Fantasy இருட்டின் ஆழத்தில்... வக்கிரத்தின் வாசனை! (BDSM Story) 28.05.2025

[Ayns]

முதல் காணொளி அழைப்புக்குப் பிறகு வித்யாவின் வாழ்க்கை ஒரு புதிய திசையில் பயணிக்கத் தொடங்கியது. அர்ஜுனின் கட்டளைகள் இப்போது அவ்வப்போது வருவதை நிறுத்தி, அவளுடைய அன்றாட நடவடிக்கைகளின் ஒரு அங்கமாக மாறத் தொடங்கின. ஒவ்வொரு நாளும் காலையில் அவள் எழுந்ததும் அவளுடைய போனில் இருந்து ஒரு செய்தி காத்திருக்கும் - அவளுடைய எஜமானின் கட்டளை.

திங்கள் கிழமை காலை, "வசந்தம், இன்று நீங்கள் அலுவலகத்திற்குச் செல்லலாம். ஆனால் அங்கு நீங்கள் யாருடனும் உங்கள் தனிப்பட்ட விஷயங்களைப் பற்றி பேசக்கூடாது. உங்கள் மதிய உணவு ஒரு சாலட் ஆக இருக்க வேண்டும், அதில் அதிக கலோரிகள் இருக்கக்கூடாது. மாலை ஆறு மணிக்கு அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பியதும் எனக்கு ஒரு குரல் அழைப்பு (voice call) செய்ய வேண்டும். அன்று நீங்கள் என்ன செய்தீர்கள் என்பதை நான் அறிய விரும்புகிறேன். புரிகிறதா?"
வித்யா அந்த கட்டளையைப் படித்ததும் ஒரு விசித்திரமான உணர்வு அவளை ஆட்கொண்டது. ஒருபுறம், அவளுடைய சுதந்திரம் கட்டுப்படுத்தப்படுவது போல் தோன்றியது. அவளுடைய உணவு, அவளுடைய பேச்சு எல்லாவற்றிலும் ஒரு புதிய கட்டுப்பாடு. ஆனால் மறுபுறம், அந்த கட்டுப்பாட்டை விதிப்பவர் யாரோ ஒருவர் இருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒருவிதமான பாதுகாப்பையும் நிம்மதியையும் அளித்தது. அவளுடைய முடிவுகளைப் பற்றி அவள் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை.
அலுவலகத்தில் அன்று வித்யா மிகவும் அமைதியாக இருந்தாள். சக ஊழியர்கள் அவளுடைய அமைதியைக் கவனித்து என்னவென்று கேட்டபோது, அவள் ஏதோ உடல்நிலை சரியில்லை என்று சமாளித்தாள். மதிய உணவுக்கு அவள் ஒரு சிறிய சாலட்டை மட்டுமே சாப்பிட்டாள், அவளுடைய வழக்கமான சுவையான உணவுகளை அவள் மனம் ஏங்கியது. மாலை ஆறு மணிக்கு அவள் அலுவலகத்திலிருந்து கிளம்பியதும், அர்ஜுனுக்கு அழைப்பு விடுத்தாள்.

"எஜமான்?" அவளுடைய குரலில் ஒருவித பணிவு தொனித்தது.

"வசந்தம். உங்கள் நாள் எப்படிப் போனது?" அவனுடைய குரல் எப்போதும் போல் அழுத்தமாக இருந்தது. வித்யா போனை தன் காதில் இறுக்கமாகப் பிடித்தாள். அவளுடைய அலுவலக நாளின் ஒவ்வொரு நொடியும் அவள் நினைவுக்கு வந்தது - அவளுடைய மேலாளரின் கண்டிப்பான பார்வை, சக ஊழியர்களின் அரட்டைச் சத்தம், அவளுடைய கணினியின் திரை வெளிச்சம். எல்லாமே இப்போது அர்ஜுனின் கேள்விக்கு பதிலளிக்கத் தகுதியான விவரங்களாக மாறின.

"எஜமான்," அவள் மெதுவாக ஆரம்பித்தாள், அவளுடைய குரலில் ஒருவித பணிவு தொனித்தது. "வேலை வழக்கம் போல் இருந்தது. இன்று ஒரு புதிய புராஜெக்ட் பற்றி மீட்டிங் இருந்தது. எல்லாரும் நிறைய கருத்துகள் சொன்னார்கள். நான் அமைதியாக கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன்." அவள் வேண்டுமென்றே யாரையும் குறை சொல்லும் எண்ணம் அவளுக்கு வரவில்லை என்பதை மறைமுகமாகத் தெரிவித்தாள்.

