01-05-2025, 08:10 AM
Episode 5: The Facade of Glamour
காலை ஒன்பது மணி. சென்னையின் டி. நகரில், ஒரு உயர்தர பூட்டிக்கில், மலர், ஒரு கிரிம்சன் பட்டு சேலையில், தேவுடன் உடைகளைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவள் பெரிய கண்கள், ஆர்வத்துடனும் ஒரு புதிய உற்சாகத்துடனும் மின்னின, சேலை அவள் மென்மையான நடையுடன் அசைந்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. கூந்தலில் மல்லிகைப் பூ, பூட்டிக்கின் சந்தன வாசனையுடன் கலந்தது—கண்ணாடி சுவர்கள், டிஜிட்டல் விலைப்பட்டியல்கள், வாடிக்கையாளர்களின் மென்மையான பேச்சு. “இப்படி ஒரு கடை… முதல் முறை,” மலர் மனதில் நினைத்தாள், அவள் விரல்கள் ஒரு பளபளப்பான சேலையைத் தொட்டன.
தேவ், ஒரு சாம்பல் சட்டையில், ஒரு தங்கக் கரை சேலையை எடுத்து, “இது உனக்கு பொருத்தம், மலர். நீ இந்த உடைகளுக்கு பிறந்தவள்,” என்று கூறி, ஒரு கவர்ச்சியான புன்னகையை உதிர்த்தான். மலர், “இவ்வளவு காஸ்ட்லியா?” என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் விலை டேகைப் பார்த்து விரிந்தன. “கவலைப்படாதே. இன்னிக்கு நீ என் கேர்ள்ஃப்ரெண்டு—இந்த உலகத்துக்கு நீ தயாராகணும்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், அவன் கை மென்மையாக அவள் முதுகைத் தொட்டது. மலரின் கன்னங்கள் சிவந்தன, ஆனால் ஒரு புதிய உணர்வு—ஒரு புது மலராக மாறுவது—அவளை ஆட்கொண்டது. “சரி, இதை ட்ரை பண்றேன்,” அவள் சிரித்து, டிரையல் ரூமை நோக்கி நடந்தாள், சேலை அவள் இடுப்பை மென்மையாக அணைத்தது.
டிரையல் ரூமில், மலர், தங்கக் கரை சேலையை அணிந்து, கண்ணாடியைப் பார்த்தாள். சேலை, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, நாபியை ஒரு மெல்லிய வெளிப்பாட்டில் விட்டது. “நான்… இப்படி இருக்கேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், அவள் கண்கள் புதிய மலரைப் பிரதிபலித்தன. தேவ், வெளியே காத்திருந்து, “வா, மலர், காட்டு!” என்று கூற, மலர், வெட்கத்துடன் வெளியே வந்தாள். “அற்புதம்,” தேவ் கூறினான், அவன் பார்வை அவள் மீது நிலைத்தது. “இதை வாங்கிக்கலாம். இன்னும் ரெண்டு டிரஸ் பார்க்கணும்—இன்னிக்கு நீ ஸ்பெஷலா இருக்கணும்.” மலர், மௌனமாக சிரித்தாள், ஆனால் அவள் மனம், “இது… எனக்கு புதுசு,” என்று எண்ணியது.
மதியம் மூன்று மணி. சென்னையின் ஒரு ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில், மலர், தேவுடன், ஒரு சொகுசு லவுஞ்சில் நுழைந்தாள், தங்கக் கரை சேலையில். சேலை, ஹோட்டலின் கோலத்தையும் தேக்கு மர தரையையும் பிரதிபலிக்க, மென்மையாக அசைந்தது. உள்ளே, சூரஜ், ஐம்பது வயதுக்கு மேல், நரை முடியுடன், ஒரு கோல்ட் வாட்சும் வைர மோதிரமும் அணிந்து, ஒரு டயமண்ட் வியாபாரியாக தோற்றமளித்தார். சுமித்ரா, இருபது வயது இறுதியில், ஒரு நீல சேலையில், இளமையான கம்பீரத்துடன் அமர்ந்திருந்தாள். தேவ், “மலர், இவங்க சூரஜ் மற்றும் சுமித்ரா—நம்ம பிசினஸ் பார்ட்னர்ஸ்,” என்று அறிமுகப்படுத்தி, “மலர் என்… ஸ்பெஷல் கம்பெனியன்,” என்று கூறி, மலரின் இடுப்பை மென்மையாக அழுத்தினான்.
