10-04-2025, 08:29 AM
A Comfortable Routine Takes Shape
அடுத்த நாள் காலை, வனிதா மெதுவாக கண் விழித்தாள்—படுக்கையறையின் திரைச்சீலைகள் வழியாக ஒரு மெல்லிய சூரிய ஒளி உள்ளே நுழைந்து, அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளை மென்மையாக எழுப்பியது. அவள் எழுந்து, படுக்கையை சரி செய்து, சமையலறையை நோக்கி நடந்தாள்—அங்கு அவள் மாமியார் மைதிலி ஏற்கனவே வேலையில் மூழ்கியிருந்தாள். சூடான இட்லி ஆவி தோசை கல்லில் பரவி, ஒரு சிறு தேங்காய் சட்னி மணம் அறையை நிறைத்திருந்தது. மைதிலி, ஒரு பழுப்பு புடவையில், தன் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு கரண்டியை கையில் பிடித்து, "வனிதா, எழுந்துட்டியா? நீ ஆபீஸுக்கு ரெடியாகு. இங்க எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கறேன்," என்று ஒரு அன்பான புன்னகையுடன் கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு உறுதியும் அக்கறையும் தெரிந்தது. வனிதா ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "சரி, அம்மா, ரொம்ப நன்றி," என்று கூறி, ஒரு சிறு நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு கனம் குறைந்து, அவள் புன்னகை மெதுவாக திரும்பியது. அவள் குளியலறைக்கு திரும்பி, கதவை மூடினாள்.
குளியலறையில், வெள்ளை ஓடுகள் காலை ஒளியில் பளபளத்தன—அவள் தன் சிவப்பு நைட்டியை கழற்றி, ஒரு பருத்தி துண்டை எடுத்து, சூடான நீரை ஒரு வாளியில் நிரப்பினாள். நீரின் ஆவி மெதுவாக உயர்ந்து, கண்ணாடியை மங்கலாக்கியது—அவள் மெதுவாக துண்டை அவிழ்த்து, நிர்வாணமாக நின்று, நீரை ஒரு சிறு குவளையால் எடுத்து, தன் தோள்களில் ஊற்றினாள். சூடான நீர் அவள் முதுகில் உருண்டு, அவள் முலைகளை தொட்டு, அவள் தொப்புளை நோக்கி பாய்ந்து, ஒரு சிறு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது—அவள் உடல் ஒரு மெல்லிய பளபளப்புடன் தோன்றியது, அவள் தோல் ஒரு சூடான உணர்வை உணர்ந்தது. அவள் தலைமுடியை கோதி, ஒரு மெல்லிய சாம்பு வாசனையுடன் கழுவி, தன் உடலை ஒரு புதிய சோப்பால் தேய்த்தாள்—குமிழ்கள் அவள் முலைகளை சுற்றி, அவள் இடுப்பை தொட்டு, அவள் தொடைகளை மென்மையாக்கின. அவள் கைகள் அவள் உடலை மெதுவாக தடவி, ஒரு ஆழமான நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—குளியல் அவளுக்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியை அளித்து, அவள் மனதை சற்று இலேசாக்கியது. குளித்து முடித்து, அவள் துண்டால் உடலை துடைத்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் தன் ஆடைகளை எடுத்தாள்.
அவள் ஒரு இளஞ்சிவப்பு நிற உள்ளாடையை எடுத்து, மெதுவாக அணிந்தாள்—பேன்டியின் மெல்லிய துணி அவள் பெண்ணுறுப்பை மென்மையாக மறைத்து, அவள் தொடைகளை சுற்றி ஒரு இறுக்கமான பிடியை அளித்தது; அவள் பின்புறம் ஒரு மெல்லிய வளைவுடன் தோன்றியது, உள்ளாடை அதை மென்மையாக உயர்த்தி, ஒரு நேர்த்தியான வடிவத்தை வெளிப்படுத்தியது. பின்னர், அவள் ஒரு கருப்பு பிராவை எடுத்து, தன் முலைகளை மெதுவாக மறைத்து, பட்டைகளை தோள்களில் சரி செய்தாள்—பிரா அவள் முலைகளை உயர்த்தி, ஒரு மெல்லிய வளைவை உருவாக்கியது, அவள் மார்பு ஒரு திடமான தோற்றத்துடன் பளபளத்தது. அவள் ஒரு இளநீல பருத்தி புடவையை எடுத்து, மெதுவாக சுற்ற ஆரம்பித்தாள்—புடவையின் மெல்லிய துணி அவள் இடுப்பை மென்மையாக பற்றி, அவள் தொப்புளை ஒரு சிறு வெளிப்பாட்டுடன் விட்டது; அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய வட்ட வடிவத்தில், அவள் தோலின் பளபளப்புக்கு மத்தியில் ஒரு சிறு பள்ளமாக தோன்றியது. அவள் புடவையை மேலே இழுத்து, தோள்களில் மடித்து, ஒரு நேர்த்தியான தோற்றத்தை உருவாக்கினாள்—அவள் உடல் ஒரு மென்மையான வளைவுடன், புடவையில் முழுமையாக ஒளிர்ந்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, தன் பையை எடுத்து, வெளியேறினாள்.
