Adultery ఒక భర్త పశ్చాత్తాపం

[Karthi.k]

ఈ కథ దేశాయ్ ఒక్కడి గురించే కాదు, వేరే వ్యక్తులు కూడా ఇందులో ఉన్నారు. అందులో ఒకడు తేజ. అప్పుడప్పుడు అనుకుంటూ ఉంటాను అసలు ఇలాంటి మనిషిని ఎలా కలిసానా అని.

మేము ఉంటున్న ఇంటిని గవర్నమెంట్ పడేయాలి అనటంతో ఇక ఆ డాకుమెంట్స్, ఈ డాకుమెంట్స్ అంటూ గవర్నమెంట్ ఆఫీసుల చుట్టూ తిరగటం ఎక్కువ అయింది. అక్కడ చాలా మంది మంచిగానే ప్రవర్తించేవారు కానీ ఒక్కరు మాత్రం చిరాకు పుట్టించేవాళ్ళు. డాకుమెంట్స్ డేటా ఎంటర్ చేసే దగ్గర ఒక మధ్య వయసు ఉన్న ఆవిడ ఉండేది. ఆమె కావాలనే నిదానంగా డేటా ఏంటర్ చేసేది. ఎవరైనా ఏమన్నా మాట్లాడితే ఇంకా నిదానంగా పనిచేసేది. ఆమె ప్రవర్తన గురించి తెలిసిన అందరూ ఏం మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గానే ఉండేవాళ్ళు.

నేను ఒకసారి మళ్ళీ డాకుమెంట్స్ పని ఉంటే గవర్నమెంట్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను అప్పుడు ఒకతను ఆమె తో గొడవ పెట్టుకున్నాడు. దాంతో ఆమె కోపం పట్టలేక అతన్ని కౌంటర్ నుండి వెళ్ళు అని గొడవకి దిగింది. అతను మాత్రం కొంచెం కూడా పక్కకి జరగకుండా ఆమెతో వదిస్తూ ఉన్నాడు. ఆమె కోపంతో పైకి లేచి అక్కడ నుండి వాష్ రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. అదంతా అతను తన ఫోన్ లో రికార్డు చేస్తూ ఉన్నాడు. లోపల నుండి ఆమె పైన ఆఫీసర్ విషయం తెలుసుకుని అతనికి సర్ది చెప్పి ఆమె ప్లేస్ మరొక అతన్ని కూర్చోపెట్టారు. అప్పటి నుండి అక్కడ పని చాలా వేగంగా అయింది. నేను కూడా అతని వల్ల నా పని చాలా త్వరగా కంప్లీట్ చేసుకోగలిగాను.

అప్పుడు గమనించాను అతన్ని, అతను మరెవరో కాదు. మాకు ఒక ఫ్లాట్ నచ్చితే, 3 నెలల తర్వాత కాళీ చేస్తాను అని దాంట్లో రెంట్ కి ఉంటున్న అతను. మెల్లగా అతని దగ్గరికి నడుచుకుంటూ వెళ్లి 

"ఈ రోజు ఇంత త్వరగా పని అవుతుంది అనుకోలేదు, థాంక్స్" అన్నాను.

అతను కూడా నన్ను చూసి గుర్తు పట్టి నవ్వాడు.

"అంత తేలికగా అసలు తగ్గవు అనుకుంటా?" అన్నాను 

"ఇక్కడ ఇలానే ఉండాలి లేకపోతే మన పని కొంచెం కూడా ముందుకు కదలదు. ఇంతకీ మీకు ఇల్లు దొరికిందా?" అన్నాడు 

"ఇంకా లేదు వెతుకుతూనే ఉన్నాం" అన్నాను.

ఇక అతనికి బాయ్ చెప్పి అక్కడ నుండి వచ్చేసాను. మరుసటి రోజు అతను రికార్డు చేసినదంతా సోషల్ మీడియా లో పెట్టేసాడు. అది మెల్లగా న్యూస్ ఛానెల్స్ కి కూడా చేరింది. దాంతో అందులో ఉన్న ఆమెని సస్పెండ్ చేశారు.

కొన్ని రోజుల తర్వాత అతన్ని మళ్ళీ షాపింగ్ మాల్ లో కలిసాను. 