மலர், சேலையை சரி செய்து, “நல்லா இருக்கீங்களா?” என்று மென்மையாக கேட்டாள், அவள் கண்கள் தயக்கத்துடன் மின்னின. சூரஜ், “தேவ் உங்களைப் பத்தி சொன்னாரு. உங்க நேர்த்தியான தோற்றம்… அபாரம்,” என்று பாராட்டினான், அவன் பார்வை மலரின் சேலையில் ஒரு கணம் நிலைத்தது. சுமித்ரா, “நீங்க இந்த சேலையில… ஒரு ஆர்ட் கேலரி மீட்டிங்குக்கு பர்ஃபெக்ட். அடுத்த வாரம் ஒரு இவென்ட் பிளான் பண்ணலாம்,” என்று கூறி, ஒரு புன்னகையை உதிர்த்தாள். மலர், “நன்றி,” என்று முணுமுணுத்தாள், தேவின் கையை உணர்ந்து, ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்துடன்.
சந்திப்பு முடிந்தபோது, தேவ், “மலர், நீ இன்னிக்கு என் பிசினஸுக்கு ஒரு பிளஸ். அடுத்த மீட்டிங்கும் நீ தான் ஒருங்கிணைப்ப,” என்று கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. மலரின் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. திரையில், Google Pay நோட்டிஃபிகேஷன்: “15,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “பதினைந்து ஆயிரம்?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் ஃபோனை இறுக்கி பிடித்தன. “இது உனக்கு ஆரம்பம் தான்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், “இன்னும் பெரிய வாய்ப்புகள் வரும்.” மலர், மௌனமாக, ஹோട്ടலின் கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, சென்னையின் விளக்குகளைப் பார்த்தாள்—ஒரு புது உலகம், அவளை அழைத்தது.
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், புது சேலையை ஒரு பையில் வைத்து, மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். மித்ரா, ஃபோனில் மூழ்கி, “அம்மா, உன் புது சேலை சூப்பர்!” என்று கூறினாள், சேலையைப் பார்த்து. மலர், “நன்றி, கண்ணு,” என்று சிரித்தாள், ஆனால் அவள் மனம், Google Pay இல் 15,000 ரூபாயில். “இது… எனக்கு, ஒரு புது நான்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், ஆனால் தேவின் வார்த்தைகள்—கேர்ள்ஃப்ரெண்டு, ஆர்ட் கேலரி—ஒரு குற்றவுணர்வை எழுப்பின.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “இன்னிக்கு என்ன பண்ண?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், “ஒரு ஹோட்டல் மீட்டிங், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்புக்கு. 15,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று பொய் கூறினாள், ஃபோனை காட்டி, Google Pay நோட்டிஃபிகேஷனை. மகேஷ், “சூப்பர், மலர். இப்படியே தொடரு,” என்று சிரித்து, ரிமோட்டை எடுத்தான், எந்த சந்தேகமும் இல்லாமல். மலரின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை, ஆனால் உள்ளே, ஒரு குற்றவுணர்வு அவளை அழுத்தியது. அவன் அறியாத அவள் மாற்றம், ஒரு ரகசியமாக மறைந்தது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், ஒரு நைட்டியை அணிந்து, கண்ணாடி முன் நின்றாள். அவள் பெரிய கண்கள், ஆசையும் குற்றவுணர்வும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நான்… இப்படி மாறிட்டேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ இந்த உடைகளுக்கு பிறந்தவள்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, Google Pay ஆப்பை மீண்டும் பார்த்தாள்—15,000 ரூபாய், ஒரு புது மலரின் விலை. ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஆனால் அவள் மனம், ஒரு புதிய பாதையில் தத்தளித்தது.
