29-04-2025, 08:40 PM
Episode 2: A World Transformed
காலை, சென்னையின் டி. நகரில், மலர் ஒரு மஞ்சள் பருத்தி சேலையில், லட்சுமியின் ஃபோட்டோ ஸ்டூடியோவை நோக்கி நடந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவளது பெரிய கண்கள் ஆர்வத்துடனும் பயத்துடனும் மின்னின, அவள் மென்மையான நடை, சேலையை அழகாக அசைத்தது. சேலையின் முந்தானை, அவள் இடுப்பில் ஒட்டி, காலை வெயிலில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. டி. நகரின் கூட்டம்—வியாபாரிகளின் கூச்சல், மல்லிகைப் பூ வாசனை, ஆட்டோவின் ஒலி—அவளைச் சுற்றி அலைமோதியது. அவள் விரலில், லட்சுமியின் வைர மோதிரம் மென்மையாக மின்னியது, ஒரு புதிய உலகத்தின் நினைவாக.
லட்சுமியின் ஸ்டூடியோ, ஒரு மாடியில், கண்ணாடி கதவுகளுடன், நவீனமாக பளிச்சிட்டது. மலர், கதவைத் திறந்து நுழைந்தபோது, குளிர்ச்சியான வாசனையும், மென்மையான கோலிவுட் இசையும் அவளை வரவேற்றன. உள்ளே, பளபளக்கும் கருப்பு தரையில், பெரிய புகைப்படங்கள்—கோலிவுட் நட்சத்திரங்கள், பிரபல திருமணங்கள், கார்ப்பரேட் நிகழ்ச்சிகள்—சுவர்களை அலங்கரித்தன. மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “இது… லட்சுமியோட உலகமா?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், அவள் முகத்தில் ஒரு ஆச்சரியப் புன்னகை பரவியது.
“மலர், வந்துட்டியா?” லட்சுமி, ஒரு கருப்பு சல்வார் கமீஸில், தங்க கம்மல்கள் மின்ன, வந்தாள். அவள் புன்னகை கவர்ச்சியாக, கண்கள் ஒரு ரகசியத்தை மறைப்பது போல இருந்தன. “இங்க பாரு, இது என் கனவு,” லட்சுமி, ஒரு பெரிய LED திரையை காட்டினாள், அதில் ஒரு பிரபலத்தின் திருமண வீடியோ ஓடியது. “நம்ம ஆத்யார் வாழ்க்கைய விட்டு, இங்க வந்தேன். நீயும் வரலாம், மலர்.”
மலர், ஸ்டூடியோவைச் சுற்றிப் பார்த்தாள். ஒரு மூலையில், விலையுயர்ந்த கேமராக்கள், லைட்டிங் கருவிகள், மற்றொரு மூலையில், மேக்அப் டேபிள், அதில் பிராண்டட் அழகு சாதனங்கள். “நீ இதையெல்லாம் எப்படி?” மலர் தயங்கி கேட்டாள், அவள் குரல் மென்மையாக, உணர்ச்சி நிறைந்து ஒலித்தது. லட்சுமி சிரித்தாள். “பெரிய ஆளுங்க, பெரிய நிகழ்ச்சிகள். தேவ் மாதிரி ஆளுங்ககிட்ட வேலை. பணம், பவர், எல்லாம் இங்க இருக்கு.”
“தேவ்?” மலர் கேட்டாள், கண்கள் குழப்பத்தில் சுருங்கின. லட்சுமி, ஒரு காபி கோப்பையை நீட்டி, “அவனை நாளைக்கு சந்திக்கலாம். அவனோட வில்லாவுக்கு வா. உனக்கு ஒரு வேலை இருக்கு,” என்றாள். மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “வேலை? என்ன வேலை?” அவள் கேட்டாள், சேலையின் முந்தானையை இறுக்கி பிடித்தாள். லட்சுமி, மலரின் தோளைத் தொட்டு, “புது உலகம் இருக்கு, மலர். நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு—பெரிய ஆளுங்க நிகழ்ச்சிகளை மேனேஜ் பண்ணுறது. உன் அழகு, உன் திறமை, இதுக்கு போதும். தேவ் உன்னை பார்த்தா, உனக்கு புரியும்.” அவள் குரலில் ஒரு மயக்கம், ஒரு உறுதி.
