Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Fragile Boundary

மணி, தன் விரலை வனிதாவின் இடுப்பு மடிப்பில் மேலிருந்து கீழ் வரை மெதுவாக அலையவிட்டான்—அவன் விரல்கள், அவள் தோலில் மென்மையாக உரசின, ஒரு புழுக்கமான தொடுதலை விட்டுச் சென்றன. பின்னர், அவன் ஆள்காட்டி விரலை அவள் தொப்புளுக்கு நகர்த்தி, அதைச் சுற்றி மெதுவாக வட்டமிட்டு, சற்று உள்ளே அழுத்தி, தொப்புளின் உள் பகுதியை உணர்ந்தான். அவன் குரல், ஆசையில் திளைத்து, மென்மையாக முணுமுணுத்தது:
·       "மேடம்… மேடம்…"
அவன், அவள் இடுப்பைச் சுற்றி அணைத்து, தன் முகத்தை அவள் வெற்று வயிற்றில் அலையவிட்டான்—அவன் மூச்சு, அவள் தோலில் கனமாகப் பட்டது, பூமர் மெல்லுக்கையின் இனிப்பு வாசனை அவளை அடைந்தது. வனிதாவின் விரல்கள், கணினியில் தட்டச்சு செய்வதை நிறுத்தியிருந்தன; அவள் கண்கள், திரையை வெறித்து, எதையும் கவனிக்காமல் உறைந்திருந்தன. அவள் மனம், இந்த தருணத்தின் எடையால் நசுக்கப்பட்டு, ஒரு வெறுமையில் மூழ்கியிருந்தது.
மணி, மெதுவாக எழுந்து, அவள் பக்கவாட்டில் நின்று, மென்மையான, ஆனால் ஆர்வமான குரலில் அழைத்தான்:
·       "மேடம்…"
வனிதா, பயமும் குழப்பமும் கலந்த கண்களுடன், அவனை நோக்கி திரும்பினாள்—அவள் இதயம் வேகமாக துடித்தது, அவள் உடல் இறுக்கமாக இருந்தது. மணியின் கண்கள், மீண்டும் ஆசையால் நிரம்பியிருந்தன; அவன் பார்வையில் ஒரு தீவிரமான வேட்கை தெரிந்தது. அவன், அவள் கையை மென்மையாக பற்றி, அவளை எழுப்பினான்—இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் எதிர்கொண்டு நின்றனர். மணி, தடுமாறும் குரலில், பயத்துடனும் ஆசையுடனும் கூறினான்:
·       "மேடம், நான் நிறைய தடவை கனவு கண்டிருக்கேன்… இந்த டேபிள்ல நீங்க நிர்வாணமா வேலை பாக்கறத… முடியுமா, ப்ளீஸ்…"
அவன் வார்த்தைகள், அவள் கண்களை பயத்துடன் உற்று நோக்கியவாறு, ம silence ஆன அறையில் எதிரொலித்தன. வனிதா, அவன் எண்ணங்களின் விசித்திரத்தால் உள்ளுக்குள் அதிர்ந்தாள்—அவன் கோரிக்கையின் எடை, அவளை மேலும் அவமானத்திலும் குழப்பத்திலும் மூழ்கச் செய்தது. அவள், கண்களை தரையில் பதித்து, மெதுவாக தன் புடவையை அவிழ்க்க ஆரம்பித்தாள்—புடவை மென்மையாக தரையில் சரிந்தது. ஒரு கணம் தயங்கியவள், தன் பிளவுஸை அவிழ்த்து, நடுக்கமுள்ள விரல்களால் பெட்டிகோட்டின் முடிச்சை அவிழ்த்து, தரையில் விழ விட்டாள். ஆனால், மேலும் தொடர விரும்பாமல், மென்மையான, நடுக்கமான குரலில், மணியை நோக்கி கெஞ்சினாள்:
·       "மணி, எனக்கு இது சங்கடமா இருக்கு… இதோட நிறுத்திக்கலாமா?"
மணி, ஏமாற்றமடைந்த கண்களுடன், ஆனால் விரைவாக பதிலளித்தான்:
·       "ஓகே, மேடம், ஓகே, மேடம்… உங்களுக்கு சங்கடமா இருந்தா பரவால்ல, இவ்ளோ நேரம் இதுல இருந்தது போதும் எனக்கு."
அவன் குரலில் ஒரு திருப்தியும், மறைமுகமான ஏமாற்றமும் கலந்திருந்தது. வனிதா, பிராவும் உள்ளாடையும் மட்டும் அணிந்து, மீண்டும் நாற்காலியில் உட்கார்ந்தாள்—அவள் முயன்றும், கணினியில் எதையும் தட்டச்சு செய்ய முடியவில்லை. அவள் வெட்கம், அவளை உள்ளுக்குள் அரித்தது; அவள் உடல், மணியின் பார்வையின் கீழ் உறைந்து கிடந்தது. மணி, அவள் அருகில் உட்கார்ந்து, அவள் உடலை மேலிருந்து கீழ் வரை ஆரவத்துடன் பார்த்து ரசித்தான்—அவன் கண்கள், அவள் வளைவுகளையும், வெற்று தோலையும் ஆராய்ந்தன, ஒரு தீவிரமான வேட்கையுடன்.
சிறிது நேரம் கழித்து, மணி, மெதுவாக அவள் கையைப் பற்றி, அவளை எழுப்பினான். அவளை அணைத்தவாறு, மெதுவாக டைனிங் டேபிளை நோக்கி நடத்தினான்—அவள் பாதங்கள், தரையில் மென்மையாக பதிந்தன, ஆனால் அவள் இதயம் கனமாக துடித்தது. டேபிள் அருகில் அவளை நிறுத்தி, மணி தன் ஆடைகளை அவிழ்க்க ஆரம்பித்தான்—அவன் கண்கள், இன்னும் அவள் உடலை விட்டு நகரவில்லை, அவள் பிராவையும் உள்ளாடையையும் ஆரவத்துடன் ஆராய்ந்தன. வனிதா, தன் கண்களை தரையில் பதித்து, ம silence ஆக நின்றாள்—அவள் மனம், இந்த தருணத்தை முடித்து, தன் கட்டுப்பாட்டை மீட்டெடுக்க விரும்பியது. அறையில் ஒரு கனமான பதற்றம் நிலவியது—மணியின் ஆசையின் தீவிரமும், வனிதாவின் உணர்ச்சி அடக்கமும், ஒரு ம silence ஆன மோதலாக மாறியது.