Adultery ப்ரோத்தல் அனுபவங்கள்

[raspudinjr]

ப்ரொத்தல் அனுபவங்கள் - 2

எனது அடுத்த பொருளீட்டும் முயற்சி கை கூடாததால் ஒரு என்.ஜி.ஓ. அமைப்பில் வேலை செய்த என் தோழி டெய்ஸிக்கு எடுபிடி வேலையாக அவளுடன் சுற்ற ஆரம்பித்து இருந்தேன். டெய்ஸி வேலை பார்த்த அமைப்பிற்கு வெளிநாடுகளில் இருந்து நிறைய சமூக சேவை நோக்கத்திற்காக நிதி வந்து கொண்டிருந்தது. 

அதையொட்டி பல ப்ராஜெக்ட்கள் உருவாக்கப்பட்டு அதற்கான தரவுகள் சேகரிக்க நிறையப் பேர் களமிறக்கி விடப்பட்டனர். அதில் டெய்ஸிக்கு  கிடைத்த வேலை “ விலை மகளீர் வாழ்வு நலம் ”  குறித்த திட்டம் ! 

இப்ப உங்களுக்குப்  புரிஞ்சிருக்கும் டெய்ஸி என்னை ஏன் கூட்டிட்டு  திரியுறான்னு !

ஆயீஷா வின் தொடர்புகளின் வழியே தான் டெய்ஸியை முதலில்  அழைத்துப் போனேன். நிறைய “குடும்ப” பெண்கள், “ குடும்பத்தை” விட்ட பெண்கள், “தொழிலையே குடும்பமாக” கொண்ட பெண்கள் என ஒவ்வொன்றாகக் கடந்து சில்லறைச் செலவுகளுக்காக ஓரிரு இரவுகளை வெளியில் யாருக்கும் தெரியாமல் தொழில் செய்யும் கல்லூரி மாணவிகளை தொடர்பு கொள்ள முயற்சித்த போது சிறு வழக்கு ஒன்றில் சிறையில் இருந்த விஜயாவை நீதிமன்ற வளாகத்தில் வைத்து சந்தித்தோம் !


விஜயா கொடுத்த முகவரி ஊருக்கு வெளியே அன்னியமான கிராமப்புறமாக இருந்தது. அடர்த்தியான காரை வீடுகள் ஓட்டு வீடுகள் ,தகரக் கூரை, வைக்கோல் கூரை என கலந்து கட்டி இருந்தது. வீதி முழுதும் காங்கிரிட் தெருக்களாக, சாக்கடை நீர் முழுதும் வீதியில் பரவி வருபவர்களுக்கு செக்கிங் போஸ்ட் ஆக இருந்தது. ஆங்காங்கே, “ யார் வேணும் ? ஊருக்கு புதுசா? ங்கிற” கேள்வியைத் தவிர்க்க முடியல…

ஒரு வழியாக பிற்பகல் 3. 00 மணிக்கு  வீட்டைக் கண்டு பிடித்தோம். இத்துப்போன கயிற்றுக் கட்டிலில் ஜாக்கெட் போடாத கிழவி , “ ஆரு…? விசயா அனுப்பிச்சாளா? எத்தினி பேரு? நீ என்னம்மா பொம்பளப் பிள்ள வந்திருக்க? போலீசா? பத்திரிக்கையா? காசு கொடுப்பியா?...என கேட்க…


அடுக்கப்பட்ட கேள்விகளில் சமூக அவலம் பல்லிளித்தது..

பதில் ஏதும் சொல்லும் முன்பே கிழவியே பதிலும் சொன்னாள்.

“ சித்த இருங்க.. என் பேத்தி வருவா! அவகிட்ட பேசிக்கங்க ! சொல்லிவிட்டு  வாயில் வெத்தலையைக் குதப்பிக் கொண்டே, “ ஏத்தா ஒரு பத்து ரூபா இருந்தா கொடேன் கொழம்பு வைக்க ஆகும்” ந்னு டெய்ஸியைப் பார்த்து  கேட்டாள்.

டெய்ஸி , “ அப்புத்தா இந்தா ₹100/- ரூபா…இந்த வாரத்துக்கு அரிசி, பருப்பு ரெண்டும் வாங்கிங்க !” சொல்லவும் கிழவிக்கு கண்ணில் நீர் கலங்கியது. கையெடுத்து கும்பிட்டு வாங்கிக் கொண்டாள் !

சிறிது நேரத்தில் பள்ளிக் கூட யூனிஃபார்மில் ஒரு பெண் உள்ளே வர ,எங்களைப் பார்த்து தயங்கி , “ யார் நீங்க ?” கேட்டாள்.

டெய்ஸி சுதாரித்து , “ஒன்னும் இல்லடாமா….அம்மாவைக் கோர்ட்ல பார்த்தோம் …உன்னைய போய் பார்க்கச் சொன்னாங்க!” என்றாள்.

