Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

A Day of Teasing and Subtle Tensions

அடுத்த நாள் காலை, வனிதா குவாட்டர்ஸை அடைந்தாள்—கேப் வீட்டின் முன் நின்றவுடன், அவள் வெளியே இறங்கி, தன் இளநீல புடவையை சரி செய்து, கதவை நோக்கி நடந்தாள். வாசலில் மணி மட்டும் தனியாக நின்றிருந்தான்—அவன் ஒரு பழைய சிவப்பு சட்டையில், சற்று கலங்கிய முகத்துடன், ஒரு சிறு பையை தோளில் மாட்டியிருந்தான். "சுமித்ரா எங்க, மணி?" என்று வனிதா ஒரு சிறு ஆர்வத்துடன் கேட்டாள்—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி தெரிந்தது. மணி ஒரு சிறு தயக்கத்துடன், "மேடம், அவங்க பையனுக்கு ஜூரம். ஹாஸ்பிடலுக்கு போயிருக்காங்க," என்று பதிலளித்தான்—அவன் கண்கள் ஒரு கணம் தரையை பார்த்து, பின் அவளை சந்தித்தன. "ஓ, சரி," என்று வனிதா தலையசைத்து, உள்ளே நுழைந்தாள்—மணி அவள் பின்னால் கதவை திறந்து, அவளை உள்ளே அனுமதித்தான். இன்று அவர்கள் தனியாக இருந்ததால், மணியிடம் ஒரு சிறு பதற்றம் தெரிந்தது—அவன் அவளுக்கு அருகில் நடக்கும் போது, அவன் கைகள் சற்று நடுங்கி, அவன் மூச்சு ஒரு மெல்லிய அமைதியின்மையுடன் ஒலித்தது.
வனிதா ஆபீஸ் மேசையை நோக்கி சென்று, தன் பையை வைத்து, நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்—மணி சமையலறைக்கு சென்று, அவள் கேட்காமலேயே ஒரு கோப்பை டீயை தயார் செய்து கொண்டு வந்தான். "மேடம், டீ," என்று அவன் மெதுவாக கூறி, மேசையில் வைத்தான்—அவன் குரலில் ஒரு சிறு பணிவும் முயற்சியும் தெரிந்தது. "ஓ, தேங்க்ஸ், மணி," என்று வனிதா சிரித்து, டீயை எடுத்து மெதுவாக உறிஞ்சினாள்—டீயின் சூடு அவள் உதடுகளை தொட்டு, அவளுக்கு ஒரு சிறு ஆறுதலை அளித்தது. சுமித்ரா இல்லாததால், மணி அன்று முழு நேரமும் வீட்டில் இருந்தான்—ஆனால் அவன் அதிகம் பேசவில்லை, ஒரு சிறு தூரத்தில் டைனிங் மேசையில் அமர்ந்து, தன் போனில் ஏதோ விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். வனிதா கேட்ட டாக்குமென்ட்ஸை அவன் எடுத்து வந்து கொடுத்தான்—அவள் "இந்த ஃபைலையும் எடுத்துட்டு வா," என்று கூற, அவன் "சரி, மேடம்," என்று வேகமாக சென்று திரும்பினான். ஆனால் இன்று, சுமித்ரா இல்லாததால், அவன் அவளை பார்க்கும் போது சற்று தைரியமாக இருந்தான்—அவன் கண்கள் அவள் உடலை ரகசியமாக ஆராய்ந்தன, அவள் புடவை அவள் இடுப்பை மறைத்திருந்தாலும், அவன் பார்வை ஒரு மெல்லிய ஆர்வத்துடன் அவள் வளைவுகளை தொட்டது. ஆனால் அவள் சரியாக உடுத்தியிருந்ததால், அவன் பார்வை அதிக தீவிரமாக இல்லை.
மதியம், வனிதா ஏதும் கேட்காமலேயே, மணி லன்ச் எடுத்து வந்தான்—ஒரு சிறு பையில் சாதம் மற்றும் கறியுடன் மேசையில் வைத்து, "மேடம், சாப்பிடுங்க," என்று கூறினான். வனிதா ஒரு சிறு புன்னகையுடன், "தேங்க்ஸ், மணி," என்று பதிலளித்தாள்—அவள் மனதில், "இவன் என்னை இம்ப்ரஸ் பண்ண பாக்கறான்," என்று ஒரு சிறு எண்ணம் தோன்றியது, ஆனால் அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை; ஆண்கள் அவளிடம் இப்படி நடப்பது அவளுக்கு புதிதல்ல. அவள் தனியாக சாப்பிட்டு, வேலையை தொடர்ந்தாள்—நாள் சீராக சென்றது. மாலையில், வனிதா வெளியேற தயாரானாள்—அவள் குளியலறைக்கு சென்று, முகத்தை குளிர்ந்த நீரால் கழுவி, ஒரு சிறு ஆறுதலை உணர்ந்தாள். கண்ணாடியில் தன் முகத்தை பார்த்து, புடவையை சரி செய்யும் போது, அவள் புடவை சற்று கீழே இறங்கி, அவள் தொப்புளுக்கு சற்று மேலே இருப்பதை கவனித்தாள்—அவள் மனதில் சுமித்ரா மணியை பற்றி கூறிய விஷயங்கள் நினைவுக்கு வந்தன, அவனது நல்ல தன்மையும், சில சமயங்களில் அவன் ஆர்வமும். ஒரு சிறு குறும்பு எண்ணம் அவளுக்கு தோன்றியது—"இவனை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணி பார்க்கலாமா?" என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்.
