Fantasy அம்மாவை அவுத்து பாக்க ஆசை

[Kaamapithan]

மதியம் 3 மணி - திரிஷாவின் வீடு
வெயில் மெல்ல சாய்ந்து, பகலை ஒரு மென்மையான துயிலில் ஆழ்த்தியிருந்தது. அப்துல் மீண்டும் திரிஷாவின் வீட்டு வாசலை நெருங்கினான், கையில் ஒரு சிறிய  கிருஷ்ணர் பொம்மை—துர்கா பூஜைக்கு ஒரு பரிசு, காலையில் நடந்த விஷயத்தை சரி செய்யும் நப்பாசையுடன். அவன் மனம் ஒரு புயல் கடலாய் அலைந்தது—திரிஷாவின் குத்தலான வார்த்தைகள் இன்னும் அவன் நெஞ்சில் எரிந்து கொண்டிருந்தன. "இவளுக்கு ஒரு பாடம் கற்பிக்கணும், ஆனா முதல்ல சமாதானம் பண்ணி பாக்கலாம்," என்று முணுமுணுத்தபடி கதவைத் தட்டினான்.
கதவு மெல்ல திறந்தது. அங்கே மிர்னாலினி நின்றிருந்தாள், ஒரு ஸ்லீவ்லெஸ் டாப் மற்றும் குட்டையான ஷார்ட்ஸில்—அவள் பால் போன்ற தொடைகள் மின்ன,  மொலைகள் இரண்டும் அந்த இறுக்கமான டாப்க்குள் புடைத்து, அவள் உடல் வளைவுகள் ஒரு சிற்பத்தின் நளினத்தை நினைவூட்டின. அப்துலின் கண்கள் விரிந்தன, அவன் வாய் உலர்ந்தது—அவளைப் பார்த்து பேச்சு வரவில்லை, அவன் உள்ளம் ஒரு தாகம் கொண்ட பாலைவனமாய் மாறியது.
"உள்ள வாங்க," என்று மிர்னாலினி சிரித்தபடி சொன்னாள், அவள் குரல் ஒரு மெல்லிசை போல இனிமையாக ஒலித்தது. அப்துல் தயங்கினான், "இல்லமா... உங்க அம்மா என்னை உள்ள விட மாட்டாங்க. தப்பா நினைப்பாங்க," என்று பயத்துடன் பதிலளித்தான். மிர்னாலினி உதட்டை சுழித்து, "அம்மா ரொம்ப பழமையான ஆளு.. மூடநம்பிக்கைல மூழ்கி போய் இருப்பாங்க.. ஆனா நான் அப்படி இல்ல, மாடர்னான பொண்ணு.. அதனால பயப்படாம உள்ள வாங்க நான் பாத்துக்குறேன்.." என்று வற்புறுத்தினாள். அவள் கண்களில் ஒரு குறும்பு மின்னியது, அது அப்துலின் மனதை இன்னும் குழப்பியது.
அவன் பயத்துடன் உள்ளே நுழைந்தான்—திரிஷாவின் வீட்டிற்குள் முதல் முறையாக காலடி எடுத்து வைத்தான். ஹால் ஒரு புனிதமான சன்னதி போல பளபளத்தது, சுவர்களில் குடும்ப புகைப்படங்கள் ஒரு நினைவு புத்தகமாய் தொங்கின. அவன் முன் மிர்னாலினி தன் பின்புறத்தை காட்டியபடி நடந்து சென்றாள்.. அவளது சிக்கன் உடம்பு அவனை மேலும் மனம் தடுமாற செய்தது அவளது குண்டி வளைவை பார்த்து சொக்கி போனான்.. அவளது குண்டியை பிடித்து கசக்கி விளையாட வேண்டும் என்று அவன் மனம் வற்புறுத்தியது.. அவன் பொம்மையை மிர்னாலினியிடம் நீட்டி, "இதை உங்க அம்மாகிட்ட கொடுத்து சொல்லுங்க. காலையில நடந்ததுக்கு மன்னிப்பு கேக்க வந்தேன். அவங்க வந்தப்புறம் பேசிக்கிறேன்," என்று சொன்னான், அவன் குரலில் ஒரு நடுக்கம் தெரிந்தது.
மிர்னாலினி பொம்மையை வாங்கி, "அம்மாவும் அப்பாவும் துணி கடைக்கு டிரஸ் வாங்க போயிருக்காங்க. கொஞ்ச நேரத்துல வந்துடுவாங்க," என்று சொல்லி சோபாவில் அமர்ந்தாள். அவள் கால்களை மடக்கி உட்கார்ந்தபோது, ஷார்ட்ஸ் மேலே ஏறி அவள் வாழை தொடைகளை  இன்னும் வெளிப்படுத்தியது. அப்துல் அவளுக்கு எதிரே உட்கார்ந்தான், அவன் உடல் வியர்வையில் நனைந்தது—திரிஷா வந்தால் என்ன ஆகுமோ என்ற பயம் அவனை பிடித்து உலுக்கியது.
