30-04-2025, 08:41 AM
Episode 4: Stepping into Power
காலை ஒன்பது மணி. சென்னையின் டி. நகரில், ஒரு பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டலின் பிரமாண்டமான பேங்க்வெட் ஹாலில், மலர் ஒரு கருப்பு குர்தியில், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பில் மூழ்கியிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவள் பெரிய கண்கள் ஆர்வத்துடன் மின்னின, அவள் மென்மையான நடை, குர்தியை அழகாக அசைத்தது. கூந்தலில் ஒரு மல்லிகைப் பூ, அவள் முகத்தில் விழுந்த நிழலை மென்மையாக்கியது. ஹோட்டலின் கண்ணாடி சுவர்கள், நகரத்தின் காலை ஒளியை பிரதிபலித்தன, உள்ளே பிரியாணி, தோசை ஸ்டேஷன்களின் வாசனை கலந்தது. மலரின் ஸ்மார்ட்ஃபோன், பாக்கெட்டில், இன்னும் ஒரு புதிய பயணத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.
தேவ் மூன்று கேட்டரிங் வேலைகளை ஒப்படைத்திருந்தான்—மூன்று பெரிய பிசினஸ் மீட்டிங்குகளுக்கு, பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டல்களில். முதல் இரண்டு நிகழ்ச்சிகள், ஆத்யாரிலும் அண்ணா சாலையிலும், வெற்றிகரமாக முடிந்தன. மலர், கேட்டரிங் டீமை ஒருங்கிணைத்து, மெனு செலக்ட் செய்து, கிளையன்ட்ஸின் பாராட்டைப் பெற்றிருந்தாள். “இவ்வளவு சீக்கிரம் பழகிட்டே,” ஒரு ஹோட்டல் மேனேஜர் சிரித்தபடி கூறினான். மலரின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை, ஆனால் உள்ளே ஒரு பதற்றம்—இது அவளுக்கு புது உலகம்.
மூன்றாவது நிகழ்ச்சி, டி. நகரின் பிரபல ஹோட்டலில், ஒரு பெரிய பிசினஸ் டீல் மீட்டிங். மலர், ஒரு டிஜிட்டல் மெனு டேப்லெட்டை சரிபார்த்து, கேட்டரிங் ஸ்டாஃபிடம் தமிழில் வழிமுறைகள் கொடுத்தாள். “பிரியாணி சரியா இருக்கணும், மசாலா கம்மியா வேணாம்,” அவள் உறுதியாக கூறினாள், அவள் குரல் மென்மையாக, ஆனால் தீர்க்கமாக ஒலித்தது. ஹாலில், தேவ், ஒரு கருப்பு சூட்டில், கிளையன்ட்ஸுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தான். அவன் கண்கள், அவ்வப்போது மலரைத் தேடின, ஒரு மென்மையான பாராட்டுடன்.
நிகழ்ச்சி முடிந்தபோது, கிளையன்ட்ஸ், “கேட்டரிங் சூப்பர், யாரு ஒருங்கிணைச்சது?” என்று கேட்டனர். தேவ், மலரை அழைத்து, “இவங்க, மலர். என் புது ஸ்டார்,” என்று சிரித்தான். மலரின் கண்கள், பாராட்டில் மின்னின, ஆனால் அவள் குர்தியை இறுக்கி, “நன்றி, சார்… தேவ்,” என்று முணுமுணுத்தாள். அவள் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. திரையில், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷன்: “6,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “இது… என் முதல் சம்பாத்தியம்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் ஃபோனை இறுக்கி பிடித்தன.
ஹால் காலியானபோது, தேவ், மலரை ஒரு மூலையில் அழைத்தான். “மலர், நீ இன்னிக்கு அற்புதமா பண்ணின,” அவன் கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. “நாளைக்கு ஒரு மீட்டிங் இருக்கு. கேட்டரிங் இல்லை, ஆனா… உன்னை என் கூட வேணும்.” மலர், குழப்பத்துடன், “என்ன வேலை?” என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் சுருங்கின. தேவ், மெதுவாக முன்னே சாய்ந்து, “நீ என் பார்ட்னரா இருக்கணும். ஒரு காதலியா, அசிஸ்டண்ட்டா—நடிக்கணும். எந்த தொடர்பும் இல்லை, மலர். ஆனா, இந்த வேலைக்கு இரண்டு மடங்கு, மூணு மடங்கு காசு கிடைக்கும்.” அவன் கண்கள், மலரை ஆராய்ந்தன, ஒரு மயக்கும் பார்வையுடன்.
