Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Step Toward Triumph

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா ஒரு புதிய உற்சாகத்துடன் விழித்தாள்—வெயிலின் மென்மையான ஒளி, அவள் மனதில் ஒரு புதிய தொடக்கத்தின் நம்பிக்கையை பரப்பியது. அவள் வாழ்க்கை, மெல்ல மெல்ல, ஆபீஸ் மற்றும் வீட்டில் தன் வழக்கமான பாதைக்கு திரும்பியது. வீட்டில் குழந்தைகளின் சிரிப்பும், ஆபீஸில் சுமித்ராவின் உற்சாகமான பேச்சும், அவளுக்கு ஒரு புதிய உயிர்ப்பை அளித்தன. ஐந்து நாட்கள் வேகமாக கடந்தன—வனிதா, தன் கால்களில் ஒரு புதிய உறுதியை உணர்ந்தாள், அவள் மனம், முந்தைய நிழல்களை பின்னால் தள்ளி, முன்னோக்கி நகர்ந்தது.
ஆறாவது நாள் காலை, ஆபீஸ் கேப்பில் குவாட்டர்ஸை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தபோது, அவளுக்கு ஜிஎம்மிடமிருந்து அழைப்பு வந்தது. அவர், அமைதியான, ஆனால் உறுதியான குரலில் கூறினார்:
·       "வனிதா, குவாட்டர்ஸுக்கு போகறதுக்கு முன்னாடி ஆபீஸ்க்கு வந்துடு."
வனிதா, ஒரு கணம் தயங்கி, பதிலளித்தாள்:
·       "சரி, சார்."
ஆபீஸை அடைந்து, ஜிஎம் அம்பரீஷின் கேபினுக்குள் நுழைந்தாள். அவர், ஒரு புன்னகையுடன், மர மேசையின் பின்னால் அமர்ந்திருந்தார்; வனிதா, அவருக்கு எதிரே உட்கார்ந்து, ஒரு எதிர்பார்ப்புடன் அவரை பார்த்தாள். அம்பரீஷ், உற்சாகமான குரலில் தொடங்கினார்:
·       "வனிதா, உனக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் இருக்கு! உன் ப்ரமோஷன் பத்தி… நீ டெல்லிக்கு போற!"
வனிதா, ஒரு மென்மையான புன்னகையுடன், சற்று கிண்டலாக பதிலளித்தாள்:
·       "சார், இது எனக்கு மட்டும்தான் சர்ப்ரைஸ், ஏன்னா ஆபீஸ்ல எல்லாருக்கும், சுமித்ரா உட்பட, நான் டெல்லிக்கு போறது தெரியும்!"
அம்பரீஷ், சிரித்தவாறு, "இந்த ஆபீஸ் சுவர்களுக்கு கூட காது இருக்கு, வனிதா!" என்றார். இருவரும் சிரித்தனர், அறையில் ஒரு இலகுவான மனநிலை பரவியது. அவர் தொடர்ந்தார்:
·       "சரி, வனிதா, இப்போ என் பங்கு சர்ப்ரைஸ்—நீ அசிஸ்டன்ட் ஜிஎம்மா ப்ரமோட் ஆகுற!"
வனிதா, அதிர்ச்சியுடன், தடுமாறி பதிலளித்தாள்:
·       "நானா? எப்படி, சார்? இது ரொம்ப பெரிய பொறுப்பு…"
அம்பரீஷ், ஆறுதலான, அக்கறையான குரலில் கூறினார்:
·       "இல்ல, வனிதா, நீ இதுக்கு தகுதியானவ, இதை விட பெரிய பொறுப்புக்கு கூட நீ தகுதியானவ!"
வனிதா, வார்த்தைகளின்றி, அவரை பார்த்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு பெருமிதமும், பயமும் கலந்த உணர்வு உருவானது. அம்பரீஷ் தொடர்ந்தார்:
·       "கவலைப்படாதே, இது தற்காலிகம்தான். 45 முதல் 65 நாட்கள் மட்டும் டெல்லியில் வேலை செய்யணும், அப்புறம் இங்க திரும்பி வந்து, அதே பொறுப்புல தொடரலாம்."
