Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Day of Surrender

ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை, வனிதா எதிர்பார்க்க விரும்பாத சூரிய ஒளி, அவள் படுக்கையறை ஜன்னல் வழியாக கசிந்து, அவள் முகத்தில் பட்டது. அவள் கண் விழித்தபோது, வீட்டின் தனிமை அவள் இதயத்தை கனமாக்கியது—நேற்று அணிந்திருந்த வெளிர் நீல புடவையுடன் படுத்திருந்தவள், தன் நிலைமையை எண்ணி பயத்தில் உறைந்தாள். அவள் மெதுவாக எழுந்து, பல் துலக்கி, குளியலறைக்கு சென்றாள்—நீண்ட நேரம் குளித்தாள், ஆனால் குளிர்ந்த நீர் அவளுக்கு எந்த புத்துணர்ச்சியையும் தரவில்லை. மழையை நிறுத்தி, குளியலறையின் முழு நீள கண்ணாடியில் தன் ஈரமான உடலை பார்த்தாள்.
அவள் உருவம், மென்மையான வளைவுகளுடன், ஒரு இயற்கையான அழகை பிரதிபலித்தது—அவள் வயிறு, சற்று தட்டையாகவும், மென்மையாகவும் இருந்தது, அவள் தொப்புள் ஒரு சிறிய, வட்டமான குழியாக மையத்தில் அமைந்திருந்தது. அவள் இடுப்பு, மெல்லிய வளைவுடன், அவள் உயரமான உருவத்திற்கு ஒரு நளினத்தை சேர்த்தது. அவள் தோள்கள், மென்மையாகவும், சற்று கோணலாகவும் இருந்தன, அவள் கைகள் நீளமாகவும், விரல்கள் மெல்லியதாகவும் இருந்தன. ஆனால், இந்த அழகை பார்க்கும்போது, வனிதாவுக்கு பரிதாபமே எழுந்தது—இந்த உடல், இன்று ஒரு ஒப்பந்தத்தின் பகுதியாக மாறப்போகிறது என்ற எண்ணம் அவளை உலுக்கியது. அவள் கண்கள் கண்ணாடியில் தன் பிரதிபிம்பத்தை பார்த்தன, ஆனால் அவள் மனம் அவமானத்திலும் பயத்திலும் மூழ்கியிருந்தது.
அவள் குளியலறையை விட்டு வெளியேறி, மணி கேட்டிருந்த ஒரு மெல்லிய கருப்பு புடவையை தேர்ந்தெடுத்து, கருப்பு பிளவுஸுடன் அணிந்தாள்—புடவையை, அவன் கோரிக்கையின்படி, தொப்புளுக்கு கீழே இறக்கி மடித்தாள். புடவையின் மென்மையான துணி அவள் உடலை மெதுவாக அணைத்தது, ஆனால் அவள் இதயம் ஒரு கனமான தாளத்தில் துடித்தது. அவள் சமையலறைக்கு சென்று, ஒரு எளிய சாப்பாட்டை—சாதம், பருப்பு, மற்றும் காய்கறி கறி—தயார் செய்து, மனம் சிந்தனையில் மூழ்க, மெதுவாக சா�ப்பிட்டாள். மீதமிருந்த உணவை ஒரு டிஃபின் பாக்ஸில் பேக் செய்து, காரை எடுத்து, குவாட்டர்ஸை நோக்கி புறப்பட்டாள்—அவள் மனம் பயத்திலும் கவலையிலும் மூழ்கி, கைகள் ஸ்டியரிங்கை இறுகப் பற்றின.
குவாட்டர்ஸை அடைந்தவுடன், மணி மட்டும் வாசலில் நின்றிருந்தான்—அவன் முகத்தில் ஒரு அசாதாரணமான பிரகாசமும் உற்சாகமும் தெரிந்தது. அவன் வனிதாவை பார்த்து, ஒரு புன்னகையுடன் வரவேற்றான்:

• "வாங்க, மேடம்!"
  

வனிதா, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன், அவனை கவனிக்காமல், உள்ளே நுழைந்தாள்—மணி அவளை பின்தொடர்ந்து, மெதுவாக முதன்மை கதவை மூடினான். கதவு மூடப்படும் சத்தம் அறையில் எதிரொலித்தது, வனிதாவின் இதயம் வேகமாக துடித்தது. அவள் அறையின் நடுவில் நின்று, ம silence ஆக இருந்தாள்—அவள் கண்கள் தரையை பார்த்தன, அவள் மூச்சு கனமாக இருந்தது. மணி, அவள் பின்னால் நெருங்கி வந்து, ஒரு அக்கறையான, ஆனால் ஆர்வமான குரலில் கேட்டான்:

• "மேடம், காலை சாப்பாடு சாப்பிட்டீங்களா?"
  

வனிதா, தலையை மெதுவாக ஆட்டி, மென்மையாக பதிலளித்தாள்:

• "ஆமா, மணி."
  

அவள் மணியின் பார்வையை உணர்ந்தாள்—அவன் கண்கள் அவள் உடலை, குறிப்பாக அவள் இடுப்பு மற்றும் தொப்புள் பகுதியை, ஆராய்ந்தன. அவனிடமிருந்து க்யூட்டிக்ரா பவுடரின் வாசனை மெதுவாக வீசியது, அது அவளுக்கு ஒரு அச்சத்தை ஏற்படுத்தியது. மணியின் குரல், ஒரு கரகரப்பான, தடுமாறும் தொனியாக மாறியது:

• "மேடம்… இந்த புடவைல நீங்க இன்னும் அழகா இருக்கீங்க… அன்னிக்கு மாதிரி… வாவ், சிம்பிளி சூப்பர்ப், மேடம்."
  

அவன் கண்கள் அவள் உடல் முழுவதும் அலைந்தன, அவன் பார்வையில் ஒரு தீவிரமான ஆசை தெரிந்தது. வனிதா, நவீன மையப்படுத்தப்பட்ட குளிர்சாதன அறையை ஒரு பாலைவனமாக உணர்ந்தாள்—அறையில் நிலவிய பதற்றம் அவளை மூச்சு முட்ட வைத்தது. மணி, மெதுவாக, தயங்கி, தடுமாறும் குரலில் கேட்டான்:

• "சரி, மேடம்… இப்போ… இப்போ நேரா பெட்ரூமுக்கு போலாமா? என்னால இனி தாங்க முடியல, மேடம். உங்கள நினைச்சு ஒரு பிட் தூங்கல. ப்ளீஸ், போலாமா?"
  

அவன் குரலில் ஒரு அவசரமும் தயக்கமும் கலந்திருந்தது. வனிதா, ஆழ்ந்த மூச்சு எடுத்து, தன்னை தயார் செய்து, மெதுவாக தலையசைத்தாள்—அவள் கண்கள் தரையை பார்த்தன, அவள் உதடுகள் சற்று நடுங்கின. மணி, உற்சாகத்துடன், மெதுவாக கூறினான்:

• "சரி, மேடம்! சரி, மேடம்!"