"నాకు తెలిసిన మరొక కాళీ ఫ్లాట్ ఉంది. కుదిరితే ఒకసారి వెళ్ళండి" అన్నాడు 

"తప్పకుండా" అన్నాను.

తేజ దగ్గర ఆ ఫ్లాట్ ఓనర్ కాంటాక్ట్ డీటెయిల్స్ తీసుకుని మరుసటి రోజు ఫ్లాట్ చూడటానికి వెళ్ళాను. కానీ అది నేను అనుకున్నంత పెద్దగా లేదు. వెంటనే తేజ కి కాల్ చేసాను.

"నువ్వు ఉంటున్న ఫ్లాట్ అయితేనే బెటర్ అనిపిస్తుంది" అన్నాను 

"చూస్తుంటే త్వరలో నన్ను బయటకు గేంటెసేలా ఉన్నారుగా" అన్నాడు నవ్వుతూ 

"హా తప్పకుండా ప్రశాంత్ కి ఎక్కువ డబ్బు ఇచ్చి అయినా సరే అదే పని చేస్తాను" అన్నాను నవ్వుతూ.

తేజ ఇక్కడికి MBA చేయటానికి గుజరాత్ నుండి వచ్చాడు. అది కంప్లీట్ అయ్యి సంవత్సరం అవుతున్నా కూడా ఏ జాబ్ ట్రై చేయకుండా కాళీగా తిరుగుతూ ఉన్నాడు ఇంకేవో కోర్స్ చేస్తూ. 

మా ఇద్దరి జీవితాల్లో తేజ చూపించిన ప్రభావం ఏంటో తెలుసుకునే ముందు, చెప్పాల్సింది మరొకటి ఉంది. వీకెండ్ అప్పుడు స్వామి పని మీద ముంబై వెళ్ళాడు. అదే ఛాన్స్ అన్నట్టుగా అనన్య ని డిన్నర్ కి ఇన్వైట్ చేసాడు దేశాయ్. కానీ అనన్య కుదరదు అని చెప్పింది. ఇదంతా అనన్యనే నాకు కాల్ చేసి చెప్పింది.

కాసేపటికి దేశాయ్ నుండి నాకు ఫోన్ వచ్చింది. నేను కాల్ లిఫ్ట్ చేసాను. వెంటనే నన్ను కూడా డిన్నర్ కి రమ్మని పిలిచాడు. అది విని నేను షాక్ అయ్యాను.

"అనన్య ని కూడా పిలిచారా?" అన్నాను 

"హా పిలిచాను, తను కూడా వస్తుంది" అన్నాడు.

అది విని నవ్వుకున్నాను. గంట క్రితమే అనన్య నాకు కాల్ చేసి రావట్లేదు అని చెప్పింది కదా అని.

"నిజంగానే వస్తుందా?" అన్నాను 

"రావటంల, రాకపోవటం తన ఇష్టం. నువ్వు మాత్రం రా" అన్నాడు దేశాయ్ 

"సరే" అన్నాను.

దేశాయ్ ఇలా పార్టీకి పిలిచిన సంగతి మీరాకి చెప్పాలి అనిపించలేదు. అసలు నాకు ఇప్పుడు నాకు వెళ్లాలని కూడా లేదు కాకపోతే దేశాయ్ మొహం ఇప్పుడు ఎలా ఉంటుందో అది చూసి ఆనందపడాలి అనుకుని ఒకే చెప్పాను. ఫ్రెండ్స్ తో చిన్న గెట్ టూగెదర్ ఉందని మీరాకి అబద్దం చెప్పాను. సరిగ్గా 8 గంటలకి దేశాయ్ చెప్పిన అడ్రెస్స్ కి వచ్చాను. ఆశ్చర్యంగా అక్కడ అనన్య కూడా ఉంది. తనని అలా చూసి నాకు అబద్దం చెప్పింది అని ఫీల్ అయ్యాను.

