19-04-2025, 10:42 PM
(అత్త కాల్ కట్ చేసాక... నిదానంగా నా వైపు తల తిప్పింది. చెంపలు కొంచెం ఎర్రగా, కళ్ళల్లో తడిసిన సిగ్గు కనిపిస్తోంది.)
అత్త (నెమ్మదిగా): "ఎప్పుడొచ్చావురా...?"
అక్కి (కాస్త స్మార్ట్ గా): "ఇప్పుడే అత్త... వాటర్ తాగుదామని వచ్చా."
(అత్త టేబుల్ పైన ఉన్న బాటిల్ వైపు చూపిస్తూ తల ఆడించింది)
అత్త: "తాగమ్మా నీరు... వేడి అయిపోవద్దే..."
అక్కి: "హ్మ్... కానీ అత్తా... నీ వాయిస్ ఇంకా నా చెవిలో ఊస్తుంది... అర్ధం కాలేదు... కానీ లాస్ట్ లో 'పాలు' అన్న మాట స్పష్టంగా వినిపించింది..."
(అత్త ఒక్కసారి నవ్వినట్టు చేసి, వెంటనే ముఖాన్ని seriousness లోకి మార్చింది)
అత్త (తలకిందుగా, కోణంగా చూస్తూ): "ఆహాహా... దొంగ... అన్ని విన్నావు మళ్లీ!?"
అక్కి (తనువు తడిగా): "విన్నా అంటే నమ్మమంటావా? ఏం మాట్లాడినారో తెలీదు కానీ... expressions మాత్రం చాలా interesting గా అనిపించాయి."
(అత్త ఇప్పుడు కాస్త bold గా, నవ్వుతూ ముందుకు వచ్చింది. ఆమె చేతి వేళ్లు డైనింగ్ టేబుల్ పై నెమ్మదిగా తట్టుకుంటూ)
అత్త: "ఇంట్రెస్టింగ్ అనిపించాయా...? నువ్వు ఇంకా చిన్నవాడివి రా... అలాంటి మాటలు వింటే confuse అవుతావు..."
అక్కి (తన చూపు అత్త కళ్లలో వేసి): "కానీ అత్తా... నిజంగా ఏదైనా స్పష్టంగా తెలుసుకోవాలంటే… కంటికంటిచూపుల్లోనే ఎక్కువ అర్థం దాగుంటుంది కదా?"
(అత్త ఒక్కసారిగా చూస్తుంది. తన చూపు కాస్త తడిగా, అవాక్గా... కాని ఒకింత స్మైల్ తో. ఆ స్మైల్ వెనకాల ఉన్న మర్మం అర్థం కాక అక్కి మరో అడుగు వేస్తాడు.)
అక్కి: "మీరు మాటల్లో ఎలా అయినా ఊసులు దాచేస్తారు... కానీ మీ చూపుల్లో స్పష్టంగా పలికిపోతున్నాయి... ఏదో ఉంది..."
(అత్త కాసేపు ఆగింది. బోల్డ్ కాని సిగ్గుతో కూడిన తనదైన స్టైల్లో నెమ్మదిగా చెప్పింది)
అత్త: "అంటే నీకు ఏం తెలుస్తోందో, అదే నిజమా అనిపిస్తోందా?"
అక్కి: "ఒక్కసారి చేతిలోకి వస్తే, వదలలే అన్నట్టుగా అనిపిస్తుంది..."
(అత్త ఓ చిన్న తడిపైన నవ్వు వేసి – ముఖం మళ్ళీ వైపు తిప్పేసి – బాటిల్ తీసుకుని తాగడం కొనసాగించింది. కానీ చేతిలో కప్పు వణికినట్టు కనిపించింది.)
అత్త (తనలో తానే): "ఇవ్వరూ ఊహించని మార్పులు ఈ ఇంట్లో మొదలయ్యాయి... నాలో కూడా..."
అత్త (నెమ్మదిగా): "ఎప్పుడొచ్చావురా...?"
అక్కి (కాస్త స్మార్ట్ గా): "ఇప్పుడే అత్త... వాటర్ తాగుదామని వచ్చా."
(అత్త టేబుల్ పైన ఉన్న బాటిల్ వైపు చూపిస్తూ తల ఆడించింది)
అత్త: "తాగమ్మా నీరు... వేడి అయిపోవద్దే..."
అక్కి: "హ్మ్... కానీ అత్తా... నీ వాయిస్ ఇంకా నా చెవిలో ఊస్తుంది... అర్ధం కాలేదు... కానీ లాస్ట్ లో 'పాలు' అన్న మాట స్పష్టంగా వినిపించింది..."
(అత్త ఒక్కసారి నవ్వినట్టు చేసి, వెంటనే ముఖాన్ని seriousness లోకి మార్చింది)
అత్త (తలకిందుగా, కోణంగా చూస్తూ): "ఆహాహా... దొంగ... అన్ని విన్నావు మళ్లీ!?"
అక్కి (తనువు తడిగా): "విన్నా అంటే నమ్మమంటావా? ఏం మాట్లాడినారో తెలీదు కానీ... expressions మాత్రం చాలా interesting గా అనిపించాయి."
(అత్త ఇప్పుడు కాస్త bold గా, నవ్వుతూ ముందుకు వచ్చింది. ఆమె చేతి వేళ్లు డైనింగ్ టేబుల్ పై నెమ్మదిగా తట్టుకుంటూ)
అత్త: "ఇంట్రెస్టింగ్ అనిపించాయా...? నువ్వు ఇంకా చిన్నవాడివి రా... అలాంటి మాటలు వింటే confuse అవుతావు..."
అక్కి (తన చూపు అత్త కళ్లలో వేసి): "కానీ అత్తా... నిజంగా ఏదైనా స్పష్టంగా తెలుసుకోవాలంటే… కంటికంటిచూపుల్లోనే ఎక్కువ అర్థం దాగుంటుంది కదా?"
(అత్త ఒక్కసారిగా చూస్తుంది. తన చూపు కాస్త తడిగా, అవాక్గా... కాని ఒకింత స్మైల్ తో. ఆ స్మైల్ వెనకాల ఉన్న మర్మం అర్థం కాక అక్కి మరో అడుగు వేస్తాడు.)
అక్కి: "మీరు మాటల్లో ఎలా అయినా ఊసులు దాచేస్తారు... కానీ మీ చూపుల్లో స్పష్టంగా పలికిపోతున్నాయి... ఏదో ఉంది..."
(అత్త కాసేపు ఆగింది. బోల్డ్ కాని సిగ్గుతో కూడిన తనదైన స్టైల్లో నెమ్మదిగా చెప్పింది)
అత్త: "అంటే నీకు ఏం తెలుస్తోందో, అదే నిజమా అనిపిస్తోందా?"
అక్కి: "ఒక్కసారి చేతిలోకి వస్తే, వదలలే అన్నట్టుగా అనిపిస్తుంది..."
(అత్త ఓ చిన్న తడిపైన నవ్వు వేసి – ముఖం మళ్ళీ వైపు తిప్పేసి – బాటిల్ తీసుకుని తాగడం కొనసాగించింది. కానీ చేతిలో కప్పు వణికినట్టు కనిపించింది.)
అత్త (తనలో తానే): "ఇవ్వరూ ఊహించని మార్పులు ఈ ఇంట్లో మొదలయ్యాయి... నాలో కూడా..."