Adultery ఒక భర్త పశ్చాత్తాపం

[Karthi.k]

చేసేది లేక దేశాయ్ తో కలిసి హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాను. దేశాయ్ తో సెషన్ అయ్యాక, డాక్టర్ మైత్రేయి నన్ను రమ్మని పిలిచింది. నేను పైకి లేచి తన క్యాబిన్ లోకి అడుగు పెట్టాను. నలభై సంవత్సరాలు ఉంటాయి అనుకుంట ఆమెకి, కొంచెం బొద్దుగా ఉన్నా చూడటానికి మాత్రం చాలా అందంగా ఉంది. తన మాటలు కూడా చాలా తియ్యగా ఉన్నాయి. అసలు దేశాయ్ ఈమెని ట్రీట్మెంట్ కోసమే సెలెక్ట్ చేసుకున్నాడా లేక ఇంకేమన్నా.... అంటూ మనసులో ఎన్నో ప్రశ్నలు.

అంతలో కూర్చోండి అన్న ఆమె మాటతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను. వెంటనే ఆమె ఎదురుగా ఉన్న చైర్ లో కూర్చున్నాను.

"నేను ఎన్నోసార్లు దేశాయ్ కి చెప్పాను సెషన్స్ కి అటెండ్ అవ్వమని, కానీ అతను నా మాట పట్టించుకోవట్లేదు. తన గురించి తెలియకుండా ఎలా ట్రీట్ చేయాలో కూడా అర్థం కావట్లేదు అందుకే కనీసం తనకి దగ్గరైన వాళ్ళని తీసుకొని రమ్మని చెప్పాను అప్పుడైనా అతని గురించి పూర్తిగా తెలుస్తుందని, అతను ఇక మిమ్మల్ని తీసుకొని వచ్చాడు. ఇంతకీ దేశాయ్ మీతో క్లోజ్ గానే ఉంటాడా?" అంది మైత్రేయి నేను దేశాయ్ బెస్ట్ ఫ్రెండ్ ఆ? కాదా అన్నట్టుగా.

"రీసెంట్ గా అతను తన ఫ్రెండ్ భార్య తో సెక్స్ చేసాడు. ఆ విషయం నాకు మాత్రమే తెలుసు" అన్నాను ఆమెని నమ్మించేలా

అది విని మైత్రేయి ఒక్క క్షణం నన్ను తేరిపారా చూసి చిన్నగా నవ్వింది.

"హమ్మయ్య మీరే కరెక్ట్ పర్సన్, తనకి మీరే హెల్ప్ చేయాలి" అంటూ దేశాయ్ బిహేవియర్ గురించి చెప్పటం మొదలుపెట్టింది. తను అలా చెప్తుంటే అర్థం అయింది దేశాయ్ ఒక సైకో మెంటాలిటీతో ఉన్నాడని. 

"అతన్ని స్టడీ చేసిన కొద్ది టైం లో నాకు అర్థం అయింది ఏమిటంటే అతను రిజెక్షన్ ని తట్టుకోలేడు. తనకి ఉన్న స్టేటస్ కి అది చిన్న ప్రాబ్లెమ్ కాదు దాని వల్ల తనకి, అటు ఆపొసిట్ లో ఉన్న పర్సన్ కి కూడా చాలా ప్రమాదం ఉంటుంది. అతను ఒంటరిగా ఉంటే ఇంకా అతనికి ఉన్న ప్రాబ్లెమ్ పెద్దది అవుతుంది. వీలు కుదిరినప్పుడల్లా అతన్ని కలుస్తూ ఉండండి. ముఖ్యంగా అతను ఏం చెప్పినా దానికి సరే అని చెప్పండి అంతే కానీ కుదరదు, అవ్వదు అంటూ అతని ముందు చెప్పకండి. కాకపోతే అతను అడిగింది చేయొచ్చా లేదా అనేది తర్వాత ఆలోచించొచ్చు కానీ అతని ముందు మాత్రం సరే అనే చెప్పాలి." అంది

అది విని ఇదెక్కడి సొల్యూషన్ రా బాబు అనుకున్నాను.

బయటకు వస్తుంటే మనసులో ఒకటే ఆలోచన నిజంగా దేశాయ్ నాకు ఫ్రెండ్ యే నా? కానీ మనసులోతుల్లో మాత్రం అతనంటే నాకు పట్టరాని ద్వేషం ఉంది. 

