28-04-2025, 10:39 PM
சில நாள்களில் நான் பெரியம்மாவை முற்றிலும் மறந்து பிளஸ் டு தேர்வில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்தேன். அப்பா அம்மாவிற்கு ரொம்ப சந்தோஷம். எனக்கு சென்னையில் நல்ல பொறியியல் கல்லூரியில் இடம் கிடைத்து ஹாஸ்டலில் தங்கி படித்தேன். ஊருக்குச் செல்லும் அந்த நாள்களில் பெரியம்மாவை பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தாலும் மற்றவர்களுக்காக நானும் அவளிடம் ஏதோ கடமைக்காக பேசி சிரித்து வைப்பேன். மனதிற்குள் எனக்கும் ஒரு காலம் வரும் என்று அவளை நிணைத்து பொறுமியதுண்டு.
காலம் கடந்தது. பொறியியல் படிப்பின் இறுதியாண்டில் கேம்பஸ் இண்டர்வியூவில் கை நிறைய நல்ல சம்பளத்தில் பெரிய கம்பெனிக்கு தேர்வானேன். என் வாழ்க்கையில் நிறைய மாற்றங்கள். மாதா மாதம் சம்பளத்தின் பெரும்பகுதியை அம்மாவிற்கு அனுப்பினேன். அப்பாவிற்கும் அம்மாவிற்கும் ரொம்பவே சந்தோஷம்.
கடந்த முறை ஊருக்கு வந்தபோது பெரியம்மா என் வீட்டிற்கு வந்தாள். என்னிடம் பேச வந்தவளை நான் நாசூக்காக தவிர்த்து விட்டேன். அம்மா விஷயம் தெரிந்து என்னிடம் அது பற்றி கேட்டாள். ஆனால் வற்புறுத்தி என்னிடம் எதுவும் கேட்கவில்லை. சென்னை திரும்பிய சில நாள்கள் கழித்து என் போனுக்கு ஒரு கால் வந்தது. புது நம்பர். யாரென்று தெரியவில்லை. சரி அப்புறம் பேசலாம் என்று விட்டு விட்டேன். புது வேலை. என்னை யாருக்கும் அடையாளம் தெரியாத ஊர் என்பதால் நான் இங்கு வாரத்தில் இரு நாட்கள் பீர் அடிக்க கற்றுக் கொண்டேன். அன்றும் அப்படி தனியாக என் அறையில் பீர் அடித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அப்போது என் போன் அடித்தது. காலையில் வந்த அதே நம்பர். யாராயிருக்கும் என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் போன் கட்டானது.
மிதமான போதையில் இருந்த நான் திரும்பவும் அந்த எண்ணுக்கு கால் செய்தேன்.
“அலோ….. யாரு …….?
“அலோ யாருங்க……..?
“சிவா ……”
“ யாரு …… “
“சிவா …..”
“ பெரியம்மா …..”
“ எப்படி இருக்கடா …..”
“ ம்ம் நான் நல்லாருக்கேன்…… “
“நான் எப்படி இருக்கேன்னு கேட்க மாட்டியாடா “ என்றவள் அழ ஆரம்பித்திருந்தாள்.
“பெரியம்மா ஏன் அழறே” என்றவன் பதறிப் போனேன்.
போதை ஒரு பக்கம் பெரியம்மாவின் அழுகை ஒரு பக்கம்.
“என்னை மறந்துட்டேல்ல ……”
“அப்படியெல்லாம் இல்ல பெரியம்மா …..”
“ அப்புறம் ஏன் ஊருக்கு வர்றப்ப எல்லாம் என்ன பாக்க வர்ரதில்ல”
“ நீ தான் என் வீட்டு பக்கம் வராதேன்னு சொன்னியே”
“ தப்புதாண்டா …. ஏதோ அந்த நேரத்துல கோவத்துல அப்படி பேசிட்டேன். அவருக்கு அடிபட்டதுனால அப்படி பேசிட்டேண்டா. இருந்தாலும் அதுலயும் ஒரு நல்லது நடந்திருக்கு. நீயும் கெட்டுப் போகாம நல்லா படிச்சி ஒரு நல்ல நெலமைக்கு வந்திட்டே. எனக்கு அது போதும்டா. ஆனா என்னை மறந்திட்டே இல்ல” என்று மெல்லியதாய் விசும்பினாள். அவள் அழுகை என் மனதை கரைத்தது.