கிழவி , “ விசயாதான் சொல்லி அனுப்பிச்சாலாம்…என்னானு கேளுடி?…நிக்க வச்சு பேசிட்டிருக்க…!”

“மேடம்….கொஞ்சம் வெளியே இருங்க… நான் ட்ரெஸ் மாத்தனும்…” என்றாள் அவள்.

“சரிம்மா… அவசரம் இல்ல…நிதானமாவே பேசுவோம் !என் பேரு டெய்ஸி…சார் பேரு நந்தகுமார்…உன் பேரும்மா?  - டெய்ஸி.

“ ம்ம்..என் பேரு கவி ஷ்..ஷ்.. உதட்டைக் கடித்த படி,..இல்ல ..இல்ல…நளினி !” - என்றாள் அவள்.

“சரி…கவி… இல்ல… நளினி  ! நாங்க வெளியே வெயிட் பன்னுறோம். நீ மெதுவாகவே வா…” - டெய்ஸி.

சில நிமிடங்களில் யூனிஃபார்ம் மாற்றி விட்டு அரக்கு கலர் ஜாக்கெட்டும், அரக்கு, மஞ்சள் பார்டர் போட்ட டிஸ்கோ பாவாடையும் , மஞ்சள் நைலக்ஸ் தாவணியும் மெல்லிய ஸ்டிக்கர் பொட்டும் சற்று முன் பார்த்த நளினியா என்று ஆச்சரியம் காட்டினாள். 

வயதுக்கு சற்றும் பொருந்தாத தேக வளர்ச்சி எப்படி யூனிஃபார்முக்குள் கட்டுப்பட்டு கிடந்ததுன்னு புரியல… தாவணி கட்டிய விதமே கவர்ச்சியாய் இருக்க அவளது கருத்த நிறமும் பழுப்புக் கண்களும்  “ அக்னி நட்சத்திரம் ” பட நாயகி நிரோஷாவை ஒத்து இருந்தது.

“ம்ம் சொல்லுங்க மேடம் ! யார் நீங்க?... என்ன விசயம் ? அம்மாவை எதுக்கு கோர்ட்ல போய் பார்த்தீங்க ”

“ இல்லம்மா நானும் சாரும் ஒரு என்.ஜி.ஓ.வில் வேலை பார்க்கிறோம்… அம்மா மாதிரி “ கஷ்ட படுறவங்களுக்கு” 
எதுனா உதவி செய்யுறது எங்க அமைப்பு வேலை ! அம்மாவை சந்திச்சப்ப  இங்கே அட்ரஸ் கொடுத்து அனுப்புனாங்க !”

“ அம்மா தொழில் செஞ்சு மாட்டிக்கிச்சு 6 மாசத்துக்கு ஒருக்கா எதுனா கேஸ் போடனும்ன்னு அம்மா பேரை எழுதிப்பாங்க…எங்களுக்கு பொழப்பு ஓடனுமில்ல…அப்பா குடிச்சே  இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச நிலத்தையும் வித்துப்புட்டாரு…அம்மா கூலி வேலை செஞ்சு கடன அடைக்க முடில…அதாம் தொழிலுக்கு போச்சு…எத்தினி பேருக்கு எங்க கஷ்டம் சொல்லனும்? உதவி கேட்கனும்…நாங்க கரணம் பாஞ்சியாவது உசிரு பொழைச்சுக்கிறோம்.. இன்னிக்கு உதவு வீங்க…நாளை உதவு வீங்க.. வாழ்கையில் மிச்ச நாளை யார் பாக்குறது..சரி விடுங்க ஆகாத பேச்சை பேசிட்டு ! இப்ப என்ன விசயம் நறுக்குன்னு சொல்லுங்க !”  கவி…ஷ்…ஷ்…நளினியின் நறுக்குத் தெறித்தாற் போன்ற பேச்சில் டெய்ஸி ஒரு நிமிடம் பேச்சற்று போனாள் !.

“ அடியே கவி! இங்க சித்த வாயேன்…!” பின் வீட்டுக்காரி சந்து இடுக்கில் நின்று கையசைத்து கூப்பிட்டாள்.

நளினி “இருக்கா!” என்பது போல் கைகளால் சைகை செய்ய…அவளோ, “  இன்னிக்கு கிராக்கி இருக்குடி ….போறியா?” என்று கேட்டது துல்லிய தாக்குதலாய் டெய்ஸிக்கும் நந்துவுக்கும் விழுந்தது !

“ இப்போ நீ தொழிலுக்கு போறியா என்ன ? ” நந்து நெஞ்சம் அதிர ,படபடப்பை மறைத்து மெல்லிய குரலில் கேட்டான் !

டெய்ஸிக்கு முதலில் விழுந்த  அதிர்ச்சியில் இருந்து இன்னும் மீள வில்லை…அடுத்த அதிரடி என்னவாக இருக்கும்ன்னு அவள் மனசு யோசிக்க ஆரம்பித்து இருந்தது….

