Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Quiet Reckoning

ஆஸ்பத்திரியின் வாசலில், மணியின் மனைவி, கண்ணீருடன் ஓடி வந்து, அவனுடைய மார்பை அடித்து, கதறினாள்:
·       "நீ எங்க இருந்த? முட்டாள்! போன கூட எடுக்கல, உன் மொபைல் ஆஃப் ஆகி இருந்தது!"
வனிதா, உடனே தலையிட்டு, அமைதியான குரலில் கூறினாள்:
·       "ப்ளீஸ், விடுங்க. அவர் போன் தவறுதலா உடைஞ்சு போச்சு. அவர் என் கூட ஆபீஸ்ல இருந்தார். இப்ப எல்லாம் சரியாகிடுச்சு. முதல்ல குழந்தைய பார்க்கலாம்."
மணியின் மனைவி, சற்று அமைதியாகி, மூவரும் குழந்தையை பார்க்க உள்ளே சென்றனர். படுக்கையில், குழந்தை, கட்டுகளுடன் படுத்திருந்தது, ஒரு நர்ஸ் அவளை கவனித்து கொண்டிருந்தார். நர்ஸ், அவர்களை பார்த்து, உறுதியாக கூறினார்:
·       "கவலைப்பட ஒண்ணுமில்லை. அவ நல்லா இருக்கா. நீங்க சரியான நேரத்துல கூட்டிட்டு வந்தீங்க, எல்லாம் சரியாகிடுச்சு."
மணி, கண்ணீர் நிறைந்த கண்களுடன், குழந்தையை பார்த்தான், வனிதா, ஒரு பெரிய நிம்மதியை உணர்ந்தாள். அவள், தன் கைப்பையிலிருந்து 5,000 ரூபாயை எடுத்து, மணியின் மனைவியிடம் கொடுத்து, மென்மையாக கூறினாள்:
·       "குழந்தைய நல்லா பார்த்துக்கோங்க. நான் நாளைக்கு வரேன்."
அவள், மணியையும் அவனுடைய மனைவியையும் பார்த்து, மெதுவாக தலையை குனிந்து வணங்கி, வீட்டை நோக்கி புறப்பட்டாள். இந்த முழு நிகழ்வும் அவளுடைய மனநிலையை மாற்றியிருந்தது—வலி, கோபம், இரக்கம், மற்றும் ஒரு விசித்திரமான நிம்மதி, எல்லாம் அவள் மனதில் கலந்து, ஒரு கனமான உணர்வை உருவாக்கியிருந்தது.
வீட்டிற்கு வந்தவுடன், வனிதா, அமைதியாக தன் வீட்டு வேலைகளை முடித்தாள்—குழந்தைகளுக்கு உணவு கொடுத்து, அவர்களை படுக்கையில் தூங்க வைத்தாள். அவள் மனம், இன்னும் அந்த நாளின் நிகழ்வுகளை சுற்றி சுழன்று கொண்டிருந்தாலும், அவள் உடல், களைப்பால் தளர்ந்திருந்தது. அவள், படுக்கையில் படுத்து, கண்களை மூடினாள். நள்ளிரவு தாண்டி, அவளுடைய கணவர் வீட்டிற்கு வந்தார். அவர், படுக்கையில் ஏறியபோது, வனிதா, பாதி தூக்கத்தில், அவருடைய இருப்பை உணர்ந்து, அவரை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்தாள்—அவள் உடலும் மனமும், களைப்பால் நிறைந்திருந்தாலும், அந்த தொடுதலில், ஒரு சிறிய ஆறுதல் இருந்தது. அவள், அந்த இரவு, தன் கணவர் அருகில், ஒரு கனமான உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்,