மலர், ஸ்டூடியோவின் பெரிய கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, டி. நகரின் கூட்டத்தைப் பார்த்தாள். அவள் மஞ்சள் சேலை, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “நான்… யோசிக்கணும்,” அவள் மெதுவாக கூறினாள், ஆனால் அவள் கண்கள், லட்சுமியின் வாழ்க்கையை—அந்த சொகுசு, அந்த சுதந்திரம்—பருகின. “நாளை மதியம், தேவ் வில்லாவுக்கு வா. நான் உன்னை கூட்டிட்டு போறேன்,” லட்சுமி, தன் ஐஃபோனை எடுத்து, ஒரு மெசேஜை டைப் செய்தாள். “இது உனக்கு ஒரு தொடக்கம், மலர்.”
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். அவள் ஸ்மார்ட்ஃபோன், மேசையில், PhonePe ஆப் மின்னியது—இன்னும் தொடப்படாத ஒரு கனவு. மித்ரா, இன்ஸ்டாகிராமில் மூழ்கி, “அம்மா, இந்த டிரஸ் கியூட்டா இருக்கு, இல்ல?” என்று ஒரு புகைப்படத்தைக் காட்டினாள். மலர் புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் லட்சுமியின் வார்த்தைகளில். “மித்ரா, நாளைக்கு நான் ஒரு இடத்துக்கு போறேன். ஒரு… வேலை பார்க்கலாம்,” அவள் தயக்கத்துடன் கூறினாள்.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, சோபாவில் அமர்ந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “என்ன வேலை?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், சேலையை சரி செய்து, “லட்சுமி ஒரு நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு வேலை பத்தி சொன்னா. பெரிய ஆளுங்க நிகழ்ச்சிகளை மேனேஜ் பண்ணுறது,” என்று உண்மையாக கூறினாள். மகேஷ், “அவளுக்கு பெரிய கனெக்ஷன்ஸ் இருக்கு. ஆனா, கவனமா இரு,” என்று முணுமுணுத்து, ரிமோட்டை எடுத்தான். மலரின் முகம் வாடியது. அவன் மௌனம், ஒரு கனமான சுவராக, அவளை அழுத்தியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், சேலையை மாற்றி, ஒரு பழைய நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் ஃபோனை எடுத்து, லட்சுமியின் மெசேஜை மீண்டும் படித்தாள்: “நாளை 12 மணி, தேவ் வில்லா. உன் வாழ்க்கை மாறும்.” மலரின் விரல்கள், வைர மோதிரத்தைத் தொட்டன. அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள் ஒரு மறைந்த ஆசையை பிரதிபலித்தன, சேலை இல்லாதபோதும் அவள் நடை மென்மையாக இருந்தது. “நான் இதுக்கு தயாரா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், மனதில் லட்சுமியின் வாக்குறுதியை உணர்ந்து.
மித்ராவின் அறையில், ஒரு மென்மையான பாடல் ஒலித்தது. மகேஷ், டிவி முன் உறங்கி விட்டிருந்தான். மலர், ஜன்னல் வழியாக, ஆத்யாரின் இரவைப் பார்த்தாள்—விளக்குகள், தூரத்தில் ஒரு ஆட்டோவின் ஒலி. லட்சுமியின் வார்த்தைகள், “புது உலகம்,” அவள் மனதில் எதிரொலித்தன. அவள் ஃபோன், PhonePe ஆப் மின்ன, ஒரு புதிய பயணத்தின் வாசலைத் திறந்தது.
