11-05-2025, 08:32 PM
A Journey Forward
அடுத்த நாள் முதல், வனிதாவின் வாழ்க்கை மீண்டும் வழக்கமான பாதைக்கு திரும்பியது—எல்லாம் முன்பு இருந்தது போலவே நடந்தது. ஒரு காலத்தில் மணியை பற்றிய பயம் அவள் இதயத்தையும் மனதையும் ஆக்கிரமித்திருந்தது, ஆனால் இப்போது அவனை பற்றி ஒரு இரக்கம் மட்டுமே எஞ்சியிருந்தது. அலுவலகத்தில் வேலைகள் சீராக நடந்தன, வனிதா, கடந்தவற்றை மன்னித்து மறந்து, முன்னோக்கி நகர்ந்தாள். மணி மீண்டும் அவளுடைய பணி சூழலில் தோன்றினான், ஆனால் முன்பு வனிதா அவனை தவிர்த்து வந்ததைப் போலல்லாமல், இப்போது அவனே, மரியாதையும் குற்ற உணர்வும் கலந்து, அவளிடமிருந்து விலகி இருந்தான். வனிதா, இதை புரிந்து கொண்டு, அவனுக்கு தேவையான இடத்தை அளித்தாள். இருவரும், இப்போது சாதாரண சக பணியாளர்களைப் போல, தொழில்முறையாக மட்டுமே உரையாடினர்.
நாட்கள் கடந்தன, வனிதாவின் பயணத்திற்கான நாள் வந்தது. அவளுடைய குழந்தைகளுக்கு இன்னும் ஒரு தேர்வு இருந்ததால், அவள் மதியம் விமான நிலையத்திலிருந்து புறப்பட தயாரானாள். குடும்பத்தினரிடம் விடைபெறும்போது, அவள் கண்களில் அவர்களை பிரிவதற்கான ஏக்கம் தெரிந்தது. அவள், தன் கணவர் மற்றும் குழந்தைகளை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்து, "சீக்கிரம் வந்துடுவேன்," என்று மென்மையாக கூறினாள். டெல்லிக்கு செல்லும் விமானம் மதியம் புறப்பட்டது, மாலையில் அவள் அங்கு வந்து சேர்ந்தாள்.
அலுவலகம் ஏற்பாடு செய்திருந்த கார், அவளை விமான நிலையத்தில் இருந்து எடுத்து, நிறுவனம் பதிவு செய்திருந்த ஒரு நட்சத்திர ஹோட்டலுக்கு அழைத்து சென்றது. அறையில் குடியேறிய பிறகு, வனிதா, தன் கைப்பையிலிருந்து மொபைலை எடுத்து, குடும்பத்திற்கு அழைத்து, தான் பத்திரமாக வந்து சேர்ந்ததை தெரிவித்தாள்.
அவள், ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன், "சரி, நல்லா பார்த்துக்கோங்க," என்று கூறி, அழைப்பை முடித்தாள். பின்னர், அவள், குளித்து, படுக்கையில் படுத்தாள்—அவள் உடலும் மனமும், ஒரு புதிய அமைதியுடன், அடுத்த நாளுக்காக தயாராக இருந்தது. கடந்தவை, இப்போது ஒரு தொலைதூர நினைவாக மாறியிருந்தன, ஆனால் அவை அவளுக்கு ஒரு உறுதியை அளித்திருந்தன: நான் இதை கடந்து வந்துட்டேன்… இனி ஒரு புது ஆரம்பம். அவள், அந்த இரவு, ஒரு ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள், மனதில் ஒரு புதிய நம்பிக்கையுடன்.
அடுத்த நாள் முதல், வனிதாவின் வாழ்க்கை மீண்டும் வழக்கமான பாதைக்கு திரும்பியது—எல்லாம் முன்பு இருந்தது போலவே நடந்தது. ஒரு காலத்தில் மணியை பற்றிய பயம் அவள் இதயத்தையும் மனதையும் ஆக்கிரமித்திருந்தது, ஆனால் இப்போது அவனை பற்றி ஒரு இரக்கம் மட்டுமே எஞ்சியிருந்தது. அலுவலகத்தில் வேலைகள் சீராக நடந்தன, வனிதா, கடந்தவற்றை மன்னித்து மறந்து, முன்னோக்கி நகர்ந்தாள். மணி மீண்டும் அவளுடைய பணி சூழலில் தோன்றினான், ஆனால் முன்பு வனிதா அவனை தவிர்த்து வந்ததைப் போலல்லாமல், இப்போது அவனே, மரியாதையும் குற்ற உணர்வும் கலந்து, அவளிடமிருந்து விலகி இருந்தான். வனிதா, இதை புரிந்து கொண்டு, அவனுக்கு தேவையான இடத்தை அளித்தாள். இருவரும், இப்போது சாதாரண சக பணியாளர்களைப் போல, தொழில்முறையாக மட்டுமே உரையாடினர்.
நாட்கள் கடந்தன, வனிதாவின் பயணத்திற்கான நாள் வந்தது. அவளுடைய குழந்தைகளுக்கு இன்னும் ஒரு தேர்வு இருந்ததால், அவள் மதியம் விமான நிலையத்திலிருந்து புறப்பட தயாரானாள். குடும்பத்தினரிடம் விடைபெறும்போது, அவள் கண்களில் அவர்களை பிரிவதற்கான ஏக்கம் தெரிந்தது. அவள், தன் கணவர் மற்றும் குழந்தைகளை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்து, "சீக்கிரம் வந்துடுவேன்," என்று மென்மையாக கூறினாள். டெல்லிக்கு செல்லும் விமானம் மதியம் புறப்பட்டது, மாலையில் அவள் அங்கு வந்து சேர்ந்தாள்.
அலுவலகம் ஏற்பாடு செய்திருந்த கார், அவளை விமான நிலையத்தில் இருந்து எடுத்து, நிறுவனம் பதிவு செய்திருந்த ஒரு நட்சத்திர ஹோட்டலுக்கு அழைத்து சென்றது. அறையில் குடியேறிய பிறகு, வனிதா, தன் கைப்பையிலிருந்து மொபைலை எடுத்து, குடும்பத்திற்கு அழைத்து, தான் பத்திரமாக வந்து சேர்ந்ததை தெரிவித்தாள்.
- "நான் ஹோட்டல்ல செட்டில் ஆயிட்டேன். நீங்க எல்லாரும் நல்லா இருக்கீங்களா?" என்று அவள் கேட்டாள்.
அவள், ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன், "சரி, நல்லா பார்த்துக்கோங்க," என்று கூறி, அழைப்பை முடித்தாள். பின்னர், அவள், குளித்து, படுக்கையில் படுத்தாள்—அவள் உடலும் மனமும், ஒரு புதிய அமைதியுடன், அடுத்த நாளுக்காக தயாராக இருந்தது. கடந்தவை, இப்போது ஒரு தொலைதூர நினைவாக மாறியிருந்தன, ஆனால் அவை அவளுக்கு ஒரு உறுதியை அளித்திருந்தன: நான் இதை கடந்து வந்துட்டேன்… இனி ஒரு புது ஆரம்பம். அவள், அந்த இரவு, ஒரு ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள், மனதில் ஒரு புதிய நம்பிக்கையுடன்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)