"తనేం చెప్పింది?" అన్నాడు దేశాయ్ నన్ను చూసి

"ఏం లేదు మీ గురించి అడిగింది అంతే" అన్నాను

అక్కడ నుండి తన విల్లాకి రిటర్న్ అయ్యాం. అప్పటికే దేశాయ్ వాళ్ళ కుక్ లంచ్ ప్రిపేర్ చేసాడు. ఇద్దరం తినటం పూర్తి చేసాం.

"కృష్ణ, ఇళ్ళు, ఆఫీస్ రోజు వీటిని చూసి చూసి బోర్ కొడుతుంది. నెక్స్ట్ వీక్ లో అలా సరదాగా లంచ్ కి మంచి రిసార్ట్ కి వెళ్దాం" అన్నాడు.

"సరే" అన్నాను.

అది విని దేశాయ్ మొహం వెలిగిపోయింది. అప్పుడు అర్థం అయింది మైత్రేయి ఎందుకు సరే అని చెప్పమందో.

ఆ రోజు రాత్రి దేశాయ్ నా టెర్మినేషన్ ఆపిన సంగతి మీరా కి చెప్పాను.

"వాడు కావాలని ఇది చేసినట్టు ఉంది కృష్ణ, ఎందుకంటే నువ్వేదో అతనికి బాకీ ఉన్నట్టు నువ్వు ఫీల్ అవ్వాలనుకుంటున్నాడు" అంది

"నేనేం వాడికి బాకీ ఉన్నట్టు ఫీల్ అవ్వను మీరా. అసలు ఈ ఉద్యోగం లేకపోయినా ఇంకొకటి దొరుకుతుంది. అయినా నా దరిద్రం వాడు వచ్చి మా బాస్ ప్లేస్ లో కూర్చున్నాడు" అన్నాను

"అయినా ఇప్పుడు వాడి గురించి ఎందుకు బంగారం మనకి" అంది మీరా మెల్లగా నా చేయి పట్టుకుని.

రెండు రోజులు గడిచిన తర్వాత దేశాయ్ మా ఆఫీస్ కి వచ్చాడు. నన్ను తన క్యాబిన్ లోకి పిలిచాడు.

"కృష్ణ, చెప్పాను కదా రిసార్ట్ కి వెళ్దాం అని, మా ఫ్రెండ్ ఒక రిసార్ట్ రన్ చేస్తున్నాడు అది సిటీ కి సౌత్ లో కొంచెం దూరం లో ఉంది. కార్ లో అలా లాంగ్ డ్రైవ్ కి వెళ్లి, లంచ్ చేసి మళ్ళీ సాయంత్రంలోపు రిటర్న్ అయి వచ్చేద్దాం" అన్నాడు

"హ్మ్ సరే" అన్నాను మైత్రేయి మాటలు గుర్తు వచ్చి "మీరు నేనే కదా?" అన్నాను

"అనన్య కూడా వస్తే బాగుండు అనుకుంటున్నాను" అన్నాడు

అది విని నేనేం ఆశ్చర్యపోలేదు. వాడి గురించి నాకు తెలుసు కాబట్టి ఇదే అంటాడు అనుకున్నాను.

"అనన్య నా? తను వస్తుందా అసలు?" అన్నాను

"ఏమో నాకు తెలియదు కృష్ణ, కానీ నువ్వే తనని ఒప్పించాలి" అన్నాడు దేశాయ్

ఇంతకముందే దేశాయ్, అనన్యని బ్రతిమాలితే కానీ అతనితో డిన్నర్ కి వెళ్ళలేదు. అలాంటిది ఇప్పుడు లంచ్ కి వస్తుందా? అది కూడా సిటీ కి దూరంగా ఉన్న రిసార్ట్ కి. అయినా దేశాయ్ ఎందుకు అంత దూరంలో ఉన్న రిసార్ట్ లో లంచ్ ప్లాన్ చేసాడు. అది కేవలం లంచ్ మాత్రమేనా లేక అతని మైండ్ లో ఇంకేమన్నా ప్లాన్ ఉందా? ఇలా ఎన్నో ప్రశ్నలు ఒక్కసారిగా నా మైండ్ లోకి వచ్చి నాట్యం చేసాయి.

