Adultery வனிதா-VANITHA

[sundarb]

A Moment of Temptation

வனிதாவின் மேசையில் மொபைல் ஒலித்தது—திரையில் மணி சென்றிருந்த அருகிலுள்ள ஆபீஸின் எண்ணை காட்டியது. அறையில் நிலவிய பதற்றத்தை மாற்றவும், அங்கித்தின் மனதை திசை திருப்பவும், வனிதா ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் அவனை பார்த்து கேட்டாள்:
·       "அங்கித், போனை எடுத்து ஸ்பீக்கர்ல வை," என்று கூறினாள்.
அங்கித் ஒரு சிறு அதிர்ச்சியுடன், "ஆ," "யா," என்று முனகி, மொபைலை எடுத்து ஸ்பீக்கரில் வைத்தான்:
மறுமுனையில் மணியின் குரல் ஒலித்தது:
·       "மேடம், நான் மணி பேசறேன். அங்கித் சார் அங்க இருக்காரா?"
வனிதா கண்களால் அங்கித்தை பதிலளிக்க சைகை செய்ய, அவன் பதிலளித்தான்:
·       "ஆமா, மணி, சொல்லு."
மணி தொடர்ந்தான்:
·       "சார், இங்க ஆபீஸ்ல சைன் வாங்க வேண்டிய ஆபீஸர் வெளிய போயிருக்காரு. வழியில ட்ராஃபிக்கில மாட்டிக்கிட்டார். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் ஆகும். சார், எனக்காக வெயிட் பண்ண வேண்டாம்."
அங்கித் ஒரு சிறு மரியாதையுடன் பதிலளித்தான்:
·       "சரி, மணி, பரவாயில்லை. நான் கேப் புக் பண்ணிக்கறேன்."
மணி மென்மையாக முடித்தான்:
·       "சரி, சார்," என்று கூறி, அழைப்பை துண்டித்தான்.
அறையில் ஒரு முழுமையான அமைதி நிலவியது—வனிதா அதிர்ச்சியில் தட்டச்சு செய்வதை நிறுத்தினாள், மணியின் பதிலை கேட்டு, "இனி என்ன ஆகுமோ?" என்று மனதில் நினைத்தாள். மணி இன்னும் தாமதிப்பது, அங்கித்துடன் மட்டும் இருக்க வேண்டிய நிலை, அவளுக்கு பதற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. கடிகாரம் நான்கு மணியை காட்டியது—ஏர்போர்ட்டுக்கு செல்ல ஒரு மணி நேரம் மட்டுமே தேவை, ஆனால் அங்கித்தின் பிளைட் இரவு எட்டு மணிக்கு. இன்னும் இரண்டு மணி நேரம் இருந்தது.
சிறிது நேர அமைதிக்கு பிறகு, அங்கித் மெதுவாக பேசினான்:
·       "சரி, வனிதா, நான் கிளம்பறேன். இப்போ கேப் புக் பண்ணவா?"
வனிதா, மரியாதையை பராமரிக்க, ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தாள்:
·       "பரவாயில்லை, அங்கித். நீ இருக்க வேண்டியதில்லை. ஏர்போர்ட்டுல ரெண்டு மணி நேரம் வெயிட் பண்ண வேண்டாம். ஆறு மணிக்கு கிளம்பினாலும் போதும். நான் கூட என் கார்ல ட்ராப் பண்ணிடறேன்."
அங்கித் ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் கேட்டான்:
·       "நிஜமாவா?"
அவள் தலையசைத்து, "ஆமா," என்று மனதிற்குள் முனகினாள்—ஆனால் அவள் மனம் பதற்றத்தில் தவித்தது. கடிகாரத்தின் டிக்-டிக் ஒலி மெதுவாக அறையை நிரப்பியது, வனிதாவின் தட்டச்சு ஒலி மட்டும் அந்த அமைதியை சிறிது கலைத்தது. இருவரும் ஒருவரையொருவர் உணர்ந்தனர்—வனிதாவின் கண்கள் திரையில் இருந்தாலும், அவள் அங்கித்தின் உடல் வெப்பத்தை உணர்ந்தாள். அங்கித், எவ்வளவு முயன்றும், தன் கண்களை அவளிடம் இருந்து திருப்ப முடியவில்லை—அவன் பார்வை அவள் மெரூன் புடவையில் மறைந்த வளைவுகளை ஆராய்ந்தது, அவள் முடிச்சு கட்டிய முடியில் இருந்து, கழுத்து, தோள்கள், இடுப்பு வரை நகர்ந்து, அவனுக்கு ஒரு சிறு வெப்பத்தை ஏற்படுத்தியது.