“ஐயோ அப்படியெல்லாம் இல்ல பெரியம்மா, உங்க மேல கோவம் இருந்தது நெசம் தான். அதுக்கப்புறம் எத்தனை தடவ பாத்திருப்போம். அப்பவாவது எங்கிட்ட இப்ப பேசினமாதிரி பேசியிருக்கலாம்ல”
“நெஜம் தாண்டா. பேசியிருக்கலாம். அப்படி பேசியிருந்தா நீ எப்படி எடுத்துக்கோவியோன்னு தெரியலை. நீ கோவப்பட்டு ஏதாவது பேசியிருந்தா என்னால தாங்க முடியாது. அதான் பேசல. என்னை மன்னிச்சுடுடா ….”
“பரவாயில்லை. பெரியம்மா. பெரியப்பா எப்படி இருக்கார். நீ எப்படி இருக்கே”
“ஏதோ இருக்கேண்டா” என்றாள் விரக்தியாய்.
“என்னாச்சு பெரியம்மா”
“இல்லைடா. ஏதோ இருக்கேன். இப்பவெல்லாம் பெரியப்பாவால வேலை செய்ய முடியல. என்னாலயும் வேலைக்கு போவ முடியல. என்னத்த சொல்ல. உன் அம்மாதாண்டா அப்பப்ப பணம் கொடுக்கிறா. எனக்கு அவகிட்ட அப்படி வாங்கவும் தயக்கமா இருக்குடா” என்றாள்.
“இதுல தயக்கப்பட என்ன இருக்கு. நான் தான் அம்மாகிட்ட சொல்லி ஒனக்கு கொடுக்கச் சொன்னேன். நேரடியா நானே கொடுத்தா நீ அதுக்கு ஏதாவது சொல்லுவ. அதான் அம்மாகிட்ட சொன்னேன்”
“நெஜமாதான் சொல்லுறியாடா”
“ஆமாம் பெரியம்மா. சின்ன வயசுலேருந்து எப்பவும் நான் சொல்லுறதுதானே. ஒங்க ரெண்டு பேரையும் நான் பாத்துக்குறேன்னு சும்ம சொல்லலை”
“அப்புறம் ஏண்டா போன தடவ வந்தப்ப அப்படி நடந்துகிட்ட. எவ்வளவு ஆசையா ஒன்ன பாக்க வந்தேன்.
“இல்ல பெரியம்மா. முன்ன நீ அப்படி பேசினது மனசுக்கு எவ்வளவு கஷ்டமா இருந்தது. எத்தனை நாளு பைத்தியம் புடிச்ச மாதிரி இருந்தேன்னு எனக்குத் தான் தெரியும். யாருகிட்டயும் இத சொல்ல முடியல. நீயும் ஆசைப்பட்டுதானே அன்னைக்கு நான் ஒங்கிட்ட அப்படி பண்ணேன். நான் என்னமோ ஒன்ன கட்டாயப்படுத்துன மாதிரி பேசின அதான் ஒன் மேல எனக்கு கோவம். மத்தபடி நீ நல்லாயிருக்கனும் பெரியப்பாவுக்கு அப்புறம் ஒன்ன நல்லா பாத்துக்கனும்னு எத்தனை ஆசை ஒம்மேல வச்சிருக்கேன்னு எனக்கு தான் தெரியும்” என்று பேசிவிட்டு கையிலிருந்த பீர் பாட்டிலை காலி செய்தேன்.
“என்னை மன்னிச்சுருடா. நான் தேவையில்லாம அப்படி ஒங்கிட்ட பேசல. அதுக்கு என்ன காரணம்னு ஒனக்கு நேரம் வரும்போது தெரியும். நீ எம்மேல இம்புட்டு பிரியமா இருக்குறது எனக்கும் சந்தோஷம்டா. சரிடா ஒனக்கு நேரம் கெடைக்கும் போது எனக்கு கால் பண்ணு. ஊருக்கு வந்தா என்னை வந்து ஒரு எட்டு பாத்திட்டு போடா” என்று சொல்லி போனைக் கட் செய்தாள்.
