01-05-2025, 09:22 PM
Episode 6: Crossing Boundaries
மாலை ஐந்து மணி. சென்னையின் ஒரு பிரபல ஆர்ட் கேலரியில், மென்மையான விளக்குகளும் நவீன ஓவியங்களும் ஒரு இதமான, விடுமுறை போன்ற சூழலை உருவாக்கின. மலர், ஒரு கிரிம்சன் பட்டு சேலையில், தேவ், சூரஜ், மற்றும் சுமித்ராவுடன் உள்ளே நுழைந்தாள்., அவள் பெரிய கண்கள், ஆர்வத்துடனும் மெல்லிய பதற்றத்துடனும் மின்னின, சுருள் முடி மல்லிகைப் பூவுடன் அலங்கரிக்கப்பட்டு, சற்று தடித்த கன்னங்கள் ஒளியில் மென்மையாகத் தெரிந்தன. சேலை, அவள் நடையுடன் அசைந்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “இது… ஒரு ஃப்ரெண்ட்லி விசிட் தானே?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், ஆனால் ஒரு உள்ளுணர்வு அவளை எச்சரித்தது.
கேலரியின் முதல் பகுதியில், நவீன ஓவியங்கள்—வண்ணமயமான கோடுகள், உணர்ச்சி மிகுந்த உருவங்கள்—சுவர்களை அலங்கரித்தன. மலரும் சுமித்ராவும், ஒரு புகைப்படத் தொகுப்பைப் பார்த்து, “இந்த கலர்ஸ் செமயா இருக்கு!” என்று சுமித்ரா கூற, மலர், “ஆமாம், ஒரு கதை சொல்ற மாதிரி இருக்கு,” என்று சிரித்தாள். அவர்களின் நட்பு, கேலரியின் இதமான சூழலில் மலர்ந்தது. சூரஜ், , சாம்பல் சூட்டில், வைர மோதிரம் மின்ன, ஒரு ஓவியத்தை சுட்டிக்காட்டி, “இந்த மாடர்ன் ஆர்ட், எமோஷன்ஸை இப்படி வெளிப்படுத்துது,” என்று விளக்கினார். மலர், ஆர்வத்துடன் கேட்டாள், ஆனால் தேவ், அவளுக்கு அருகில் நின்று, அவள் வெளிப்பட்ட தோளை மென்மையாகத் தொட்டான்.
அவன் விரல்கள், மலரின் தோளை மெதுவாக வருடின, ஒரு மெல்லிய அழுத்தத்துடன். மலரின் உடல் ஒரு கணம் தயங்கியது, “இது… சரியா?” என்று மனதில் எண்ணினாள், ஆனால் மௌனமாக இருந்தாள். தேவ், “ரிலாக்ஸ், மலர், இது ஒரு ஃப்ரெண்ட்லி ட்ரிப்,” என்று சிரித்து, அவன் கை அவள் கையைத் தொட்டு, பின் இடுப்புக்கு நகர்ந்தது. சேலையின் மெல்லிய துணி, அவள் இடுப்பின் வளைவை வெளிப்படுத்த, அவன் விரல்கள் அங்கு தங்கின. மலரின் கண்கள் தாழ்ந்தன, “ஓவியங்கள்… அழகா இருக்கு,” என்று முணுமுணுத்தாள், ஆனால் அவள் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது.
கேலரியின் சிலைப் பகுதிக்கு நகர்ந்தபோது, தேவ், ஒரு சிலையை சுட்டிக்காட்டி, “இத பாரு, மலர். இந்த நகைகளின் கார்விங், ஒவ்வொரு டீட்டெயிலும் செதுக்கப்பட்டிருக்கு,” என்று விளக்கினான், அவன் குரல் கவர்ச்சியாக ஒலித்தது. சூரஜ், சுமித்ராவுக்கு ஒரு வெண்கல சிலையை விளக்கினார், “இந்த சிலையோட கண்கள், உணர்ச்சியை பிரதிபலிக்குது,” என்று கூறி, சுமித்ராவை ஆர்வமூட்டினார். அந்த நேரத்தில், தேவ், மலரை ஒரு நிர்வாண பெண் சிலைக்கு அழைத்தான், அதன் சுருள் முடி, தடித்த கன்னங்கள், மென்மையான உதடுகள், வளைந்த இடுப்பு, புரோட்டமான வயிறு, ஆழமான தொப்புள், உறுதியான ஆனால் மென்மையான மார்பகங்கள், நகைகளின் அழுத்தத்துடன், கூர்மையான முலைக்காம்புகள், மற்றும் ஒழுங்காக வெட்டப்பட்ட பிறப்புறுப்பு பகுதி, வெளிச்சத்தில் மின்னின.