"నా కోసం తనని ఒప్పిస్తావ్ కదా కృష్ణ" అన్నాడు దేశాయ్.

నేను ఆలోచనల్లో సరిగ్గా వినకుండా "సరే" అన్నాను.

ఆ తర్వాత అనిపించింది అనవసరంగా అన్నాను అని.

****** ****** ******* *******

ఆ రిసార్ట్ కి చేరుకోవటానికి సిటీ నుండి రెండు గంటలు ప్రయాణం చేయాలి. దేశాయ్ డ్రైవింగ్ చేస్తుంటే అతని పక్కన నేను కూర్చున్నాను. వెనుక సీట్ లో అనన్య కూర్చుని ఉంది. గంట తర్వాత నేను డ్రైవ్ చేస్తాను అన్నాను కానీ దేశాయ్ ఒప్పుకోలేదు.

"ఇప్పుడు నేనే డ్రైవ్ చేస్తాను కృష్ణ, రిటర్న్ లో నువ్వు డ్రైవ్ చెయ్" అన్నాడు దేశాయ్

"సరే" అన్నాను

"నీకు డ్రైవింగ్ వచ్చా అనన్య?" అన్నాడు ఎదురుగా ఉన్న మిర్రర్ లో నుండి తనని చూస్తూ

"నాకు రాదు" అంది అనన్య

"హాహా, వీలు చూసుకుని నేర్పిస్తాలే అయితే" అన్నాడు దేశాయ్ నవ్వుతూ

అసలు వాడి మైండ్ లో ఏముందో అర్థం చేసుకోవటానికి ట్రై చేస్తున్నాను కానీ అసలు అర్థం కావట్లేదు. మధ్యలో వాడు డ్రైవింగ్ ఎలా నేర్చుకున్నాడో అని ఒక స్టోరీ చెప్పాడు. 

మెల్లగా రిసార్ట్ కి చేరుకున్నాం. కాకపోతే అక్కడ అడుగు పెట్టగానే నాకొక షాక్ తగిలింది.

"ఇది మా ఫ్రెండ్ రిసార్ట్ కాదు" అన్నాడు దేశాయ్.

అయినా ఇప్పుడు నేను చేసేది ఏం లేదు. సైలెంట్ గా లోపలికి అడుగు పెట్టాను. ఆ రిసార్ట్ మాత్రం చాలా బాగుంది. లోపల రిచ్ గా ఉన్న కాట్టెజెస్ ని చూసాను. ఇది జస్ట్ లంచ్ యేనా లేకపోతే లంచ్ అయ్యాక అనన్య ని ఆ కాట్టేజ్ లోకి తీసుకొని వెల్దామని ఏమన్నా ప్లాన్ చేశాడా అనుకున్నాను.

ఇంతలో స్టాఫ్ మమ్మల్ని ఇన్వైట్ చేసారు. కాసేపు ఆ ఆలోచనల నుండి బయటకు వచ్చాను. నిజంగా రిసార్ట్ చాలా బాగా నచ్చింది నాకు. ఆర్టిఫిషియల్ ఏనుగు బొమ్మలతో ఉన్న పాండ్ నచ్చింది. కాకపోతే రెస్టారెంట్ లో జస్ట్ వైన్ మాత్రమే ఉంది. అనన్య, దేశాయ్ ఇద్దరు వైన్ ఆర్డర్ చేసారు. ఫుడ్ కూడా చాలా బాగుంది.

లంచ్ తర్వాత ముగ్గురం అక్కడ ఉన్న పాండ్ కి వెళ్ళాం. కాసేపు అక్కడ కూర్చుని సీనరీ ని ఎంజాయ్ చేసాం. ఆ క్షణం అనిపించింది దేశాయ్ గురించి తప్పుగా అనుకున్నానా అని, ఎందుకు అంటే వచ్చిన దగ్గర నుండి అనన్య తో అసలు తప్పుగా ప్రవర్తించలేదు. కానీ తనని ఇంప్రెస్ చేయటానికి మాత్రం చాలా కష్టపడుతున్నాడు. అతని కష్టానికి అనన్య కూడా ఇంప్రెస్స్ అయినట్టు అనిపించింది నాకు.

