Incest விமலா அம்மா

[Jeyjay]

காலை 9:30 மணிக்கு அமுதவாணனின் போன் அலாரம் அடித்தது. அதில் "வானம் பார்த்து கிடந்தேனே..." பாட்டு ஒலித்தது.  கையை நீட்டி அதை நிறுத்தி . எழுந்திருக்க முயற்சி செய்தான், ஆனால் முடியவில்லை.  , மறுபடியும் போர்வையை இழுத்துப் போர்த்திக் கொண்டு தூங்கிவிட்டான்.

காலைச் சமையலை முடித்து, தன் அறைக்குத் திரும்பிய விமலா, சிதறிக் கிடந்த ஆடைகளை ஒழுங்குபடுத்தினாள். பிறகு, அமுதவாணனின் அழுக்கான துணிகளை எடுத்து வாஷிங் மெஷினில் எடுத்து வைத்தாள். அனைத்து வேலைகளையும் முடித்தபோது, மணி 10:30-ஐ நெருங்கியது.

"இன்னும் முழிச்சு கீழ  வராம  என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கானோ?" என்று முணுமுணுத்தபடி, மாடியில் உள்ள அமுதவாணனின் அறைக்குச் சென்றாள்.

அங்கு, அதிகாலை ஐந்து மணிக்குத் தூங்கியவனைப் போல், போர்வையை இழுத்துப் போர்த்திக் கொண்டு அமுதவாணன் தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அதைப் பார்த்த விமலா, "அம்மு, எழுந்திரு. தூங்கினது போதும்" என்று உரக்கக் கூறினாள்.

அம்மாவின் குரல் கேட்டு அமுதவாணன் கண் விழித்தான். "ஹாய் அம்மா, குட் மார்னிங்" என்று சிரித்துக்கொண்டே எழுந்தான். சோர்வாக இருந்தபோதும், அம்மாவைப் பார்த்ததும் உற்சாகமடைந்தான்.

"எழுந்திருடா எரும " என்று விமலா அதட்டினாள். அமுதவாணன் அப்பாவி போல் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு, "என்னம்மா, காலையிலேயே என்னை எரும ன்னு சொல்றியே? நீ கொஞ்சினால்தான் நான் எழுந்திருப்பேன்" என்று குழந்தையைப் போல் அடம்பிடித்தான்.

விமலா புன்சிரிப்புடன் “எழுந்திருங்க அம்மு ”, " என்று கையை நீட்டினாள். அமுதவாணன் அவள் கையைப்   பிடித்து ஒரே இழுப்பில் எழுந்து நிற்க்க முயற்சிக்க . விமலா தடுமாறி அவன் மீது விழ, இருவரும் மெத்தையில் விழுந்தனர்.

விழுந்ததில் , அவள் முந்தானை கொஞ்சம் விலக , அவள் கொசுவத்திற்க்கும் ஜாக்கெட்டுக்கும் இடைவெளி அதிகரித்து, பனித்துளி போன்ற வேர்வையுடன் அவள் முலை பிளவு  பளிச்ச்சிட சற்றே திக்குமுக்காடிப் போனான் .   பிளவுசுக்குக் மேல பிதுங்கிக் கொண்டிருந்த பருத்த முலைகள் கவர்ச்சியாக இலைமறைவு காய்மறைவாகத் தெரிந்தன.... ,




விமலா ஏதாவது சொல்வதற்கு முன்பு, அமுதவாணன், "பார்த்தீங்களா, உங்களை விழாமல் நான் காப்பாற்றிவிட்டேன்" என்றான்.

விமலாவுக்குச் சிரிப்பு வந்தது. "ஆமா இவரு பெரிய விஜயகாந்த்  " என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள். அவள் இன்னும் முந்தானை சரி செய்யாமல் அவன் பிடியில்தான் இருந்தாள்.

"என்னது  விஜயகாந்தா ? அது யாரு?" என்று அவன் கேட்டான்.

"இந்த ஜெனரேஷன் பசங்களுக்கு விஜயகாந்தை  பத்தித் தெரிஞ்சிருக்க வாய்ப்பில்லை."” அமுதவாணன் அவள் பேசிக் கொண்டு இருக்கும்போது மெதுவாக அவன் கையை அவள் பின் இடுப்பிலிருந்து அவள் குண்டியில் வைத்தான். இதை விமலா உணரவில்லை.