அதற்கப்புறம் தான் இந்த பெரியப்பாவின் சாவும் இப்போது நான் பெரியம்மா வீட்டிற்குள் இருப்பதற்கான காரணமும்.
பாத்ரூம் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது. பெரியம்மா பாவாடையை மார்பு வரை ஏத்தி மூடியபடி இருகைகளாலும் பிடித்தபடி வந்தாள். தலைக்கு குளித்திருக்கிறாள். தலையில் ஒரு பெரிய துண்டு முடியோடு சுற்றி கட்டியிருந்தாள். பாவாடை முட்டி காலுக்கு மேல் ஏறி இருந்தது. என்னைப் பார்த்து மெல்ல நகைத்தவாறே உள்ளே வந்து வாசல் கதவை ஒருக்களித்து வைத்தாள்.
என்னைக் கவனிக்காதவள் போல, நான் இருப்பதையே சட்டை செய்யாதவள் போல பாவாடையை மார்பில் இறுக்கமாக கட்டினாள். நிதானமாக சேலையை எடுத்து நாற்காலியில் போட்டுவிட்டு இரண்டு கைகளையும் உயர்த்தி கொண்டையை முடிவது போல என்னை திரும்பி பார்த்தாள். உயர்த்திய கையை அவள் இறக்கவில்லை. நான் அவள் அக்குளைப் பார்க்க வேண்டும் என்பதற்காகவே இதைச் செய்தாள் போலும்.
எனக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. நானாக அவளிடம் இப்போது (பெரியப்பாவை எரித்து இன்னும் நான்கு மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை.) சென்று ஏதாவது பிரச்சினை ஆகிவிட்டாள், அவ்வளவுதான் என்று நினைத்துக் கொண்டு முகத்தை வேறுபக்கமாக திருப்பிக் கொண்டேன். இருந்தும் அவளைப் பார்ப்பதால் எதுவும் ஆகி விடாது என்று நினைத்து திரும்பவும் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அவளோ பொறுமையாக ஜாக்கெட்டை தேடி எடுத்து அணிந்து கொண்டு பாவாடையை தொப்புளுக்கும் கீழாக இறக்கமாக கட்டினாள். சற்று பெருத்த தொப்பையுடனும், அகண்ட இடுப்பும் கொண்டவளாக பெரியம்மா காட்சி தந்தாள். ஜாக்கெட்டை விட்டு பிதுங்கிய முலைகள் வெளியே வர துடித்துக் கொண்டிருந்தது. நான் அவளையே விழுங்குவது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு வழியாக சேலையைக் கட்டி முடித்து விட்டு என்னருகில் வந்தமர்ந்தாள்.
நான் பெரியம்மாவின் ஒரு கையை எடுத்து என் கைகளுக்குள் வைத்துக் கொண்டேன். பெரியம்மாவிடமிருந்து வந்த சோப்பின் நறுமணம் என்னை மெய் மறக்கச் செய்தது. வெறொன்றும் செய்வதறியாமல் அமர்ந்திருந்தேன். கனத்த மௌனத்திற்கிடையே
“என்னை மன்னிச்சிடுடா ……” என்றாள்.
“எதுக்கு பெரியம்மா இப்ப போய் இதெல்லாம் பேசிகிட்டு”
“ இல்லடா. எம்மேல கோவம் எதுவும் இல்லியே …. ….”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல பெரியம்மா” என்றவன் பெரியம்மாவை நிமிர்ந்து பார்த்தேன். அவளும் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளின் கையை விடுவித்து என் கையை அவள் தோளைச் சுற்றி போட்டு மெல்ல என்னுடன் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டேன். பெரியம்மாவும் தன் தலையை என் தோள் மீது வைத்து ஒருகையால் என்னைக் கட்டிக் கொண்டாள். நானும் அவள் தோளில் இருந்த கையை எடுத்து பெரியம்மாவின் இடையில் வைத்து இடுப்பு மடிப்பை வருடினேன்.