காலை ஒன்பது மணி. சென்னையின் டி. நகரில், ஒரு உயர்தர பூட்டிக்கில், மலர், ஒரு கிரிம்சன் பட்டு சேலையில், தேவுடன் உடைகளைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவள் பெரிய கண்கள், ஆர்வத்துடனும் ஒரு புதிய உற்சாகத்துடனும் மின்னின, சேலை அவள் மென்மையான நடையுடன் அசைந்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. கூந்தலில் மல்லிகைப் பூ, பூட்டிக்கின் சந்தன வாசனையுடன் கலந்தது—கண்ணாடி சுவர்கள், டிஜிட்டல் விலைப்பட்டியல்கள், வாடிக்கையாளர்களின் மென்மையான பேச்சு. “இப்படி ஒரு கடை… முதல் முறை,” மலர் மனதில் நினைத்தாள், அவள் விரல்கள் ஒரு பளபளப்பான சேலையைத் தொட்டன.
தேவ், ஒரு சாம்பல் சட்டையில், ஒரு தங்கக் கரை சேலையை எடுத்து, “இது உனக்கு பொருத்தம், மலர். நீ இந்த உடைகளுக்கு பிறந்தவள்,” என்று கூறி, ஒரு கவர்ச்சியான புன்னகையை உதிர்த்தான். மலர், “இவ்வளவு காஸ்ட்லியா?” என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் விலை டேகைப் பார்த்து விரிந்தன. “கவலைப்படாதே. இன்னிக்கு நீ என் கேர்ள்ஃப்ரெண்டு—இந்த உலகத்துக்கு நீ தயாராகணும்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், அவன் கை மென்மையாக அவள் முதுகைத் தொட்டது. மலரின் கன்னங்கள் சிவந்தன, ஆனால் ஒரு புதிய உணர்வு—ஒரு புது மலராக மாறுவது—அவளை ஆட்கொண்டது. “சரி, இதை ட்ரை பண்றேன்,” அவள் சிரித்து, டிரையல் ரூமை நோக்கி நடந்தாள், சேலை அவள் இடுப்பை மென்மையாக அணைத்தது.
டிரையல் ரூமில், மலர், தங்கக் கரை சேலையை அணிந்து, கண்ணாடியைப் பார்த்தாள். சேலை, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, நாபியை ஒரு மெல்லிய வெளிப்பாட்டில் விட்டது. “நான்… இப்படி இருக்கேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், அவள் கண்கள் புதிய மலரைப் பிரதிபலித்தன. தேவ், வெளியே காத்திருந்து, “வா, மலர், காட்டு!” என்று கூற, மலர், வெட்கத்துடன் வெளியே வந்தாள். “அற்புதம்,” தேவ் கூறினான், அவன் பார்வை அவள் மீது நிலைத்தது. “இதை வாங்கிக்கலாம். இன்னும் ரெண்டு டிரஸ் பார்க்கணும்—இன்னிக்கு நீ ஸ்பெஷலா இருக்கணும்.” மலர், மௌனமாக சிரித்தாள், ஆனால் அவள் மனம், “இது… எனக்கு புதுசு,” என்று எண்ணியது.
மதியம் மூன்று மணி. சென்னையின் ஒரு ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில், மலர், தேவுடன், ஒரு சொகுசு லவுஞ்சில் நுழைந்தாள், தங்கக் கரை சேலையில். சேலை, ஹோட்டலின் கோலத்தையும் தேக்கு மர தரையையும் பிரதிபலிக்க, மென்மையாக அசைந்தது. உள்ளே, சூரஜ், ஐம்பது வயதுக்கு மேல், நரை முடியுடன், ஒரு கோல்ட் வாட்சும் வைர மோதிரமும் அணிந்து, ஒரு டயமண்ட் வியாபாரியாக தோற்றமளித்தார். சுமித்ரா, இருபது வயது இறுதியில், ஒரு நீல சேலையில், இளமையான கம்பீரத்துடன் அமர்ந்திருந்தாள். தேவ், “மலர், இவங்க சூரஜ் மற்றும் சுமித்ரா—நம்ம பிசினஸ் பார்ட்னர்ஸ்,” என்று அறிமுகப்படுத்தி, “மலர் என்… ஸ்பெஷல் கம்பெனியன்,” என்று கூறி, மலரின் இடுப்பை மென்மையாக அழுத்தினான்.