రిసార్ట్ గురించి దేశాయ్ అనన్య ని అడిగినప్పుడు, నన్ను పిలిచినందుకు థాంక్స్ అని దేశాయ్ కి చెప్పింది. అది నిజమే ఈ రోజు చాలా బాగా ఎంజాయ్ చేసాను ఇక్కడ. అసలు దేశాయ్ నాకు కొంచెం కూడా అర్థం కావట్లేదు. ఒక్కసారి చూస్తే పెద్ద వేస్ట్ గాడు అనిపిస్తుంది, మరోసారి కేవలం అమ్మాయిలని దెంగాలనే చూస్తాడు దొంగనాకొడుకు అనిపిస్తుంది, ఇంకోసారి చాలా సరదాగా ఉంటాడు. అతని సరదా చూస్తే ఇంత డబ్బు పెట్టుకుని కూడా అలా సింపుల్ గా ఎలా ఉంటున్నాడు అనిపిస్తుంది. 

అనన్య పింక్ కలర్ కుర్తి, జీన్స్ వేసుకుంది. తన అందం రోజు రోజుకి పెరుగుతున్నట్టు అనిపించింది. దేశాయ్, అనన్య పూల్ దగ్గర కూర్చుని ఉంటే నేను నిలబడి ఉన్నాను. దాంతో పై నుండి తన సళ్ళ లోయ నాకు క్లియర్ గా కనపడుతూ ఉంది. అటు దేశాయ్ చూపులు కూడా అక్కడే ఉన్నాయి.

సూర్యుడు ఇక అస్తమిస్తున్నాడు అనగా తిరిగి ప్రయాణం మొదలుపెట్టాం. నేను డ్రైవింగ్ చేస్తుంటే దేశాయ్ నా పక్కన కూర్చున్నాడు, అనన్య ఇందాకటి లా వెనుక కూర్చుంది. మా కార్ హై వే లో దూసుకుని పోతూ ఉంది. చుట్టూ ఉన్న పచ్చని పొలాలు, ఎర్రగా ఉన్న ఆకాశం చూడటానికి బాగున్నాయి.

"బాగుంది కదా?" అన్నాడు వెనక్కి తిరిగి అనన్య ని చూస్తూ

"అవును" అంది అనన్య తన గొంతులో ఆ ఎక్సయిట్మెంట్ నాకు అర్థం అయింది. ఎర్రని లిప్స్టిక్ ఉన్న తన పెదాలు విచ్చుకుని తెల్లని నవ్వుని విరజిమ్ముతూ ఉంది.

అరగంట తర్వాత దేశాయ్ డైవర్షన్ తీసుకొని పొలాల వైపు పొమ్మని చెప్పాడు.

"వచ్చే లెఫ్ట్ లో లోపలికి పోనివ్వు కృష్ణ, మళ్ళీ ఇలాంటి ఛాన్స్ వస్తుందో లేదో కాసేపు ఈ నేచర్ ని ఎంజాయ్ చేద్దాం" అన్నాడు

"మీకు ఈ ప్లేస్ తెలుసా?" అన్నాను

"ఇంతకముందు ఇక్కడ నాకు పొలాలు ఉండేవి" అన్నాడు

నేను మెల్లగా లెఫ్ట్ తీసుకొని చెరుకు తోటల మధ్యలో ఉన్న సన్నని దారి నుండి లోపలికి పోనిచ్చాను. కొంత దూరం వెళ్ళాక ఒక పెద్ద చెట్టు దగ్గర కార్ ఆపాను.

దేశాయ్ కార్ దిగి తన ఒళ్ళు విరుచుకున్నాడు. తన వెనుక మేము కూడా కిందకి దిగాం. బాగా పెరిగిన చెరుకు గడలని చూసి ఇప్పుడు కొంపదీసి అనన్య చేయి పట్టుకుని లోపలికి తీసుకొని వెళ్తాడా ఏంటి అనుకున్నాను.

"అలా సరదాగా ఆ చెరుకు తోటలో నడుద్దాం" అన్నాడు దేశాయ్.

అది విని మొదటిసారి నాకు భయం వేసింది ఇప్పుడు అనుకున్నట్టు చేస్తాడా ఏంటి అని.