"குறிப்பாக யாராவது உங்களை எரிச்சலூட்டினார்களா அல்லது உங்கள் கவனத்தைத் திருப்பினார்களா?" அர்ஜுனின் கேள்வி கூர்மையாக இருந்தது.

வித்யா ஒரு கணம் தயங்கினாள். அன்று ஒரு சக ஊழியர் அவளிடம் தேவையற்ற விதத்தில் பேசியது அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது. ஆனால் அதை அர்ஜுனிடம் சொல்வது சரியா என்று அவள் யோசித்தாள். "இல்லை எஜமான். எல்லோரும் அவரவர் வேலையில் கவனமாக இருந்தார்கள்."

"உங்கள் மதிய உணவு?" அர்ஜுனின் குரலில் ஒரு கண்டிப்பான தொனி.

"நான் கட்டளையிட்டபடி ஒரு சாலட் சாப்பிட்டேன், எஜமான். அதில் கீரை, வெள்ளரி மற்றும் தக்காளி இருந்தது. டிரஸ்ஸிங் மிகக் குறைவாகத்தான் பயன்படுத்தினேன்." அவள் ஒவ்வொரு மூலப்பொருளையும் விவரித்தாள், அவன் விதித்த கட்டுப்பாட்டை அவள் மீறவில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்த விரும்பினாள். அவளுடைய வயிறு அவளுக்குப் பிடித்தமான காரமான உணவுகளுக்காக ஏங்கியது, ஆனால் அந்த எண்ணத்தை அவள் உடனடியாக விரட்டினாள்.

"நீங்கள் போதுமான தண்ணீர் குடித்தீர்களா?" இது ஒரு கட்டளை அல்ல, ஆனால் ஒரு அக்கறையான கேள்வி போல் இருந்தது. வித்யாவுக்குள் ஒரு மெல்லிய நிம்மதி பரவியது. அவன் வெறும் கட்டுப்பாட்டை மட்டும் விரும்பவில்லை, அவளுடைய நலனையும் கவனித்துக்கொள்கிறான் என்று தோன்றியது.

"ஆமாம் எஜமான். நான் மூன்று முறை தண்ணீர் குடித்தேன்."

"அலுவலகத்தில் யாராவது உங்களுடன் தனிப்பட்ட விஷயங்களைப் பற்றி பேச முயற்சித்தார்களா?" மீண்டும் அந்த ஊடுருவும் கேள்வி.

"ஒருவர் அவருடைய குடும்பப் பிரச்சனை பற்றி என்னிடம் சொல்ல வந்தார், எஜமான். ஆனால் நான் அமைதியாகக் கேட்டுவிட்டு, எனக்கு வேலை இருப்பதாகச் சொல்லிவிட்டு வந்துவிட்டேன்." அவள் அவனுடைய கட்டளையை மீறவில்லை என்பதை அழுத்திக் கூறினாள்.

"நல்லது," அர்ஜுன் சொன்னான். அவனுடைய குரலில் ஒரு திருப்தியான தொனி இருந்தது. "நீங்கள் கீழ்ப்படிவது எனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. உங்கள் கட்டுப்பாட்டில் நீங்கள் உறுதியாக இருப்பது எனக்குப் பிடித்துள்ளது. நாளை உங்களுக்கு வேறு கட்டளைகள் இருக்கும். நீங்கள் இப்போது ஓய்வெடுக்கலாம், வசந்தம்."

"நன்றி எஜமான்," வித்யா பணிவுடன் பதிலளித்தாள். அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டதும் அவள் ஒரு ஆழமான மூச்சை விட்டாள். 
அவளுடைய ஒவ்வொரு சொல்லும், ஒவ்வொரு செயலும் கண்காணிக்கப்படுகிறது என்ற எண்ணம் ஒருபுறம் அழுத்தமாக இருந்தாலும், அவளுடைய எஜமானின் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றது அவளுக்கு ஒரு விசித்திரமான சந்தோஷத்தை அளித்தது. நாளை என்ன கட்டளைகள் காத்திருக்கின்றன என்ற எதிர்பார்ப்பு அவளை ஆட்கொண்டது. அவளுடைய வாழ்க்கை இப்போது அவளுடையதாக இல்லை. அது 'நிழலின் ஆதிக்கத்திற்கு' சொந்தமானது.