“இந்த சிலை… உன்னைப் போலவே, மலர்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், மலரின் பின்னால் நின்று, அவள் தோளை அழுத்தினான். மலர், “என்ன?” என்று குழப்பத்துடன் கேட்டாள், கண்கள் சிலையை ஆராய்ந்தன. தேவ், “பாரு, இந்த சுருள் முடி, உன் முடியைப் போல,” என்று கூறி, அவன் கண்கள் சிலையின் முடியைப் பார்க்க, அவன் கை மலரின் இடுப்பை வருடியது, சேலையின் மேல் வளைவை உணர்ந்து. “இந்த கன்னங்கள், உன் கன்னங்களைப் போல தடித்து,” அவன் கிசுகிசுத்தான், மூச்சு அவள் கழுத்தில் பட்டது. “இந்த உதடுகள், உன் உதடுகளைப் போல மென்மையா,” அவன் கூற, அவன் கை, அவள் வயிற்றுக்கு நகர்ந்து, “இந்த வயிறு, சிலையைப் போல புரோட்டமா, ஆனா அழகு,” என்று அழுத்தியது.
அவன் கண்கள், சிலையின் தொப்புளைப் பார்க்க, அவன் விரல்கள் மலரின் தொப்புளை அடைந்தன, “இந்த தொப்புள், ஆழமா, உன்னைப் போல,” என்று கூறி, ஒரு விரலை உள்ளே நுழைத்து, மென்மையான வட்டங்களில் நகர்த்தினான். மலரின் மூச்சு வேகமடைந்தது, கண்கள் மூடின, உணர்ச்சிகளில் மூழ்கின. தேவின் கண்கள், சிலையின் மார்பகங்களுக்கு நகர்ந்தன, “இந்த மார்பகங்கள், உறுதியா ஆனா மென்மையா. பாரு, நகைகளின் அழுத்தம், இதோட மென்மையை காட்டுது, உன்னைப் போல,” என்று கூறி, அவன் கை, சேலையின் உள்ளே நுழைந்து, மலரின் மார்பகத்தை மெதுவாக அணைத்தது, விரல்கள் மென்மையாக அழுத்தின. “இந்த முலைக்காம்புகள், கூர்மையா, இதோட மூடை காட்டுது,” அவன் முணுமுணுத்தான், அவன் விரல்கள், மலரின் பிளவுஸின் மேல், கூர்மையான முலைக்காம்பை மெதுவாக வருடின, ஒரு மெல்லிய அழுத்தத்துடன்.
மலரின் உடல், ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்துடன், அவனுக்கு எதிராக சாய்ந்தது, ஆனால் அவள் மனம், “இது… தவறு,” என்று கத்தியது. தேவின் கண்கள், சிலையின் பிறப்புறுப்பு பகுதிக்கு நகர்ந்தன, “இந்த பகுதி, ஒழுங்கா வெட்டப்பட்டிருக்கு…” என்று கூறி, அவன் கை மெதுவாக கீழே நகர்ந்து, சேலையின் உள்ளே நுழைய முயன்றது. ஆனால், “தேவ், மலர், இங்க வாங்க!” என்று சூரஜின் குரல் ஒலித்தது, அவர்கள் அருகில் ஒரு சிலையை சுட்டிக்காட்டி. மலரின் உடல் நடுங்கியது, சேலையை இறுக்கி, “வரேன்,” என்று முணுமுணுத்து, பின்வாங்கினாள். தேவ், ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன், “பிறகு பார்க்கலாம்,” என்று கிசுகிசுத்தான்.
மலரின் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. PhonePe நோட்டிஃபிகேஷன்: “25,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் கண்கள் விரிந்தன, இதயம் கனமாக உணர்ந்தது. “இவ்வளவு… இதுக்கு?” அவள் மனதில் நினைத்தாள்.