“என்னமோடா என் வாழ்க்கை இப்படி ஆயிடுச்சு. எனக்கு என்ன பண்ணுறதுன்னே தெரியலைடா”
“அத பத்தி நீ ஒண்ணும் கவலைப்பட வேணாம். பதினாறாம் நாள் காரியம் முடிஞ்சதும் நான் ஒன்னைய எங்கூடவே கூட்டிட்டு போகப்போறேன். நீயும் எங்கூட வர. இதுல எந்த மாற்றமும் இல்ல” என்று சொல்லி அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி பார்த்தேன்.
காலம் கடந்தது. பொறியியல் படிப்பின் இறுதியாண்டில் கேம்பஸ் இண்டர்வியூவில் கை நிறைய நல்ல சம்பளத்தில் பெரிய கம்பெனிக்கு தேர்வானேன். என் வாழ்க்கையில் நிறைய மாற்றங்கள். மாதா மாதம் சம்பளத்தின் பெரும்பகுதியை அம்மாவிற்கு அனுப்பினேன். அப்பாவிற்கும் அம்மாவிற்கும் ரொம்பவே சந்தோஷம்.
கடந்த முறை ஊருக்கு வந்தபோது பெரியம்மா என் வீட்டிற்கு வந்தாள். என்னிடம் பேச வந்தவளை நான் நாசூக்காக தவிர்த்து விட்டேன். அம்மா விஷயம் தெரிந்து என்னிடம் அது பற்றி கேட்டாள். ஆனால் வற்புறுத்தி என்னிடம் எதுவும் கேட்கவில்லை. சென்னை திரும்பிய சில நாள்கள் கழித்து என் போனுக்கு ஒரு கால் வந்தது. புது நம்பர். யாரென்று தெரியவில்லை. சரி அப்புறம் பேசலாம் என்று விட்டு விட்டேன். புது வேலை. என்னை யாருக்கும் அடையாளம் தெரியாத ஊர் என்பதால் நான் இங்கு வாரத்தில் இரு நாட்கள் பீர் அடிக்க கற்றுக் கொண்டேன். அன்றும் அப்படி தனியாக என் அறையில் பீர் அடித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அப்போது என் போன் அடித்தது. காலையில் வந்த அதே நம்பர். யாராயிருக்கும் என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் போன் கட்டானது.
மிதமான போதையில் இருந்த நான் திரும்பவும் அந்த எண்ணுக்கு கால் செய்தேன்.
“அலோ….. யாரு …….?
“அலோ யாருங்க……..?
“சிவா ……”
“ யாரு …… “
“சிவா …..”
“ பெரியம்மா …..”
“ எப்படி இருக்கடா …..”
“ ம்ம் நான் நல்லாருக்கேன்…… “
“நான் எப்படி இருக்கேன்னு கேட்க மாட்டியாடா “ என்றவள் அழ ஆரம்பித்திருந்தாள்.
“பெரியம்மா ஏன் அழறே” என்றவன் பதறிப் போனேன்.
போதை ஒரு பக்கம் பெரியம்மாவின் அழுகை ஒரு பக்கம்.
“என்னை மறந்துட்டேல்ல ……”
“அப்படியெல்லாம் இல்ல பெரியம்மா …..”
“ அப்புறம் ஏன் ஊருக்கு வர்றப்ப எல்லாம் என்ன பாக்க வர்ரதில்ல”
“ நீ தான் என் வீட்டு பக்கம் வராதேன்னு சொன்னியே”
“ தப்புதாண்டா …. ஏதோ அந்த நேரத்துல கோவத்துல அப்படி பேசிட்டேன். அவருக்கு அடிபட்டதுனால அப்படி பேசிட்டேண்டா. இருந்தாலும் அதுலயும் ஒரு நல்லது நடந்திருக்கு. நீயும் கெட்டுப் போகாம நல்லா படிச்சி ஒரு நல்ல நெலமைக்கு வந்திட்டே. எனக்கு அது போதும்டா. ஆனா என்னை மறந்திட்டே இல்ல” என்று மெல்லியதாய் விசும்பினாள். அவள் அழுகை என் மனதை கரைத்தது.