"నువ్వు ఎందుకు వచ్చావ్?" అన్నాను 

"తను నాకు కాల్ చేసి నువ్వు కూడా వస్తున్నావ్ అని చెప్పారు. అందుకే ఇక నేను కూడా వచ్చాను" అంది అనన్య 

అది విన్నాక నేనొక పెద్ద వెర్రిమాలోకం అని అర్ధం అయింది. దేశాయ్ నన్ను పిచోణ్ని చేసి అతను కోరుకున్నట్టే అనన్యని రప్పించుకున్నాడు. అసలు అనన్య మీద పట్టరాని కోపం వచ్చింది. డిన్నర్ సంగతి చెప్పి తర్వాత నేను వస్తున్న విషయం అడగనందుకు. కానీ ఇప్పుడు తనతో గొడవ పడి ఏం ప్రయోజనం అని సైలెంట్ గా ఉన్నాను.

మమ్మల్ని చూసిన దేశాయ్ చాలా హుందాతనంగా మా దగ్గరికి వచ్చి మమ్మల్ని పలకరించాడు. 

"తను కేవలం నువ్వు ఉన్నావ్ అని మాత్రమే వచ్చింది కృష్ణ. తనకి ఇబ్బంది కలగకుండా ఉందాం" అన్నాడు దేశాయ్ నవ్వుతూ 

అనన్య, దేశాయ్ తో మాట్లాడుతున్నప్పుడు అతని మీద ఉన్న గౌరవం ఆమె మాటల్లో క్లియర్ గా కనపడుతుంది. తను అలా మాట్లాడటానికి కారణం దేశాయ్ తన బాస్ అనా లేక ఇంకేమన్నా ఉందా? అనుకున్నాను.

ముగ్గురం ఒకేచోట కూర్చొని తింటూ, ఎదురుగా ఉన్న లైవ్ బ్యాండ్ చూస్తూ బాగా ఎంజాయ్ చేసాం. ఇంటికి తిరిగి వస్తుంటే అనన్య మాట్లాడటం మొదలుపెట్టింది.

"నేను చెప్పా కదా, అతను మంచివారని" అంది 

"మంచోడిగా యాక్టింగ్ చేసాడు అంతే అది కూడా నేను ఉన్నాను కాబట్టే" అన్నాను 

"హాహా అయితే క్రెడిట్ అంతా నీదేలే" అంది నవ్వుతూ 

నేను అబద్దం చెప్పిన విషయం మరుసటిరోజు మీరా కి తెలిసిపోయింది. 

"నువ్వు నాకు అబద్దం చెప్పావ్, నిన్న రాత్రి దేశాయ్ తో కలిసి పార్టీ కి వెళ్ళావ్ అది కూడా ఆ తిప్పులాడి అనన్యతో" అంది చాలా కోపంగా 

"దేశాయ్ పేరు చెప్తే నీకు నచ్చదు అని అబద్దం చెప్పాను బేబీ" అన్నాను మెల్లగా 

"నాకు నచ్చదు అని తెలిసినప్పుడు మరి ఎందుకు వెళ్ళావ్?" అంది కళ్ళ వెంట నీళ్లు కారుస్తూ. తనని అలా చూసి బాధ వేసింది.

"దేశాయ్ డే బై డే ఆఫీస్ కి వస్తున్నాడు. చెప్పాలి అంటే మాకు బాస్ కూడా. అందుకే తప్పని పరిస్థితిలో వెళ్ళాను" అన్నాను.

"మరి అనన్య ఎందుకు వచ్చింది? నీకు తెలుసు కదా నువ్వు తనతో మాట్లాడటం నాకు నచ్చదు అని" అంది 

"అనన్య తన కింద పని చేస్తుంది, అక్కడికి వెళ్లే వరకు నాకు తెలియదు తను కూడా వస్తుంది అని. నేను నీకు అబద్దం చెప్పటానికి కారణం దేశాయ్ అంటే నీకు ఇష్టం లేదు కాబట్టి" అన్నాను మెల్లగా 

"ఇంకొకసారి ఇలా చేయకు క్రిష్, నాకు నచ్చలేదు. ఈసారి అతను పిలిస్తే వెళ్లకు" అంది 

"ప్రామిస్ బంగారం" అన్నాను 

గవర్నమెంట్ ఆఫీస్ ల చుట్టూ తిరగాల్సిన పని రావటంతో చాలా సార్లు లీవ్ పెట్టటం మొదలుపెట్టాను. దేశాయ్ కూడా మా ఆఫీస్ కి వస్తుండటంతో అతన్ని కలవకూడదు అనే ఉద్దేశంతో మరింత ఎక్కువగా సెలవలు పెడుతూ ఉన్నాను. మా మేనేజర్ లలిత్ కి మాత్రం నేను లీవ్స్ పెట్టటం నచ్చట్లేదు. మంగళవారం రోజు లీవ్ అప్రూవ్ చేయను అని ఖరాకండిగా చెప్పేసాడు.