"நாங்க 2கே கிட்ஸ்  பசங்க. எங்களுக்கு சிவகார்த்திகயேன் , தனுஷ்,     தான் தெரியும். கொஞ்சம் வயசானவங்கனா விஜய் அஜித்தை  தெரியும். அதுக்கு மேல யாரையும் தெரியாது."

இப்படி அவன் பேசிக் கொண்டே அவள் குண்டியை மெதுவாக அமுக்கினான். இப்பொழுது தான் அவள் இருக்கும் கோலத்தை விமலா உணர்ந்தாள். பின்னால் திரும்பி பார்த்தாள். அமுதவாணனின் கை அவளின் குண்டியில் இருந்தது. விமலா அவன் கையை விடுவித்து, முந்தானையை சரிசெய்தபடி  அவனை விட்டு நகர்ந்தாள்.

விமலாவுக்கு அமுதவாணனின் அறையை விட்டு வெளிய வந்தவுடன் பலவித குழப்பங்களில் இருந்தாள். அம்மு ஏன் இப்படி பண்ணான். கண்ட எடத்துல கைய வைக்குறான். விமலாவுக்கு உள்மனது அவளிடம்

“அவன் சின்ன பையன்டி தெரியாம கை பட்டு இருக்கும். சின்ன வயசுல அவன் எங்க எல்லாம் உன்ன தொடுவான். அதே மாதிரி தான் இதுவும்” என்று அவள் மனது அவளுக்கு சமாதானம் சொன்னது. விமலாவும் சமாதானம் ஆனாள்.

அமுதவாணன் குளியலறைக்குச் சென்று, காலைக்கடன்களை முடித்து, கன்னத்தில் இருந்த லேசான தாடியை ஷேவ் செய்து , குழந்தை முகமாய் கீழே வந்தான். அங்கே விமலா அவனுக்காக காபியை சூடாக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

"என்னம்மா செய்றீங்க?" என்று அம்மாவின் பின்னால் நின்று, அவளது இடுப்பைச் சுற்றி கைகளை வைத்து அணைத்துக் கொண்டான். 



என்னடா இது , அம்மா மேலே நேத்து இல்லாத பாசம்?” என்றாள் விமலா .  


“என்னக்கு எப்பவுமே உன் மேலே நிறைய பாசம் தான்ம்மா” என்றபடி குதிரை வால் போட்டு இருந்த அம்மாவின் பின் கழுத்தில்  முகம் வைத்து உரசியபடி  வாசம் பிடித்தான் . விமலாவின் கழுத்துப் பகுதியில் இருந்த பூனை முடிகள் எழுந்து நின்றன

“சீ. எனக்குக் கூசுது. நீ” என்று பேசிக் கொண்டே  அவனை சற்றுத் தள்ள முயற்சி செய்ய, அவளின் பின்புற மேடை எதேச்சையாக அவன் தண்டின் மீது உரசியது. விமலா ஒரு கணம் ஸ்தம்பித்தாள். அவள் என்ன பேசினோம் என்பதையே மறந்து போனாள். அமுதவாணன் சுதாரித்துக்கொண்டு அவசர அவசரமாக தனது இடுப்பை அம்மாவின் பிறத்தில் இருந்து விளக்கினேன்.

“என்னமோ சொன்னியேம்மா. என்ன?” என்றான் .

“ம்ம்ம். வந்து. ஒன்னுமில்லே. கொஞ்சம் தள்ளி நிக்கறையா. எனக்கு வேலையே செய்ய முடியல” என்றாள் விமலா . இன்னமும் அவனுக்கு முதுகு காட்டிக் கொண்டு தான் இருந்தாள்.

“என்னம்மா நீ. சும்மா ஹக் பன்னதுக்கே . நீ இப்படி விரட்டறியே” என்று கொஞ்சிக் கொண்டே அவள் ஜாக்கெட் வழியாக தெரிந்த முதுகில் முகம் வைத்தான் . சுற்றி வளைத்து இருந்த கையால் அம்மாவின் வயிற்றில் கோடு போட்டான் .