நிகழ்ச்சி முடிந்து, மலர், தேவின் காரில், ஆத்யார் நோக்கி பயணித்தாள். காரில், மௌனம் அழுத்தியது. தேவ், “நீ இன்னிக்கு அற்புதமா இருந்த, மலர். இந்த உலகம் உனக்கு பொருத்தம்,” என்று கூறினான், ஆனால் மலர், ஜன்னல் வழியாக, நகரத்தின் விளக்குகளைப் பார்த்தாள். சேலை, தொப்புளை வெளிப்படுத்தி, அவன் தொடுதலின் நினைவை எழுப்பியது. “நான்… எதுக்கு இதை செஞ்சேன்?” அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது.
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். ஃபோன், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனுடன் மின்னியது—25,000 ரூபாய், ரகசியத்தின் எடை. மித்ரா, “அம்மா, உன் சேலை செம!” என்று கூறினாள், இன்ஸ்டாகிராமில் மூழ்கி. மலர், “நன்றி, கண்ணு,” என்று புன்னகைத்தாள், ஆனால் மனம், சிலையின் நினைவில் தவித்தது.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “இன்னிக்கு உன் இவென்ட் எப்படி?” அவன் கேட்டான். மலர், “ஆர்ட் கேலரி விசிட், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைச்சேன். 25,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று பொய் கூறினாள், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனை காட்டி. மகேஷ், “சூப்பர், மலர். தொடரு,” என்று சிரித்து, ரிமோட்டை எடுத்தான், சந்தேகமின்றி. மலரின் முகத்தில் புன்னகை, ஆனால் குற்றவுணர்வு அவளை அழுத்தியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், நைட்டியில், கண்ணாடி முன் நின்றாள். கண்கள், ஆசையும் குற்றவுணர்வும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நான் இதை தொடரணுமா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் கிசுகிசுப்பு—“இந்த சிலை உன்னைப் போலவே”—மனதில் எதிரொலித்தது. கை, தொப்புளைத் தொட்டது, அவன் விரல்களின் நினைவு மின்சாரமாக உணரப்பட்டது. PhonePe ஆப்பை பார்த்தாள்—25,000 ரூபாய், புது பாதையின் விலை. ஆத்யாரின் இரவு, அவளை அழைத்தது, ஆனால் மனம் தத்தளித்தது.
மாலை ஐந்து மணி. சென்னையின் ஒரு பிரபல ஆர்ட் கேலரியில், மென்மையான விளக்குகளும் நவீன ஓவியங்களும் ஒரு இதமான, விடுமுறை போன்ற சூழலை உருவாக்கின. மலர், ஒரு கிரிம்சன் பட்டு சேலையில், தேவ், சூரஜ், மற்றும் சுமித்ராவுடன் உள்ளே நுழைந்தாள்., அவள் பெரிய கண்கள், ஆர்வத்துடனும் மெல்லிய பதற்றத்துடனும் மின்னின, சுருள் முடி மல்லிகைப் பூவுடன் அலங்கரிக்கப்பட்டு, சற்று தடித்த கன்னங்கள் ஒளியில் மென்மையாகத் தெரிந்தன. சேலை, அவள் நடையுடன் அசைந்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “இது… ஒரு ஃப்ரெண்ட்லி விசிட் தானே?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், ஆனால் ஒரு உள்ளுணர்வு அவளை எச்சரித்தது.
கேலரியின் முதல் பகுதியில், நவீன ஓவியங்கள்—வண்ணமயமான கோடுகள், உணர்ச்சி மிகுந்த உருவங்கள்—சுவர்களை அலங்கரித்தன. மலரும் சுமித்ராவும், ஒரு புகைப்படத் தொகுப்பைப் பார்த்து, “இந்த கலர்ஸ் செமயா இருக்கு!” என்று சுமித்ரா கூற, மலர், “ஆமாம், ஒரு கதை சொல்ற மாதிரி இருக்கு,” என்று சிரித்தாள். அவர்களின் நட்பு, கேலரியின் இதமான சூழலில் மலர்ந்தது. சூரஜ், , சாம்பல் சூட்டில், வைர மோதிரம் மின்ன, ஒரு ஓவியத்தை சுட்டிக்காட்டி, “இந்த மாடர்ன் ஆர்ட், எமோஷன்ஸை இப்படி வெளிப்படுத்துது,” என்று விளக்கினார். மலர், ஆர்வத்துடன் கேட்டாள், ஆனால் தேவ், அவளுக்கு அருகில் நின்று, அவள் வெளிப்பட்ட தோளை மென்மையாகத் தொட்டான்.