வனிதாவின் கண்கள், உற்சாகத்தாலும் நன்றியாலும் பளபளத்தன. அவள், உணர்ச்சிவசப்பட்டு கூறினாள்:
·       "தேங்க்ஸ், சார்! ரொம்ப தேங்க்ஸ்!"
அம்பரீஷ், புன்னகையுடன், "நீ இதுக்கு தகுதியானவ, வனிதா. நீ இதை தாண்டி இன்னும் பெரிய உயரங்களுக்கு போகணும். உன்னை நான் எப்பவும் என் மகளா நினைச்சிருக்கேன். நான் செஞ்ச ஒரே உதவி, உன்னை இங்க ப்ரமோட் பண்ண வைக்கறது தான்," என்றார்.
வனிதாவின் கண்கள், கண்ணீரால் நிரம்பின—அவள் எழுந்து, அவரது காலில் விழுந்து, ஆசிர்வாதம் வாங்கினாள். அம்பரீஷ், அவளை மென்மையாக தூக்கி, "என்னை பெருமைப்படுத்து, வனிதா," என்றார். வனிதா, நன்றியும் மகிழ்ச்சியும் நிறைந்த கண்களுடன், அலுவலகத்தை விட்டு வெளியேறினாள்—அவள் இதயம், ஒரு புதிய உறுதியால் துடித்தது.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தபோது, சுமித்ரா வெளியே காத்திருந்தாள். அவள், வனிதாவை பார்த்து, "ஏன் மேடம் லேட்?" என்று கேட்டாள். வனிதா, ஜிஎம்முடனான சந்திப்பு மற்றும் ப்ரமோஷன் பற்றி கூறினாள். சுமித்ரா, உற்சாகமாக கூறினாள்:
·       "சூப்பர், மேடம்! எப்போ ட்ரீட்?"
வனிதா, சிரித்தவாறு, "நீ எப்போ வேணும்னாலும் சொல்லு, கண்டிப்பா தரேன்!" என்றாள். இருவரும் சிரித்து, குவாட்டர்ஸுக்குள் நுழைந்தனர்—நாள், வழக்கமான பணிகளுடன் சீராக சென்றது, ஆனால் வனிதாவின் மனதில் ஒரு புதிய உற்சாகம் பரவியிருந்தது.
அன்று இரவு, படுக்கையறையில், வனிதா தன் உற்சாகத்தை வினீத்துடன் பகிர்ந்தாள். அவன், அவளை அணைத்து, "கங்க்ராட்ஸ், வனிதா! குழந்தைகள் பத்தி கவலைப்படாதே. நானும் அம்மாவும் பார்த்துக்கறோம். நீ டெல்லி போற நாள் முதல் திரும்பி வர்ற வரை எல்லாம் மேனேஜ் பண்ணிக்கறேன்," என்றான். அவன் தொடர்ந்தான்:
·       "இப்போ சம்மர் விடுமுறை, குழந்தைகளை பாட்டி வீட்டுக்கோ, உன் அக்கா வீட்டுக்கோ கூட்டிட்டு போயிருவோம். நான் எல்லாத்தையும் பார்த்துக்கறேன்."
வனிதா, அவன் கண்களை பார்த்து, உணர்ச்சிவசப்பட்டு, "நீ என் கூட இருக்கறதுக்கு நான் ரொம்ப அதிர்ஷ்டசாலி," என்று கூறி, அவனை இறுக்கமாக அணைத்து, அவன் உதடுகளில் முத்தமிட்டாள். அவர்கள், ஒருவரை ஒருவர் அரவணைத்தவாறு, ஒரு ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் மூழ்கினர்—வனிதாவின் மனம், புதிய சவால்களை எதிர்கொள்ள தயாராக இருந்தது, அவள் இதயம், குடும்பத்தின் அன்பால் நிரம்பியிருந்தது.