“அம்மு இப்படியே இருந்த அப்பறம் உனக்கு அடி தான் கிடைக்க போகுது  ” என்று சொன்னாலும் அவ தன் பாட்டுக்கு தனது வேலையைச் செய்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

ம்மா , சின்ன வயசுலலாம் என்கிட்டே நல்லா friend மாதிரி கொஞ்சி பேசுவ இப்பம் என்கிட்டே அப்படி பேச மாற்றுக்க சிடு சிடுனு இருக்க” என்று ஒரு பிட்டை போட்டான். விமலா உடனே அவன் முகத்தைப் பார்த்தாள். அவன் சற்று பாவமாக இருப்பது போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டான்.

“சாருக்கு என்கூட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ண நேரம்தான் இல்லையே ..எப்ப பார்த்தாலும் உன் அக்கா வீட்லையே டேரா போடுற .  ”

“என்னமா பண்ணட்டும் ...அவளும் உன்ன மாதிரி தான் செம கட்ட ” என்று அம்மு தன் வாய்க்குள் முணுமுணுத்தான். விமலாவுக்கு இது காதில் விழவில்லை.

“என்ன சொன்ன” கேட்டாள். அவன் ஒன்னும் இல்ல என்று தலை ஆட்டினான். அப்பாவியை போல் முகத்தை வைத்து அவளை பார்த்து...“சரி நான் வறேன்” சொல்லி அந்த இடத்தை விட்டு செல்ல தயாரானான் (செல்வது போல் நடித்தான்)

“அடேய் நில்லுடா. சாருக்கு உடனே மூஞ்சு மாறிடும். இன்னும் சின்ன புள்ள மாதிரியே இருக்க. இன்னும் நீ மாறல” என்று சொல்லி அவன் மூக்கை செல்லமாக கிள்ளினாள். அமுதவாணனுக்கு சந்தோசமா இருந்துது அம்மா அவனை இப்படி கொஞ்சுவது. அமுதவாணன் அம்மாவிடம்  கையை நீட்டி.

“இனிமே நாம ப்ரண்ட்ஸ் சரியா?” என்றான்.

“ஆமா உன் அக்கா வீட்டுக்கு போனதும்  என்ன கண்டுக்கவே மாட்ட. உன் அக்காகூட  ஊர் சுத்த போய்டுவ” என்று சலித்துக் கொண்டாள்.

அதெலலாம் மாட்டேன் இனிமே உன்கூட தான் அதிகமா இருப்பேன்”

விமலா சிரித்த முகத்துடன்“சரி பிரான்டிஸ்” என்று அவன் கையை பிடித்து குலுக்கினாள்.

“ஹா ஹா பிரான்டிஸ் இல்ல அது ப்ரண்ட்ஸ்”

விமலா அவன் கன்னத்தை செல்லமா கிள்ளி “எல்லாம் ஒன்னு தான்” என்று சொன்னாள்.

“ஐ லவ் யூம்மா” என்று அம்மாவைக் கட்டிக் கொண்டு .அவள் கன்னத்தில் பச்சக் ன்னு  முத்தம் கொடுக்க

“என்னடா?..இது லவ்வ் இவ்வுன்னு சொல்லிட்டு ”  கண் சிமிட்டிய படியே  இடுப்பில் இரண்டு கைகளையும் ஒய்யாரமாய் வைத்து போஸ் கொடுத்தபடி கேட்டாள்.

ஆமா , உங்களை  லவ் பண்றேன் அதான் லவ்வ்யூன்னு சொன்னேன் என சொல்லி தனது நாக்கை கட்டிக் கொண்டான் .

காலேஜ் முடிஞ்சதும் நீ ரொம்பத் தான் டா கெட்டுப்போயிட்டே. என்ன ஏதாவது கேர்ள் பிரண்டு பிடிச்சு வச்சு இருக்கியா. என்ன?” என்று கேட்டபடி , திரும்பி அவனுக்கு முதுகை காண்பித்தபடி  சூடான காபியை டம்ளரில் ஊற்றினாள்

“ச்சே. ச்சே. அதெல்லாம் இல்ல ம்மா . நீங்க  இருக்கும் போது எனக்கு கேர்ள் பிரண்டு எதுக்கு? நீயே போதும் எனக்கு” என்று நகர்ந்து அம்மாவின் பின்புறம் இருந்து மீண்டு கட்டிப்பிடித்து, அம்மாவின் கழுத்தில் கிஸ் அடித்தான் . விமலாவின் கழுத்தில் ரோமங்கள் மீண்டும் எழுந்து நின்றன

“ஓ. அப்படின்னா. நீ வேற கேர்ள் பிரண்டு எல்லாம் பார்க்க மாட்டே?” என்றாள் அம்மா.