அமைதியை உடைத்து, அங்கித்தின் நாற்காலி இழுக்கப்படும் ஓசை ஒலித்தது—அவன் நாற்காலியை அவளுக்கு அருகில் நகர்த்தினான். வனிதா அவனது நெருக்கத்தை உணர்ந்து, தட்டச்சு செய்யும் விரல்களை நிறுத்தினாள்—ஆனால் அவள் முகம் இன்னும் திரையை நோக்கியே இருந்தது, அவள் உடல் ஒரு பதற்றத்தில் உறைந்தது, அவனது அடுத்த நகர்வை எதிர்பார்த்து. அங்கித்தின் கை மெதுவாக அவள் கன்னத்தை தொட்டு, அவள் முகத்தை தன்னை நோக்கி திருப்பியது—வனிதாவின் கண்கள் கீழே கவிழ்ந்திருந்தன, அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது. அங்கித் மென்மையாக அவளை அழைத்தான்:
·       "வனிதா," என்று ஏக்க ஆசையுடன் கூறினான்.
அவள் மெதுவாக கண்களை உயர்த்த, அவர்கள் பார்வைகள் ஒரு நிமிடத்திற்கு சந்தித்தன—அந்த கணத்தில், உலகம் அமைதியாகி, இருவரது மூச்சும் ஒரு சீரற்ற தாளத்தில் ஒலித்தது. அங்கித், அவளை கண்களால் கெஞ்சி, மெதுவாக தன் உதடுகளை அவளுக்கு அருகில் கொண்டு வந்தான்—ஒரு மென்மையான முத்தம், ஒரு தொடுதல் போல, அவள் உதடுகளில் பதிந்தது. அவன் மீண்டும் நான்கைந்து மென்மையான முத்தங்களை தொடர்ந்து, அவள் கீழ் உதட்டை மெதுவாக கவ்வி, பின்னர் மேல் உதட்டை, மீண்டும் மீண்டும், ஒரு மெல்லிய ஆர்வத்துடன் தொடர்ந்து முத்தமிட்டான்.. அவன் நாக்கு அவள் வாய்க்குள் நுழைந்து, அவள் நாக்கை தேடியது—வனிதா, ஒரு சிறு தயக்கத்திற்கு பின், பதிலளித்தாள், அவள் நாக்கு அவனுடன் இணைந்து ஆடியது. அங்கித் ஒரு மென்மையான முனகலை வெளிப்படுத்தினான்—"ம்ம்"—அவன் கை அவள் புடவையின் பக்கவாட்டில் நுழைந்து, அவள் வயிற்றை நேரடியாக தொட்டது, மென்மையான தோலில் அவன் விரல்கள் சறுக்கின.
அவன் கை அவள் இடுப்பில் மடிந்த புடவையை சற்று கீழே நகர்த்தியது, அவள் தொப்புளை வெளிப்படுத்தியது—வனிதா, ஒரு உள்ளுணர்வில், வயிற்றை உள்ளிழுத்து, அவனுக்கு உதவினாள். அங்கித் அவள் முகத்தை விட்டு பின்வாங்கி, கீழே பார்த்து, அவள் தொப்புளை ரசித்தான்—ஒரு சிறு பள்ளமாக, அவள் வெள்ளை தோலுக்கு மத்தியில் பளபளத்தது. அவன் மெதுவாக முனகினான்:
·       "பியூட்டிஃபுல்," என்று கிசுகிசுத்து, மீண்டும் அவளை ஆழமாக முத்தமிட்டான்.
வனிதாவின் கைகள் அவன் கைகளை பற்றி இறுக்கின—அவன் விரல் அவள் தொப்புளை சுற்றி வட்டமிட்டு, உள்ளே நுழைந்து விளையாடிய போது, அவள் பற்றுதல் இறுகியது. அவன் கை மேலே நகர்ந்து, அவள் வலது முலையை மெதுவாக தொட்டது—வனிதா, பதிலாக, அவன் நாக்கை ஆழமாக உறிஞ்சினாள். அவர்கள் இந்த நிலையில் சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் இருந்தனர்—அவர்களின் மூச்சு ஒரு சீரற்ற தாளத்தில் ஒலித்து, அறையை ஒரு வெப்பத்தில் நிரப்பியது. அங்கித், மேலும் விரும்பி, முத்தத்தை உடைத்து, எழுந்து நின்றான்—இருவரது கண்களும் ஒரு தூய ஆசையுடன் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தன. அவன் அவள் இடது கையை தன் வலது கையால் பற்றி, மெதுவாக படுக்கையறையை நோக்கி நகர்ந்தான்—வனிதாவின் இதயம் வேகமாக துடித்தது, அவள் மனம் ஒரு முரண்பாட்டில் தவித்தது, ஆனால் அவள் கால்கள் அவனை பின்தொடர்ந்தன.

The useless husband never calls her for fuck but every other persons seems to call.

he is not useless she is useless husband is understand for his work load and his feeling but she is not worth for his trust and honest and only showing his beauty and open to all to whoever approaching. so she is the bastard thinking his image but not thinking family image child future and his husband