மலர், சேலையை சரி செய்து, “நல்லா இருக்கீங்களா?” என்று மென்மையாக கேட்டாள், அவள் கண்கள் தயக்கத்துடன் மின்னின. சூரஜ், “தேவ் உங்களைப் பத்தி சொன்னாரு. உங்க நேர்த்தியான தோற்றம்… அபாரம்,” என்று பாராட்டினான், அவன் பார்வை மலரின் சேலையில் ஒரு கணம் நிலைத்தது. சுமித்ரா, “நீங்க இந்த சேலையில… ஒரு ஆர்ட் கேலரி மீட்டிங்குக்கு பர்ஃபெக்ட். அடுத்த வாரம் ஒரு இவென்ட் பிளான் பண்ணலாம்,” என்று கூறி, ஒரு புன்னகையை உதிர்த்தாள். மலர், “நன்றி,” என்று முணுமுணுத்தாள், தேவின் கையை உணர்ந்து, ஒரு மெல்லிய நடுக்கத்துடன்.
சந்திப்பு முடிந்தபோது, தேவ், “மலர், நீ இன்னிக்கு என் பிசினஸுக்கு ஒரு பிளஸ். அடுத்த மீட்டிங்கும் நீ தான் ஒருங்கிணைப்ப,” என்று கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. மலரின் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. திரையில், Google Pay நோட்டிஃபிகேஷன்: “15,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “பதினைந்து ஆயிரம்?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் ஃபோனை இறுக்கி பிடித்தன. “இது உனக்கு ஆரம்பம் தான்,” தேவ் மெதுவாக கூறினான், “இன்னும் பெரிய வாய்ப்புகள் வரும்.” மலர், மௌனமாக, ஹோട്ടலின் கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, சென்னையின் விளக்குகளைப் பார்த்தாள்—ஒரு புது உலகம், அவளை அழைத்தது.
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், புது சேலையை ஒரு பையில் வைத்து, மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். மித்ரா, ஃபோனில் மூழ்கி, “அம்மா, உன் புது சேலை சூப்பர்!” என்று கூறினாள், சேலையைப் பார்த்து. மலர், “நன்றி, கண்ணு,” என்று சிரித்தாள், ஆனால் அவள் மனம், Google Pay இல் 15,000 ரூபாயில். “இது… எனக்கு, ஒரு புது நான்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், ஆனால் தேவின் வார்த்தைகள்—கேர்ள்ஃப்ரெண்டு, ஆர்ட் கேலரி—ஒரு குற்றவுணர்வை எழுப்பின.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “இன்னிக்கு என்ன பண்ண?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், “ஒரு ஹோட்டல் மீட்டிங், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்புக்கு. 15,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று பொய் கூறினாள், ஃபோனை காட்டி, Google Pay நோட்டிஃபிகேஷனை. மகேஷ், “சூப்பர், மலர். இப்படியே தொடரு,” என்று சிரித்து, ரிமோட்டை எடுத்தான், எந்த சந்தேகமும் இல்லாமல். மலரின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை, ஆனால் உள்ளே, ஒரு குற்றவுணர்வு அவளை அழுத்தியது. அவன் அறியாத அவள் மாற்றம், ஒரு ரகசியமாக மறைந்தது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், ஒரு நைட்டியை அணிந்து, கண்ணாடி முன் நின்றாள். அவள் பெரிய கண்கள், ஆசையும் குற்றவுணர்வும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நான்… இப்படி மாறிட்டேனா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ இந்த உடைகளுக்கு பிறந்தவள்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, Google Pay ஆப்பை மீண்டும் பார்த்தாள்—15,000 ரூபாய், ஒரு புது மலரின் விலை. ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஆனால் அவள் மனம், ஒரு புதிய பாதையில் தத்தளித்தது.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)