“ம்ஹூம்” என்று அம்மாவை இறுக்கினான் . அவனது தண்டினை அம்மாவின் பின்புறத்தில் மீண்டும் ஒரு முறை லேசாக உரச விட்டான் . மீண்டும் விமலாவின் கழுத்து ரோமங்கள் எழுந்து நின்றன.

“உன் கேர்ள் பிரண்டுக்கு என்னவெல்லாம் செய்வே” விமலா மீண்டும் அவன் பிடியில் இருந்து விடுப்பட்டு, காபியை ஆற்றியபடி கேட்டாள்.

“ம்ம்ம். கூட்டிக்கிட்டு ஷாப்பிங்க போவேன், சினிமாவுக்கு போவேன், பீச்சுக்கு போவேன். டின்னருக்கு கூட்டிக்கிட்டு போவேன். அப்புறம் என்ன என்னவோ செய்வேன்”

“ஓ. உன்னோட கேர்ள் பிரண்டு கொடுத்து வச்சவ. என் வீட்டுக்காரரும் தான் இருக்காரே. இது எல்லாம் அனுபவிக்காம ....” என்று விமலா அலுத்துக் கொண்டாள்.

“அப்பா வேஸ்டும்மா. நானா இருந்தா நாள் முழுசும் உன் கூடவே இருப்பேன்

“நாள் முழுசும் வீட்டில இருந்து என்னடா பண்ணுவே?”

“இப்படி உன் கூட பேசிக்கிட்டே. பார்த்துக்கிட்டே இருப்பேன்”

“என்னடா. அம்மாவையே சைட் அடிக்கிறியா?” விமலா சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

“பின்ன கேர்ள் பிரண்டுன்னா சைட் அடிக்கத் தான் செய்வாங்க” அவனும் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான் .

“ரொம்பத் தான் உனக்கு.  ” என்று  அவன் தலையில் செல்லமாகத் தட்டினாள்.

“நீ மட்டும் சரின்னு சொல்லும்மா. இன்னைக்கு முழுசும் உன்ன என் கேர்ள் பிரண்டு போல பார்த்துக்கிறேன்”

அது இருக்கட்டும் முதல்ல இந்த காபியை  குடி. நான் போய் உனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைக்குறேன்”.

அமுதவாணனுக்கு அவளை இப்படி சீண்டி விளையாடுவது  மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அவன் அதே மகிழ்ச்சியோடு டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்தான் . விமலா அவனுக்கு காலை உணவை வைத்துக் கொடுத்தாள்.

“இந்தா சாப்பிடு”

“ஊட்டி விடு”

“இம்சை பண்ணாம சாப்பிடுடா”

“அப்படியா அப்ப நான் சாப்பிட மாட்டேன்”

“இன்னும் அடம் பிடிக்கிறது உன்ன விட்டு போகல. வாய தொற”

அமுதவாணன் ஆ என்று வாயை திறந்தான். விமலா அவனுக்கு ஒவ்வொரு வாயாக ஊட்டினாள்  

இரண்டு வாய் சாப்பிட்டுருப்பான் , ம்மா எவ்ளோ நேரமா இப்படி நட்டம்மா நின்னுக்கிட்டே எனக்கு ஊட்டுவே , பக்கத்துல வாங்க என்று , அவள் குண்டியை பிடித்து அமுக்கினான்.

“கைய எடுடா” என்று விமலா அதட்டினாள். காலையில எதோ தெரியாம பிடிச்சான் அதுக்காக . இப்போவோமா என விமலா மனதிற்குள் நினைத்தாள் . அவனோ  கைய எடுக்க முடியாதே என்று பழிப்பு காட்டி பேசினான்.

விமலாவுக்கு இந்த முறை வந்ததே கோபம் வேகமாக  அவன்  மண்டையில் "டோங் "  என்று ஒரு கொட்டு விட்டாள். இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத அமுதவாணன் அவன் கையை அவளிடம் இருந்து எடுத்து விட்டான்.