"అమ్మో నాకు భయం, ఇప్పటికే చీకటి పడుతూ ఉంది" అంది అనన్య అప్పుడే కమ్ముకుంటున్న చీకటిని చూపిస్తూ

"అయితే ఏమైంది, మేము ఉన్నాం కదా ఏమంటావ్ కృష్ణ?" అన్నాడు దేశాయ్.

నీ చెత్త ఐడియాస్ నాకు తెలుసురా ఇప్పుడు చూడు ఎలా ఇరికిస్తానో అనుకున్నాను మనసులో.

"ఈ రోజు ఫుల్ గా అలిసిపోయాను దేశాయ్, నాకు నడిచే ఓపిక అసలు లేదు. కావాలంటే ఇక్కడ నుండే ఆ సన్ సెట్ చూద్దాం" అన్నాను

"హా నాకు తెలుసు నువ్వు బాగా అలిసిపోయావ్ అని" అంటూ అనన్య వైపు తిరిగి "మనం ఏమి చీకట్లో నడవం కదా, చూడు అక్కడ ఒక చిన్న గుడిసె ఉంది కదా అలా అక్కడ వరకు నడుచుకుంటూ వెళ్లి తిరిగి వచ్చేద్దాం. కృష్ణ ఇక్కడ వెయిట్ చేస్తూ ఉంటాడు" అన్నాడు.

ఆ రోడ్ ఒక వంద మీటర్ల దూరంలో ఒక చిన్న గుడిసె కనపడుతూ ఉంది. 

"కానీ ఎవరైనా వస్తే?" అంది అనన్య కొంచెం భయంగా

"ఏముంది కృష్ణ మేనేజ్ చేస్తాడు. ఆ లోపు మనం వచ్చేయొచ్చు" అన్నాడు

ఇద్దరు మెల్లగా ఆ గుడిసె దగ్గరికి వెళ్ళటానికి ఉన్న సన్నని దారిలో వెళ్తూ ఉన్నారు. నేను అలానే కార్ కి ఆనుకుని వాళ్ళని చూస్తూ ఉన్నాను. అనవసరంగా ఇక్కడే ఉంటాను అని చెప్పానా అనుకున్నాను. కానీ అక్కడికి వెళ్ళాక కచ్చితంగా దేశాయ్ వాడి నిజస్వరూపాన్ని బయటకు చూపిస్తాడు. అప్పుడు వాడి గురించి అనన్య కి అర్ధం అవుతుంది అనుకున్నాను. చూస్తుండగానే ఇద్దరు ఆ గుడిసె దగ్గరికి చేరుకున్నారు, అలానే లోపలికి కూడా వెళ్లారు.

అది చూసి నా గుండె వేగం పెరిగింది. నిజంగా వెళ్లకుండా తప్పు చేసానా అనుకున్నాను. ఎందుకో నాలో కంగారు మొదలైంది. తోడుగా వెళ్లినంత మాత్రాన అనన్య వాడేం చేసిన సైలెంట్ గా ఉంటుందా అనుకున్నాను. 

ఏమైనా తప్పు జరిగితే వెంటనే ఆపొచ్చు నువ్వు కూడా వెళ్ళు అని నా మనసు చెప్తూ ఉంది. నేను కూడా మెల్లగా అటు అడుగు వేయబోతుంటే నాకు ఏవో మాటలు వినపడ్డాయి. నేను వెంటనే తల తిప్పి చూసాను. ఒక ముగ్గురు మనుషులు నడుచుకుంటూ నా వైపే వస్తూ ఉన్నారు.

"ఎవరు నువ్వు?" అన్నాడు వారిలో ఉన్న 50 సంవత్సరాల మనిషి

అది విని నాకు కంగారు పుట్టింది. అర్థం కానట్టు

"ఏంటి?" అన్నాను

"ఎవరు నువ్వు, ఇక్కడ ఏం చేస్తున్నావ్?" అన్నాడు.

"లిఫ్ట్ కావాలా?" అన్నాను ఆయన అడిగిన దానికి పొంతన లేకుండా

"ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ బాబు, లిఫ్ట్ ఏంటి? నేను ఉండేది ఇక్కడే. ఇది నా తోట. ఇంతకీ నువ్వు ఎవరు?" అన్నాడు నవ్వుతూ

అది విని నాలో కంగారు మొదలైంది. అంటే ఇప్పుడు దేశాయ్ వాళ్ళు వెళ్లిన గుడిసె కూడా ఈయనదే. పొరపాటున ఇప్పుడు ఆయన అక్కడికి వెళ్తే దేశాయ్ తో పాటు అనన్య కూడా కనపడుతుంది. దీని వల్ల ఎంత పెద్ద ప్రాబ్లెమ్ వస్తుందో ఏమో అనుకున్నాను.

