Adultery எதுவரை போகும் இந்த இன்பங்கள்

[Biju menon]

பகுதி - 2

மணிமாறன் பார்வையில்

நால்வரும் காரில் கிளம்ப சஞ்சய் கார் ஒட்டினான் நான் முன்னாடி உட்கார அவன் அம்மாவும் அப்பாவும் பின்னால் உக்கார்ந்து கொள்ள கார் கிளம்பியது. நான் கண்ணாடி வழியே ரேகாவை பார்த்தேன் நல்ல நீல கலர் காட்டன்புடவையில் அழகாக இருந்தால் என்னால் ரேகாவை  பாக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. மனதில் என்னை நானே திட்டி கொண்டேன். 

அப்போது கார் வேகமாக செல்ல பாட்டை கேட்டு கொண்டு வந்தோம். திடீரென்று கார் கட்டுப்பாட்டை இழந்து ஒரு பள்ளத்தில் ஏறி இறங்கி ரோட்டை விட்டு விலகி ஒரு பள்ளத்தாக்கு பகுதியில் இறங்கியது. சட்டென யாருக்கு என்ன நடந்நது என்று தெரியவில்லை. கார் ஒரு பக்கம் சாய்ந்து இருக்க நான் கஷ்டப்ட்டு வெளியே வந்தேன்.  சஞ்சய்க்கு அடிபட்டு மயக்க நிலையில் இருந்தான்.. பின்னாடி அவன் அப்பாவும் அம்மாவும் பேச்சு மூச்சில்லாமல் இருக்க நான் அவர்களை எழுப்பிபாத்தேன்.  ரேகா லேசாக கண்களை திறந்து முழித்துகொள்ள.. நான் அம்மா.. அம்மா... இங்க பாருங்க ஒன்னுமில்ல ஒன்னுமில்ல... என சொல்ல . ரேகா வலி  தாங்கமுடியாமல் அழ ஆரம்பித்தாள் நான் அவள் கையை பிடித்து கைத்தாங்கலாக வெளியே கொண்டு வந்து ஒரு இடத்தில் அமர வைத்தேன்.... ஆனால் சஞ்சய்கும் அவன் அப்பாக்கும் தலையிலும் கை காலிலும் நல்ல அடி... அந்த வழியாக வந்தவர்கள் ஆம்புலன்ஸ்க்கு கால் செய்ய நால்வரும் மருத்துவமனையில் சேர்ந்தோம்.. 

சஞ்சய்கும் அவன் அப்பாக்கும் நல்ல அடி அவன் அம்மாக்கும் பெரியதாக அடி இல்லை எல்லாம் உள்காயம் தான்.. சிறிது நேரம் கழித்து 
நான் அவளிடம் ஜெனரல் வார்டு இல் சென்று பேசினேன்...
அம்மா அம்மா இப்போ எப்படி இருக்கு வலி பரவால்லையாம்மா.....?

இப்போ பரவால்லப்பா...! என கண் கலங்கினால் அவங்க எங்க இருக்காங்க நா அவங்கள பாக்கனும் என அழுதாள்...

அவங்களுக்கு ஒன்னும் இல்லம்மா லேசான அடிதான் நீங்க முதல்ல ரெஸ்ட் எடுங்க என்றதும் என் கையை பிடித்து கொண்டு அழுதாள்... " நல்ல வேல மணி நீ மட்டும் எங்க கூட இல்லண்ணா ரொம்ப
கஷ்டமாயிருக்கும்பா... அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லம்மா இதுல என்ன இருக்கு என அவளை ஆசுவாசபடுத்தினேன் மேலும் 

பிறகு சஞ்சய் யும் அவன் அப்பாவையும் இரண்டு நாட்களில் ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து அவர்கள் வீட்டு அருகில் உள்ள மருத்துவமனைக்கு மாற்றி கொண்டோம்..  ரேகாவை மட்டும் டிஸ்சார்ஜ் செய்து வீட்டிலேயே ரெஸ்ட் எடுக்க சொல்லிவிட்டார்கள். மாலை 6 மணிக்கு மாற்றிவிட அந்த ஆஸ்பிட்டலில் யாரும் இரவு தங்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்பதால் எங்களை வீட்டுக்கு அனுப்ப சொல்லிவிட நாங்களும் வேறு வழி வீட்டிற்கு வந்துவிட்டோம்.... 

