Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Return to Normalcy

வனிதா, குளியலறையில் சற்று நேரம் மேலும் செலவழித்து, குளிர்ந்த நீரின் கீழ் தன் உடலை சுத்தம் செய்தாள்—நீர், அவள் தோலில் பாய்ந்து, ஒரு தற்காலிக நிம்மதியை அளித்தது, ஆனால் அவள் மனம் இன்னும் முந்தைய தருணங்களின் எடையால் கனமாக இருந்தது. குளித்து முடித்து, அவள் துண்டால் உடலை துடைத்து, அறைக்கு வந்து, தன் கருப்பு புடவை, பிளவுஸ், மற்றும் பெட்டிகோட்டை முறையாக அணிந்தாள். அவள் அறையை கவனித்தபோது, படுக்கையும் அறையும் நேர்த்தியாக ஒழுங்கு செய்யப்பட்டிருந்தன—படுக்கை விரிப்பு மடிக்கப்பட்டு, தரை சுத்தமாக இருந்தது. மணி, சமையலறையில், டீ தயாரித்து கொண்டிருந்தான், அவன் முகத்தில் ஒரு திருப்தியும், ஒரு விசித்திரமான அமைதியும் இருந்தது.
வனிதா, மேசையில் இருந்து சில காகிதங்களை எடுத்து, கணினியில் அவற்றை பிரிண்ட் செய்ய அமைத்தாள்—அவள் விரல்கள், வேலைக்கு திரும்பி, ஒரு இயல்பு நிலையை மீட்டெடுக்க முயன்றன. மணி, இரண்டு கோப்பைகளில் டீயுடன் வந்து, ஒரு கோப்பையை அவள் முன் மேசையில் வைத்து, ஆர்வமும் நன்றியும் கலந்த குரலில் கூறினான்:
·       "மேடம், இந்த நாளை நான் வாழ்க்கையில மறக்க முடியாது… நீங்க எனக்கு சொர்க்கத்தை காட்டிட்டீங்க, தேங்க்ஸ், மேடம்."
வனிதா, ம silence ஆக, தன் டீயை மெதுவாக குடித்து முடித்தாள்—அவள் கண்கள், கோப்பையில் பதிந்திருந்தன, அவன் வார்த்தைகளுக்கு எந்த பதிலும் அளிக்காமல், உணர்ச்சிகளை மறைத்தாள். அவள் எழுந்து, காகிதங்களை ஒழுங்கு செய்யு, அவனிடம் நீட்டி, உணர்ச்சியற்ற குரலில் கூறினாள்:
·       "சரி, இதை ஆபீஸ்ல சப்மிட் பண்ணு. சுமித்ராக்கு சொல்லு, இந்த டாக்குமென்ட்ஸை நாளைக்கு ஆபீஸ்ல இருந்து எடுத்துக்கணும்னு."
மணி, பணிவுடன் பதிலளித்தான்:
·       "ஓகே, மேடம்."
வனிதா, மேசையில் இருந்த தன் பொருட்களை சேகரித்து, குவாட்டர்ஸை விட்டு வெளியேறினாள். அவள் கார், வெயிலில் மின்னியது—அவள் உள்ளே ஏறி, இயந்திரமாக வண்டியை ஓட்டி, வீட்டை அடைந்தாள். வீட்டுக்குள் நுழைந்தவுடன், அவள் உடல் களைப்பால் சோர்ந்து, சோஃபாவில் சரிந்து, உடனடியாக தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்—அவள் மனம், ஒரு தற்காலிக மறதியில் மூழ்கியது.
இரவு எட்டு மணியளவில், வனிதா தூக்கத்தில் விழித்து, மெதுவாக எழுந்தாள். அவள், தன் நைட்டியை அணிந்து, ஒரு கணம் கண்ணாடியில் தன்னை பார்த்தாள்—அவள் முகம், களைப்பால் மங்கியிருந்தது, ஆனால் அவள் கண்களில் ஒரு உறுதி தெரிந்தது. அவள், தன் குழந்தைகளை அழைத்து, அவர்களுடன் சிரித்து, அவர்களின் பள்ளி விஷயங்களையும், சிறு குறும்புகளையும் கேட்டு, ஒரு இயல்பான தாயாக மாறினாள். பின்னர், சமையலறையில் இரவு உணவை தயாரித்தவாறு, தன் கணவரை அழைத்து பேசினாள். அவன், அவள் குரலில் இருந்த உடைந்த தொனியை கவனித்து கேட்டபோது, அவள் மென்மையாக பதிலளித்தாள்:
·       "வேலை களைப்பு, அவ்ளோதான்…"
அவள் உணர்ச்சிகளை மறைத்து, இயல்பாக பேச முயன்றாள். உணவு தயாரித்து, மெதுவாக சாப்பிட்டு, அவள் மனதில் ஒரு உறுதியை மீட்டெடுத்தாள்—எல்லாம் முடிஞ்சது. நாளையிலிருந்து நான் மறுபடியும் பழைய வனிதாவாக இருப்பேன். அவள், படுக்கையில் படுத்து, கண்களை மூடி, ஒரு ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் மூழ்கினாள்—அவள் உடல், களைப்பால் உறைந்து, அவள் மனம், ஒரு புதிய தொடக்கத்தை நோக்கி நகர்ந்தது.