நாட்கள் செல்லச் செல்ல அர்ஜுனின் கட்டளைகள் வித்யாவின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு அங்குலத்தையும் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கின. ஆரம்பத்தில் எளிய அறிவுறுத்தல்களாக இருந்தவை, இப்போது அவளுடைய உடைகள் முதல் அவளுடைய அந்தரங்க எண்ணங்கள் வரை நீண்டு, அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவையும் தீர்மானிக்கும் அதிகாரமாக மாறின.
ஒரு நாள் காலை, வித்யா தன் போனை எடுத்ததும் அர்ஜுனிடமிருந்து ஒரு செய்தி காத்திருந்தது: "வசந்தம், நாளை நீங்கள் சிவப்பு நிறத்திலான உள்ளாடை மட்டுமே அணிய வேண்டும். வேறு எந்த நிறமும் இருக்கக்கூடாது. நீங்கள் என்ன அணிகிறீர்கள் என்பதை நான் அறிய விரும்பினால், அதை எனக்குக் காட்டவும் தயாராக இருக்க வேண்டும். புரிகிறதா?"
அந்த கட்டளை வித்யாவின் வயிற்றில் ஒரு பட்டாம்பூச்சி கூட்டத்தை பறக்கவிட்டது போல் இருந்தது. சிவப்பு நிறம்... அது ஒருபோதும் அவள் அதிகம் அணியாத நிறம். அது ஒருவித தைரியத்தையும், வெளிப்படைத்தன்மையையும் குறிப்பது போல் அவளுக்குத் தோன்றியது. அவள் ஏன் இந்த குறிப்பிட்ட நிறத்தை அணிய வேண்டும் என்று யோசித்தாள், ஆனால் அவளுடைய எஜமானின் கட்டளையை கேள்வி கேட்கும் உரிமை அவளுக்கு இல்லை என்பதை அவள் அறிவாள். அன்று முழுவதும் அவள் அந்த சிவப்பு நிற உள்ளாடையைப் பற்றி யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். அது அவளுடைய சருமத்தில் எப்படி இருக்கும்? அதை அவள் யாருக்காவது காட்ட நேரிடுமா? ஒரு விசித்திரமான கலவை உணர்வுகள் அவளை ஆட்கொண்டன - கூச்சம், எதிர்பார்ப்பு மற்றும் 
ஒரு சிறு கிளர்ச்சி.

மறுநாள் காலை, அவள் தயக்கத்துடன் அந்த சிவப்பு நிற உள்ளாடையை அணிந்தாள். அது அவள் தோலில் ஒரு புதிய உணர்வாக இருந்தது - தைரியமானதும் அதே நேரத்தில் கொஞ்சம் ஆபத்தானதும் கூட. அலுவலகத்தில் இருக்கும்போது கூட அந்த நிறம் அவளுக்குள் ஒருவிதமான ரகசியத்தையும், கிளர்ச்சியையும் ஏற்படுத்தியது. யாரோ ஒருவர் அவள் அந்தரங்க உடையின் நிறத்தை அறிந்திருக்கிறார் என்ற எண்ணம் அவளை ஒருவித மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது. மதியம் ஒரு சக ஊழியர் அவளிடம் ஏதோ கேட்க வந்தபோது, அவள் சட்டெனத் திரும்பி தன்னுடைய இருக்கையில் அமர்ந்துகொண்டாள் - அவளுடைய ரகசியம் வெளிப்பட்டுவிடுமோ என்ற பயம் அவளை அரித்தது.

மற்றொரு நாள், இரவு படுக்கைக்குச் செல்வதற்கு சற்று முன்பு அவளுக்கு அர்ஜுனிடமிருந்து ஒரு செய்தி வந்தது: "வசந்தம், இன்று இரவு நீங்கள் படுக்கைக்குச் செல்வதற்கு முன் எனக்கு ஒரு புகைப்படம் அனுப்ப வேண்டும் - நீங்கள் என்ன உடை அணிந்திருக்கிறீர்கள் என்பதை நான் பார்க்க விரும்புகிறேன். முழுமையாகப் போர்த்தியிருக்கக் கூடாது. நான் உங்களைச் சரியாகப் பார்க்க வேண்டும்."

அந்த கட்டளை வித்யாவின் கன்னங்களை சிவக்க வைத்தது. படுக்கை உடை அணிந்திருக்கும் தன்னுடைய புகைப்படத்தை அவள் அர்ஜுனுக்கு அனுப்ப வேண்டுமா? அது மிகவும் அந்தரங்கமான விஷயம் போல் அவளுக்குத் தோன்றியது. அவள் தன்னுடைய படுக்கை அறையை ஒருமுறை பார்த்தாள். எல்லாம் ஒழுங்காக இருக்கிறதா என்று உறுதிப்படுத்தினாள். அவள் அணிந்திருந்த மெல்லிய நைட் கவுனைப் பார்த்தாள் - அது அதிகம் வெளிப்படையாக இல்லாவிட்டாலும், அவளுடைய உடலின் வடிவத்தை லேசாகக் காட்டியது.