"ఇక నీకు లీవ్ ఇవ్వను క్రిష్, నీ వల్ల మిగిలిన వాళ్ళు కూడా లీవ్స్ అడుగుతున్నారు. ఇక అడగకు" అన్నాడు 

ఇక చేసేది లేక తేజ కి కాల్ చేసి విషయం చెప్పాను.

"సరే నువ్వేం కంగారు పడకు, నేను చూసుకుంటాను" అన్నాడు. పాపం నాకు చాలా హెల్ప్ చేస్తున్నాడు.

గురువారం రోజు గవర్నమెంట్ ఆఫీసర్స్ అప్లికంట్స్ అందరిని రమ్మని పిలిచారు. నాకు ఆఫీస్ లో లీవ్ దొరక్కపోవటంతో పని త్వరగా పూర్తి చేసుకుని చెప్పకుండా ఆఫీస్ నుండి వెళ్ళిపోయాను. నేను వెళ్ళటం అప్పటికే లేట్ అయింది. కానీ అక్కడ తేజ ఉన్నాడు. ఏం అవ్వలేదు టెన్షన్ పడకు అని నాకు ధైర్యం చెప్పాడు. ఆ మీటింగ్ అయ్యాక ఇద్దరం కలిసి దగ్గరలో ఉన్న బార్ కి వెళ్ళాం.

ఇద్దరం తాగుతూ మాట్లాడుకోవటం మొదలుపెట్టాం. మధ్యలో ఫ్లాట్ దొరకట్లేదు అని నా బాధలు చెప్పుకున్నాను.

"మీకు నా ఫ్లాట్ నచ్చింది కదా, త్వరలోనే ఖాళీ చేస్తాను" అన్నాడు 

"మరి నువ్వెక్కడ ఉంటావు?" అన్నాను 

"అసలు ఈ సిటీ వదిలేసి వెళ్ళిపోదాం అనుకుంటున్నాను. అది ఎంత త్వరగా అయితే అంత బాగుంటుంది" అన్నాడు 

"అలా అయితే పర్లేదు. అయినా అంత పెద్ద ఇల్లు ఎందుకు రెంట్ కి తీసుకున్నావ్? నువ్వు ఉండేది ఒక్కడివే కదా?" అన్నాను 

"దానికన్నా ముందు వేరొక ఇంట్లో ఉన్నాను అది చాలా ఇరుకుగా అనిపించింది. ఊరిలో మా ఇల్లు కూడా చాలా విశాలంగా ఉంటుంది. అది కాక నేను చేరిన ఇంట్లో పద్దాక ఏదోక ప్రాబ్లెమ్ ఉండేది. ట్యాప్ పనిచేసేది కాదు. వాటర్ వచ్చేవి కాదు. సరిగ్గా కరెంట్ కూడా ఉండేది కాదు. ఇక నాకు చిరాకు వచ్చేసింది. ఇక అందుకే ఇంకొకటి చూసుకోవాలి అని ఫిక్స్ అయ్యి ఇప్పుడు ఉంటున్న ఇంటికి షిఫ్ట్ అయ్యాను." అన్నాడు.

అలా ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ తాగటం పూర్తి చేసాం.

మరుసటిరోజు నేను ఆఫీస్ కి వెళ్లేసరికి లలిత్ నా మీద చాలా కోపంగా ఉన్నాడు. నిన్న నేను చెప్పకుండా ఆఫీస్ నుండి వెళ్ళాను అని. 

