Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Glimmer of Renewal

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு கருஞ்சிவப்பு பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் நேர்த்தியாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, வாசலை நோக்கி நடந்தவள், சுமித்ராவையும் மணியையும் வெளியே நிற்க கண்டாள்—இருவரது முகங்களும் மந்தமாக, ஒரு சோர்வு தோய்ந்திருந்தது. சுமித்ரா ஒரு பழைய பச்சை புடவையில், ஒரு சிறு கூடையை கையில் பிடித்திருந்தாள்; மணி ஒரு மஞ்சள் சட்டையில், தலை கவிழ்ந்து நின்றிருந்தான். வனிதாவும் மனதளவில் சோர்ந்திருந்தாலும், அவர்களை பார்த்து, மென்மையாக வாழ்த்தினாள்:

• "வாங்க, அக்கா. மணி," என்று கூறினாள்.
  

சுமித்ராவும் மணியும் குறைந்த குரலில் பதிலளித்தனர்:

• "வாங்க, மேடம்," என்று சுமித்ரா முனகினாள்.
  
• "மேடம்," என்று மணி மெதுவாக கூறினான்.
  

வனிதா, சுமித்ராவின் மந்தமான முகத்தை கவனித்து, ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:

• "அக்கா, உன் பையன் எப்படி இருக்கான்?"
  

சுமித்ரா ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சுடன் பதிலளித்தாள்:

• "நல்லா இருக்கான், மேடம். ஆனா டாக்டர் இன்னும் ஒரு வாரம் ட்ரீட்மென்ட் தொடர சொல்லியிருக்காரு."
  

வனிதா ஒரு சிறு தலையசைப்புடன், "சரி, அக்கா, கவலைப்படாதே," என்று மனதிற்குள் முனகி, மூவரும் உள்ளே நுழைந்தனர். அன்றைய நாள் ஒரு அமைதியான மந்த நிலையில் சென்றது—வனிதா தன் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை புரட்டி, வேலையில் மூழ்கினாள்; மணி தேவையான பொருட்களை ம silence ஆக எடுத்து வந்து, சமையலறைக்கு திரும்பினான்; சுமித்ரா அவளுக்கு தேவையான உதவிகளை செய்து, அமைதியாக இருந்தாள்.
மதிய உணவு நேரத்தில், வனிதாவும் சுமித்ராவும் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து, ஹோட்டலில் இருந்து வாங்கிய சாம்பார் சாதத்தை பகிர்ந்து சாப்பிட்டனர். உரையாடல் மந்தமாக ஆரம்பித்தது—வனிதா சுமித்ராவை ஆறுதல்படுத்தினாள்:

• "அக்கா, உன் பையன் வேகமா குணமாகிடுவான். நீ டென்ஷன் ஆகாதே. டாக்டர் சொன்ன மருந்து சரியா கொடு."
  

சுமித்ரா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:

• "தேங்க்ஸ், மேடம். நீங்க சொல்றது சரி."
  

சுமித்ராவின் முகம் சற்று இயல்பு நிலைக்கு திரும்பியது—அவள் வனிதாவின் மந்தமான முகத்தை கவனித்து, கேட்டாள்:

• "மேடம், நீங்க ஏன் இப்படி டல்லா இருக்கீங்க?"
  

வனிதா, நேற்றைய நிகழ்வை மறைத்து, ஒரு பொய்யை கூறினாள்:

• "வேலை பிரஷர், அக்கா. கொஞ்சம் டயர்டா இருக்கு."
  

ஆனால் அவள் மனம் அங்கித்துடனான தருணத்தை நினைத்து, குற்ற உணர்வில் தவித்தது. சுமித்ரா அவளை ஆறுதல்படுத்தினாள்:

• "மேடம், நீங்க இதை விட பெரிய வேலையை கூட ஈஸியா ஹேண்டில் பண்ணுவீங்க. எல்லாருக்கும் பிரச்சனை இருக்கும். சிலது ஈஸியா சால்வ் ஆகிடும், சிலது கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கும். ஆனா எந்த பிரச்சனைக்கும் சொல்யூஷன் இல்லாம இல்லை."
  

வனிதா சுமித்ராவின் வார்த்தைகளால் சற்று நிம்மதி அடைந்து, ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:

• "அப்படின்னா என் பிரச்சனைக்கு என்ன சொல்யூஷன், அக்கா?"
  

சுமித்ரா ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:

• "எல்லாரும் சொல்றாங்க, உங்க ப்ரமோஷனுக்கு அப்பறம் உங்களை டெல்லி ஆபீஸுக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர் பண்ணப் போறாங்கனு. அங்க போனா உங்களுக்கு புது எனர்ஜி கிடைக்கும், வேலை எல்லாம் ஈஸியா முடிஞ்சுடும்."
  

வனிதா ஆச்சரியத்துடன் சிரித்து, கேட்டாள்:

• "எப்படி உனக்கு இது தெரியும், அக்கா? எனக்கே இன்னும் கன்ஃபார்ம் ஆகலையே!"
  