காலை, சென்னையின் டி. நகரில், மலர் ஒரு மஞ்சள் பருத்தி சேலையில், லட்சுமியின் ஃபோட்டோ ஸ்டூடியோவை நோக்கி நடந்தாள். இருபத்தெட்டு வயதில், அவளது பெரிய கண்கள் ஆர்வத்துடனும் பயத்துடனும் மின்னின, அவள் மென்மையான நடை, சேலையை அழகாக அசைத்தது. சேலையின் முந்தானை, அவள் இடுப்பில் ஒட்டி, காலை வெயிலில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. டி. நகரின் கூட்டம்—வியாபாரிகளின் கூச்சல், மல்லிகைப் பூ வாசனை, ஆட்டோவின் ஒலி—அவளைச் சுற்றி அலைமோதியது. அவள் விரலில், லட்சுமியின் வைர மோதிரம் மென்மையாக மின்னியது, ஒரு புதிய உலகத்தின் நினைவாக.
லட்சுமியின் ஸ்டூடியோ, ஒரு மாடியில், கண்ணாடி கதவுகளுடன், நவீனமாக பளிச்சிட்டது. மலர், கதவைத் திறந்து நுழைந்தபோது, குளிர்ச்சியான வாசனையும், மென்மையான கோலிவுட் இசையும் அவளை வரவேற்றன. உள்ளே, பளபளக்கும் கருப்பு தரையில், பெரிய புகைப்படங்கள்—கோலிவுட் நட்சத்திரங்கள், பிரபல திருமணங்கள், கார்ப்பரேட் நிகழ்ச்சிகள்—சுவர்களை அலங்கரித்தன. மலரின் கண்கள் விரிந்தன. “இது… லட்சுமியோட உலகமா?” அவள் மனதில் நினைத்தாள், அவள் முகத்தில் ஒரு ஆச்சரியப் புன்னகை பரவியது.
“மலர், வந்துட்டியா?” லட்சுமி, ஒரு கருப்பு சல்வார் கமீஸில், தங்க கம்மல்கள் மின்ன, வந்தாள். அவள் புன்னகை கவர்ச்சியாக, கண்கள் ஒரு ரகசியத்தை மறைப்பது போல இருந்தன. “இங்க பாரு, இது என் கனவு,” லட்சுமி, ஒரு பெரிய LED திரையை காட்டினாள், அதில் ஒரு பிரபலத்தின் திருமண வீடியோ ஓடியது. “நம்ம ஆத்யார் வாழ்க்கைய விட்டு, இங்க வந்தேன். நீயும் வரலாம், மலர்.”
மலர், ஸ்டூடியோவைச் சுற்றிப் பார்த்தாள். ஒரு மூலையில், விலையுயர்ந்த கேமராக்கள், லைட்டிங் கருவிகள், மற்றொரு மூலையில், மேக்அப் டேபிள், அதில் பிராண்டட் அழகு சாதனங்கள். “நீ இதையெல்லாம் எப்படி?” மலர் தயங்கி கேட்டாள், அவள் குரல் மென்மையாக, உணர்ச்சி நிறைந்து ஒலித்தது. லட்சுமி சிரித்தாள். “பெரிய ஆளுங்க, பெரிய நிகழ்ச்சிகள். தேவ் மாதிரி ஆளுங்ககிட்ட வேலை. பணம், பவர், எல்லாம் இங்க இருக்கு.”
“தேவ்?” மலர் கேட்டாள், கண்கள் குழப்பத்தில் சுருங்கின. லட்சுமி, ஒரு காபி கோப்பையை நீட்டி, “அவனை நாளைக்கு சந்திக்கலாம். அவனோட வில்லாவுக்கு வா. உனக்கு ஒரு வேலை இருக்கு,” என்றாள். மலரின் இதயம் வேகமாகத் துடித்தது. “வேலை? என்ன வேலை?” அவள் கேட்டாள், சேலையின் முந்தானையை இறுக்கி பிடித்தாள். லட்சுமி, மலரின் தோளைத் தொட்டு, “புது உலகம் இருக்கு, மலர். நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு—பெரிய ஆளுங்க நிகழ்ச்சிகளை மேனேஜ் பண்ணுறது. உன் அழகு, உன் திறமை, இதுக்கு போதும். தேவ் உன்னை பார்த்தா, உனக்கு புரியும்.” அவள் குரலில் ஒரு மயக்கம், ஒரு உறுதி.
