14-04-2025, 08:28 AM
An Unexpected Visitor
அடுத்த நாள் காலை, வனிதா தன் காரில் குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு மெரூன் பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, இடுப்பை முழுமையாக மறைத்து, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் நேர்த்தியாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, அவள் வாசலை நோக்கி நடந்தாள்—அங்கு மணி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தான், ஒரு பழைய நீல சட்டையில், ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். அவள் மணியை பார்த்து, தொழில்முறையாக ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் கேட்டாள்:
· "சுமித்ரா எங்க, மணி?"
மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தான்:
· "மேடம், அவங்க மறுபடி ஹாஸ்பிடலுக்கு செக்கப்-க்கு போயிருக்காங்க."
வனிதா "சரி," என்று மனதிற்குள் முனகி, மணியை பின்தொடர்ந்து உள்ளே நுழைந்தாள்—இருவரும் முற்றிலும் தொழில்முறையாக நடந்து கொண்டனர், முந்தைய நாட்களின் பதற்றத்தை மறைத்து, ஒரு அமைதியான வழக்கத்தை தொடர்ந்தனர். வனிதா தன் ஆபீஸ் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை புரட்டி, வேலையை தொடங்கினாள்—மணி தேவையான டாக்குமென்ட்ஸை எடுத்து வந்து, அவள் கேட்கும் பொருட்களை ம silence ஆக வைத்து, தன் இடத்திற்கு திரும்பினான்.
மதியம், மணி லன்ச் எடுத்து வந்து, மேசையில் வைத்தான்:
· "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று மெதுவாக கூறினான்.
வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
· "தேங்க்ஸ், மணி," என்று சொல்லி, தனியாக சாப்பிட்டாள்—இருவரும் முறையாக, தூரத்துடன் இருந்தனர்.
மாலை மூன்று மணியளவில், வனிதா தன் மேசையில் ஆழ்ந்து வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள்—கம்ப்யூட்டர் திரையில் எண்கள் மற்றும் கோப்புகள் அவள் கவனத்தை கவர்ந்தன. மணி சமையலறையில், தன் மொபைலில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான்—அப்போது அவனுக்கு ஆபீஸில் இருந்து ஒரு அழைப்பு வந்தது. அழைப்பை முடித்து, அவன் வனிதாவை அணுகி, தயக்கத்துடன் கூறினான்:
· "மேடம், ஆபீஸ்ல உங்களுக்கு டாக்குமென்ட்ஸ் கொடுக்க யாரோ விசிட்டர் வந்திருக்காங்க. நான் போய் அவங்களை கூட்டிட்டு வர்றேன்."
வனிதா தலையை உயர்த்தி, ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் பதிலளித்தாள்:
· "சரி, மணி," என்று கூறினாள்—அவள் மனதில், "யாராக இருக்கும்?" என்று ஒரு சிறு கேள்வி எழுந்தது.
அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, புடவையை சரி செய்து, ஒரு புத்துணர்ச்சியுடன் மேசைக்கு திரும்பினாள்—வேலையை தொடர்ந்து, விசிட்டரை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். சுமார் பதினைந்து நிமிடங்கள் கழித்து, மணி அவளுக்கு மொபைல் மூலம் அழைத்து, வீட்டிற்கு வெளியே உள்ள சிறு பால்கனியில் இருந்து பேசினான்:
· "மேடம், விசிட்டர் இங்க வந்துட்டாங்க. வாங்க," என்று கூறினான்.
வனிதா வெளியே சென்றவள், பால்கனியில் ஒரு டீ டேபிள் மற்றும் இரண்டு நாற்காலிகளுக்கு மத்தியில், கையில் ஃபைலுடன் நிற்கும் அங்கித்தை பார்த்து அதிர்ந்தாள்—அவன் ஒரு வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் நின்றிருந்தான். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்து, ஒரே நேரத்தில் வாழ்த்தினர்:
· "ஹாய்," என்று வனிதா மெதுவாக கூறினாள்.
· "ஹாய்," என்று அங்கித் பதிலளித்தான்.
வனிதா ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து, ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:
· "நீ எப்போ வந்த?"
அங்கித் எதிரே அமர்ந்து, பதிலளித்தான்:
· "ஒரு அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னாடி. இன்னிக்கு ராத்திரி திரும்பறேன்."