அவள் புடவையை மெதுவாக கீழே இறக்கினாள்—அவள் தொப்புள் இப்போது முழுமையாக வெளிப்பட்டது, ஒரு சிறு வட்ட வடிவத்தில், அவள் மென்மையான வயிற்றுக்கு மத்தியில் ஒரு பள்ளமாக தோன்றியது; அவள் பக்கவாட்டு இடுப்பு சற்று தெரிந்து, அவள் தோலின் பளபளப்பு ஒரு மெல்லிய கவர்ச்சியை உருவாக்கியது. அவள் மேசைக்கு சென்று, ஒரு ஃபைலை எடுத்து நின்று பார்த்தபடி, "மணி, இங்க வா," என்று அழைத்தாள்—அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி இருந்தாலும், அவள் மனதில் ஒரு சிறு குறும்பு தோன்றியது. மணி, டைனிங் மேசையில் இருந்து எழுந்து, அவள் பக்கத்தில் வந்து நின்றான்—அவன் கண்கள் முதலில் அவள் முகத்தை பார்த்து, பின் மெதுவாக கீழே நகர்ந்தன. அவள் இடுப்பையும் தொப்புளையும் பார்த்தவுடன், அவன் முகம் அதிர்ச்சியில் உறைந்தது—அவன் கண்கள் விரிந்து, அவன் கன்னங்கள் சற்று சிவந்து, அவன் உடல் ஒரு சிறு வெப்பத்தில் துடித்தது. அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய பள்ளமாக, சூரிய ஒளியில் பளபளத்து, அவள் வயிற்றின் மென்மையான தோலுக்கு மத்தியில் ஒரு அழகிய மையப்புள்ளியாக தோன்றியது—அவன் அதை பார்த்து, ஒரு கணம் தன் எண்ணங்களில் மூழ்கினான்; இது அவன் நீண்ட நாளாக ரகசியமாக பார்க்க விரும்பிய ஒரு அரிய காட்சி.
வனிதா, பக்கவாட்டு கண்ணாடியில் அவனை ரகசியமாக பார்த்து, ஒரு குறும்பு புன்னகையை மறைத்தாள்—அவன் பதற்றத்தை அவள் உணர்ந்து, அதை மேலும் அதிகரிக்க முடிவு செய்தாள். அவள் "ஓ, இந்த பேப்பர் கீழ விழுந்துடுச்சு," என்று கூறி, பக்கவாட்டில் சரிந்து, கீழே விழுந்த ஒரு காகிதத்தை எடுக்க முயன்றாள்—அவள் இடுப்பு மேலும் வெளிப்பட்டு, அவள் தொப்புள் முழுமையாக தெரிய, மணி ஒரு கணம் சொர்க்கத்தில் இருப்பது போல உணர்ந்தான். ஆனால் வனிதா வேண்டுமென்றே காகிதத்தை எடுக்காமல், மெதுவாக எழுந்து, மணியை பார்த்தாள்—அவன் முகத்தில் ஒரு அதிர்ச்சியும் பதற்றமும் தெரிந்தது. "அவன் இப்போ கொஞ்சம் ஓவரா ஆயிட்டேன் போல," என்று அவள் மனதிற்குள் நினைத்து, புடவையை சாதாரணமாக சரி செய்து, "மணி, இந்த ஃபைலை எடுத்துட்டு போ. நாளைக்கு இதை எடுத்துட்டு வா," என்று ஒரு ஃபைலை கொடுத்து, சாதாரணமாக கூறினாள். மணி "சரி, மேடம்," என்று முனகி, அவள் பின்னால் நடந்தான்—அவன் மனம் இன்னும் அதிர்ச்சியிலும் பதற்றத்திலும் இருந்தது. வனிதா முதலில் வெளியேறினாள், ஒரு குறும்பு புன்னகையுடன்; மணி அவளை பின்தொடர்ந்தான், அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு குழப்பம் தெரிந்தது.
வீட்டிற்கு திரும்பியவுடன், வனிதா அன்றைய நிகழ்வை நினைத்து, ஒரு சிறு சிரிப்பை மறைத்தாள்—மணியின் முகத்தில் தோன்றிய அதிர்ச்சி, அவன் சிவந்த கன்னங்கள், அவன் பதற்றமான பார்வை அவள் மனதில் மீண்டும் மீண்டும் தோன்றின. "அவன் அப்பாவித்தனத்தை கொஞ்சம் டீஸ் பண்ணினது சுவாரசியமா இருந்துச்சு," என்று அவள் மனதிற்குள் சிரித்தாள்—அவள் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை, ஒரு சிறு விளையாட்டாகவே பார்த்தாள். அவள் வீட்டு வேலைகளை முடித்து—குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லி, மைதிலியுடன் சிறிது பேசி—படுக்கையறைக்கு சென்றாள். வினித் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான்—அவள் அவன் அருகில் படுத்து, அந்த நாளின் நகைச்சுவையை நினைத்து, ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கண்களை மூடினாள். அவள் மூச்சு சீராகி, அவள் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்—அறையின் மெல்லிய அமைதி அவளை சூழ்ந்து, அவள் மனதில் ஒரு சிறு இலேசான உணர்வு தோன்றியது.