16-04-2025, 01:36 PM
(This post was last modified: 16-04-2025, 01:38 PM by Latharaj. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
என்னோட அமைதி, எந்த தொந்தரவு செய்யாமல் இருப்பதை பார்த்து பார்வதியம்மாவுக்கும் ரேணுகாக்காவுக்கும் என்னை ரொம்பவே பிடித்துப்போயிற்று..
அன்று ஒரு நாள் கல்லூரி விடுமுறை வீட்டில் நான் நன்றாக தூங்கிக்கொண்டிதேன்.
கதவு தட்டும் சத்தம்.
நான் படக்கென எழுந்து நீட்டாக ட்ரேஸ்சை மாறி கதவை திறந்தேன்.
திறந்தால், அந்த பார்வதியம்மா தான் நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.
அவரை வரவேற்று சேரில் உட்காரவைத்தேன். வாடகை பாக்கி ஏதாவது இருக்குமோன்னு ஒரு சந்தேகம்.
“அம்மா வாடகையெல்லாம் அனுப்பிச்சுட்டேன்னு சொன்னாரும்மா”
“அட அதில்லை தம்பி, நீ இங்க வந்து ஒரு மாசத்துக்கு மேல ஆகுது. உன்னை பார்க்கவே அதிசயமா இருக்கு. இன்னைக்கு லீவுதான் நீ மேலதான் இருக்கன்னு என் மகள் ரேணுகா சொன்னா. அதுதான் தம்பி பார்த்துட்டு போலன்னு வந்தேன்”
“எங்கம்மா??... படிக்கவே நேரம்பத்தலை காலேஜுக்கு போய்ட்டு வரவே நேரம் சரியாய் இருக்கு”
“ஆங் அதுதான் கேட்டேன். ஆமா…. சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ற?’’’
துணிமணியெல்லாம் யார் துவைக்குறா? வீடு வேற பெருக்கமா இப்படி தூசியா இருக்கு விட்டா இன்னும் குப்பைக்கூளம் ஆயிருமே” கொஞ்சம் ஆதங்கத்துடன் பார்வதியம்மா கேட்க, எனக்கு கொஞ்சம் சங்கோஜமானது.
“இல்லம்மா ஹோட்டல்ல தான் சாப்புடுறேன். வேற வழி இல்லை. சமைக்கலாம்னு பார்த்தா நேரம் பத்தாதுன்னு” சொல்ல பார்வதியமா ஒரு நிமிஷம் யோசித்தாள்.
“சரி தம்பி ஒன்னு பண்ணு. காலேஜ் லீவு நாள்ல எங்க வீட்டுல சாப்பிட்டுக்கோ. மத்த நாள்ல கடைல சாப்பிட்டுக்கோ அப்படியே சாவியும் கொடுத்துட்டு போய்ரு. டெயிலி நான் இங்க வந்து கூட்டிவிட்டுக்குறேன் ஒரே குப்பையும் கூளமுமா இருக்கு” சொல்ல எனக்கு சரி என்று பட்டாலும், ரேணுகாக்காவை நினைத்து பயந்தேன்.
“இல்லை அக்கா வேற ஏதாவது சொன்னாங்கன்னா???...”
“அட போ தம்பி, இதை சொல்லிவிட்டதே ரேணுகா தான். அந்த தம்பி ரொம்ப பாவம்….. என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்னு கேட்டுட்டு வாம்மா. அப்படியே ஏதாவது உதவி கேட்டாலும் செஞ்சுட்டு வாம்மானு சொல்லி அனுப்பிச்சதே ரேணுகாதான் தம்பி” சொல்ல எனக்கு மனசு சமாதானமடைந்தது.
“சரிங்கம்மா நாளையிலிருந்து லீவ் நாட்கள் நான் சாப்பிடடுக்கிறேன்” சொல்ல ஒரு சின்ன புன்முறுவலுடன் பார்வதியம்மா எந்திரித்து சென்றாள்.
அடுத்த நாள் அவர்கள் கூப்பிட்டதற்காக கீழ் வீட்டுக்கு போனேன்.
ரேணுகாக்கா சோபாவில் உட்கார்ந்திருக்க, ஒரு சிறு புன்முறுவலை என்னை பார்த்து விட்டாள்.
அந்த புன்முறுவல் என் மனதில் ஏதோ இனம் புரியா சந்தோஷமேற்பட்டது.
“என்ன தம்பி, ஆளையே பார்க்கமுடியலை. ரொம்ப படிப்பு படிப்புனு உட்கார்ந்து படிச்சுட்டு இருக்கியா?”
“இல்ல அக்கா அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. வேற பொழுதுபோக்கே இல்லை அதனால் தான் ரூமுக்குள்ளயே அடஞ்சுகிடக்கேன்”
“சரி வா தம்பி உட்காரு” சொல்ல ரேணுகா அக்காவுக்கு எதிரில் சோபாவில் உட்கார்ந்தேன்.
