Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Fragile Balance

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா ஒரு புதுப்பிக்கப்பட்ட நம்பிக்கையுடன் எழுந்தாள்—எல்லாம் இயல்பு நிலைக்கு திரும்பிவிட்டது என்ற உறுதியுடன், அவள் தன் நாளை தொடங்கினாள். குவாட்டர்ஸை அடைந்தபோது, சுமித்ராவும் மணியும் அவளை மரியாதையுடன் வரவேற்றனர், "குட் மார்னிங், மேடம்," என்று கூறி. மணியின் பார்வை, முந்தைய நாளைப் போலவே, தொழில்முறையாக இருந்தது—அவன் கண்களில் எந்தவித உணர்ச்சியும் தென்படவில்லை. வனிதா, மென்மையாக, "குட் மார்னிங்," என்று பதிலளித்து, உள்ளே நுழைந்தாள். அறையில், வெயிலின் ஒளி மேசையில் விழுந்தாலும், அவள் மனதில் ஒரு மெல்லிய பதற்றம் இன்னும் இருந்தது, ஆனால் அவள் அதை அழுத்தி, தன் பணிகளை தொடங்கினாள்.
நாள், எந்தவித பிரச்சனையும் இல்லாமல் சீராக சென்றது. மதிய உணவு நேரத்தில், வனிதா சுமித்ராவுடன் அமர்ந்து உணவு உண்டாள்—சமையலறையில் இருந்து வந்த சப்பாத்தி மற்றும் காய்கறி குழம்பின் மணம், ஒரு வீட்டு உணர்வை ஏற்படுத்தியது. உணவு உண்ணும்போது, சுமித்ரா, ஒரு புன்னகையுடன் கூறினாள்:
·       "மேடம், இந்த மணி இப்போ ரொம்ப ஒழுக்கமா இருக்கான். நேத்து வரைக்கும் அவன கவனிச்சேன்—அவன் உங்கள பார்க்கறதுக்கு முன்ன மாதிரி ஒரு பார்வையும் விடறதில்ல."
இந்த வார்த்தைகள், வனிதாவின் மனதில் ஒரு புதிய நம்பிக்கையை பரப்பின—அவள் மனதில் இருந்த பயம் மெல்ல கரைய ஆரம்பித்தது. எல்லாம் மாறிவிட்டது, என்று அவள் உறுதியாக நம்பினாள். அவள் உற்சாகம், முந்தைய நாட்களைப் போல, மீண்டும் திரும்பியது—அவள் பணிகள், ஒரு புதிய வேகத்துடன் முன்னேறின. அந்த நாள், வழக்கம்போல, எந்தவித அசம்பாவிதமும் இல்லாமல் முடிந்தது. வனிதா, வீட்டுக்கு திரும்பும்போது, ஒரு மென்மையான நிம்மதியை உணர்ந்தாள்.
அடுத்த நாள், மதிய உணவு நேரத்தில், சுமித்ரா, சற்று தயக்கத்துடன், வனிதாவிடம் கூறினாள்:
·       "மேடம், எனக்கு ரெண்டு நாள் லீவு வேணும். என் பையனுக்காக எங்க ஊர் கோவிலுக்கு போகணும்."
வனிதா, ஒரு கணம் யோசித்து, மென்மையாக பதிலளித்தாள்:
·       "அக்கா, அடுத்த வாரம் போக முடியுமா? நான் திங்கக்கிழமை ஆபீஸ்க்கு திரும்பிடுவேன். ரெண்டு நாள் தள்ளி வைக்க முடியுமா?"
சுமித்ரா, மன்னிப்பு கலந்த குரலில் பதிலளித்தாள்:
·       "சாரி, மேடம், எல்லாம் ஏற்பாடு பண்ணிட்டோம். கவலைப்படாதீங்க, மேடம், மணி இங்க இருக்கான், உங்கள பார்த்துப்பான். ரெண்டு நாள் மட்டும்தான், அப்புறம் ஆபீஸ் வேலை மறுபடியும் ஆரம்பிச்சிரும். ப்ளீஸ், மேடம்."
வனிதா, வேறு வழியில்லை என்பதை புரிந்து, தயக்கத்துடன், "சரி," என்று கூறினாள். அவள் மனதில் ஒரு சிறிய அச்சம் மீண்டும் தோன்றியது, ஆனால் அவள் அதை மறைத்து, தன் பணிகளை தொடர்ந்தாள். அந்த நாளும் வழக்கம்போல முடிந்தது, ஆனால் வனிதாவின் மனதில், சுமித்ராவின் வரவிருக்கும் இல்லாமை ஒரு மெல்லிய பதற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.
மறுநாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தபோது, மணி மட்டும் கதவில் நின்று, "குட் மார்னிங், மேடம்," என்று வரவேற்றான். வனிதா, உணர்ச்சியற்ற குரலில், "குட் மார்னிங்," என்று பதிலளித்து, அவனிடமிருந்து தூரம் வைத்து, உள்ளே நுழைந்தாள்—அவள் மனம், நாள் விரைவாகவும் சுமுகமாகவும் முடிய வேண்டும் என்று விரும்பியது. அவள், தன் பணிகளில் மூழ்கி, மணியுடன் எந்தவித உரையாடலையும் தவிர்த்தாள். மதிய உணவு நேரத்தில், அவள் தனியாக உணவு உண்டாள்—மணி, தன் உணவை வேறு மூலையில் உண்டு, தூரத்தை பேணுவது போல தோன்றினான். ஆனால், அவன் அவ்வப்போது அவளை பார்க்கும் பார்வைகள், வனிதாவின் கவனத்தை தவறவில்லை—அவை, மிக மென்மையாக இருந்தாலும், அவள் மனதில் ஒரு அசௌகரியத்தை ஏற்படுத்தின. அவள், அவனை முற்றிலும் புறக்கணித்து, தன் கவனத்தை பணியில் செலுத்தினாள்.
அந்த நாள், எந்தவித சம்பவமும் இல்லாமல் முடிந்தது, ஆனால் வனிதாவின் மனதில் ஒரு உள்ளார்ந்த பயமும் பதற்றமும் இருந்தது. அவள், ஆபீஸ் கேப்பில் வீட்டுக்கு திரும்பும்போது, காரின் ஜன்னல் வழியாக வரும் காற்று, அவள் முகத்தில் பட்டாலும், அவள் மனதை முழுமையாக இலகுவாக்கவில்லை. வீட்டில், குழந்தைகளுடன் சிரித்து, வினீத்தின் அரவணைப்பில் ஆறுதல் தேடினாள், ஆனால் அவள் மனதின் ஒரு மூலையில், மணியின் இருப்பு ஒரு மெல்லிய நிழலாக நீடித்தது.