Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Shattered Silence

அறையில், ஒரு கனமான ம silence ஆனது—வனிதாவின் இதயம், பயத்தாலும் வலியாலும் துடித்தது, ஆனால் அவள் மனம், இது கடைசி தடவை… இதோடு முடிய வேண்டும், என்று உறுதியாக இருந்தது. மணி, வேகமாக அவளை நெருங்கி, அவளுடைய ஒரு மார்பை சற்று வலிமையாக பிடித்து, மற்றொரு மார்பை சற்று கடினமாக உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான். அவனுடைய தீவிரத்தை உணர்ந்த வனிதா, அவன் இப்போது மென்மையாக இருக்கும் மனநிலையில் இல்லை என்பதை புரிந்து கொண்டாள். அவன், இரு மார்புகளையும் சிறிது நேரம் உறிஞ்சிய பிறகு, அவளுடைய உடலை கீழ்நோக்கி நகர்ந்தான்—அவன் உதடுகள், அவளுடைய உடலில் சற்று கடினமான முத்தங்களை பதித்தவாறு, அவளுடைய தொப்புளை அடைந்தன. அவன், அதை முன்பு போல மென்மையாக இல்லாமல், சற்று வலிமையாக உறிஞ்சினான். பின்னர், அவன் மேலும் கீழே நகர்ந்து, அவளுடைய புணர்பகுதியை, வெறுமனே நாக்கால் ஈரப்படுத்துவது போல, நக்க ஆரம்பித்தான்.
மணி, மீண்டும் அவளுடைய முகத்தை நோக்கி வந்தான்—இருவரும், நேருக்கு நேர் பார்த்தனர். அவன், அவளுக்கு மேலே நிலைநிறுத்தப்பட்டு, கண்களில் வெறியும் ஒரு சிறிய கோபமும் கலந்து தெரிந்தன. வனிதா, பயம் நிறைந்த கண்களுடன், அவனை உற்று பார்த்தாள். மணி, அவளுடைய கால்களை விரித்து, அவளுடைய தொடைகளுக்கு இடையில் தன்னை நிலைநிறுத்தி, அவளுக்குள் நுழைய தயாரானான். வனிதா, நடுங்கும் குரலில், தயக்கத்துடன் கேட்டாள்:
·       "மணி, பாதுகாப்பு… அதை பத்தி என்ன?"
மணி, எரிச்சலுடன், கடுமையாக பதிலளித்தான்:
·       "மேடம், அதெல்லாம் தேவையில்லை. நீங்க ரெண்டு குழந்தைகளோட அம்மா, நிச்சயமா ஃபேமிலி பிளானிங் பண்ணியிருப்பீங்க. நானும் சேஃப் தான்—நான் பல பொம்பளைகள கூட போற பழக்கம் இல்லாதவன். உங்களுக்கு இது தெரியும். ப்ளீஸ், நேரத்த வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம். நீங்க ஏற்கனவே லேட் பண்ணிட்டீங்க, இனி நேரத்த வேஸ்ட் பண்ண விரும்பல. வாங்க, முடிச்சிடலாம்."
அவளுடைய பதிலை கூட காத்திருக்காமல், அவன் அவளுக்குள் நுழைந்தான். அந்த நுழைவு, வனிதாவுக்கு உடல் ரீதியாகவும் மன ரீதியாகவும் தீவிரமான வலியை ஏற்படுத்தியது. அவள், வலியால் கத்தினாள், ஆனால் வேறு வழியில்லாமல், வலியை குறைக்க அவனுடன் இயங்கினாள். மணி, அவளுடைய தோள்களை இறுக்கமாக பிடித்து, வேகமாகவும் தீவிரமாகவும் இயங்கினான். வனிதாவின் முனகல்கள், வலியுடன் கலந்து ஒலித்தன. மணி, மெதுவாக்குவதற்கு மனநிலையில் இல்லை—அவன் கோபத்தை வெளிப்படுத்துவது போல இருந்தது. மணிக்கும் இது எளிதாக இல்லை—அவனுடைய உறுப்பு, உராய்வால் சூடாகி, வலியை உணர்ந்தாலும், அவன் நிறுத்தவில்லை. இருவரும் வலியில் இருந்தாலும், மணி தொடர்ந்தான். சில இயக்கங்களுக்குப் பிறகு, அவன் உச்சமடைந்து, உரத்த முனகலுடன் அவள் மேல் சரிந்தான். வனிதா, அவனுடைய உடல் எடையை உணர்ந்தாள்—அவனுடைய மூச்சு, அவள் முகத்தருகே கனமாக இருந்தது.
திடீரென, மணி, அவளுடைய கண்ணீர் தன் கன்னத்தில் பட்டதை உணர்ந்தான். அந்த நொடியில், அவனுக்கு தன் தவறு புரிந்தது. அவன், பொதுவாக இவ்வளவு கொடூரமாக நடந்து கொள்பவனல்ல, ஆனால் கோபத்தில், அவன் மதிப்பு வைத்த ஒரு பெண்ணை உடல் ரீதியாகவும் மன ரீதியாகவும் புண்படுத்தியிருந்தான். குற்ற உணர்வால் மூழ்கியவன், அவளுடைய பார்வையை தவிர்த்து, முகத்தை ஒரு பக்கம் திருப்பினான். இப்போது, இருவரும், ஆடைகள் இன்றி, படுக்கையில், ஒருவருக்கு ஒருவர் முதுகு காட்டியவாறு படுத்திருந்தனர்.
சிறிது நேரம் கழித்து, வனிதா, மெதுவாக எழுந்து, குளியலறைக்கு சென்றாள். அவள், குளிர்ந்த நீரை தன் புணர்பகுதியில் ஊற்றினாள்—அது, அவளுடைய உடல் மற்றும் மன வலிக்கு சிறிது நிவாரணம் அளித்தது. திரும்பி வந்தவள், படுக்கையில் அதே நிலையில் படுத்தாள். மணியிடமிருந்து, ஒரு மென்மையான "சாரி" ஒலித்தது—அவன், தன் செயலுக்கு மனமுருகி இருந்தது தெளிவாக தெரிந்தது. வனிதா, ம silence ஆக இருந்தாள்—அவள் மனம், வலியாலும் கோபத்தாலும் நிரம்பி இருந்தது, ஆனால் அவள், இந்த தருணத்தை கடந்து, அவனுடைய மொபைலை எப்படி எடுப்பது என்று மட்டுமே யோசித்தாள். இருவரும், அந்த நிலையில், சிறிது நேரம் படுத்திருந்து, இறுதியில் உறங்கினர்.
வனிதா, உறக்கத்தில் இருந்தாலும், அவள் மனம், ஒரு திட்டத்தை மீண்டும் மீண்டும் நினைவுபடுத்தியது: அவன் மொபைலை எடு… இது முடிய வேண்டும். அவள், இந்த கனவை என்றென்றும் முடிக்க, ஒரு வழியை கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்று உறுதியாக இருந்தாள்.