அப்போது வந்த பார்வதியம்மா சோபாவின் மறுகோடியில் உட்கார்ந்தாள்.
பொதுவாக படிப்பு, காலேஜ் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்க பேனின் காற்று பலமாக வீசியது.
காற்றின் வேகத்தில் பார்வதியம்மாவின் வலப்பக்க சேலை, ஒரு பக்க கோபுரத்தை விட்டு நன்றாகவே மேலே விலகியது.
அதில் அவளின் மெல்லிய ஜாக்கெட்டுக்குள் திமிறிக்கொண்டிருந்த முலையும் அதில் விரைத்திருந்த காம்பும் பளிச்சென என் கண்களில் பட்டது.
ஒரு நிமிஷம் அதை பார்த்து திகைத்தேன்.
“என்ன இவ்வளவு பெருசா இருக்கு….. அதுக்குள்ள ஏதோ ஒன்னு ஜாக்கெட் மேல துருத்திட்டு இருக்கு”
பெண்மையின் வாசனையே அறியாதவன், சிந்தனை தடுமாறியது.
“ச்சே ச்சே இது தப்பு. எங்கம்மா மாதிரி….. இவங்களையெல்லாம் இப்படியெல்லாம் பார்க்க கூடாது” என் பார்வையை மாற்றினேன்.
தலையை குனிந்துகொண்டே என் பேச்சை தொடர்ந்தேன்.
ஆனால் சிந்தனை பார்வதி மேலேயே இருந்தது.
இதுக்கு மேல் அங்கு உட்கார விருப்பமில்லாமல் எந்தரித்தேன்.
“சரிக்கா டைம் ஆகிடுச்சு. சாப்பிட்டு திரும்ப போய் படிக்கணும்” சொல்லி திருப்பி பார்வதியம்மாவை பார்க்க, அவள் எந்த சலனமும் இல்லாமல் அசட்டையாகவே அப்படியே உட்காந்திருந்தாள்..
இரு கையாலையும் பிடிக்கமுடியாத பசுமாட்டின் பால் மாடி போல் அந்த இளநீர் குலை அவளின் மார்பில் தவழ்ந்தது. அதன் கீழே தளதளவென இடுப்பும் அதன் மடிப்பும் ஆழமான தொப்புள் தெரிய. என் மனதில் படமாக பதிந்தது..
![[Image: 20240825-081226irq4.jpg]](https://i.ibb.co/xS6fJ2gj/20240825-081226irq4.jpg)
fraction symbol generator
அன்று ஒரு நாள் கல்லூரி விடுமுறை வீட்டில் நான் நன்றாக தூங்கிக்கொண்டிதேன்.
கதவு தட்டும் சத்தம்.
நான் படக்கென எழுந்து நீட்டாக ட்ரேஸ்சை மாறி கதவை திறந்தேன்.
திறந்தால், அந்த பார்வதியம்மா தான் நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.
அவரை வரவேற்று சேரில் உட்காரவைத்தேன். வாடகை பாக்கி ஏதாவது இருக்குமோன்னு ஒரு சந்தேகம்.
“அம்மா வாடகையெல்லாம் அனுப்பிச்சுட்டேன்னு சொன்னாரும்மா”
“அட அதில்லை தம்பி, நீ இங்க வந்து ஒரு மாசத்துக்கு மேல ஆகுது. உன்னை பார்க்கவே அதிசயமா இருக்கு. இன்னைக்கு லீவுதான் நீ மேலதான் இருக்கன்னு என் மகள் ரேணுகா சொன்னா. அதுதான் தம்பி பார்த்துட்டு போலன்னு வந்தேன்”
“எங்கம்மா??... படிக்கவே நேரம்பத்தலை காலேஜுக்கு போய்ட்டு வரவே நேரம் சரியாய் இருக்கு”
“ஆங் அதுதான் கேட்டேன். ஆமா…. சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ற?’’’
துணிமணியெல்லாம் யார் துவைக்குறா? வீடு வேற பெருக்கமா இப்படி தூசியா இருக்கு விட்டா இன்னும் குப்பைக்கூளம் ஆயிருமே” கொஞ்சம் ஆதங்கத்துடன் பார்வதியம்மா கேட்க, எனக்கு கொஞ்சம் சங்கோஜமானது.
“இல்லம்மா ஹோட்டல்ல தான் சாப்புடுறேன். வேற வழி இல்லை. சமைக்கலாம்னு பார்த்தா நேரம் பத்தாதுன்னு” சொல்ல பார்வதியமா ஒரு நிமிஷம் யோசித்தாள்.