டைனிங் மேசையில் வினித் அமர்ந்து, ஒரு காபி கோப்பையுடன் பேப்பர் படித்து கொண்டிருந்தான்—அவள் "பை, வினித்," என்று சிரித்து கூற, அவன் "பை, வனி, நல்லா பார்த்துக்கோ," என்று பதிலளித்து, ஒரு சிறு புன்னகையை அளித்தான். அவள் சமையலறைக்கு சென்று, "அம்மா, நான் கிளம்பறேன்," என்று கூறினாள்—மைதிலி "சரி, வனிதா, கவனமா போ," என்று ஒரு அன்பான பார்வையுடன் கூறி, அவளை வழியனுப்பினாள். வனிதா கேப்பில் ஏறி, குவாட்டர்ஸை நோக்கி புறப்பட்டாள்—காலை காற்று அவள் புடவையை மெல்ல அசைத்து, அவளுக்கு ஒரு சிறு உற்சாகத்தை அளித்தது.
குவாட்டர்ஸில், மணி மற்றும் சுமித்ரா வீட்டின் முன் காத்திருந்தனர்—மணி ஒரு பழைய நீல சட்டையில், ஒரு சிறு பையுடன் நின்றிருந்தான்; சுமித்ரா ஒரு மஞ்சள் புடவையில், ஒரு சிறு கூடையுடன் தயாராக இருந்தாள். வனிதா உள்ளே நுழைந்து, "மணி, ஃபைல்ஸ் ரெடியா?" என்று கேட்டாள்—மணி ஒரு குவியலை மேசையில் வைத்து, "ஆமா, மேடம்," என்று பதிலளித்தான். அவள் கோப்புகளை புரட்டி, "நல்லது," என்று கூறி, வேலையை தொடங்கினாள்—அவள் நாற்காலியில் அமர்ந்து, கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் கோப்புகளை படித்தாள். நாள் வழக்கம்போல சென்றது—மதியம், அவள் சுமித்ராவுடன் லன்ச் சாப்பிட்டு, சிறு பேச்சுகளில் ஈடுபட்டாள்; மாலையில், மணியிடம் முடித்த கோப்புகளை கொடுத்து, அடுத்த நாள் தேவையானவற்றை கூறி, வீட்டிற்கு புறப்பட்டாள்.
இந்த வழக்கமான நடை மூன்று நாட்களுக்கு தொடர்ந்தது—ஒவ்வொரு காலையும் மைதிலி வீட்டை கவனித்து, வனிதாவை ஆபீஸுக்கு தயார் செய்து அனுப்பினாள்; வனிதா ஒரு நிம்மதியான குளியலுடன், புத்துணர்ச்சியாக ஆடைகளை அணிந்து, குவாட்டர்ஸில் தன் வேலையை செய்தாள். மணியும் சுமித்ராவும் அவளுக்கு உதவியாக இருந்தனர்—சுமித்ரா பிரேக்ஃபாஸ்ட் எடுத்து வந்து, அவளுடன் சாப்பிட்டு, நட்பாக பேசினாள்; மணி ஃபைல்ஸை எடுத்து வந்து, அவளை ரகசியமாக பார்த்து, தன் எல்லையை தாண்டாமல் உதவினான். வீட்டில், வினித் மற்றும் மைதிலி குழந்தைகளை கவனித்து, வனிதாவுக்கு ஒரு சுதந்திரமான மனநிலையை அளித்தனர்—அவள் மனதில் ஒரு சிறு அமைதி மலர்ந்தது, அவள் வேலையில் மூழ்கி, தன் கடந்த கால நினைவுகளை மெதுவாக மறக்க முயன்றாள்.