"నీ బిహేవియర్ మీద ఖచ్చితంగా కంప్లైంట్ చేస్తాను కృష్ణ" అన్నాడు సీరియస్ గా

ఆ మాటకి జాబ్ పోతుందేమో అన్న భయం పట్టుకుంది. దాంతో ఒక్కసారిగా నా గతం నా కళ్ల ముందు కనపడింది. జాబ్ లేని రోజుల్లో ఎన్ని ఇబ్బందులు పడ్డానో గుర్తు వచ్చింది. అది గుర్తు రాగానే తెలియకుండానే వంట్లో వణుకు పుట్టింది. మనసులో దేశాయ్ ఈ రోజు ఆఫీస్ కి వస్తే బాగుండు అనుకున్నాను. మళ్ళీ ఒక్క క్షణం ఆగి అతని గురించి ఎందుకు ఇలా అనుకుంటున్నాను అని నా మీద నాకే సిగ్గుగా అనిపించింది.

వీకెండ్ వచ్చింది. అటు స్వామి కూడా ముంబై బయలుదేరాడు. ఆ టైం లోనే దేశాయ్, అనన్య ని డిన్నర్ కి వెళ్దాం అని అడిగాడు. వెంటనే అనన్య నాకు కాల్ చేసింది. అప్పటికే ఆఫీస్ లో ఉన్న పరిస్థితులు చూసి చిరాకు చిరాకుగా ఉంది నాకు, దాంతో అనన్య చెప్పింది విని నాలో సహనం పూర్తిగా పోయింది.

"నీకు వెళ్ళాలి అని ఉంటే వెళ్ళు, లేదా వాడి మొహం మీద చెప్పు కుదరదు అని" అన్నాను విసురుగా

"అది కాదు అతను నిన్ను కూడా పిలుస్తాను అన్నాడు" అంది అనన్య

"ఎందుకు మీ ఇద్దరికీ గోరు ముద్దలు పెట్టాలా నేను అక్కడికి వచ్చి" అన్నాను

"ఎందుకు కృష్ణ, అన్నీ తప్పుగానే ఆలోచిస్తావ్. ఇది జస్ట్ డిన్నర్ యే కదా, పాపం ఒక్కడే ఉంటున్నాడు తన ఒంటరి తనాన్ని పోగొట్టుకోవటానికి కాస్త మనలాంటి ఫ్రెండ్స్ తో సరదాగా గడపాలి అనుకుంటున్నాడు" అంది అనన్య

"మరి చిన్న పిల్లలా ఏం తెలియనట్టు మాట్లాడకు అనన్య, వాడేం అమాయకుడు కాదు కార్పొరేట్ ఫీల్డ్ లో బాగా పేరు మోసిన వాడు. వాడు ఒంటరిగా ఉంటున్నాడు అనేది పెద్ద నాటకం, ఒకవేళ ఉన్నా వాడి ఒంటరితనాన్ని పోగొట్టేవాళ్ళు చాలా మందే ఉంటారు లే. అంతే కానీ దానిని సాకుగా చెప్పకు" అన్నాను

"కేవలం నువ్వు అనుకున్నట్టు నన్ను ఇంప్రెస్స్ చేయటానికే అనుకుంటే అసలు నిన్నెందుకు పిలుస్తాను అంటాడు చెప్పు?" అంది

"ఎందుకు అంటే నేను లేకపోతే నువ్వు రావు అని" అన్నాను నా మనసులోని మాటని క్లియర్ గా చెప్తూ.

ఆ రోజు నైట్ మళ్ళీ అనన్య నుండి మెసేజ్ వచ్చింది.

"ఇప్పుడే ఇంటికి వచ్చాను" అని

అది చూసి బాల్కనీ లోకి వచ్చి తనకి కాల్ చేసాను.

"ఇప్పుడే వచ్చాను అంటే అర్థం ఏంటి?" అన్నాను

"నేను అతనితో డిన్నర్ కి వెళ్ళాను. సేఫ్ గా ఇంటికి వచ్చాను కూడా. నువ్వు అనుకున్నట్టు అయితే ఏం జరగలేదు" అంది వెటకారం గా

అది విని ఒక్క క్షణం నాకేం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. కాసేపటికి గొంతు సవరించుకుని

"అసలు నువ్వు నాకేం చెప్పాలి అనుకుంటున్నావు. నేను వాడి గురించి తప్పుగా ఆలోచిస్తున్నా అనా?" అన్నాను

"అవును" అంది

"అలా అయితే మంచిది అమ్మా" అని చిరాకుగా ఫోన్ కట్ చేసాను.