“நாயே செருப்பு பிஞ்சிடும்..இஷ்டத்துக்கு கை வைக்குற

அமுதவாணன் , கோபத்தில் சாப்பிடாம மாடியிலிருக்கும் தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டான்

அவன்  சாப்பிடாம சோகமா செல்வதை பார்த்து வருத்தப்பட்டாள் விமலா . ச்சே . இப்படி அடிச்சிட்டோமே புள்ளய என்று அவள் மனதினுள் வேதனை அடைந்தாள்.

அவள் சிறிது நேரம் அங்கேயே இருந்தாள். அவன் வருவது போல் தெரியவில்லை என்றதும். ..பொறுமை இழந்தவள் எச்சில் தட்டுடன் அவன் அறையை நோக்கி சென்றாள். அமுதவாணன் அவன் கட்டிலில் உக்காந்து கொண்டு இருந்தான்.

“அம்மு சாப்பிட வா”. அமுதவாணன் அவள் முகத்தை பார்க்காமல்

“இல்ல நான் வரல எனக்கு பசிக்கல” என்று சொன்னான். விமலாவுக்கு அவனைப் பற்றி தெரியும் அவன் லேட்டாக சாப்பிடுபவன் தான் ஆனால் பசி தாங்க மாட்டான்.

“இப்பம் நீ சாப்பிட வரல மறுபடியும்  அடி விழும்” என்று அவள் சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு சொன்னாள்.


அமுதவாணன் மேல் இப்பொழுது அவளுக்கு கோபம் இல்லை.  தாய்மை உணர்வு அவளிடம் எட்டிப் பார்த்தது. அமுதவாணன் எதுவும் சொல்லாமல் அவள் கையிலிருந்த தட்டை வாங்கிக்கொண்டு , ஒரு வாய் சாப்பிட்டவன் அடுத்த  வாய் எடுத்து வைப்பதற்குள் அதை மணிக்கணக்கா உக்கார்ந்து எதோ கஷாயம் சாப்பிடுவது போல சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தான். இருவது நிமிஷம்  ஆனது இன்னும் அவன் சாப்பிட்டு முடிக்கவில்லை. விமலா இது சரி பட்டு வராது நாம தான் ஊட்டி விடனும் அவனுக்கு என்று நினைத்து அந்த தட்டை அவனிடமிருந்து வாங்கினாள்.

“அம்மு ஆ காட்டு”

“நானே சாப்பிடுவேன்” என்று அமுதவாணன் அவளை பார்க்காமல் பதில் சொன்னான். விமலாவுக்கு அவனை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. புள்ள இப்படி பயப்புடுதே நம்மள பார்த்து. எப்படி ஜாலியா பேசுற பையன் இப்படி ஆயிட்டானே என்று நினைத்தாள். அவனிடம் சொன்னாள்

“நான் உன் ப்ரண்ட் தானே நான் ஊட்டி விடுறேன் நீ சாப்டு”.

“பரவாயில்ல இனி நாம ப்ரண்டா இருக்க வேணாம். உங்கள தெரியாம தொட்டுட்டேன் என்ன மன்னிச்சிருங்க. இனிமே உங்க பக்கம் நான் வர மாட்டேன். வேணும்னா அக்கா வீட்டுக்கே பொய்க்குறேன்

அமுதவாணன் அப்படி பேசியதைக் கேட்டு விமலா அதிர்ச்சியடைந்தாள். தன் மகள் திருமணத்திற்கு பிறகு, அவளிடம் பேசாமல் இருந்த வலி அவளுக்கு மட்டுமே தெரியும். இப்போது மகனும் தன்னை விட்டுப் பிரிந்துவிடுவானோ என்று உண்மையாலுமே பயந்தாள்.

டேய் ..என்ன சொன்ன ??

---------------------"


நீ சரி பட்டு வர மாட்ட , முதல்ல எழுந்து நில்லு ...என்று சொன்னாள். அமுதவாணனும் பயந்து எழுந்து விட்டான்

அடுத்து அவள் செய்த காரியத்தை அமுதவாணன் நினைத்திருக்கவே மாட்டான். விமலா அமுதவாணனை கட்டிப்பிடித்தாள். அவளின் மிருதுவான முலைகள் அமுதவாணனின் மார்பில் நசுங்கியது. இருவருக்கும் இடையில் காற்று நுழையும் அளவிற்கு கூட இடைவெளி இல்லை.