இன்று முதன்முதலாக ரேகாவுடன் வீட்டில் இருக்க போகிறேன் என்று நினைத்துகொண்டேன். ரேகா சோகமாக இருந்தால் அந்த சோக முகத்தோடயே ஏதாவது சாப்புடுரியாப்பா என கேட்க நான் எதுக்குமா சமைக்குறிங்க இன்னிக்கு நான் சமைக்குறேன் இல்லனா ஆர்டர் பண்ணிக்கலாம் என்றேன். பரவால்ல மணி எனக்கு இப்போ பரவால்ல நானே சமைக்கிறேன் என்றாள். நானும் சரி என்று சொல்லிவிட்டு சஞ்சய் ரூமுக்குள் போய் குளித்துவிட்டு வெளிய ஒரு ஷார்ட்ஸ் மற்றும் பணியனில் வர ரேகா குளித்து முடித்து நைட்டியில் மாறினாள்.  அந்த நைட்டி இதுவரை போட்டதிலிருந்து வித்யாசமா இருந்து நானும் இதுவரை பார்த்ததில்லை. உள்ளே அவள் போட்டிருந்த பாவாடை ப்ரா தாலி உட்பட எல்லாம் தெரிந்தது உடனே என் மனதில் " என்னடா இது நாம சும்மா இருந்தாலும் இவங்க இப்படி பன்றாங்களே.. உடம்புல ஏதாவது காயம் இருக்கும்போல அதுக்காக ஏதாவது போட்ருப்பாங்க என யோசிக்க....

உடனே அவள் என்ன மணி யோசனை சாப்பிடலாம் வா.... என்றாள்... இதோ வரேன் ஆண்டி.. என நாற்காலி போட்டு உட்கார அவளும் என் அருகில் நின்று இட்லியும் சட்னியும் பறிமாற .... நான்

விடுங்க ஆண்டி நானே போட்டுக்குறேன் என சொல்ல சரி என்ற அவள்பெட்ரூம் போனால் உடனே நான் என்ன ஆண்டி நீங்க சாப்பிடலையா என்றேன். 

இல்ல மணி எனக்கு பசிக்கலை ...
ஏன் என்னாச்சு...........?
உடம்பெல்லாம் வலிக்குது.. 
ஆஸ்பிட்டல் ஏதும் போவோமா ஆண்டி......?.
அதெல்லாம் வேண்டாம்பா..
எனக்கு தெரியும் ஆண்டி நீங்க ஏன் சாப்பிடலைன்னு...


என்னப்பா....
சஞ்சய்கும் அப்பாகும் அடிபட்டு இப்படி  ஆஸ்பிட்டல்ல இருக்கற்தாலதான சாப்பிடமாட்றிங்க.. 
அவள் அமைதியாக இருந்தாள்...

சரி ஆண்டி நீங்க சாப்பிடலனா எனக்கும் வேணாம் என தட்டை ஒதுக்க....






சிறிது இடைவேளைக்குப் பிறகு என்னருகில் வந்து ......



என் ஒதுக்கிவைத்த தட்டில் இருந்து கொஞ்சம் இட்லியை புட்டு வாயில் போட்டால்..  உடனே என் தோலில் தட்டி இதோபார் நான் சாப்பிடறேன் இப்ப சந்தோஷமா... 

ம்ம்ம்....

நீயும் சாப்பிடு என சொல்ல அவள் என் அருகில் அமர்ந்து தட்டில் இட்லி வைத்து சாப்பிட திடீரென எனக்கு ஒரு வாய் ஊட்டினால்.. நானும் ஆவென வாங்கினேன்... அப்போது நானும் மனதுக்குள் இவளுக்கு ஊட்டி பாக்கலாமா என எண்ணி இட்லியை புட்டு சாம்பாரில் தொட்டு " ஆண்டி ம்ம்ம்.. ஆஆ ஆ என சொல்லி ஆஆ உஊட்ட முதன் முதலாக என கை அவள் வாய்க்குள் போனது... 