அடுத்த நாள் காலை, வனிதா மெதுவாக கண் விழித்தாள்—படுக்கையறையின் திரைச்சீலைகள் வழியாக ஒரு மெல்லிய சூரிய ஒளி உள்ளே நுழைந்து, அவள் முகத்தில் பட்டு, அவளை மென்மையாக எழுப்பியது. அவள் எழுந்து, படுக்கையை சரி செய்து, சமையலறையை நோக்கி நடந்தாள்—அங்கு அவள் மாமியார் மைதிலி ஏற்கனவே வேலையில் மூழ்கியிருந்தாள். சூடான இட்லி ஆவி தோசை கல்லில் பரவி, ஒரு சிறு தேங்காய் சட்னி மணம் அறையை நிறைத்திருந்தது. மைதிலி, ஒரு பழுப்பு புடவையில், தன் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு கரண்டியை கையில் பிடித்து, "வனிதா, எழுந்துட்டியா? நீ ஆபீஸுக்கு ரெடியாகு. இங்க எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கறேன்," என்று ஒரு அன்பான புன்னகையுடன் கூறினாள்—அவள் குரலில் ஒரு உறுதியும் அக்கறையும் தெரிந்தது. வனிதா ஒரு பெரிய புன்னகையுடன், "சரி, அம்மா, ரொம்ப நன்றி," என்று கூறி, ஒரு சிறு நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—அவள் மனதில் ஒரு கனம் குறைந்து, அவள் புன்னகை மெதுவாக திரும்பியது. அவள் குளியலறைக்கு திரும்பி, கதவை மூடினாள்.
குளியலறையில், வெள்ளை ஓடுகள் காலை ஒளியில் பளபளத்தன—அவள் தன் சிவப்பு நைட்டியை கழற்றி, ஒரு பருத்தி துண்டை எடுத்து, சூடான நீரை ஒரு வாளியில் நிரப்பினாள். நீரின் ஆவி மெதுவாக உயர்ந்து, கண்ணாடியை மங்கலாக்கியது—அவள் மெதுவாக துண்டை அவிழ்த்து, நிர்வாணமாக நின்று, நீரை ஒரு சிறு குவளையால் எடுத்து, தன் தோள்களில் ஊற்றினாள். சூடான நீர் அவள் முதுகில் உருண்டு, அவள் முலைகளை தொட்டு, அவள் தொப்புளை நோக்கி பாய்ந்து, ஒரு சிறு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்தியது—அவள் உடல் ஒரு மெல்லிய பளபளப்புடன் தோன்றியது, அவள் தோல் ஒரு சூடான உணர்வை உணர்ந்தது. அவள் தலைமுடியை கோதி, ஒரு மெல்லிய சாம்பு வாசனையுடன் கழுவி, தன் உடலை ஒரு புதிய சோப்பால் தேய்த்தாள்—குமிழ்கள் அவள் முலைகளை சுற்றி, அவள் இடுப்பை தொட்டு, அவள் தொடைகளை மென்மையாக்கின. அவள் கைகள் அவள் உடலை மெதுவாக தடவி, ஒரு ஆழமான நிம்மதியை உணர்ந்தாள்—குளியல் அவளுக்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியை அளித்து, அவள் மனதை சற்று இலேசாக்கியது. குளித்து முடித்து, அவள் துண்டால் உடலை துடைத்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் தன் ஆடைகளை எடுத்தாள்.
அவள் ஒரு இளஞ்சிவப்பு நிற உள்ளாடையை எடுத்து, மெதுவாக அணிந்தாள்—பேன்டியின் மெல்லிய துணி அவள் பெண்ணுறுப்பை மென்மையாக மறைத்து, அவள் தொடைகளை சுற்றி ஒரு இறுக்கமான பிடியை அளித்தது; அவள் பின்புறம் ஒரு மெல்லிய வளைவுடன் தோன்றியது, உள்ளாடை அதை மென்மையாக உயர்த்தி, ஒரு நேர்த்தியான வடிவத்தை வெளிப்படுத்தியது. பின்னர், அவள் ஒரு கருப்பு பிராவை எடுத்து, தன் முலைகளை மெதுவாக மறைத்து, பட்டைகளை தோள்களில் சரி செய்தாள்—பிரா அவள் முலைகளை உயர்த்தி, ஒரு மெல்லிய வளைவை உருவாக்கியது, அவள் மார்பு ஒரு திடமான தோற்றத்துடன் பளபளத்தது. அவள் ஒரு இளநீல பருத்தி புடவையை எடுத்து, மெதுவாக சுற்ற ஆரம்பித்தாள்—புடவையின் மெல்லிய துணி அவள் இடுப்பை மென்மையாக பற்றி, அவள் தொப்புளை ஒரு சிறு வெளிப்பாட்டுடன் விட்டது; அவள் தொப்புள் ஒரு மெல்லிய வட்ட வடிவத்தில், அவள் தோலின் பளபளப்புக்கு மத்தியில் ஒரு சிறு பள்ளமாக தோன்றியது. அவள் புடவையை மேலே இழுத்து, தோள்களில் மடித்து, ஒரு நேர்த்தியான தோற்றத்தை உருவாக்கினாள்—அவள் உடல் ஒரு மென்மையான வளைவுடன், புடவையில் முழுமையாக ஒளிர்ந்தது. அவள் முடியை ஒரு சிறு முடிச்சாக கட்டி, ஒரு மெல்லிய வாசனை திரவியத்தை தெளித்து, தன் பையை எடுத்து, வெளியேறினாள்.