மலர், ஸ்டூடியோவின் பெரிய கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக, டி. நகரின் கூட்டத்தைப் பார்த்தாள். அவள் மஞ்சள் சேலை, அவள் உடலை மென்மையாக அணைத்து, இடுப்பில் ஒரு மெல்லிய வளைவை வெளிப்படுத்தியது. “நான்… யோசிக்கணும்,” அவள் மெதுவாக கூறினாள், ஆனால் அவள் கண்கள், லட்சுமியின் வாழ்க்கையை—அந்த சொகுசு, அந்த சுதந்திரம்—பருகின. “நாளை மதியம், தேவ் வில்லாவுக்கு வா. நான் உன்னை கூட்டிட்டு போறேன்,” லட்சுமி, தன் ஐஃபோனை எடுத்து, ஒரு மெசேஜை டைப் செய்தாள். “இது உனக்கு ஒரு தொடக்கம், மலர்.”
மாலை, ஆத்யார் வீட்டில், மலர், மித்ராவுக்கு சாம்பார் சாதம் தயார் செய்தாள். அவள் ஸ்மார்ட்ஃபோன், மேசையில், PhonePe ஆப் மின்னியது—இன்னும் தொடப்படாத ஒரு கனவு. மித்ரா, இன்ஸ்டாகிராமில் மூழ்கி, “அம்மா, இந்த டிரஸ் கியூட்டா இருக்கு, இல்ல?” என்று ஒரு புகைப்படத்தைக் காட்டினாள். மலர் புன்னகைத்தாள், ஆனால் அவள் மனம் லட்சுமியின் வார்த்தைகளில். “மித்ரா, நாளைக்கு நான் ஒரு இடத்துக்கு போறேன். ஒரு… வேலை பார்க்கலாம்,” அவள் தயக்கத்துடன் கூறினாள்.
மகேஷ், வீட்டுக்கு வந்து, சோபாவில் அமர்ந்து, டிவியை ஆன் செய்தான். “என்ன வேலை?” அவன் கேட்டான், கண்கள் திரையில். மலர், சேலையை சரி செய்து, “லட்சுமி ஒரு நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பு வேலை பத்தி சொன்னா. பெரிய ஆளுங்க நிகழ்ச்சிகளை மேனேஜ் பண்ணுறது,” என்று உண்மையாக கூறினாள். மகேஷ், “அவளுக்கு பெரிய கனெக்ஷன்ஸ் இருக்கு. ஆனா, கவனமா இரு,” என்று முணுமுணுத்து, ரிமோட்டை எடுத்தான். மலரின் முகம் வாடியது. அவன் மௌனம், ஒரு கனமான சுவராக, அவளை அழுத்தியது.
இரவு, படுக்கையறையில், மலர், சேலையை மாற்றி, ஒரு பழைய நைட்டியை அணிந்தாள். அவள் ஃபோனை எடுத்து, லட்சுமியின் மெசேஜை மீண்டும் படித்தாள்: “நாளை 12 மணி, தேவ் வில்லா. உன் வாழ்க்கை மாறும்.” மலரின் விரல்கள், வைர மோதிரத்தைத் தொட்டன. அவள் கண்ணாடி முன் நின்றாள், அவள் பெரிய கண்கள் ஒரு மறைந்த ஆசையை பிரதிபலித்தன, சேலை இல்லாதபோதும் அவள் நடை மென்மையாக இருந்தது. “நான் இதுக்கு தயாரா?” அவள் முணுமுணுத்தாள், மனதில் லட்சுமியின் வாக்குறுதியை உணர்ந்து.
மித்ராவின் அறையில், ஒரு மென்மையான பாடல் ஒலித்தது. மகேஷ், டிவி முன் உறங்கி விட்டிருந்தான். மலர், ஜன்னல் வழியாக, ஆத்யாரின் இரவைப் பார்த்தாள்—விளக்குகள், தூரத்தில் ஒரு ஆட்டோவின் ஒலி. லட்சுமியின் வார்த்தைகள், “புது உலகம்,” அவள் மனதில் எதிரொலித்தன. அவள் ஃபோன், PhonePe ஆப் மின்ன, ஒரு புதிய பயணத்தின் வாசலைத் திறந்தது.