மலரின் மூச்சு ஒரு கணம் நின்றது. “இரண்டு மடங்கு… மூணு மடங்கு?” அவள் மனதில், மித்ராவின் பள்ளி கட்டணம், மகேஷின் கடன்கள் மின்னின. “நான்… யோசிக்கணும்,” அவள் முணுமுணுத்தாள், குர்தியின் முனையை இறுக்கி பிடித்தாள். தேவ், “நாளை மதியம், என் வில்லாவுக்கு வா. பேசலாம்,” என்று கூறி, ஒரு புன்னகையுடன் நகர்ந்தான். மலர், ஹாலின் கண்ணாடி சுவர் வழியாக, வெளியே இருந்த நகரத்தைப் பார்த்தாள். அவள் குர்தி, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “நான் இதுக்கு தயாரா?” அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது.
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு பருப்பு குழம்பு தயார் செய்தாள். அவள் ஃபோன், மேசையில், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனுடன் மின்னியது—6,000 ரூபாய், அவள் முதல் வெற்றியின் அடையாளம். மித்ரா, இயர்ஃபோனில் பாடல் கேட்டு, “அம்மா, இன்னிக்கு எனக்கு ஒரு புது டிரஸ் வேணும்,” என்று கேட்டாள். மலர், “சரி, பார்க்கலாம்,” என்று புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் தேவின் வார்த்தைகளில்—இரண்டு மடங்கு, மூணு மடங்கு.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “நீ பண்ண வேலை எப்படி போச்சு?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், “மூணு நிகழ்ச்சி முடிச்சேன். 6,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று கூறினாள், ஃபோனை காட்டி. மகேஷ், “நல்லது. ஆனா, இந்த பெரிய ஆளுங்க கூட கவனமா இரு,” என்று முணுமுணுத்து, மௌனமானான். மலரின் முகம் வாடியது. அவன் மௌனம், அவளை ஒரு புதிய பாதையை நோக்கி தள்ளியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், குர்தியை மாற்றி, ஒரு நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள், ஆசையும் பயமும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நடிக்கறது… இது சரியா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ இப்படி செஞ்சா, இன்னும் பெரிய வாய்ப்பு கிடைக்கும்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, PhonePe ஆப்பை மீண்டும் பார்த্তாள்—6,000 ரூபாய், ஒரு தொடக்கம், ஆனால் அடுத்த அடி இன்னும் பெரியதாக இருக்கும். ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஒரு முடிவு எடுக்க.
காலை ஒன்பது மணி. சென்னையின் டி. நகரில், ஒரு பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டலின் பிரமாண்டமான பேங்க்வெட் ஹாலில், மலர் ஒரு கருப்பு குர்தியில், நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பில் மூழ்கியிருந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவள் பெரிய கண்கள் ஆர்வத்துடன் மின்னின, அவள் மென்மையான நடை, குர்தியை அழகாக அசைத்தது. கூந்தலில் ஒரு மல்லிகைப் பூ, அவள் முகத்தில் விழுந்த நிழலை மென்மையாக்கியது. ஹோட்டலின் கண்ணாடி சுவர்கள், நகரத்தின் காலை ஒளியை பிரதிபலித்தன, உள்ளே பிரியாணி, தோசை ஸ்டேஷன்களின் வாசனை கலந்தது. மலரின் ஸ்மார்ட்ஃபோன், பாக்கெட்டில், இன்னும் ஒரு புதிய பயணத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.
தேவ் மூன்று கேட்டரிங் வேலைகளை ஒப்படைத்திருந்தான்—மூன்று பெரிய பிசினஸ் மீட்டிங்குகளுக்கு, பைவ்-ஸ்டார் ஹோட்டல்களில். முதல் இரண்டு நிகழ்ச்சிகள், ஆத்யாரிலும் அண்ணா சாலையிலும், வெற்றிகரமாக முடிந்தன. மலர், கேட்டரிங் டீமை ஒருங்கிணைத்து, மெனு செலக்ட் செய்து, கிளையன்ட்ஸின் பாராட்டைப் பெற்றிருந்தாள். “இவ்வளவு சீக்கிரம் பழகிட்டே,” ஒரு ஹோட்டல் மேனேஜர் சிரித்தபடி கூறினான். மலரின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை, ஆனால் உள்ளே ஒரு பதற்றம்—இது அவளுக்கு புது உலகம்.
மூன்றாவது நிகழ்ச்சி, டி. நகரின் பிரபல ஹோட்டலில், ஒரு பெரிய பிசினஸ் டீல் மீட்டிங். மலர், ஒரு டிஜிட்டல் மெனு டேப்லெட்டை சரிபார்த்து, கேட்டரிங் ஸ்டாஃபிடம் தமிழில் வழிமுறைகள் கொடுத்தாள். “பிரியாணி சரியா இருக்கணும், மசாலா கம்மியா வேணாம்,” அவள் உறுதியாக கூறினாள், அவள் குரல் மென்மையாக, ஆனால் தீர்க்கமாக ஒலித்தது. ஹாலில், தேவ், ஒரு கருப்பு சூட்டில், கிளையன்ட்ஸுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தான். அவன் கண்கள், அவ்வப்போது மலரைத் தேடின, ஒரு மென்மையான பாராட்டுடன்.