"నేను సిటీ లో ఉంటాను. తిరిగి వెళ్తుంటే కార్ ఇంజిన్ హీట్ అయింది అందుకే కాసేపు ఇక్కడ ఆపుకున్నాను" అన్నాను

"అవునా ఒక్కడివేనా ఉండేది?" అన్నాడు మాట కలుపుతూ

నాకేం చెప్పాలో అర్థం కావట్లేదు. ఇప్పుడు ఆ గుడిసె లో దేశాయ్, అనన్య ఉన్నారు అని తెలిస్తే ఎంత పెద్ద గొడవ అవుతుందో అని భయం గా ఉంది. దానిని కవర్ చేయటానికి మెల్లగా నవ్వుతూ

"నేను ప్రస్తుతం ఒక్కడినే ఉంటున్నాను. నా భార్య కూడా సిటీ లోనే ఉంది. నేను ఎప్పుడు ఇలా చెరుకు తోటలు చూడలేదు. అందుకే ఇక్కడ కార్ ఆపుకుని వాటిని చూస్తూ ఉన్నాను" అన్నాను

"అవునా, నా పేరు తులసిరామ్ ఇక్కడ నుండి కొంత దూరం వెళ్తే మా ఫామ్ హౌస్ ఉంది, వీళ్లిద్దరు నా పిల్లలు" అన్నాడు పక్కనే ఉన్న తన ఇద్దరు పిల్లల్ని చూపిస్తూ 

ఇళ్ళు కొంత దూరం అంటే కొంపదీసి మమ్మల్ని చూసి ఇటు వచ్చారా ఏంటి అనుకున్నాను.

"మీరు అక్కడ నుండి నన్ను చూసి ఇటు వచ్చారా?" అన్నాను మెల్లగా

"హాహా అదేం లేదు బాబు, చెరుకు తోటలు కోతకి వచ్చాయి కదా. ఈ టైం లో ఎలుగు బంట్లు ఎక్కువగా వస్తాయి పంట నాశనం చేయటానికి అందుకే అప్పుడప్పుడు ఇలా తిరిగి చూస్తూ ఉంటాం" అన్నాడు తులసిరామ్ నవ్వుతూ

ఇంతలో ఆయన కొడుకులిద్దరూ తోటలోకి వెళ్లారు. ఒక్క క్షణం వాళ్ళు గుడిసె దగ్గరికి వెళ్తారా అనుకున్నాను. ఆ ఆలోచన రాగానే ఒళ్ళంతా వణికిపోయింది. వాళ్ళు వెళ్లకముందే తులసిరామ్ కి నిజం చెప్పేద్దాం అనుకున్నాను. నేను నోరు తెరిచేలోపే

"అవును ఒక్కడివే ప్రయాణం చేసే బదులు నీ భార్యని కూడా తీసుకొని రావాల్సింది." అన్నాడు తులసిరామ్

"అక్కడ తనకి జాబ్ ఉంది, ఉండేది రెండు రోజులే కదా రెస్ట్ తీసుకోవటానికి అని తిప్పట్లేదు ఎక్కడికి" అన్నాను మెల్లగా

"హాహా మంచి పని, ఈ సారి తప్పకుండా తనని కూడా తీసుకొని రా, అప్పటికి మంచిగా బెల్లం కూడా రెడీ అవుతుంది" అన్నాడు

నేను మెల్లగా సరే అన్నాను. కాసేపటికి తన కొడుకులు తోటని చెక్ చేసి మా దగ్గరికి వచ్చారు. 

"సరే బాబు వెళ్ళొస్తాను. ఈ సారి తప్పకుండా నువ్వు అమ్మాయి కలిసి రండి" అంటూ అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు తులసిరామ్.

