்பேன்."
அந்த இரவு, அவர்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து உணவு உண்டனர். வனிதாவும் விசித்ராவும் நீண்ட நேரம் பேசினர், தங்கள் வாழ்க்கையின் விவரங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்—கடந்த கால நினைவுகள், தற்போதைய சவால்கள், மற்றும் எதிர்கால நம்பிக்கைகள். வனிதா, டெல்லி இவ்வளவு வரவேற்பாக இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. அவள், அந்த இரவு, அமைதியாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் உறங்கினாள், மனதில் ஒரு புதிய உற்சாகத்துடன். இந்த இடம் எனக்கு ஒரு புது வீடு மாதிரி இருக்கு… இந்த பயணம் நிச்சயம் அழகா இருக்கப் போகுது, என்று அவள் மனம் நினைத்தது.
மனோவின் தாய், விசித்ரா, ஒரு தனித்தாயாக இருந்தார், இரண்டு குழந்தைகளை வளர்த்தவர்: ஒரு மூத்த மகள், திருமணமாகி வெளியே சென்றவர், மற்றும் மனோ, அவளுடைய இளைய குழந்தை, மகளுக்கு 12 வயது இடைவெளியில் பிறந்தவன். மனோ 7ஆம் வகுப்பில் இருக்கும்போது, அவனுடைய தந்தை ஒரு விபத்தில் இறந்தார். விசித்ராவின் மற்றும் அவரது கணவரின் குடும்பங்கள் பணக்கார பின்னணியைச் சேர்ந்தவை, எனவே அவர்களுக்கு நிதி சிக்கல்கள் எதுவும் இல்லை. எட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அவர்கள் வனிதாவின் அண்டை வீட்டாராக இருந்தனர், குடும்ப நண்பர்களைப் போல நெருக்கமாக இருந்தனர். விசித்ராவின் குடும்பம் டெல்லிக்கு குடிபெயர்ந்த பிறகு, அவர்களின் தொடர்பு படிப்படியாக குறைந்தது.
மனோவின் வீடு, நவீனமான, தனி வீடாக இருந்தது, நகரத்தின் அமைதியான பகுதியில் அமைந்திருந்தது. கதவு மணி ஒலித்தவுடன், விசித்ரா கதவைத் திறந்தார். வனிதாவைப் பார்த்தவுடன், அவர் ஆச்சரியத்தில் உறைந்தார்.
· "வனிதா, நீயா! இது கனவு மாதிரி இருக்கு! எத்தனை வருஷம் ஆச்சு நாம பார்த்து? நம்ப முடியல!" என்று அவர் உற்சாகமாக கூறி, வனிதாவை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்தார்.
வனிதா, விசித்ராவின் வார்த்தைகளில் இருந்த மகிழ்ச்சியை உணர்ந்தாள், அவளுடைய இதயமும் மகிழ்ச்சியால் நிரம்பியது. இருவரும் உட்கார்ந்து, குடும்பம், உடல்நலம், மற்றும் வாழ்க்கையின் பொதுவான நிகழ்வுகளைப் பற்றி பகிர்ந்து கொண்டனர். பழைய நினைவுகள் மீண்டும் உயிர்பெற்றன—அவர்கள் ஒன்றாக சிரித்து, பகிர்ந்து கொண்ட தருணங்கள் மனதில் மலர்ந்தன.
மனோ, பின்னால் இருந்து தோன்றி, புன்னகையுடன் கூறினான்:
· "இன்னும் ஒரு சர்ப்ரைஸ்! ஆன்ட்டி இங்க டெல்லில ரெண்டு மாசம் இருப்பாங்க, என் கூட வேலை செய்ய, அவங்க மேற்பார்வையில!"
விசித்ரா, மகிழ்ச்சியில் புன்னகைத்தவாறு கூறினார்:
· "அது அற்புதமா இருக்கு! வனிதா, நீ எங்க தங்கியிருக்க? உனக்கு வேற வழி இல்லை—நீ இங்கதான் தங்கணும்!"
வனிதா, சிரித்தவாறு மறுத்தாள்:
· "கம்பெனி ஒரு PG ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கு, விசி."
ஆனால், விசித்ரா உறுதியாக இருந்தார்:
· "அதெல்லாம் வேணாம், வனிதா. நீ இங்கதான் இருக்கணும். இது உன் வீடு மாதிரி."
அவர்கள், வனிதாவின் உடைமைகளை ஹோட்டலில் இருந்து எடுக்க ஏற்பாடு செய்தனர், எல்லாம் முடிவாகியது. விசித்ராவின் வீட்டில், வனிதாவிற்கு ஒரு தனி அறை தயாரிக்கப்பட்டது. அந்த விசாலமான வீடு, அவளுக்கு வசதியாகவும் வீட்டைப் போலவும் இருந்தது. வனிதா, தன் குடும்பத்திற்கு இதை தெரிவித்தாள்.
· "நான் விசித்ரா வீட்டுல தங்கியிருக்கேன். எல்லாம் சூப்பரா இருக்கு," என்று அவள் தன் கணவரிடம் கூறினாள்.
அவளுடைய கணவர், மகிழ்ச்சியுடன் பதிலளித்தார்:
· "அது ரொம்ப நல்ல விஷயம், வனி. நீ அங்க நிம்மதியா இரு. குழந்தைகள நல்லா பார்த்துப்பேன்."
அந்த இரவு, அவர்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து உணவு உண்டனர். வனிதாவும் விசித்ராவும் நீண்ட நேரம் பேசினர், தங்கள் வாழ்க்கையின் விவரங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்—கடந்த கால நினைவுகள், தற்போதைய சவால்கள், மற்றும் எதிர்கால நம்பிக்கைகள். வனிதா, டெல்லி இவ்வளவு வரவேற்பாக இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. அவள், அந்த இரவு, அமைதியாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் உறங்கினாள், மனதில் ஒரு புதிய உற்சாகத்துடன். இந்த இடம் எனக்கு ஒரு புது வீடு மாதிரி இருக்கு… இந்த பயணம் நிச்சயம் அழகா இருக்கப் போகுது, என்று அவள் மனம் நினைத்தது.