“சரி தம்பி ஒன்னு பண்ணு. காலேஜ் லீவு நாள்ல எங்க வீட்டுல சாப்பிட்டுக்கோ. மத்த நாள்ல கடைல சாப்பிட்டுக்கோ அப்படியே சாவியும் கொடுத்துட்டு போய்ரு. டெயிலி நான் இங்க வந்து கூட்டிவிட்டுக்குறேன் ஒரே குப்பையும் கூளமுமா இருக்கு” சொல்ல எனக்கு சரி என்று பட்டாலும், ரேணுகாக்காவை நினைத்து பயந்தேன்.
“இல்லை அக்கா வேற ஏதாவது சொன்னாங்கன்னா???...”
“அட போ தம்பி, இதை சொல்லிவிட்டதே ரேணுகா தான். அந்த தம்பி ரொம்ப பாவம்….. என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்னு கேட்டுட்டு வாம்மா. அப்படியே ஏதாவது உதவி கேட்டாலும் செஞ்சுட்டு வாம்மானு சொல்லி அனுப்பிச்சதே ரேணுகாதான் தம்பி” சொல்ல எனக்கு மனசு சமாதானமடைந்தது.
“சரிங்கம்மா நாளையிலிருந்து லீவ் நாட்கள் நான் சாப்பிடடுக்கிறேன்” சொல்ல ஒரு சின்ன புன்முறுவலுடன் பார்வதியம்மா எந்திரித்து சென்றாள்.
அடுத்த நாள் அவர்கள் கூப்பிட்டதற்காக கீழ் வீட்டுக்கு போனேன்.
ரேணுகாக்கா சோபாவில் உட்கார்ந்திருக்க, ஒரு சிறு புன்முறுவலை என்னை பார்த்து விட்டாள்.
அந்த புன்முறுவல் என் மனதில் ஏதோ இனம் புரியா சந்தோஷமேற்பட்டது.
“என்ன தம்பி, ஆளையே பார்க்கமுடியலை. ரொம்ப படிப்பு படிப்புனு உட்கார்ந்து படிச்சுட்டு இருக்கியா?”
“இல்ல அக்கா அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. வேற பொழுதுபோக்கே இல்லை அதனால் தான் ரூமுக்குள்ளயே அடஞ்சுகிடக்கேன்”
“சரி வா தம்பி உட்காரு” சொல்ல ரேணுகா அக்காவுக்கு எதிரில் சோபாவில் உட்கார்ந்தேன்.
அப்போது வந்த பார்வதியம்மா சோபாவின் மறுகோடியில் உட்கார்ந்தாள்.
பொதுவாக படிப்பு, காலேஜ் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்க பேனின் காற்று பலமாக வீசியது.
காற்றின் வேகத்தில் பார்வதியம்மாவின் வலப்பக்க சேலை, ஒரு பக்க கோபுரத்தை விட்டு நன்றாகவே மேலே விலகியது.
அதில் அவளின் மெல்லிய ஜாக்கெட்டுக்குள் திமிறிக்கொண்டிருந்த முலையும் அதில் விரைத்திருந்த காம்பும் பளிச்சென என் கண்களில் பட்டது.
ஒரு நிமிஷம் அதை பார்த்து திகைத்தேன்.
“என்ன இவ்வளவு பெருசா இருக்கு….. அதுக்குள்ள ஏதோ ஒன்னு ஜாக்கெட் மேல துருத்திட்டு இருக்கு”
பெண்மையின் வாசனையே அறியாதவன், சிந்தனை தடுமாறியது.
“ச்சே ச்சே இது தப்பு. எங்கம்மா மாதிரி….. இவங்களையெல்லாம் இப்படியெல்லாம் பார்க்க கூடாது” என் பார்வையை மாற்றினேன்.
தலையை குனிந்துகொண்டே என் பேச்சை தொடர்ந்தேன்.
ஆனால் சிந்தனை பார்வதி மேலேயே இருந்தது.
இதுக்கு மேல் அங்கு உட்கார விருப்பமில்லாமல் எந்தரித்தேன்.
“சரிக்கா டைம் ஆகிடுச்சு. சாப்பிட்டு திரும்ப போய் படிக்கணும்” சொல்லி திருப்பி பார்வதியம்மாவை பார்க்க, அவள் எந்த சலனமும் இல்லாமல் அசட்டையாகவே அப்படியே உட்காந்திருந்தாள்..
இரு கையாலையும் பிடிக்கமுடியாத பசுமாட்டின் பால் மாடி போல் அந்த இளநீர் குலை அவளின் மார்பில் தவழ்ந்தது. அதன் கீழே தளதளவென இடுப்பும் அதன் மடிப்பும் ஆழமான தொப்புள் தெரிய. என் மனதில் படமாக பதிந்தது..
![[Image: 20240825-081226irq4.jpg]](https://i.ibb.co/xS6fJ2gj/20240825-081226irq4.jpg)
fraction symbol generator