27-04-2025, 09:39 AM
A Shattered Sanctuary
டைனிங் அறையில் ஒரு கனமான பதற்றம் நிலவியது—மணி, நிர்வாணமாக நின்று, மற்றொரு காண்டத்தை அணிய தயாராகி, ஆசை நிறைந்த குரலில் கேட்டான்:
· "மேடம், உங்க பிராவை கழட்டுங்க, மேடம்…"
வனிதா, தாழ்ந்த, கெஞ்சும் குரலில், தயக்கத்துடன் பதிலளித்தாள்:
· "மணி, உள்ள போகலாமா? இங்க எனக்கு சங்கடமா இருக்கு…"
மணி, அவளை மென்மையாக, ஆனால் ஆர்வத்துடன் கெஞ்சினான்:
· "ப்ளீஸ், மேடம், கொஞ்ச நேரம் மட்டும்… இதுவும் என் கனவு, மேடம். இங்க ஆரம்பிச்சு, பெட்ல முடிப்போம், ப்ளீஸ், மேடம்…"
வனிதா, மேலும் வாதாடுவது பயனற்றது என்பதை உணர்ந்தாள்—அவள் மனம், இந்த தருணத்தின் எடையால் நசுக்கப்பட்டது, ஆனால் அவள் உடல் ஒரு இயந்திரம் போல செயல்பட்டது. நடுக்கமுள்ள கைகளால், அவள் தன் கருப்பு பிராவின் ஹூக்ஸை பின்புறம் அவிழ்த்து, அதை தரையில் விழ விட்டாள்—பிரா மென்மையாக தரையில் சரிந்தது. மணியின் கண்கள், ஆரவத்துடன் அவளை ஆராய்ந்தன, பின்னர், மென்மையான, கெஞ்சும் பார்வையுடன், அவள் உள்ளாடையை சைகையால் குறிப்பிட்டான். வனிதா, ஆழ்ந்த மூச்சு எடுத்து, தன் கைகளை உள்ளாடைக்கு நகர்த்தி, மெதுவாக அதை கீழே இறக்கினாள்—வெள்ளை துணி அவள் கால்களை விட்டு நழுவி, தரையில் கிடந்தது.
மணி, காண்டத்தை அணிந்து தயாராகி, டைனிங் நாற்காலியில் உட்கார்ந்து, தன் கண்களால் அவளை தன்னருகே வருமாறு அழைத்தான். அவன், அவள் கையை மென்மையாக பற்றி, அவளை தன் மேல் வருமாறு நிலைநிறுத்தினான். வனிதா, அவன் எண்ணத்தை புரிந்தாலும், தயக்கத்துடன் உறைந்து நின்றாள்—அவள் உடல், அவமானத்தால் நடுங்கியது. மணி, மீண்டும் கெஞ்சினான், அவன் குரலில் ஒரு தீவிரமான ஆர்வம் இருந்தது:
· "ப்ளீஸ், மேடம், ஒரு தடவை, மேடம்… என்னோடது உங்களுக்குள்ள முழுசா உணரணும், மேடம், ப்ளீஸ்…"
வனிதா, தயக்கத்துடன், தன் உடலை அவன் மேல் நிலைநிறுத்தி, மெதுவாக கீழே இறங்கினாள்—அவள் புணர்பை, அவன் ஆணுறுப்பை மெதுவாக உள்வாங்கியது. இந்த முறை, முந்தைய எண்ணெயின் உதவியால், அவன் ஆணுறுப்பு எளிதாக உள்ளே நழுவியது. முற்றிலும் உள்ளே சென்றவுடன், வனிதா, ஒரு கணம் மணியின் மேல் அமர்ந்திருந்தாள்—மணி, இன்பத்தில் கண்களை மூடினான், அவன் முகத்தில் ஒரு திருப்தி பரவியது; வனிதா, அவமானத்தில் கண்களை மூடி, தன் மனதை வெறுமையாக்க முயன்றாள்.