“ஐயோ அப்படியெல்லாம் இல்ல பெரியம்மா, உங்க மேல கோவம் இருந்தது நெசம் தான். அதுக்கப்புறம் எத்தனை தடவ பாத்திருப்போம். அப்பவாவது எங்கிட்ட இப்ப பேசினமாதிரி பேசியிருக்கலாம்ல”
“நெஜம் தாண்டா. பேசியிருக்கலாம். அப்படி பேசியிருந்தா நீ எப்படி எடுத்துக்கோவியோன்னு தெரியலை. நீ கோவப்பட்டு ஏதாவது பேசியிருந்தா என்னால தாங்க முடியாது. அதான் பேசல. என்னை மன்னிச்சுடுடா ….”
“பரவாயில்லை. பெரியம்மா. பெரியப்பா எப்படி இருக்கார். நீ எப்படி இருக்கே”
“ஏதோ இருக்கேண்டா” என்றாள் விரக்தியாய்.
“என்னாச்சு பெரியம்மா”
“இல்லைடா. ஏதோ இருக்கேன். இப்பவெல்லாம் பெரியப்பாவால வேலை செய்ய முடியல. என்னாலயும் வேலைக்கு போவ முடியல. என்னத்த சொல்ல. உன் அம்மாதாண்டா அப்பப்ப பணம் கொடுக்கிறா. எனக்கு அவகிட்ட அப்படி வாங்கவும் தயக்கமா இருக்குடா” என்றாள்.
“இதுல தயக்கப்பட என்ன இருக்கு. நான் தான் அம்மாகிட்ட சொல்லி ஒனக்கு கொடுக்கச் சொன்னேன். நேரடியா நானே கொடுத்தா நீ அதுக்கு ஏதாவது சொல்லுவ. அதான் அம்மாகிட்ட சொன்னேன்”
“நெஜமாதான் சொல்லுறியாடா”
“ஆமாம் பெரியம்மா. சின்ன வயசுலேருந்து எப்பவும் நான் சொல்லுறதுதானே. ஒங்க ரெண்டு பேரையும் நான் பாத்துக்குறேன்னு சும்ம சொல்லலை”
“அப்புறம் ஏண்டா போன தடவ வந்தப்ப அப்படி நடந்துகிட்ட. எவ்வளவு ஆசையா ஒன்ன பாக்க வந்தேன்.
“இல்ல பெரியம்மா. முன்ன நீ அப்படி பேசினது மனசுக்கு எவ்வளவு கஷ்டமா இருந்தது. எத்தனை நாளு பைத்தியம் புடிச்ச மாதிரி இருந்தேன்னு எனக்குத் தான் தெரியும். யாருகிட்டயும் இத சொல்ல முடியல. நீயும் ஆசைப்பட்டுதானே அன்னைக்கு நான் ஒங்கிட்ட அப்படி பண்ணேன். நான் என்னமோ ஒன்ன கட்டாயப்படுத்துன மாதிரி பேசின அதான் ஒன் மேல எனக்கு கோவம். மத்தபடி நீ நல்லாயிருக்கனும் பெரியப்பாவுக்கு அப்புறம் ஒன்ன நல்லா பாத்துக்கனும்னு எத்தனை ஆசை ஒம்மேல வச்சிருக்கேன்னு எனக்கு தான் தெரியும்” என்று பேசிவிட்டு கையிலிருந்த பீர் பாட்டிலை காலி செய்தேன்.
“என்னை மன்னிச்சுருடா. நான் தேவையில்லாம அப்படி ஒங்கிட்ட பேசல. அதுக்கு என்ன காரணம்னு ஒனக்கு நேரம் வரும்போது தெரியும். நீ எம்மேல இம்புட்டு பிரியமா இருக்குறது எனக்கும் சந்தோஷம்டா. சரிடா ஒனக்கு நேரம் கெடைக்கும் போது எனக்கு கால் பண்ணு. ஊருக்கு வந்தா என்னை வந்து ஒரு எட்டு பாத்திட்டு போடா” என்று சொல்லி போனைக் கட் செய்தாள்.
அதற்கப்புறம் தான் இந்த பெரியப்பாவின் சாவும் இப்போது நான் பெரியம்மா வீட்டிற்குள் இருப்பதற்கான காரணமும்.
