09-05-2025, 08:40 AM
A New Dawn
அடுத்த நாள், காலையில், சூரிய ஒளி ஒரு புதிய நம்பிக்கையை கொண்டு வந்தது. வனிதா, புத்துணர்ச்சியுடன் எழுந்து, அலுவலகத்திற்கு தயாரானாள். அன்று, அவள் பழைய அலுவலக கட்டிடத்தில் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்தாள். மதிய உணவு இடைவேளையில், சுமித்ரா அவளை அணுகி, மென்மையாக கேட்டாள்:
· "மேடம், மணியோட மகளுக்கு நடந்தது உண்மையா?"
வனிதா, அமைதியாக பதிலளித்தாள்:
· "ஆமாம், சுமித்ரா, நான் அங்க இருந்தேன். நான் அவளுக்கு உதவினேன்."
சுமித்ரா, உணர்ச்சி நிறைந்த குரலில் கூறினாள்:
· "மேடம், கடவுள் எப்பவும் மக்களுக்கு உதவ தேவதைகள அனுப்புவாரு, நீங்க அப்படி ஒரு தேவதை."
வனிதா, ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
· "நீ ரொம்ப ஓவர் பண்ற, சுமித்ரா. நான் ஒரு ஆதரவற்ற குழந்தைக்கு உதவினேன், அவ்வளவுதான். இன்னிக்கு மாலை ஆஸ்பத்திரில அவங்கள பார்க்கலாம்."
அவர்கள், அலுவலக பணிகளை முடித்து, மாலையில் ஆஸ்பத்திரிக்கு சென்றனர். வனிதா, ஏற்கனவே ஒரு புதிய மொபைல் போனை வாங்கி, தன் கைப்பையில் வைத்திருந்தாள். அவர்கள், குழந்தையின் நிலை குறித்து விசாரித்து, அவளுடைய பெற்றோரை சந்தித்தனர். சுமித்ராவை குழந்தையின் தாயுடன் விட்டுவிட்டு, வனிதா மணியை ஒரு பக்கம் அழைத்து சென்றாள். அவள், 5,000 ரூபாயை எடுத்து மணியிடம் நீட்டினாள். மணி, அதிர்ச்சியுடன், உடனே மறுத்தான்:
· "இல்ல, மேடம், நீங்க ஏற்கனவே ரொம்ப பண்ணியிருக்கீங்க. முன்னாடி 10,000 கொடுத்தீங்க, இந்த பணம் எனக்கு வேண்டாம்."
வனிதா, உறுதியாக, ஆனால் மென்மையாக கூறினாள்:
· "பரவாயில்லை, மணி, இத வாங்கிக்கோ."
அவள், பணத்தை அவன் கையில் திணித்தாள். பின்னர், அவள் புதிய மொபைல் போனை எடுத்து, அவனிடம் கொடுத்தாள். மணி, மீண்டும் மறுத்து, கூறினான்:
· "மேடம், இது தேவையில்லைன்னு நினைக்கறேன்."
ஆனால், வனிதா, அமைதியாக, ஆனால் உறுதியாக பதிலளித்தாள்:
· "நீ உன் வாக்கை காப்பாத்தின, நான் என் வாக்கை கா�ப்பாத்தறேன். இப்ப நாம ஒரே மாதிரி—ஆபீஸரும் அசிஸ்டென்ட்டும். கடந்தத மறந்து, புதுசா ஆரம்பிக்கலாம்."
மணி, கண்ணீர் நிறைந்த கண்களுடன், நன்றியுடன் அவளை பார்த்து கூறினான்:
· "மேடம், நான் உண்மையாவே சொல்றேன்—நீங்க கடவுளுக்கு பக்கத்துல இருக்குற தேவதை. தீமை செய்றவங்கள கூட மன்னிச்சு, உதவி செய்றவங்க. தேங்க்ஸ், மேடம், எல்லாத்துக்கும் சாரி."
வனிதா, மென்மையான இதயத்துடன் ஆஸ்பத்திரியை விட்டு வெளியேறினாள், வழியில் சுமித்ராவை இறக்கிவிட்டு, வீட்டிற்கு திரும்பினாள். அவள், வீட்டிற்கு வந்தவுடன், தன் வழக்கமான வாழ்க்கையை மீண்டும் தொடங்கினாள்—குழந்தைகளை கவனித்து, வீட்டு வேலைகளை முடித்து, ஒரு புதிய அமைதியுடன் படுக்கையில் படுத்தாள். அவள் மனதில், கடந்தவை ஒரு கனமான நினைவாக இருந்தாலும், அவள் இப்போது ஒரு புதிய தொடக்கத்தை உணர்ந்தாள்
அடுத்த நாள், காலையில், சூரிய ஒளி ஒரு புதிய நம்பிக்கையை கொண்டு வந்தது. வனிதா, புத்துணர்ச்சியுடன் எழுந்து, அலுவலகத்திற்கு தயாரானாள். அன்று, அவள் பழைய அலுவலக கட்டிடத்தில் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்தாள். மதிய உணவு இடைவேளையில், சுமித்ரா அவளை அணுகி, மென்மையாக கேட்டாள்:
· "மேடம், மணியோட மகளுக்கு நடந்தது உண்மையா?"