మరుసటి రోజు పొద్దున అనన్య నుండి ఫోన్ వచ్చింది.

"రాత్రి అలా మాట్లాడినందుకు సారీ కృష్ణ, నాకు తెలుసు నువ్వు నా గురించి చాలా కేర్ తీసుకుంటావని" అంది

"నాకేం సారీ చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు అనన్య, ఇది నీ లైఫ్. నీకు నచ్చినట్టు చెయ్" అన్నాను

"నీకు తెలుసు కదా అతను నా బాస్, అతనికి నో చెప్పటం చాలా కష్టం. అప్పటికి చెప్పాను వచ్చిన త్వరగా వెళ్ళిపోతాను అని దానికి అతను కూడా సరే అన్నాడు. అన్న మాట ప్రకారం డిన్నర్ అవటంతోనే వెళ్ళటానికి క్యాబ్ కూడా బుక్ చేసాడు" అంది

అది విని నాకు అర్థం అయింది తనని ఇంప్రెస్స్ చేయటానికి దేశాయ్ గట్టిగానే ట్రై చేస్తున్నాడని. కాసేపటికి నా ఫోన్ కి మెసేజ్ వచ్చింది. ఎవరా అని చూస్తే దేశాయ్.

"బ్రేక్ఫాస్ట్ కి ఇంటికి రా మాట్లాడాలి" అంటూ దేశాయ్ మెసేజ్ చేసాడు. ఆ మెసేజ్ కింద అతని అడ్రెస్స్ కూడా ఉంది.

అసలు నా దరిద్రం ఏంటి ఇలా ఉంది అనుకున్నాను. ఒకప్పుడు అతను మీరా ని తీసుకొని వెళ్లిన ఇంటికే ఇప్పుడు నేను వెళ్ళాలి. ఇప్పటికే 6 నెలలు అయింది మీరా నాకు ఆ రోజు జరిగిన విషయం చెప్పి. యే డోర్ కి అయితే మీరా ని అదిమి తన బట్టలు మొత్తం తీసి ఒళ్ళంతా ముద్దులు పెట్టాడో ఆ డోర్ నుండే నేను లోపలికి వెళ్ళాలి. యే ఇంట్లో అయితే మీరాని ఒక లంజలా దెంగాడో ఆ ఇంట్లోకే అడుగు పెట్టాలి. ఇప్పుడు నేను రాను అని చెప్పలేను ఎందుకు అంటే నా ఉద్యోగం ఎప్పుడు పోతుందో తెలియని పరిస్థితిలో ఉన్నాను. ఎలాంటి ఆలోచన లేకుండా వెళ్ళాలి కూల్ అనుకుంటూ మైండ్ ని కంట్రోల్ చేస్తూ ఉన్నాను.

మెల్లగా దేశాయ్ చెప్పిన అడ్రెస్స్ కి బయలుదేరాను. కానీ ఆ ఇంటి దగ్గరికి చేరుకునే సరికి అసలు అది మీరా చెప్పిన ఇళ్ళులా లేదు. అది పెద్ద విల్లాలా ఉంది. గేట్ కి కాపలా ఉన్న అతను నా పేరు కంఫర్మ్ చేసుకుని లోపలికి పంపించాడు. నా కార్ మెల్లగా లోపలికి ఎంటర్ అవుతూ ఉంటే అర్ధం అయింది దేశాయ్ ఎంత రిచ్ ఓహ్.. సినిమాల్లో చూపించినట్టు చూడటానికే రెండు కళ్ళు సరిపోవట్లేదు చుట్టూ చూస్తుంటే. అసలు ఇంత డబ్బు ఉన్న వాడినేనా నేను ఆ రోజు మొహం మీద గుద్దింది అనుకున్నాను.

అయినా కూడా అతను నన్ను ఎందుకు ఏం అనలేదు? అసలు నన్ను ఎలా క్షమించగలిగాడు? అన్న ప్రశ్నలు నా మదిలో మెదిలాయి. ఆ మరుక్షణమే వాటికి సమాధానం గా మీరా కోసం అన్న మాట వినపడింది లోలోపలే.