பாத்ரூம் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது. பெரியம்மா பாவாடையை மார்பு வரை ஏத்தி மூடியபடி இருகைகளாலும் பிடித்தபடி வந்தாள். தலைக்கு குளித்திருக்கிறாள். தலையில் ஒரு பெரிய துண்டு முடியோடு சுற்றி கட்டியிருந்தாள். பாவாடை முட்டி காலுக்கு மேல் ஏறி இருந்தது. என்னைப் பார்த்து மெல்ல நகைத்தவாறே உள்ளே வந்து வாசல் கதவை ஒருக்களித்து வைத்தாள்.
என்னைக் கவனிக்காதவள் போல, நான் இருப்பதையே சட்டை செய்யாதவள் போல பாவாடையை மார்பில் இறுக்கமாக கட்டினாள். நிதானமாக சேலையை எடுத்து நாற்காலியில் போட்டுவிட்டு இரண்டு கைகளையும் உயர்த்தி கொண்டையை முடிவது போல என்னை திரும்பி பார்த்தாள். உயர்த்திய கையை அவள் இறக்கவில்லை. நான் அவள் அக்குளைப் பார்க்க வேண்டும் என்பதற்காகவே இதைச் செய்தாள் போலும்.
எனக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. நானாக அவளிடம் இப்போது (பெரியப்பாவை எரித்து இன்னும் நான்கு மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை.) சென்று ஏதாவது பிரச்சினை ஆகிவிட்டாள், அவ்வளவுதான் என்று நினைத்துக் கொண்டு முகத்தை வேறுபக்கமாக திருப்பிக் கொண்டேன். இருந்தும் அவளைப் பார்ப்பதால் எதுவும் ஆகி விடாது என்று நினைத்து திரும்பவும் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அவளோ பொறுமையாக ஜாக்கெட்டை தேடி எடுத்து அணிந்து கொண்டு பாவாடையை தொப்புளுக்கும் கீழாக இறக்கமாக கட்டினாள். சற்று பெருத்த தொப்பையுடனும், அகண்ட இடுப்பும் கொண்டவளாக பெரியம்மா காட்சி தந்தாள். ஜாக்கெட்டை விட்டு பிதுங்கிய முலைகள் வெளியே வர துடித்துக் கொண்டிருந்தது. நான் அவளையே விழுங்குவது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு வழியாக சேலையைக் கட்டி முடித்து விட்டு என்னருகில் வந்தமர்ந்தாள்.
நான் பெரியம்மாவின் ஒரு கையை எடுத்து என் கைகளுக்குள் வைத்துக் கொண்டேன். பெரியம்மாவிடமிருந்து வந்த சோப்பின் நறுமணம் என்னை மெய் மறக்கச் செய்தது. வெறொன்றும் செய்வதறியாமல் அமர்ந்திருந்தேன். கனத்த மௌனத்திற்கிடையே
“என்னை மன்னிச்சிடுடா ……” என்றாள்.
“எதுக்கு பெரியம்மா இப்ப போய் இதெல்லாம் பேசிகிட்டு”
“ இல்லடா. எம்மேல கோவம் எதுவும் இல்லியே …. ….”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல பெரியம்மா” என்றவன் பெரியம்மாவை நிமிர்ந்து பார்த்தேன். அவளும் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளின் கையை விடுவித்து என் கையை அவள் தோளைச் சுற்றி போட்டு மெல்ல என்னுடன் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டேன். பெரியம்மாவும் தன் தலையை என் தோள் மீது வைத்து ஒருகையால் என்னைக் கட்டிக் கொண்டாள். நானும் அவள் தோளில் இருந்த கையை எடுத்து பெரியம்மாவின் இடையில் வைத்து இடுப்பு மடிப்பை வருடினேன்.
“என்னமோடா என் வாழ்க்கை இப்படி ஆயிடுச்சு. எனக்கு என்ன பண்ணுறதுன்னே தெரியலைடா”
“அத பத்தி நீ ஒண்ணும் கவலைப்பட வேணாம். பதினாறாம் நாள் காரியம் முடிஞ்சதும் நான் ஒன்னைய எங்கூடவே கூட்டிட்டு போகப்போறேன். நீயும் எங்கூட வர. இதுல எந்த மாற்றமும் இல்ல” என்று சொல்லி அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி பார்த்தேன்.