மணி அவர்களை பார்த்து, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் கூறினான்:
· "மேடம், நான் ரெண்டு பேருக்கும் டீ எடுத்துட்டு வர்றேன்," என்று சொல்லி, உள்ளே சென்றான்.
பால்கனியில், டேபிளுக்கு இடையே அமர்ந்து, இருவரும் பேச ஆரம்பித்தனர்—வனிதா அவனை பார்த்து கேட்டாள்:
· "நீ நல்லா இருக்கியா? ஃபேமிலி எல்லாம் எப்படி இருக்கு?"
அங்கித் சிரித்து பதிலளித்தான்:
· "நல்லா இருக்கேன், வனிதா. உன் ஃபேமிலி எப்படி?"
அவர்கள் உடல் நலம் மற்றும் குடும்ப விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்—பின்னர், அங்கித் தன் வருகையின் நோக்கத்தை விளக்கினான்:
· "நம்ம ட்ரெய்னிங் மற்றும் மீட்டிங்கில் கிடைச்ச ப்ராஜெக்ட்க்கு டாக்குமென்ட்ஸ் கொண்டு வந்திருக்கேன். இதை பர்சனலா வந்து சப்மிட் பண்ணி, அப்ரூவல் வாங்க சொன்னாங்க. நீ தான் அப்ரூவல் ஆபீஷியல்னு தெரிஞ்சு, ரொம்ப சர்ப்ரைஸ் ஆயிட்டேன். சந்தோஷமா இருக்கு."
வனிதா ஒரு சிறு சிரிப்புடன் பதிலளித்தாள்:
· "நானும் இப்போ தான் இதை கேள்விப்பட்டு சர்ப்ரைஸ் ஆயிட்டேன். எனக்கு இன்னும் என்னென்ன பொறுப்பு கொடுத்திருக்காங்கனு முழுசா தெரியல. இப்போ வர இருக்கற ப்ரமோஷனுக்கு முன்னாடி நிறைய வேலை முடிக்கணும். கொஞ்சம் பிரஷர் இருக்கு."
அங்கித் அவளை உற்சாகப்படுத்தினான்:
அடுத்த நாள் காலை, வனிதா தன் காரில் குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—அவள் ஒரு மெரூன் பருத்தி புடவையை அணிந்திருந்தாள், தொப்புளுக்கு மேலே ஒழுங்காக சரி செய்யப்பட்டு, இடுப்பை முழுமையாக மறைத்து, ஒரு கருப்பு பிளவுஸுடன் நேர்த்தியாக பொருந்தியது. காரில் இருந்து இறங்கி, அவள் வாசலை நோக்கி நடந்தாள்—அங்கு மணி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தான், ஒரு பழைய நீல சட்டையில், ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். அவள் மணியை பார்த்து, தொழில்முறையாக ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் கேட்டாள்:
· "சுமித்ரா எங்க, மணி?"
மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன் பதிலளித்தான்:
· "மேடம், அவங்க மறுபடி ஹாஸ்பிடலுக்கு செக்கப்-க்கு போயிருக்காங்க."
வனிதா "சரி," என்று மனதிற்குள் முனகி, மணியை பின்தொடர்ந்து உள்ளே நுழைந்தாள்—இருவரும் முற்றிலும் தொழில்முறையாக நடந்து கொண்டனர், முந்தைய நாட்களின் பதற்றத்தை மறைத்து, ஒரு அமைதியான வழக்கத்தை தொடர்ந்தனர். வனிதா தன் ஆபீஸ் மேசையில் அமர்ந்து, கோப்புகளை புரட்டி, வேலையை தொடங்கினாள்—மணி தேவையான டாக்குமென்ட்ஸை எடுத்து வந்து, அவள் கேட்கும் பொருட்களை ம silence ஆக வைத்து, தன் இடத்திற்கு திரும்பினான்.
மதியம், மணி லன்ச் எடுத்து வந்து, மேசையில் வைத்தான்:
· "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று மெதுவாக கூறினான்.
வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்:
· "தேங்க்ஸ், மணி," என்று சொல்லி, தனியாக சாப்பிட்டாள்—இருவரும் முறையாக, தூரத்துடன் இருந்தனர்.