நிகழ்ச்சி முடிந்தபோது, கிளையன்ட்ஸ், “கேட்டரிங் சூப்பர், யாரு ஒருங்கிணைச்சது?” என்று கேட்டனர். தேவ், மலரை அழைத்து, “இவங்க, மலர். என் புது ஸ்டார்,” என்று சிரித்தான். மலரின் கண்கள், பாராட்டில் மின்னின, ஆனால் அவள் குர்தியை இறுக்கி, “நன்றி, சார்… தேவ்,” என்று முணுமுணுத்தாள். அவள் ஃபோன் ஒரு கணம் அதிர்ந்தது. திரையில், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷன்: “6,000 INR கிரெடிட், தேவ்.” மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “இது… என் முதல் சம்பாத்தியம்,” அவள் மனதில் நினைத்தாள், விரல்கள் ஃபோனை இறுக்கி பிடித்தன.
ஹால் காலியானபோது, தேவ், மலரை ஒரு மூலையில் அழைத்தான். “மலர், நீ இன்னிக்கு அற்புதமா பண்ணின,” அவன் கூறினான், அவன் குரல் ஒரு கவிதை நயத்துடன் ஒலித்தது. “நாளைக்கு ஒரு மீட்டிங் இருக்கு. கேட்டரிங் இல்லை, ஆனா… உன்னை என் கூட வேணும்.” மலர், குழப்பத்துடன், “என்ன வேலை?” என்று கேட்டாள், அவள் கண்கள் சுருங்கின. தேவ், மெதுவாக முன்னே சாய்ந்து, “நீ என் பார்ட்னரா இருக்கணும். ஒரு காதலியா, அசிஸ்டண்ட்டா—நடிக்கணும். எந்த தொடர்பும் இல்லை, மலர். ஆனா, இந்த வேலைக்கு இரண்டு மடங்கு, மூணு மடங்கு காசு கிடைக்கும்.” அவன் கண்கள், மலரை ஆராய்ந்தன, ஒரு மயக்கும் பார்வையுடன்.
மலரின் மூச்சு ஒரு கணம் நின்றது. “இரண்டு மடங்கு… மூணு மடங்கு?” அவள் மனதில், மித்ராவின் பள்ளி கட்டணம், மகேஷின் கடன்கள் மின்னின. “நான்… யோசிக்கணும்,” அவள் முணுமுணுத்தாள், குர்தியின் முனையை இறுக்கி பிடித்தாள். தேவ், “நாளை மதியம், என் வில்லாவுக்கு வா. பேசலாம்,” என்று கூறி, ஒரு புன்னகையுடன் நகர்ந்தான். மலர், ஹாலின் கண்ணாடி சுவர் வழியாக, வெளியே இருந்த நகரத்தைப் பார்த்தாள். அவள் குர்தி, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “நான் இதுக்கு தயாரா?” அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது.
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு பருப்பு குழம்பு தயார் செய்தாள். அவள் ஃபோன், மேசையில், PhonePe நோட்டிஃபிகேஷனுடன் மின்னியது—6,000 ரூபாய், அவள் முதல் வெற்றியின் அடையாளம். மித்ரா, இயர்ஃபோனில் பாடல் கேட்டு, “அம்மா, இன்னிக்கு எனக்கு ஒரு புது டிரஸ் வேணும்,” என்று கேட்டாள். மலர், “சரி, பார்க்கலாம்,” என்று புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் தேவின் வார்த்தைகளில்—இரண்டு மடங்கு, மூணு மடங்கு.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “நீ பண்ண வேலை எப்படி போச்சு?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், “மூணு நிகழ்ச்சி முடிச்சேன். 6,000 ரூபாய் கிடைச்சது,” என்று கூறினாள், ஃபோனை காட்டி. மகேஷ், “நல்லது. ஆனா, இந்த பெரிய ஆளுங்க கூட கவனமா இரு,” என்று முணுமுணுத்து, மௌனமானான். மலரின் முகம் வாடியது. அவன் மௌனம், அவளை ஒரு புதிய பாதையை நோக்கி தள்ளியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், குர்தியை மாற்றி, ஒரு நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள், ஆசையும் பயமும் கலந்து பிரதிபலித்தன. “நடிக்கறது… இது சரியா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், தேவின் குரல்—“நீ இப்படி செஞ்சா, இன்னும் பெரிய வாய்ப்பு கிடைக்கும்”—மனதில் எதிரொலித்தது. அவள் ஃபோனை எடுத்து, PhonePe ஆப்பை மீண்டும் பார்த্তாள்—6,000 ரூபாய், ஒரு தொடக்கம், ஆனால் அடுத்த அடி இன்னும் பெரியதாக இருக்கும். ஆத்யாரின் இரவு, ஜன்னல் வழியாக, அவளை அழைத்தது, ஒரு முடிவு எடுக்க.