பிறகு நானும் அவளும் இட்லி சாப்பிட அவள் முகம் சுழித்து இட்லியை முழுங்கினாள்..  உடனே என்னாச்சு ஆண்டி என கேட்டேன் 

ஒரு மாறி தொண்டை கசக்குது முழுங்க முடியல மணி ...அதான்

அது ஒன்னும் இல்ல ஆண்டி இரண்டு நாளா ஆஸ்பிட்டல்ல இருந்தோம்ல சரியா சாப்பாடு இல்லல அதான் அப்படி இருக்கு நிறைய தண்ணி குடிங்க... சரியாயிடும் என சொல்லி ரெண்டு பேரும் சாப்பிட்டு முடித்தோம்.......



 இரவு நேரம் என்பதால் அவள் உள்ளிருக்கும் பகுதியை பாக்க பாக்க என் ஆண்மை முதல் முறையாக எனக்கே தெரியாமல் எழ ஆரம்பித்தது இருந்தது...‌ 

ச்சே என்ன இது.. தன் நண்பன் அம்மாவை இப்படி பாக்கிறோமே என என்னை நானே திட்டிக்கொண்டேன். 

அவள் என்னிடம் வந்து நாளைக்கு சீக்கிரம் ஏந்திரிக்கனும் மணி நா போய் தூங்குறேன்.. என்று போக...

நான் சரி ஆண்டி எதாவது வேணும்னா சொல்லுங்க டாக்டர் கிட்ட போலாம் என்றாள்.

ம்ம் சரிப்பா....

அவள் தூங்க போக... என் மனதில் ஆயிரம் எண்ணங்கள் ஓடியது " நம்ம இடத்துல வேற எவனாவது இருந்தா இந்நேரம் அனுபவிச்சிருப்பான்... எனக்கு அப்படி ஒரு தைரியம் மட்டும் வரலை சினிமாவுலயும் கதைலயும் தான் இப்படியெல்லாம் நடக்கும் போல...." எனக்கு தங்க இடங்குடுத்த நண்பனுக்கு என்னால துரோகம் பண்ண முடியல சீக்கரமா வேற இடம் பாத்துட்டு போய்டனும் என எண்ணினேன்....  வேறு வழியில்லாமல் பிட்டு படத்தை பார்த்துவிட்டு கையடித்துவிட்டு தூங்கினேன்... 


மறு நாள் காலை இருவரும் சீக்கிரம் எழுந்தோம். அவளை பைக்கில் ஆஸ்பிட்டல் அழைத்து போயி சஞ்சய்யை பார்த்தேன் கொஞ்சம் தேறி அமர்ந்திருந்தான் அவன் அப்பாவும் என்னிடம் சஞ்சய் 

 " எப்படி இருக்க மணி உனக்கு ஏதாவது அடி பட்டுச்சா.... 

எனக்கு ஒன்னும் இல்லடா..... பாவம் அம்மாதா பயந்துட்டாங்க... நீ கொஞ்சம் கவனமா இருந்தா இப்படி ஆயிருக்காதுடா என்றேன்... அவன் அப்பா நீலகண்டன் 

"எப்ப டிஸ்சார்ஜ் பன்றாங்களாம் கேட்டியாப்பா"

நாளைக்கு காலைல பன்றாங்களாம்....

அவர்கள் பேசிக்கண்டு இருக்க நான் அங்கிருந்து கிளம்பினேன் 
" ஆண்டி நா ஆபிஸ் போறேன் ஏற்கனவே ரெண்டு மூணு நாள் லீவு ஆயிருச்சு "என சொல்ல

சரி மணி நான் இங்கதான் இருப்பேன்... 

போய்ட்டு சீக்கிரம் வர முடிஞ்சா வந்துடு 
ஈவ்னிங் வீட்டுக்கு போய்டலாம்.....

சரி என அவர்களிடம் விடை பெற்று ஆபிஸ் போனேன்...