மாலை மூன்று மணியளவில், வனிதா தன் மேசையில் ஆழ்ந்து வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள்—கம்ப்யூட்டர் திரையில் எண்கள் மற்றும் கோப்புகள் அவள் கவனத்தை கவர்ந்தன. மணி சமையலறையில், தன் மொபைலில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான்—அப்போது அவனுக்கு ஆபீஸில் இருந்து ஒரு அழைப்பு வந்தது. அழைப்பை முடித்து, அவன் வனிதாவை அணுகி, தயக்கத்துடன் கூறினான்:
· "மேடம், ஆபீஸ்ல உங்களுக்கு டாக்குமென்ட்ஸ் கொடுக்க யாரோ விசிட்டர் வந்திருக்காங்க. நான் போய் அவங்களை கூட்டிட்டு வர்றேன்."
வனிதா தலையை உயர்த்தி, ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் பதிலளித்தாள்:
· "சரி, மணி," என்று கூறினாள்—அவள் மனதில், "யாராக இருக்கும்?" என்று ஒரு சிறு கேள்வி எழுந்தது.
அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, புடவையை சரி செய்து, ஒரு புத்துணர்ச்சியுடன் மேசைக்கு திரும்பினாள்—வேலையை தொடர்ந்து, விசிட்டரை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தாள். சுமார் பதினைந்து நிமிடங்கள் கழித்து, மணி அவளுக்கு மொபைல் மூலம் அழைத்து, வீட்டிற்கு வெளியே உள்ள சிறு பால்கனியில் இருந்து பேசினான்:
· "மேடம், விசிட்டர் இங்க வந்துட்டாங்க. வாங்க," என்று கூறினான்.
வனிதா வெளியே சென்றவள், பால்கனியில் ஒரு டீ டேபிள் மற்றும் இரண்டு நாற்காலிகளுக்கு மத்தியில், கையில் ஃபைலுடன் நிற்கும் அங்கித்தை பார்த்து அதிர்ந்தாள்—அவன் ஒரு வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் நின்றிருந்தான். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்து, ஒரே நேரத்தில் வாழ்த்தினர்:
· "ஹாய்," என்று வனிதா மெதுவாக கூறினாள்.
· "ஹாய்," என்று அங்கித் பதிலளித்தான்.
வனிதா ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து, ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்:
· "நீ எப்போ வந்த?"
அங்கித் எதிரே அமர்ந்து, பதிலளித்தான்:
· "ஒரு அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னாடி. இன்னிக்கு ராத்திரி திரும்பறேன்."
மணி அவர்களை பார்த்து, ஒரு சிறு தலையசைப்புடன் கூறினான்:
· "மேடம், நான் ரெண்டு பேருக்கும் டீ எடுத்துட்டு வர்றேன்," என்று சொல்லி, உள்ளே சென்றான்.
பால்கனியில், டேபிளுக்கு இடையே அமர்ந்து, இருவரும் பேச ஆரம்பித்தனர்—வனிதா அவனை பார்த்து கேட்டாள்:
· "நீ நல்லா இருக்கியா? ஃபேமிலி எல்லாம் எப்படி இருக்கு?"
அங்கித் சிரித்து பதிலளித்தான்:
· "நல்லா இருக்கேன், வனிதா. உன் ஃபேமிலி எப்படி?"
அவர்கள் உடல் நலம் மற்றும் குடும்ப விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டனர்—பின்னர், அங்கித் தன் வருகையின் நோக்கத்தை விளக்கினான்:
· "நம்ம ட்ரெய்னிங் மற்றும் மீட்டிங்கில் கிடைச்ச ப்ராஜெக்ட்க்கு டாக்குமென்ட்ஸ் கொண்டு வந்திருக்கேன். இதை பர்சனலா வந்து சப்மிட் பண்ணி, அப்ரூவல் வாங்க சொன்னாங்க. நீ தான் அப்ரூவல் ஆபீஷியல்னு தெரிஞ்சு, ரொம்ப சர்ப்ரைஸ் ஆயிட்டேன். சந்தோஷமா இருக்கு."
வனிதா ஒரு சிறு சிரிப்புடன் பதிலளித்தாள்:
· "நானும் இப்போ தான் இதை கேள்விப்பட்டு சர்ப்ரைஸ் ஆயிட்டேன். எனக்கு இன்னும் என்னென்ன பொறுப்பு கொடுத்திருக்காங்கனு முழுசா தெரியல. இப்போ வர இருக்கற ப்ரமோஷனுக்கு முன்னாடி நிறைய வேலை முடிக்கணும். கொஞ்சம் பிரஷர் இருக்கு."
அங்கித் அவளை உற்சாகப்படுத்தினான்: