19-04-2025, 11:54 PM
అక్కి:
"Perfume వేసావా అత్తా? లేక… నీ వాసనేనా ఇదంతా?"
అత్త:
(కాసేపు సైలెంట్… ఆ తర్వాత చూసి)
"ఇంకా కామెడీకి టైం ఉందా?"
అక్కి:
"కామెడీ కాదు… నిజంగానే చెప్తున్నా. నీవు ఇలా దగ్గరగా ఉన్నప్పుడు… ఆ ఫీలే వేరుగా ఉంటుంది."
(అతను బెడ్ పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె .. కొంచెం ఆశ్చర్యంతో, కొంచెం తెలీని భావనతో.)
అక్కి:
"నిన్ను చూసినప్పటి నుంచి... నువ్వు నాకొక రకంగా feel అవుతున్నావు. I don’t know… it's not just respect anymore."
అత్త (తన శబ్దాన్ని కంట్రోల్ చేస్తూ):
"అక్కి… మనం అలానే ఉండాలి… line దాటి వెళ్ళకూడదు."
అక్కి:
"అది line అని నీకెప్పుడైతే అనిపిస్తే… ఆ రోజు ఆగిపోతా. కానీ నువ్వూ… ఆగిపోవలనుకుంటున్నట్టు కనిపించడం లేదు."
(ఆమె ఒక్కసారి అతని వైపు చూసింది. ఆ చూపులో ఒక్క మాట లేదు… కానీ ఒక complete answer ఉంది.)
అత్త (నెమ్మదిగా):
"నీవు dangerous గా మారుతున్నావు బాబూ… ఇది ఓ నిద్రకి ముందే ...నలుపుగా మారే కలలా ఉంది."
అక్కి:
"ఓకే… అయితే ఈ రాత్రి… నీ పక్కనే కూర్చొని ఉండటమే నా కల అయిపోతుంది."
(ఆమె నెమ్మదిగా తల వంచింది. ఊపిరి లోతుగా తీసుకుంది. ఆ ఊపిరిలో ఆమె గుండె చప్పుడు కూడా వినిపించినట్టే.)
ఆ రాత్రి నిశ్శబ్దంగా, కానీ భావాలతో నిండిపోయింది.
అక్కి, ఆమెకి దగ్గరగా కూర్చుని, తక్కువ మాటలతో, ఎక్కువ భావాలతో మాట్లాడుతున్నట్టు ఉంది.
అక్కి:
"నీవు మాట్లాడనప్పుడు… నీ శ్వాసే గాత్రంలా మారుతోంది అత్తా… నీ దగ్గర ఉండాలనిపిస్తోంది. ఇంకా కొంచెం సంతోషం కోసం."
అక్కి (నెమ్మదిగా):
"ఒక్కసారి బూబ్స్ పట్టుకుని … ఆ వెచ్చదనం గుర్తుపెట్టుకోవాలనిపిస్తోంది. ఏవైనా రేపటి ఆలోచనలు దూరంగా ఉంచుకుని."
అతని చేతి వొక వొంచుక… ఆమె జాకెట్ అంచుల మీదాకు పోయింది. ఏకాంతం నెమ్మదిగా వారిద్దరినీ కప్పేస్తోంది.
అతను ఆమెకు మరింత దగ్గరగా కూర్చున్నాడు. మధ్యలో ఉన్న దూరం మాటలతో కాదు, మౌనంతో నిండిపోయింది.
ఆమె వెంటనే ఏమీ చెప్పలేదు. కానీ అతని చేతిని వదిలిపెట్టలేదు కూడా. అప్పటివరకు ఆ రాత్రి, ఆ మౌనం, ఆ దగ్గరతనమొక కథలా రూపుదిద్దుకుంటోంది… శబ్దాలు లేకుండా, కానీ భావనలతో నిండుగా.
అక్కి నెమ్మది గ జాకెట్ అంచులకి చేతులు తీస్తూ...కుడి వైపున ఉన్న రొమ్ము కింద చేయి వేస్తూ జాకెట్ ను పక్కకి జరిపాడు ...
పూర్ణ కుంభంలాంటి కుడి రొమ్ము చేతిలో..కంటికి ఎదురుగా...నోటికి దగ్గరగా.....
అత్త చేయి కూడా లీలగా అక్కి మగతనాన్ని దొర బుచ్చుకుంది....
"Perfume వేసావా అత్తా? లేక… నీ వాసనేనా ఇదంతా?"
అత్త:
(కాసేపు సైలెంట్… ఆ తర్వాత చూసి)
"ఇంకా కామెడీకి టైం ఉందా?"
అక్కి:
"కామెడీ కాదు… నిజంగానే చెప్తున్నా. నీవు ఇలా దగ్గరగా ఉన్నప్పుడు… ఆ ఫీలే వేరుగా ఉంటుంది."
(అతను బెడ్ పక్కన కూర్చున్నాడు. ఆమె .. కొంచెం ఆశ్చర్యంతో, కొంచెం తెలీని భావనతో.)
అక్కి:
"నిన్ను చూసినప్పటి నుంచి... నువ్వు నాకొక రకంగా feel అవుతున్నావు. I don’t know… it's not just respect anymore."
అత్త (తన శబ్దాన్ని కంట్రోల్ చేస్తూ):
"అక్కి… మనం అలానే ఉండాలి… line దాటి వెళ్ళకూడదు."
అక్కి:
"అది line అని నీకెప్పుడైతే అనిపిస్తే… ఆ రోజు ఆగిపోతా. కానీ నువ్వూ… ఆగిపోవలనుకుంటున్నట్టు కనిపించడం లేదు."
(ఆమె ఒక్కసారి అతని వైపు చూసింది. ఆ చూపులో ఒక్క మాట లేదు… కానీ ఒక complete answer ఉంది.)
అత్త (నెమ్మదిగా):
"నీవు dangerous గా మారుతున్నావు బాబూ… ఇది ఓ నిద్రకి ముందే ...నలుపుగా మారే కలలా ఉంది."
అక్కి:
"ఓకే… అయితే ఈ రాత్రి… నీ పక్కనే కూర్చొని ఉండటమే నా కల అయిపోతుంది."
(ఆమె నెమ్మదిగా తల వంచింది. ఊపిరి లోతుగా తీసుకుంది. ఆ ఊపిరిలో ఆమె గుండె చప్పుడు కూడా వినిపించినట్టే.)
ఆ రాత్రి నిశ్శబ్దంగా, కానీ భావాలతో నిండిపోయింది.
అక్కి, ఆమెకి దగ్గరగా కూర్చుని, తక్కువ మాటలతో, ఎక్కువ భావాలతో మాట్లాడుతున్నట్టు ఉంది.
అక్కి:
"నీవు మాట్లాడనప్పుడు… నీ శ్వాసే గాత్రంలా మారుతోంది అత్తా… నీ దగ్గర ఉండాలనిపిస్తోంది. ఇంకా కొంచెం సంతోషం కోసం."
అక్కి (నెమ్మదిగా):
"ఒక్కసారి బూబ్స్ పట్టుకుని … ఆ వెచ్చదనం గుర్తుపెట్టుకోవాలనిపిస్తోంది. ఏవైనా రేపటి ఆలోచనలు దూరంగా ఉంచుకుని."
అతని చేతి వొక వొంచుక… ఆమె జాకెట్ అంచుల మీదాకు పోయింది. ఏకాంతం నెమ్మదిగా వారిద్దరినీ కప్పేస్తోంది.
అతను ఆమెకు మరింత దగ్గరగా కూర్చున్నాడు. మధ్యలో ఉన్న దూరం మాటలతో కాదు, మౌనంతో నిండిపోయింది.
ఆమె వెంటనే ఏమీ చెప్పలేదు. కానీ అతని చేతిని వదిలిపెట్టలేదు కూడా. అప్పటివరకు ఆ రాత్రి, ఆ మౌనం, ఆ దగ్గరతనమొక కథలా రూపుదిద్దుకుంటోంది… శబ్దాలు లేకుండా, కానీ భావనలతో నిండుగా.
అక్కి నెమ్మది గ జాకెట్ అంచులకి చేతులు తీస్తూ...కుడి వైపున ఉన్న రొమ్ము కింద చేయి వేస్తూ జాకెట్ ను పక్కకి జరిపాడు ...
పూర్ణ కుంభంలాంటి కుడి రొమ్ము చేతిలో..కంటికి ఎదురుగా...నోటికి దగ్గరగా.....
అత్త చేయి కూడా లీలగా అక్కి మగతనాన్ని దొర బుచ్చుకుంది....
![[Image: 10.webp]](https://i.ibb.co/PZP1Bjpz/10.webp)