டைனிங் மேசையில் வினித் அமர்ந்து, ஒரு காபி கோப்பையுடன் பேப்பர் படித்து கொண்டிருந்தான்—அவள் "பை, வினித்," என்று சிரித்து கூற, அவன் "பை, வனி, நல்லா பார்த்துக்கோ," என்று பதிலளித்து, ஒரு சிறு புன்னகையை அளித்தான். அவள் சமையலறைக்கு சென்று, "அம்மா, நான் கிளம்பறேன்," என்று கூறினாள்—மைதிலி "சரி, வனிதா, கவனமா போ," என்று ஒரு அன்பான பார்வையுடன் கூறி, அவளை வழியனுப்பினாள். வனிதா கேப்பில் ஏறி, குவாட்டர்ஸை நோக்கி புறப்பட்டாள்—காலை காற்று அவள் புடவையை மெல்ல அசைத்து, அவளுக்கு ஒரு சிறு உற்சாகத்தை அளித்தது.
குவாட்டர்ஸில், மணி மற்றும் சுமித்ரா வீட்டின் முன் காத்திருந்தனர்—மணி ஒரு பழைய நீல சட்டையில், ஒரு சிறு பையுடன் நின்றிருந்தான்; சுமித்ரா ஒரு மஞ்சள் புடவையில், ஒரு சிறு கூடையுடன் தயாராக இருந்தாள். வனிதா உள்ளே நுழைந்து, "மணி, ஃபைல்ஸ் ரெடியா?" என்று கேட்டாள்—மணி ஒரு குவியலை மேசையில் வைத்து, "ஆமா, மேடம்," என்று பதிலளித்தான். அவள் கோப்புகளை புரட்டி, "நல்லது," என்று கூறி, வேலையை தொடங்கினாள்—அவள் நாற்காலியில் அமர்ந்து, கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்து, ஒரு சிறு முனகலுடன் கோப்புகளை படித்தாள். நாள் வழக்கம்போல சென்றது—மதியம், அவள் சுமித்ராவுடன் லன்ச் சாப்பிட்டு, சிறு பேச்சுகளில் ஈடுபட்டாள்; மாலையில், மணியிடம் முடித்த கோப்புகளை கொடுத்து, அடுத்த நாள் தேவையானவற்றை கூறி, வீட்டிற்கு புறப்பட்டாள்.
இந்த வழக்கமான நடை மூன்று நாட்களுக்கு தொடர்ந்தது—ஒவ்வொரு காலையும் மைதிலி வீட்டை கவனித்து, வனிதாவை ஆபீஸுக்கு தயார் செய்து அனுப்பினாள்; வனிதா ஒரு நிம்மதியான குளியலுடன், புத்துணர்ச்சியாக ஆடைகளை அணிந்து, குவாட்டர்ஸில் தன் வேலையை செய்தாள். மணியும் சுமித்ராவும் அவளுக்கு உதவியாக இருந்தனர்—சுமித்ரா பிரேக்ஃபாஸ்ட் எடுத்து வந்து, அவளுடன் சாப்பிட்டு, நட்பாக பேசினாள்; மணி ஃபைல்ஸை எடுத்து வந்து, அவளை ரகசியமாக பார்த்து, தன் எல்லையை தாண்டாமல் உதவினான். வீட்டில், வினித் மற்றும் மைதிலி குழந்தைகளை கவனித்து, வனிதாவுக்கு ஒரு சுதந்திரமான மனநிலையை அளித்தனர்—அவள் மனதில் ஒரு சிறு அமைதி மலர்ந்தது, அவள் வேலையில் மூழ்கி, தன் கடந்த கால நினைவுகளை மெதுவாக மறக்க முயன்றாள்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)