నేను రావటం చూసి నాకు ఎదురు వచ్చి మరి నన్ను పలకరించాడు దేశాయ్. నవ్వుతూ లోపలికి తీసుకొని వెళ్ళాడు. లోపల ఇంటీరియర్ చాలా బాగుంది. ముందు చెప్పినట్టు నా రెండు కళ్ళు సరిపోవట్లేదు ఆ ఇంటిని చూడటానికి. కాసేపటికి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరికి వెళ్ళాం. తినటం పూర్తి అయింది. ఇద్దరం మెల్లగా హల్ లోకి వచ్చాం. దేశాయ్, లలిత్ నా గురించి చేసిన కంప్లైంట్ గురించి మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.

"ఏమైంది కృష్ణ? నీ గురించి కంప్లైంట్ వచ్చింది" అన్నాడు దేశాయ్

అది విని నా గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. ఉద్యోగం పోయినట్టే అనుకున్నాను. నా కంగారు చూసిన దేశాయ్

"కంగారు పడకు ఉద్యోగం ఏం పొదులే" అన్నాడు. అది విని నా మనసు తేలిక పడింది. "నువ్వు నా ఫ్రెండ్ వి కృష్ణ, నిన్నెందుకు ఉద్యోగం నుండి తీస్తాను" అన్నాడు.

"థాంక్స్ దేశాయ్" అన్నాను మెల్లగా. ప్రపంచంలో ఎక్కువగా ద్వేషించే అతనికి థాంక్స్ చెప్పినందుకు కొంచెం నాకే సిగ్గుగా అనిపించింది.

"అయినా నేను ఇప్పుడు ఆ విషయం గురించి కాదు నిన్ను పిలిచింది" అంటూ దేశాయ్ చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు. "ఒక్కోసారి ఎందుకో తెలియకుండానే అవతల వాళ్ళతో దురుసుగా ప్రవర్తిస్తున్నాను. తర్వాత ఎందుకు అలా చేసాను అని బాధ పడుతున్నాను. నువ్వు కూడా చూసావ్ కదా అప్పుడు నీ దగ్గర ఎలా మాట్లాడానో, అసలు ఏం మాట్లాడుతున్నానో? ఎలా మాట్లాడుతున్నానో? కూడా అర్థం కావట్లేదు. ఆ క్షణం నా ఇగో ని సాటిస్ఫై చేయటానికి అలా మాట్లాడేస్తున్నాను. నువ్వు నా ఫ్రెండ్ అనుకుని చెప్తున్నాను, నన్ను నిజంగా నువ్వు ఫ్రెండ్ లా అనుకుంటున్నావా?" అన్నాడు నన్ను చూసి దేశాయ్.

నేను మెల్లగా అవును అన్నట్టు తల ఆడించాను. మనసులో మాత్రం ఏంటి వీడు సింపతీ గేమ్ స్టార్ట్ చేశాడా? అనుకున్నాను.

దేశాయ్ కాసేపు ఏం మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా ఉన్నాడు. కాసేపటికి మెల్లగా తన నుదురు తుడుచుకుని "నేను రిజెక్షన్ ని అసలు తట్టుకోలేను కృష్ణ, నువ్వు చెప్తే నమ్ముతావో లేదో ఆ మెంటల్ కండిషన్ నుండి బయటకు రావటానికి మెడిసిన్ కూడా యూస్ చేస్తున్నాను" అన్నాడు

"నేను నీ మాటలు నమ్ముతున్నాను దేశాయ్" అన్నాను

"లేదు కృష్ణ, నువ్వు నన్ను అంత తేలికగా నమ్మవు. అందుకే నాతో పాటు ఇప్పుడు హాస్పిటల్ కి తోడుగా రా" అన్నాడు

"నీకేం ప్రాబ్లెమ్ లేదా?" అన్నాను

"లేదు, మా డాక్టర్ యే చెప్పింది ఈ సారి నీ ఫ్రెండ్ ఎవరినైనా తోడు తీసుకొని రా అని. నీకు కుదురుతుందా మరి?" అన్నాడు

నాకు ఇంకొక ఛాన్స్ కనపడలేదు తప్పించుకోవటానికి.