అతనికి అబద్దాలు చెప్పినందుకు ఏదోలా అనిపించింది. వాళ్ళు వెళ్ళగానే గుర్తు వచ్చింది దేశాయ్ వాళ్ళ విషయం. అసలు ఎంత టైం అయింది అని చూస్తే దాదాపు అరగంట పైనే అయింది. వెంటనే నా ఫోన్ తీసి దేశాయ్ కి ఫోన్ చేసాను. 

"వాళ్ళు వెళ్లిపోయారా?" అన్నాడు

"హా" అన్నాను మెల్లగా. వాళ్ళు వచ్చిన సంగతి దేశాయ్ కి తెలిసి జాగ్రత్త పడి ఉంటాడు అనుకున్నాను.

ఒక 5 నిముషాల తర్వాత దేశాయ్ మెల్లగా సన్నని దారిలో నుండి బయటకు వచ్చాడు. అతని మొహం ఏదో సాధించినట్టు వెలిగిపోతూ ఉంది. అది కాక ఎప్పటిలా కాకుండా వేగంగా ఊపిరి తీసుకుంటున్నాడు. అది చూసి ఏం జరిగి ఉండొచ్చో నా బ్రెయిన్ ఆలోచించటం మొదలుపెట్టింది.

"బోర్ కొట్టిందా?" అన్నాడు దేశాయ్

నేనేం చెప్పకుండా సైలెంట్ గా ఉన్నాను. తులసిరామ్ వాళ్ళ విషయం కేవలం దేశాయ్ కి మాత్రమే తెలిసినట్టు ఉంది. ఎందుకంటే అనన్య ప్రవర్తనలో అసలు కంగారు లేదు. అంటే కచ్చితంగా లోపల ఏదో జరిగి ఉండాలి అనుకున్నాను. 

నేను కార్ ఎక్కిన తర్వాత అనన్యలో తేడా గమనించాను. అసలు కనీసం నా వైపు కూడా చూడలేకపోతుంది. మొహం నిండా చెమటలు పట్టి ఉన్నాయి. నేను అరగంట క్రితం చూసిన తన లిప్స్టిక్ ఇప్పుడు లేదు. తన కింది పెదవి కూడా ఎర్రగా కందినట్టు కనపడుతుంది. అది చూసి నాకు ఏం జరిగి ఉంటుందో పూర్తిగా అర్థం అయింది.

దేశాయ్ వాడు అనుకున్నది పూర్తి చేసాడు. ఈ అరగంటలో వాడి కల నెరవేర్చుకున్నాడు. గుడిసెలోకి వెళ్ళగానే అనన్య ని బలవంతంగా గోడకి అదిమి ఆమె జీన్స్ బటన్ తీసి మొరటగా తన మొహాన్ని ఆమె తొడల మధ్యలోకి పోనిచ్చి ఉంటాడు. మరొక పెళ్ళైన పూకు వాడికి మంచి విందు భోజనంలా దొరికింది. వాడి ఆకలి తీరా ఆ పూకుని తిని పైకి లేచి అనన్య ని వెనక్కి తిప్పి తన మొడ్డని ఆమె వెనుక నుండి ఆమె పువ్వు లోకి తోసి కసిగా దెంగి ఉంటాడు. అనన్య కి వీడి గురించి అర్థం అయ్యి వాడి మొడ్డని తట్టుకుంటూ, తప్పించుకోవటానికి పెనుగులాడి ఉంటుంది కానీ వాడు ఆమె పెదాలు అందుకుని కొరుకుతూ రెచ్చగొట్టటానికి ట్రై చేసి ఉంటాడు అనుకున్నాను.

ఎందుకో నా మనసు ఇప్పుడు నా ఆధీనంలో లేదు. దేశాయ్ ఆ తోట వాళ్ళ గురించి అడుగుతూ ఉన్నాడు నేను ముభావంగా సమాధానం చెప్తూ ఉన్నాను. అటు అనన్య పూర్తిగా సైలెంట్ అయిపొయింది.

ఇప్పుడు లోపల ఏం జరిగింది అని అనన్య ని అడగాలన్నా నాకు ధైర్యం సరిపోవట్లేదు. దేశాయ్ అనుకున్నట్టు అనన్య ని లొంగదీసుకున్నాడు. ఒకవేళ మీరా ని కూడా లొంగదీసుకోవాలి అనుకుంటున్నాడా? దానికి ముందుగానే ప్లాన్ చేసుకున్నాడా? అనుకున్నాను మనసులో భయం గా.