அவர்கள், ஒரு கணம் அப்படியே உறைந்திருந்தனர்—அறையில் ஒரு ம silence ஆன பதற்றம் நிலவியது, மணியின் மூச்சில் இருந்த பூமர் வாசனை மட்டும் அவளை அடைந்தது. மணி, தன் உடலால் அவளை இயங்குமாறு சைகை செய்தான், வனிதா, அறியாமல், மெதுவாக மேலும் கீழும் இயங்க ஆரம்பித்தாள்—அவள் புணர்பை, அவன் ஆணுறுப்பில் மேலும் கீழும் நகர்ந்தது. அவள் உடல், அவளுக்கு விருப்பமில்லாத இந்த தருணத்தில், உணர்ச்சிகளுக்கு இணங்கி சற்று பதிலளித்தது, ஆனால் அவள் மனம் இதை வெறுத்தது. மணி, தன் வலது கையால் அவள் இடது மார்பகத்தைப் பற்றி, சற்று கடினமாக தடவினான்; அவன் உதடுகள், அவள் வலது முலைக்காம்பை அடைந்து, மெதுவாக உறிஞ்ச ஆரம்பித்தன.
அறையில், அவர்களின் உடல் இயக்கங்களின் ஒலி மெலிதாக எதிரொலித்தது—வனிதாவின் மூச்சு கனமாக இருந்தது, ஆனால் அவள் உணர்ச்சிகளை மறைத்து, தன் மனதை வெறுமையாக வைத்திருக்க முயன்றாள். மணி, தன் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அவள் இடது மார்பகத்தை மேலும் கடினமாக அழுத்தினான், அவன் உதடுகள் அவள் வலது முலைக்காம்பை வேகமாக உறிஞ்சின—பின்னர், உச்சமடைந்தவன், உரத்த குரலில் கத்தினான்:
· "மேடம்… ஆஹ்ஹ்!"
அவன் உடல் நடுங்கியது, வனிதா, அவன் உச்சமடைவதை உணர்ந்தாள்—அவர்கள் இருவரும், கனமாக மூச்சு வாங்கி, ஒருவர் தோளில் ஒருவர் தலையை சாய்த்து, ஒரு கணம் அப்படியே இருந்தனர். சிறிது நேரத்தில், அவர்கள் உணர்வுக்கு வந்தனர்—வனிதாவின் கண்கள், அவமானத்தால் மங்கலாக இருந்தன; மணியின் முகத்தில் ஒரு திருப்தி பரவியிருந்தது. அறையில் ஒரு கனமான ம silence ஆன அமைதி நிலவியது, வனிதாவின் இதயம், இந்த தருணத்தின் எடையால் கனமாக துடித்தது.
டைனிங் அறையில் ஒரு கனமான பதற்றம் நிலவியது—மணி, நிர்வாணமாக நின்று, மற்றொரு காண்டத்தை அணிய தயாராகி, ஆசை நிறைந்த குரலில் கேட்டான்:
· "மேடம், உங்க பிராவை கழட்டுங்க, மேடம்…"
வனிதா, தாழ்ந்த, கெஞ்சும் குரலில், தயக்கத்துடன் பதிலளித்தாள்:
· "மணி, உள்ள போகலாமா? இங்க எனக்கு சங்கடமா இருக்கு…"
மணி, அவளை மென்மையாக, ஆனால் ஆர்வத்துடன் கெஞ்சினான்:
· "ப்ளீஸ், மேடம், கொஞ்ச நேரம் மட்டும்… இதுவும் என் கனவு, மேடம். இங்க ஆரம்பிச்சு, பெட்ல முடிப்போம், ப்ளீஸ், மேடம்…"
வனிதா, மேலும் வாதாடுவது பயனற்றது என்பதை உணர்ந்தாள்—அவள் மனம், இந்த தருணத்தின் எடையால் நசுக்கப்பட்டது, ஆனால் அவள் உடல் ஒரு இயந்திரம் போல செயல்பட்டது. நடுக்கமுள்ள கைகளால், அவள் தன் கருப்பு பிராவின் ஹூக்ஸை பின்புறம் அவிழ்த்து, அதை தரையில் விழ விட்டாள்—பிரா மென்மையாக தரையில் சரிந்தது. மணியின் கண்கள், ஆரவத்துடன் அவளை ஆராய்ந்தன, பின்னர், மென்மையான, கெஞ்சும் பார்வையுடன், அவள் உள்ளாடையை சைகையால் குறிப்பிட்டான். வனிதா, ஆழ்ந்த மூச்சு எடுத்து, தன் கைகளை உள்ளாடைக்கு நகர்த்தி, மெதுவாக அதை கீழே இறக்கினாள்—வெள்ளை துணி அவள் கால்களை விட்டு நழுவி, தரையில் கிடந்தது.