வனிதா, அமைதியாக பதிலளித்தாள்:
· "ஆமாம், சுமித்ரா, நான் அங்க இருந்தேன். நான் அவளுக்கு உதவினேன்."
சுமித்ரா, உணர்ச்சி நிறைந்த குரலில் கூறினாள்:
· "மேடம், கடவுள் எப்பவும் மக்களுக்கு உதவ தேவதைகள அனுப்புவாரு, நீங்க அப்படி ஒரு தேவதை."
வனிதா, ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
· "நீ ரொம்ப ஓவர் பண்ற, சுமித்ரா. நான் ஒரு ஆதரவற்ற குழந்தைக்கு உதவினேன், அவ்வளவுதான். இன்னிக்கு மாலை ஆஸ்பத்திரில அவங்கள பார்க்கலாம்."
அவர்கள், அலுவலக பணிகளை முடித்து, மாலையில் ஆஸ்பத்திரிக்கு சென்றனர். வனிதா, ஏற்கனவே ஒரு புதிய மொபைல் போனை வாங்கி, தன் கைப்பையில் வைத்திருந்தாள். அவர்கள், குழந்தையின் நிலை குறித்து விசாரித்து, அவளுடைய பெற்றோரை சந்தித்தனர். சுமித்ராவை குழந்தையின் தாயுடன் விட்டுவிட்டு, வனிதா மணியை ஒரு பக்கம் அழைத்து சென்றாள். அவள், 5,000 ரூபாயை எடுத்து மணியிடம் நீட்டினாள். மணி, அதிர்ச்சியுடன், உடனே மறுத்தான்:
· "இல்ல, மேடம், நீங்க ஏற்கனவே ரொம்ப பண்ணியிருக்கீங்க. முன்னாடி 10,000 கொடுத்தீங்க, இந்த பணம் எனக்கு வேண்டாம்."
வனிதா, உறுதியாக, ஆனால் மென்மையாக கூறினாள்:
· "பரவாயில்லை, மணி, இத வாங்கிக்கோ."
அவள், பணத்தை அவன் கையில் திணித்தாள். பின்னர், அவள் புதிய மொபைல் போனை எடுத்து, அவனிடம் கொடுத்தாள். மணி, மீண்டும் மறுத்து, கூறினான்:
· "மேடம், இது தேவையில்லைன்னு நினைக்கறேன்."
ஆனால், வனிதா, அமைதியாக, ஆனால் உறுதியாக பதிலளித்தாள்:
· "நீ உன் வாக்கை காப்பாத்தின, நான் என் வாக்கை கா�ப்பாத்தறேன். இப்ப நாம ஒரே மாதிரி—ஆபீஸரும் அசிஸ்டென்ட்டும். கடந்தத மறந்து, புதுசா ஆரம்பிக்கலாம்."
மணி, கண்ணீர் நிறைந்த கண்களுடன், நன்றியுடன் அவளை பார்த்து கூறினான்:
· "மேடம், நான் உண்மையாவே சொல்றேன்—நீங்க கடவுளுக்கு பக்கத்துல இருக்குற தேவதை. தீமை செய்றவங்கள கூட மன்னிச்சு, உதவி செய்றவங்க. தேங்க்ஸ், மேடம், எல்லாத்துக்கும் சாரி."
வனிதா, மென்மையான இதயத்துடன் ஆஸ்பத்திரியை விட்டு வெளியேறினாள், வழியில் சுமித்ராவை இறக்கிவிட்டு, வீட்டிற்கு திரும்பினாள். அவள், வீட்டிற்கு வந்தவுடன், தன் வழக்கமான வாழ்க்கையை மீண்டும் தொடங்கினாள்—குழந்தைகளை கவனித்து, வீட்டு வேலைகளை முடித்து, ஒரு புதிய அமைதியுடன் படுக்கையில் படுத்தாள். அவள் மனதில், கடந்தவை ஒரு கனமான நினைவாக இருந்தாலும், அவள் இப்போது ஒரு புதிய தொடக்கத்தை உணர்ந்தாள்