அவன் விரல்கள், மலரின் தோளை மெதுவாக வருடின, ஒரு மெல்லிய அழுத்தத்துடன். மலரின் உடல் ஒரு கணம் தயங்கியது, “இது… சரியா?” என்று மனதில் எண்ணினாள், ஆனால் மௌனமாக இருந்தாள். தேவ், “ரிலாக்ஸ், மலர், இது ஒரு ஃப்ரெண்ட்லி ட்ரிப்,” என்று சிரித்து, அவன் கை அவள் கையைத் தொட்டு, பின் இடுப்புக்கு நகர்ந்தது. சேலையின் மெல்லிய துணி, அவள் இடுப்பின் வளைவை வெளிப்படுத்த, அவன் விரல்கள் அங்கு தங்கின. மலரின் கண்கள் தாழ்ந்தன, “ஓவியங்கள்… அழகா இருக்கு,” என்று முணுமுணுத்தாள், ஆனால் அவள் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது.
கேலரியின் சிலைப் பகுதிக்கு நகர்ந்தபோது, தேவ், ஒரு சிலையை சுட்டிக்காட்டி, “இத பாரு, மலர். இந்த நகைகளின் கார்விங், ஒவ்வொரு டீட்டெயிலும் செதுக்கப்பட்டிருக்கு,” என்று விளக்கினான், அவன் குரல் கவர்ச்சியாக ஒலித்தது. சூரஜ், சுமித்ராவுக்கு ஒரு வெண்கல சிலையை விளக்கினார், “இந்த சிலையோட கண்கள், உணர்ச்சியை பிரதிபலிக்குது,” என்று கூறி, சுமித்ராவை ஆர்வமூட்டினார். அந்த நேரத்தில், தேவ், மலரை ஒரு நிர்வாண பெண் சிலைக்கு அழைத்தான், அதன் சுருள் முடி, தடித்த கன்னங்கள், மென்மையான உதடுகள், வளைந்த இடுப்பு, புரோட்டமான வயிறு, ஆழமான தொப்புள், உறுதியான ஆனால் மென்மையான மார்பகங்கள், நகைகளின் அழுத்தத்துடன், கூர்மையான முலைக்காம்புகள், மற்றும் ஒழுங்காக வெட்டப்பட்ட பிறப்புறுப்பு பகுதி, வெளிச்சத்தில் மின்னின.
“இந்த சிலை… உன்னைப் போலவே, மலர்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், மலரின் பின்னால் நின்று, அவள் தோளை அழுத்தினான். மலர், “என்ன?” என்று குழப்பத்துடன் கேட்டாள், கண்கள் சிலையை ஆராய்ந்தன. தேவ், “பாரு, இந்த சுருள் முடி, உன் முடியைப் போல,” என்று கூறி, அவன் கண்கள் சிலையின் முடியைப் பார்க்க, அவன் கை மலரின் இடுப்பை வருடியது, சேலையின் மேல் வளைவை உணர்ந்து. “இந்த கன்னங்கள், உன் கன்னங்களைப் போல தடித்து,” அவன் கிசுகிசுத்தான், மூச்சு அவள் கழுத்தில் பட்டது. “இந்த உதடுகள், உன் உதடுகளைப் போல மென்மையா,” அவன் கூற, அவன் கை, அவள் வயிற்றுக்கு நகர்ந்து, “இந்த வயிறு, சிலையைப் போல புரோட்டமா, ஆனா அழகு,” என்று அழுத்தியது.
அவன் கண்கள், சிலையின் தொப்புளைப் பார்க்க, அவன் விரல்கள் மலரின் தொப்புளை அடைந்தன, “இந்த தொப்புள், ஆழமா, உன்னைப் போல,” என்று கூறி, ஒரு விரலை உள்ளே நுழைத்து, மென்மையான வட்டங்களில் நகர்த்தினான். மலரின் மூச்சு வேகமடைந்தது, கண்கள் மூடின, உணர்ச்சிகளில் மூழ்கின. தேவின் கண்கள், சிலையின் மார்பகங்களுக்கு நகர்ந்தன, “இந்த மார்பகங்கள், உறுதியா ஆனா மென்மையா. பாரு, நகைகளின் அழுத்தம், இதோட மென்மையை காட்டுது, உன்னைப் போல,” என்று கூறி, அவன் கை, சேலையின் உள்ளே நுழைந்து, மலரின் மார்பகத்தை மெதுவாக அணைத்தது, விரல்கள் மென்மையாக அழுத்தின. “இந்த முலைக்காம்புகள், கூர்மையா, இதோட மூடை காட்டுது,” அவன் முணுமுணுத்தான், அவன் விரல்கள், மலரின் பிளவுஸின் மேல், கூர்மையான முலைக்காம்பை மெதுவாக வருடின, ஒரு மெல்லிய அழுத்தத்துடன்.