தயக்கத்துடன் அவள் தன்னுடைய போனை எடுத்தாள். கண்ணாடியின் முன் நின்று, தன்னுடைய புகைப்படத்தை எடுக்க முயற்சி செய்தாள். அவளுடைய கைகள் லேசாக நடுங்கின. எப்படி போஸ் கொடுப்பது என்று அவளுக்குத் தெரியவில்லை. அவள் வெட்கத்துடன் தன்னுடைய முகத்தை ஓரளவு மறைத்துக்கொண்டாள். ஒரு சில புகைப்படங்களை எடுத்த பிறகு, அவள் மிகவும் பொருத்தமானதாகத் தோன்றிய ஒன்றை அர்ஜுனுக்கு அனுப்பினாள்.

அவள் பதிலை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். அவளுடைய இதயம் வேகமாகத் துடித்துக்கொண்டிருந்தது. அவன் அந்த புகைப்படத்தைப் பற்றி என்ன நினைப்பான்? அவன் ஏதும் குறை சொல்வானா? அல்லது அதை அங்கீகரிப்பானா?
சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு அவனுக்கு பதில் வந்தது: "நன்றாக, வசந்தம். அந்த உடை உங்களுக்கு அழகாக இருக்கிறது. ஆனால் அடுத்த முறை உங்கள் முகம் தெளிவாக இருக்க வேண்டும். நான் உங்களை முழுமையாகப் பார்க்க விரும்புகிறேன். இனிமேல் என் அனுமதியின்றி நீங்கள் எந்த உடையும் அணியக்கூடாது. புரிகிறதா?"

அந்த கடைசி வார்த்தை அவளுக்குள் ஒரு புதிய உணர்வை ஏற்படுத்தியது. அவள் இனிமேல் தன்னுடைய உடைகளைக்கூடத் தானாகத் தேர்ந்தெடுக்க முடியாது. அவளுடைய ஒவ்வொரு தேர்வும் அவனுடைய விருப்பத்திற்கு உட்பட்டது. இது ஒருபுறம் அவளுடைய சுதந்திரத்தைப் பறிப்பது போல் தோன்றினாலும், மறுபுறம் அவள் முழுமையாக அவனுடைய கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறாள் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு ஒரு விசித்திரமான திருப்தியை அளித்தது. அவள் அவனுடைய உடைமை என்பதை 
அவள் மேலும் ஆழமாக உணர ஆரம்பித்தாள்.

நாட்கள் செல்லச் செல்ல அர்ஜுனின் கட்டளைகள் வித்யாவின் உடலையும் மனதையும் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கின. ஆரம்பத்தில் வியப்பாகவும், புதுமையாகவும் தோன்றிய அந்த ஆதிக்கம், இப்போது அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவிலும், ஒவ்வொரு எண்ணத்திலும் ஒருவிதமான மின்சாரத்தை பாய்ச்சியது. அவளுடைய உணவு கட்டுப்படுத்தப்பட்டது - பெரும்பாலும் மெல்லிய காய்கறிகளும், புரதச்சத்தும் நிறைந்த உணவுகள், அவளுடைய உடல் அவனுடைய பார்வைக்கு ஏற்ப மெருகேற்றப்பட வேண்டும் என்ற கட்டளையாக அது ஒலித்தது. அவள் படுக்கைக்குச் செல்லும் நேரமும், எழும் நேரமும் அவனால் தீர்மானிக்கப்பட்டது, அந்த ஒழுங்கு அவளுடைய உடலை ஒருவிதமான கட்டுக்குள் வைத்திருந்தது, ஆனால் அந்த கட்டுப்பாட்டிற்கே அவள் உடல் ஏங்கியது போல் தோன்றியது.

அவளுடைய பொழுதுபோக்குகள் கூட இப்போது அவளுடைய உடலில் ஒருவிதமான வினோதமான உணர்வுகளைத் தூண்டின. அவன் பார்க்கச் சொன்ன ஆவணப்படங்களில் இருந்த கட்டுப்பாடு மற்றும் கீழ்ப்படிதல் காட்சிகள் அவளுடைய உள்ளுக்குள் ஒருவிதமான கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தின. அவள் வாசித்த புத்தகங்களில் இருந்த ஆதிக்க கதாபாத்திரங்களின் வர்ணனைகள் அவளுடைய தோலில் ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்தை ஓடச் செய்தன. அவன் கேட்கச் சொன்ன மெல்லிசை பாடல்கள் அவளுடைய நரம்புகளில் ஒரு வினோதமான பதற்றத்தையும் அதே நேரத்தில் ஒரு இனிமையான வலியையும் ஏற்படுத்தின.