"ஏன் இவ்ளோ வியர்க்குது உங்களுக்கு?" என்று மிர்னாலினி கேட்டாள், அவள் கண்கள் அவனை ஆராய்ந்தன. "இல்ல... வெயிலும், கொஞ்சம் பதட்டமும்," என்று அவன் பதிலளித்தான். "உங்க வேலை எப்படி போகுது? கல்யாணம் பண்ணிக்கலையா?" என்று அவள் தொடர்ந்தாள், அவள் குரல் ஒரு மெல்லிய காற்று போல அவனை தீண்டியது. அப்துல் சிரித்து, "கல்யாணத்துல எல்லாம் ஆசை இல்ல மேடம். என் வேலை என் ஊர்ல இருந்து ரொம்ப தூரம்.. இந்த ஊர்ல ஒரு பொம்பளைய வச்சு சௌகரியமா இருக்க முடியாது. நான் இங்க நைட் டியூட்டி பாக்குறப்போ, என் வீட்ல யாரு என் பொண்டாட்டிக்கு நைட் டியூட்டி பாக்குறானோ," என்று கண்ணடித்து சொன்னான். மிர்னாலினி சிரித்தாள், அவள் சிரிப்பு ஒரு மணியோசையாய் அறையை நிரப்பியது.
"சரி, நான் கிளம்புறேன்.. அப்புறமா உங்க அம்மாகிட்ட பேசிக்கிறேன்," என்று அப்துல் எழுந்தான். கதவை நோக்கி நடக்கும்போது, திரிஷா உள்ளே நுழைந்தாள். கிருஷ்ணன் அவளை அப்பார்ட்மெண்ட் வாசலில் இறக்கி விட்டுவிட்டு கடைக்கு சென்றிருந்தான். அவள் முகம் கோபத்தில் சிவந்தது—அப்துலை பார்த்தவுடன் அவள் கண்கள் ஒரு தீப்பொறியாய் மின்னின. மிர்னாலினியை ஒரு கோபப் பார்வை பார்த்தாள், ஆனால் வாய் திறக்கவில்லை. "நீ எதுக்கு இங்க வந்த?" என்று அப்துலை கேட்டாள், அவள் குரல் ஒரு கத்தியின் கூர்மை போல இருந்தது.
"மேடம்... துர்கா பூஜைக்கு ஒரு கிப்ட் கொடுக்க வந்தேன். காலையில நடந்ததுக்கு மன்னிப்பு கேக்கவும்," என்று அவன் பதிலளித்தான், அவன் கைகள் வியர்வையில் நனைந்தன. திரிஷா வாயால் "சரி" என்றாள், ஆனால் அவள் இதயம் அதை மன்னிக்கவில்லை—அவள் பார்வையில் ஒரு அருவருப்பு தெரிந்தது. "நான் கிளம்புறேன், மேடம். திரிஷா அப்துலிடம் "வீடு சுத்தம் பண்ணனும்.. வேலைக்காரி ஐஸ்வர்யா |ஃப்ரீயா இருந்தா அனுப்பிவிடு" என்று சொன்னான்..
அப்துல் அப்பார்ட்மெண்ட் வேலை காரியை தேடினான், ஆனால் அவள் வேறு வீட்டு வேலையில் மூழ்கியிருந்தாள். மீண்டும் திரிஷாவின் வீட்டுக்கு திரும்பினான், வேலைக்காரி கிடைக்கவில்லை என்று சொல்ல. அவன் வாசலை நெருங்கியபோது, உள்ளிருந்து ஒரு சத்தம் கேட்டது—திரிஷாவின் குரல் ஒரு புயல் போல கத்தியது. "ஏண்டி அந்த ஆளை உள்ள விட்ட? இப்படி ஒரு கீழ்த்தரமானவன் அதுவும் ஒரு துலுக்கன்.. இங்க உட்காந்து வீட்டோட புனிதத்தை கெடுத்துட்டான்! அவன் கொடுத்த கிப்ட்ட வச்சு என்ன பண்ண? இந்த வீட்டை டெட்டால் போட்டு சுத்தம் பண்ணனும்!" அவள் வார்த்தைகள் அப்துலின் காதுகளை தாக்கின—அவன் மதிப்பு, அவன் முயற்சி எல்லாம் ஒரு கணத்தில் சிதைந்தது.
அவன் நெஞ்சு ஒரு எரிமலையாய் கொதித்தது. "இவளுக்கு மரியாதை கொடுத்து பயனில்லை. இவளோட வாழ்க்கைய நாசம் பண்ணாம விட மாட்டேன்," என்று மனதிற்குள் உறுதி செய்தான். அவன் கண்களில் ஒரு பழிவாங்கும் தீ எரிந்தது—திரிஷாவை அழிக்க, எதையும் செய்ய அவன் தயாரானான். அவன் பூல் அவன் லுங்கியை முட்டி துடித்தது, அவன் மனம் அவளை ஒரு புனித பூமியை சூறையாடுவது போல கற்பனை செய்தது. அவன் படிகளை நோக்கி நடந்தான், ஆனால் அவன் உள்ளம் ஒரு இருண்ட திட்டத்தை உருவாக்கி கொண்டிருந்தது—இது முடிவல்ல, ஆரம்பம் மட்டுமே.

To Be Continued..