மலரின் உடல், ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்துடன், அவனுக்கு எதிராக சாய்ந்தது, ஆனால் அவள் மனம், “இது… தவறு,” என்று கத்தியது. தேவின் கண்கள், சிலையின் பிறப்புறுப்பு பகுதிக்கு நகர்ந்தன, “இந்த பகுதி, ஒழுங்கா வெட்டப்பட்டிருக்கு…” என்று கூறி, அவன் கை மெதுவாக கீழே நகர்ந்து, சேலையின் உள்ளே நுழைய முயன்றது. ஆனால், “தேவ், மலர், இங்க வாங்க!” என்று சூரஜின் குரல் ஒலித்தது, அவர்கள் அருகில் ஒரு சிலையை சுட்டிக்காட்டி. மலரின் உடல் நடுங்கியது, சேலையை இறுக்கி, “வரேன்,” என்று முணுமுணுத்து, பின்வாங்கினாள். தேவ், ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன், “பிறகு பார்க்கலாம்,” என்று கிசுகிசுத்தான்.
மலரின் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. PhonePe நோட்டிஃபிகேஷன்: “25,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் கண்கள் விரிந்தன, இதயம் கனமாக உணர்ந்தது. “இவ்வளவு… இதுக்கு?” அவள் மனதில் நினைத்தாள்.
நிகழ்ச்சி முடிந்து, மலர், தேவின் காரில், ஆத்யார் நோக்கி பயணித்தாள். காரில், மௌனம் அழுத்தியது. தேவ், “நீ இன்னிக்கு அற்புதமா இருந்த, மலர். இந்த உலகம் உனக்கு பொருத்தம்,” என்று கூறினான், ஆனால் மலர், ஜன்னல் வழியாக, நகரத்தின் விளக்குகளைப் பார்த்தாள். சேலை, தொப்புளை வெளிப்படுத்தி, அவன் தொடுதலின் நினைவை எழுப்பியது. “நான்… எதுக்கு இதை செஞ்சேன்?” அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது.
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். ஃபோன், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனுடன் மின்னியது—25,000 ரூபாய், ரகசியத்தின் எடை. மித்ரா, “அம்மா, உன் சேலை செம!” என்று கூறினாள், இன்ஸ்டாகிராமில் மூழ்கி. மலர், “நன்றி, கண்ணு,” என்று புன்னகைத்தாள், ஆனால் மனம், சிலையின் நினைவில் தவித்தது.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “இன்னிக்கு உன் இவென்ட் எப்படி?” அவன் கேட்டான். மலர், “ஆர்ட் கேலரி விசிட், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைச்சேன். 25,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று பொய் கூறினாள், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனை காட்டி. மகேஷ், “சூப்பர், மலர். தொடரு,” என்று சிரித்து, ரிமோட்டை எடுத்தான், சந்தேகமின்றி. மலரின் முகத்தில் புன்னகை, ஆனால் குற்றவுணர்வு அவளை அழுத்தியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், நைட்டியில், கண்ணாடி முன் நின்றாள். கண்கள், ஆசையும் குற்றவுணர்வும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நான் இதை தொடரணுமா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் கிசுகிசுப்பு—“இந்த சிலை உன்னைப் போலவே”—மனதில் எதிரொலித்தது. கை, தொப்புளைத் தொட்டது, அவன் விரல்களின் நினைவு மின்சாரமாக உணரப்பட்டது. PhonePe ஆப்பை பார்த்தாள்—25,000 ரூபாய், புது பாதையின் விலை. ஆத்யாரின் இரவு, அவளை அழைத்தது, ஆனால் மனம் தத்தளித்தது.