அவள் யாருடன் பேச வேண்டும், என்ன பேச வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாடு அவளுடைய உதடுகளை காய்ந்திருக்கச் செய்தது, ஆனால் அவளுடைய எஜமானின் வார்த்தைகளுக்காக அவள் ஏங்கினாள். அவளுடைய சமூக ஊடகப் பயன்பாடு கட்டுப்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் அவனுடைய கட்டளைக்காக அவள் காத்திருந்தாள் - என்ன பதிவிட வேண்டும், யாருடைய புகைப்படத்தை ரசிக்க வேண்டும் என்று அவன் சொல்வான் என்று. அந்த காத்திருப்பே அவளுக்குள் ஒருவிதமான எதிர்பார்ப்பையும், உடல் ரீதியான கிளர்ச்சியையும் தூண்டியது. அவள் மெல்ல மெல்ல தன்னுடைய பழைய சுதந்திரமான உலகத்திலிருந்து விலகி, அர்ஜுனால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட, ஆனால் வினோதமாக கவர்ச்சியான உலகத்திற்குள் இழுக்கப்பட்டாள்.

இந்த மாற்றங்கள் வித்யாவுக்குள் ஒரு விசித்திரமான போரை ஏற்படுத்தின. ஒருபுறம், அவளுடைய உடல் அவளுடைய கட்டுப்பாட்டை மீறி ஏதோவொன்றை ஏங்கியது - அந்த இருண்ட ஆதிக்கத்தின் ஸ்பரிசத்திற்காக, அவனுடைய கட்டளைகளின் கூர்மைக்காக. ஆனால் மறுபுறம், ஒரு சிறு பயம் அவளைப் பின்னிழுத்தது - இந்த அடிபணிதல் அவளை எங்கு கொண்டு செல்லும்? ஆனால் அந்த பயத்தை விட அவளுடைய ஆசை மிகவும் வலிமையானதாக இருந்தது. அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், ஒவ்வொரு மூச்சும் இப்போது அவனுடைய விருப்பத்திற்கு உட்பட்டது என்ற எண்ணம் அவளுடைய உடலில் ஒருவிதமான கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.

அவளுடைய வாழ்க்கை இப்போது அர்ஜுனைச் சுற்றி ஒரு இறுக்கமான வலையாக மாறியது. அவளுடைய ஒவ்வொரு நாளும் அவனுடைய அடுத்த கட்டளைக்காகக் காத்திருப்பதிலும், அதை நிறைவேற்றுவதிலும் கழிந்தது. அவளுடைய எண்ணங்கள் அவனுடைய அங்கீகாரத்தையும், அவனுடைய பார்வையையும் பெறுவதை நோக்கியே இருந்தன. அவள் அவனுடைய உடைமையாக மாறுவதை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டாள். அவளுடைய உடல் அவனுடைய ஒவ்வொரு கட்டளைக்கும் ஒருவிதமான வினோதமான பதிலைக் கொடுத்தது - ஒரு நடுக்கம், ஒரு சூடான உணர்வு, ஒரு மெல்லிய வலி கூட ஒருவிதமான கிளர்ச்சியைத் தூண்டியது. அவள் அந்தப் புதிய பாதையில் தொடர்ந்து நடக்கத் தயாராக இருந்தாள், ஏனென்றால் அந்த இருண்ட ஆதிக்கம் அவளுக்குள் ஒரு ஆழமான, பூர்த்தி செய்யப்படாத உடல் மற்றும் மனரீதியான தேவையை பூர்த்தி செய்தது - கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும், ஆளப்பட வேண்டும், அவனுடைய ஒவ்வொரு விருப்பத்திற்கும் அடிபணிய வேண்டும் என்ற அவளுடைய உள்ளார்ந்த ஏக்கம் இப்போது அவளுடைய உடலில் ஒரு வினோதமான இன்பத்தை ஏற்படுத்தியது. அந்த இருண்ட ஆதிக்கம் அவளுடைய உடலுக்கும் மனதுக்கும் ஒரு புதிய அர்த்தத்தையும், ஒரு விசித்திரமான, ஆனால் ஆழமான நிறைவையும் அளித்தது.