“ ஆமா…அம்மாவுக்கு சீக்கு வந்துடுச்சு…இனி ஜெயிலில் இருந்து வந்தாலும் தொழில் பண்ண முடியாது…அதான் நா தொழில் பன்ன சரின்னு சொல்லிட்டேன்…அம்மாவுக்கு தெரியாது…அம்மா என்னை எப்படியாச்சும் படிக்க வச்சிரனுமுன்னு நினைக்கிறாங்க….அது முடியாதுன்னு எனக்கு தெரியும்…” ரொம்ப மெச்சூர்ட்டு போல பதில் சொல்ல…

உன் வயசு என்னடாம்மா? நீ இன்னும் வயசுக்கே வந்திருக்க மாட்ட போல…உன்னையெல்லாம் தொழிலுக்கு இழுத்தவங்க யாரு ? என் குரலில் லேசாக உஷ்ணம் ஏற ஆரம்பிக்க…டெய்ஸி என் தோளில் கை வைத்து அழுத்தினாள்.


“ இல்லடாம்மா நளினி !  நாங்க உன் படிப்பு உன் குடும்பம் எல்லாம் பாத்துக்கிறோம் …நீ இந்த தொழிலுக்கு போறேன்னு அம்மா மாதிரி சீக்கு வாங்கிடக் கூடாதுல…!” டெய்ஸி பக்குவமாக பேசுவதாக நினைத்து பேசினாள் !

“ நான் ஏன் சீக்கு வாங்கனும் ? நான் மவுத்திங் மட்டும் தான் பன்னி விடுவேன்…அதுக்கு ஒரு தடவைக்கு எனக்கு 300/-, ப்ரோக்கர் மிச்ச ரூபாய் எடுத்துப்பார்… மேல தடவுறதுன்னா அதுக்கு வேற கூலி!” நளினி தெளிவாக மார்க்கெட் நிலவரம் சொன்னாள்.

எவ்வளவோ பேசிப் பார்த்தும் , மறைமுகமாக காவல் துறை ஒத்துழைப்பு தேடியும் எங்களால் இந்த சிக்கலுக்கு தீர்வு காண முடியவில்லை.


சில வருடங்கள் கழித்து ஒரு பங்குனி பொங்கல் காலகட்டத்தில் ஆடல் பாடல் குழுவில் நளினி குத்தாட்டம் ஆடுவதைப் பார்த்தேன். பாடல் காட்சி மாற்றத்தின் போது ஆடை மாற்றும் தடுக்குக்கு அருகில் போய் கவி என்று கூப்பிட்டேன். திரும்பிப் பார்த்து முகம் சுருக்கி பின் அடையாளம் கண்டு , “நந்து சார்! . வாங்க வாங்க…என தடுக்குக்கு உள்ளே அழைத்துப் போனாள் !
உள்ளே ஆண்களும் பெண்களும் உடை மாற்றி அரிதாரம் பூசிக் கொண்டிருக்க, அவர்களைத் தாண்டி கடைசியில் ஒரு ட்ரங்கு பெட்டியை மூடி அதில் என்னை உட்காரச் சொன்னாள் !

என் முன்னே வெகு சாதாரணமாக கூச்சமின்றி ஆடை மாற்றினாள். இறுக்கமான சிம்மிஸும், ட்ரங்ஸும் உடலை ஒட்டிப் பிடித்திருக்க, இன்னும் உடல் கட்டு விடாமல் வைத்திருந்தாள். 

“ ம்ம் சொல்லுங்க சார்! அடுத்து 3 பாட்டுக்கு பிறகுதான் என் டேர்ம்…அதுவரை பேசிட்டு இருக்கலாம் !” ஸ்பீக்கர்களின் பேரிரைச்சலுக்கிடையே அவள் சொன்னது லேசாக கேட்டது.

என்ன கேட்பது என புரியாமல் அமைதியாய் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

“அன்னிக்கி என்னைப் பார்க்க வந்த அன்று உங்க வயசில்  இருக்கிறவங்களுக்கு என் போல வர்ஜின் கிடைக்கிறது கஷ்டம் சார் ! என் வேல்யூ எனக்கு தெரியாம நானே சிதைச்சுக்கிட்டேன்…உங்களுக்கு ஏன் என்னை அன்னிக்கு யூஸ் பன்னிக்க தோணலை !”

பின்னாளில் டெய்ஸி சொன்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது… “ உன் கூடவே இவ்வளவு நாள் சுத்திருக்கேன்…ஒரு பொழுதாவது என்னை “fuck” பன்ன தோணவே இல்ல பாரு…அவ்வளவு மோசமா நான் இருக்கேனா? இல்ல நீ கேனையாடா? ”

ப்ரோத்தல் அனுபவங்கள் தொடரும்