Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Lingering Shadow

பகல் பன்னிரண்டு மணியளவில், மணி தூக்கத்தில் இருந்து விழித்து, தன் ஆடைகளை அணிந்து, அறையை விட்டு வெளியே வந்தான். அவன் கண்கள், அலுவலகத்தில், கணினியில் மூழ்கி, முறையாக உடையணிந்து பணியாற்றிக் கொண்டிருந்த வனிதாவை கண்டன. அவள் கருப்பு புடவை, அலுவலகத்தின் மங்கிய ஒளியில் மென்மையாக மின்னியது, அவள் முகம் கணினித் திரையில் பதிந்திருந்தது—எந்தவித உணர்ச்சியும் இல்லாது, ஒரு கடினமான ம silence ஆன முகமூடியை அணிந்திருந்தாள். மணி, அவளுக்கு அருகில் நெருங்கி, தயக்கத்துடன், மென்மையான குரலில் கூறினான்:
·       "சாரி, மேடம்… ரெண்டு நாளா இன்னிக்கு நினைச்சு தூக்கமே வரல, அதான் தூங்கிட்டேன்."
வனிதா, எந்த பதிலும் அளிக்காமல், தன் கண்களை கணினியில் பதித்து வைத்திருந்தாள்—அவள் ம silence ஆன பதில், அறையில் ஒரு கனமான அமைதியை நிரப்பியது. மணி, ஒரு கணம் அமைதியாக நின்று, மீண்டும் கேட்டான்:
·       "மேடம், நான் போய் நமக்கு லன்ச் வாங்கி வரட்டுமா?"
வனிதா, அவனை திரும்பி பார்க்காமல், உணர்ச்சியற்ற குரலில் பதிலளித்தாள்:
·       "வேணாம், மணி. நான் சா�ப்பாடு கொண்டு வந்தேன், இப்போ சாப்பிட்டேன்."
மணி, டைனிங் டேபிளில் இருந்த வெறுமையான டிஃபன் பாக்ஸை பார்த்து, சற்று சோர்வான குரலில் கூறினான்:
·       "ஓகே, மேடம். அப்போ நான் போய் சாப்பிட்டு வந்துடறேன்."
அவள் பதிலை எதிர்பார்க்காமல், அவன் அலுவலகத்தை விட்டு வெளியேறினான்—அவன் குரலில் ஒரு சோர்வு தெரிந்தது, ஆனால் அவன் நடையில் இன்னும் ஒரு ஆர்வம் மறைந்திருந்தது. சுமார் நாற்பத்தைந்து நிமிடங்கள் கழித்து, மணி திரும்பி வந்தான், வாயில் பூமர் மென்று கொண்டு, அவன் மூச்சில் இருந்த இனிப்பு வாசனை அறையில் பரவியது. வனிதா, இன்னும் கணினியில் மூழ்கி, பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தாள்—அவள் முகத்தில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.
மணி, இருவருக்கும் டீ தயாரித்து, ஒரு கோப்பையை அவள் அருகில் மேசையில் வைத்து, மென்மையான குரலில் கூறினான்:
·       "மேடம், டீ குடிங்க."
அவன், அவள் அருகில் உட்கார்ந்து, தன் டீயை குடிக்க ஆரம்பித்தான்—அவன் கண்கள், அவள் உடலை மேலிருந்து கீழ் வரை ஆராய்ந்தன, அவள் புடவையின் மடிப்புகளையும், அவள் உடலின் வளைவுகளையும் உற்று நோக்கின. வனிதா, எந்த உணர்ச்சியும் காட்டாமல், தன் டீயை எடுத்து குடித்து, வெறுமையான கோப்பையை மேசையில் வைத்தாள். மணி, இரு வெறும் கோப்பைகளையும் எடுத்து சுத்தம் செய்து திரும்பி வந்து, அவள் அருகில் மீண்டும் உட்கார்ந்தான். அவன், ஒரு கரகரப்பான, ஆசை நிறைந்த குரலில் ஆரம்பித்தான்:
·       "மேடம், உங்க புடவையை கொஞ்சம் தொப்புளுக்கு கீழ வச்சு கட்ட முடியுமா? உங்க பக்கத்துல இப்படி உட்கார்ந்து உங்க இடுப்பு மடிப்புகளைப் பார்த்து ரசிப்பேன்னு ரொம்ப நாளா கனவு கண்டுட்டு இருக்கேன் மேடம்.… ப்ளீஸ், மேடம்."
அறையில் ஒரு கணம் ம silence ஆன அமைதி நிலவியது—வனிதாவின் விரல்கள் கணினியில் ஒரு கணம் நின்றன, அவள் மூச்சு சற்று கனமாக இருந்தது. பின்னர், எந்த உணர்ச்சியும் காட்டாமல், அவள் எழுந்து, தன் புடவையை மெதுவாக இறக்கி, தொப்புளுக்கு கீழே கட்டினாள்—அவள் இடுப்பின் மடிப்பு இப்போது வெளிப்படையாக தெரிந்தது. அவள் மீண்டும் உட்கார்ந்து, கணினியில் தன் பணியை தொடர்ந்தாள், அவள் கண்கள் திரையில் பதிந்திருந்தன. மணி, மென்மையாக கூறினான்:
·       "தேங்க்ஸ், மேடம்."
அவன், இப்போது நிம்மதியாக, அவள் இடுப்பு மடிப்பையும், தொப்புளின் மடிப்பையும் ஆரவத்துடன் பார்த்து ரசிக்க ஆரம்பித்தான்—அவன் உடல் மீண்டும் சூடாகத் தொடங்கியது. அவன் மெதுவாக முழங்காலில் அமர்ந்து, தன் முகத்தை அவள் இடுப்புக்கு அருகில் கொண்டு வந்து, முணுமுணுத்தான்:
·       "மேடம்… அழகான மேடம்…"
அவன் மூச்சு, அவள் இடுப்பில் மென்மையாக பட்டது, அறையில் மீண்டும் ஒரு sexual tension நிரம்பியது. வனிதா, தன் உடலை இறுக்கமாக வைத்து, கண்களை கணினியில் பதித்து, ம silence ஆக இருந்தாள்—அவள் இதயம் கனமாக துடித்தது, ஆனால் அவள் மனம் இந்த தருணத்தை தாண்டி, தன் கடமைகளில் மூழ்க முயன்றது. மணியின் பார்வையின் தீவிரமும், அவன் மூச்சின் வாசனையும் அவளை ஒரு இருளில் மூழ்கடித்தன, ஆனால் அவள் தன் உணர்ச்சிகளை மறைத்து, அவள் தன் வேலையில் கவனம் செலுத்த முயன்றாள், தோற்றாள்.