மணி, காண்டத்தை அணிந்து தயாராகி, டைனிங் நாற்காலியில் உட்கார்ந்து, தன் கண்களால் அவளை தன்னருகே வருமாறு அழைத்தான். அவன், அவள் கையை மென்மையாக பற்றி, அவளை தன் மேல் வருமாறு நிலைநிறுத்தினான். வனிதா, அவன் எண்ணத்தை புரிந்தாலும், தயக்கத்துடன் உறைந்து நின்றாள்—அவள் உடல், அவமானத்தால் நடுங்கியது. மணி, மீண்டும் கெஞ்சினான், அவன் குரலில் ஒரு தீவிரமான ஆர்வம் இருந்தது:
· "ப்ளீஸ், மேடம், ஒரு தடவை, மேடம்… என்னோடது உங்களுக்குள்ள முழுசா உணரணும், மேடம், ப்ளீஸ்…"
வனிதா, தயக்கத்துடன், தன் உடலை அவன் மேல் நிலைநிறுத்தி, மெதுவாக கீழே இறங்கினாள்—அவள் புணர்பை, அவன் ஆணுறுப்பை மெதுவாக உள்வாங்கியது. இந்த முறை, முந்தைய எண்ணெயின் உதவியால், அவன் ஆணுறுப்பு எளிதாக உள்ளே நழுவியது. முற்றிலும் உள்ளே சென்றவுடன், வனிதா, ஒரு கணம் மணியின் மேல் அமர்ந்திருந்தாள்—மணி, இன்பத்தில் கண்களை மூடினான், அவன் முகத்தில் ஒரு திருப்தி பரவியது; வனிதா, அவமானத்தில் கண்களை மூடி, தன் மனதை வெறுமையாக்க முயன்றாள்.
அவர்கள், ஒரு கணம் அப்படியே உறைந்திருந்தனர்—அறையில் ஒரு ம silence ஆன பதற்றம் நிலவியது, மணியின் மூச்சில் இருந்த பூமர் வாசனை மட்டும் அவளை அடைந்தது. மணி, தன் உடலால் அவளை இயங்குமாறு சைகை செய்தான், வனிதா, அறியாமல், மெதுவாக மேலும் கீழும் இயங்க ஆரம்பித்தாள்—அவள் புணர்பை, அவன் ஆணுறுப்பில் மேலும் கீழும் நகர்ந்தது. அவள் உடல், அவளுக்கு விருப்பமில்லாத இந்த தருணத்தில், உணர்ச்சிகளுக்கு இணங்கி சற்று பதிலளித்தது, ஆனால் அவள் மனம் இதை வெறுத்தது. மணி, தன் வலது கையால் அவள் இடது மார்பகத்தைப் பற்றி, சற்று கடினமாக தடவினான்; அவன் உதடுகள், அவள் வலது முலைக்காம்பை அடைந்து, மெதுவாக உறிஞ்ச ஆரம்பித்தன.
அறையில், அவர்களின் உடல் இயக்கங்களின் ஒலி மெலிதாக எதிரொலித்தது—வனிதாவின் மூச்சு கனமாக இருந்தது, ஆனால் அவள் உணர்ச்சிகளை மறைத்து, தன் மனதை வெறுமையாக வைத்திருக்க முயன்றாள். மணி, தன் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அவள் இடது மார்பகத்தை மேலும் கடினமாக அழுத்தினான், அவன் உதடுகள் அவள் வலது முலைக்காம்பை வேகமாக உறிஞ்சின—பின்னர், உச்சமடைந்தவன், உரத்த குரலில் கத்தினான்:
· "மேடம்… ஆஹ்ஹ்!"
அவன் உடல் நடுங்கியது, வனிதா, அவன் உச்சமடைவதை உணர்ந்தாள்—அவர்கள் இருவரும், கனமாக மூச்சு வாங்கி, ஒருவர் தோளில் ஒருவர் தலையை சாய்த்து, ஒரு கணம் அப்படியே இருந்தனர். சிறிது நேரத்தில், அவர்கள் உணர்வுக்கு வந்தனர்—வனிதாவின் கண்கள், அவமானத்தால் மங்கலாக இருந்தன; மணியின் முகத்தில் ஒரு திருப்தி பரவியிருந்தது. அறையில் ஒரு கனமான ம silence ஆன அமைதி நிலவியது, வனிதாவின் இதயம், இந்த தருணத்தின் எடையால் கனமாக துடித்தது.