அவள் மனதில், டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் பற்றி ஏற்கனவே ஒரு யூகம் இருந்தாலும், சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் அவளுக்கு ஒரு புது உற்சாகத்தை அளித்தன. சுமித்ரா சிரித்து, பதிலளித்தாள்:

• "எங்கள மாதிரி ஆளுங்க இதை தான் பண்ணுவோம், மேடம். நீங்க எங்கள ஆபீஸ்ல இருக்கறவங்களா மட்டும் பார்ப்பீங்க. ஆனா எங்களுக்கு எல்லாரோட டைப்பும், அவங்க என்ன பண்றாங்க, எதுக்கு லாயக்கு-னு தெரியும்."
  

வனிதா மீண்டும் சிரித்து, கிண்டலாக கூறினாள்:

• "ஆஹா, அப்படியா!"
  

சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் வனிதாவுக்கு ஒரு நிம்மதியை அளித்தன—டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் அவளுக்கு ஒரு புது தொடக்கமாக இருக்கும், அங்கித்தை மறந்து, வேலையில் முழு கவனம் செலுத்த உதவும் என்று அவள் உணர்ந்தாள். உரையாடல் தொடர்ந்தது—சுமித்ரா மேசையை பார்த்து, கூறினாள்:

• "பாரு, மணியையும். அவனும் இன்னிக்கு டல்லாதான் இருக்கான். என்ன பிரச்சனையோ?"
  

வனிதா, ஒரு குறும்பு தோனியில், சிரித்து பதிலளித்தாள்:

• "ஒருவேளை அவன் ஏதாவது அஃபேர் உடைஞ்சு போயிருக்குமோ?"
  

சுமித்ராவின் முகம் திடீரென மாறி, தீவிரமாக பதிலளித்தாள்:

• "இல்லை, மேடம், அவன் அப்படிப்பட்டவன் இல்லை. மணி ரொம்ப நல்லவன். இந்த ரெண்டு வருஷத்துல ஒரு அஃபேர் இருந்தது, அதுவும் அந்த பொண்ணு தான் அவனை செட்யூஸ் பண்ணா. அவன் முதல் ஸ்டெப் எடுக்கல. அந்த பொண்ணு நெடு நாளா அவன் மேல கண்ணு வச்சிருந்தா. அதை தவிர, அவன் ரொம்ப நல்லவன். அவன் பொண்டாட்டிக்கு குழந்தை பிறந்த பிறகு நிறைய உடல் பிரச்சனை, ஆனாலும் அவன் அம்மாவையும் குழந்தையையும் ரொம்ப பாசமா பார்த்துக்கறான். வீட்டு வேலையை கூட அவனே பண்ணுவான். அவன் பிரச்சனையும் சீக்கிரம் சால்வ் ஆகணும்னு நம்புவோம்."
  

சுமித்ராவின் வார்த்தைகள் வனிதாவின் மனதில் மணியை பற்றிய ஒரு நல்ல எண்ணத்தை உருவாக்கின—அவள் முன்பு மணியை தவறாக புரிந்து கொண்டதை நினைத்து, ஒரு சிறு வருத்தம் தோன்றியது. இருவரும் உணவை முடித்து, மனதளவில் சற்று இலகுவாக உணர்ந்து, வேலையை தொடர்ந்தனர். வனிதா கோப்புகளை ஒழுங்கு செய்து, சுமித்ராவுடன் சிறு சிறு உரையாடல்களை பகிர்ந்து, நாளை முடித்தாள்.
மாலையில், வனிதா ஆபீஸை விட்டு வெளியேறினாள்—அவள் மனம் ஒரு புது நிம்மதியில் இருந்தது. சுமித்ராவை பார்த்து, ஒரு புன்னகையுடன் கூறினாள்:

• "பை, அக்கா."
  

பின்னர், மணியை பார்த்து, மென்மையாக கூறினாள்:

• "பை, மணி."
  

அவள் வார்த்தைகள் மணியின் முகத்தில் ஒரு சிறு பிரகாசத்தை ஏற்படுத்தின—அவன் முகம் மலர்ந்தது, வனிதா அதை கவனிக்க தவறவில்லை. அவள் காரில் ஏறி, வீட்டை நோக்கி பயணித்தாள்—காற்று அவள் முகத்தில் மென்மையாக பட்டு, அவளுக்கு ஒரு புது ஆற்றலை அளித்தது.
வீட்டை அடைந்தவுடன், வனிதா ஒரு நீல நைட்டியை அணிந்து, குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தாள்—

• "இந்த கணக்கை இப்படி பண்ணு," என்று சிறுவனுக்கு விளக்கி, அவர்களை படுக்க அனுப்பினாள்.
  

பின்னர், வினித்துடன் படுக்கையில் அமர்ந்து, ஒரு சிறு உரையாடலை பகிர்ந்தாள்—அவன் அவளை பார்த்து சிரித்து, "நாளைக்கு நல்லா பண்ணு," என்று கூறினான். வனிதா அவன் தோளில் சாய்ந்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள்—அவள் கண்களை மூடி, ஒரு நிம்மதியான தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்; அவள் மனதில், டெல்லி ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஒரு புது தொடக்கமாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை மலர்ந்தது.