அமுதவாணனுக்கு சந்தோசப்படுவதா இல்லை பயப்படுவதா என்றே தெரியவில்லை. அவன் ஒன்னும் செய்யாமல் அப்படியே இருந்தான்.

விமலா இன்னொரு செயலும் செய்தாள். அமுதவாணனின்  இரண்டு கைகளை எடுத்து அவளுடைய முதுகில் வைத்து அவளை அணைக்குமாறு வைத்தாள். ஆனால் அமுதவாணன் அவள் எப்படி வைத்தாலோ அப்படியே இருந்தான் ஒரு அசைவும் இல்லாமல்.

விமலாவுக்கு அவன் இன்னும் பயத்தில் தான் இருக்கிறான் என்று தோன்றியது. அவள் அடுத்து செய்த காரியம் தான் அமுதவாணனை சரி ஏன் விமலா கூட யூகித்து இருக்க மாட்டாள். எந்த செயலிற்காக அவன் மேல் கோபப்பட்டாலோ . அதே செயலை அவள் கையை வைத்தே செய்ய வைத்தாள்.

அமுதவாணனின் கையை அவள் முதுகில் இருந்து இடுப்பை தடவி கடைசியாக அவள் பஞ்சு போன்று இருக்கும் மிருதுவான குண்டியில் வைத்தாள். அமுதவாணன் அவள் முகத்தை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தான். விமலா அவனை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே

“டேய் உன் ப்ரண்ட விட்டுட்டு அக்கா வீட்டுக்கு  போய்டுவியா நீ? எங்க உன் கேர்ள் friend ஐ விட்டுட்டு பொய்  பாரு உன் பல்ல உடைக்கிறேன்”.

அமுதவாணன் இப்பொழுது தான் மெதுவாக சிரித்தான். விமலா அவளுடைய இரு கைகளாலும் அவன் பின் தலைமுடியை கொத்தாக பிடித்து  அவள் உதட்டை அவன் கன்னத்தில் வைத்து முத்தமிட்டாள்.



அமுதவாணன் அவள் முத்தம் கொடுத்த மகிழ்ச்சியில் அவளுடைய குண்டியில் இருக்கும் கையை அசைக்கத் தொடங்கினான். அவளுடைய குண்டியில் தன்னுடைய இரு கரங்கள் வைத்தும் தடவினான். மெதுவாக அவள் குண்டியின் இரண்டு அடிப்பாகத்தை சேர்த்து தொட்டு அதனை தூக்க முயற்சியும் செய்தான். ஆனால் புடவையுடன் அவள் இருப்பதால் அது பாதி வெற்றியே அவனுக்கு தந்தது. இப்பொழுது விமலா அமுதவாணனின்  முகத்தைப் பார்த்தாள்.

“என்னடா அக்கா வீட்டுக்கு போரியா?” என்று குறும்புடன் கேட்டாள்.

அமுதவாணன் : மாட்டேன் மாட்டேன் என்று சிரித்துக் கொண்டே தலை ஆட்டினான்.

“டேய் நீ அழுதா நான் தாங்க மாட்டேன். இனி நீ அழுவ கூடாது சரியா”

“சரி ம்மா . இனி நீ என்ன அடிக்க மாட்ட தானே?”

“கண்டிப்பா அடிப்பேன்”. அமுதவாணனின் முகம் வாடியது.

விமலா அவனை பார்த்து சொன்னாள்.“இனி என்ன விட்டுட்டு போறேனு நீ சொல்லி பாரு உன்ன அடிச்சு வெளுத்துடுவேன்”.

அமுதவாணன் சந்தோஷத்தில்  தானாகவே இந்த முறை அவளை கட்டிப்பிடித்து இறுக்கினான்.



 

“முரட்டுப் பயலே மெதுவாடா. ரொம்ப பெரியவனாபாயிட்ட. ஆனா அழுவுறது மட்டும் இன்னும் போகல.என்று  அவன் மூக்கை கிள்ளினாள்


அமுதவாணன் அவளிடம் தயங்கி தங்கி கேட்டான்.“அம்மா நான் இனி உன்ன தொடலாமா?” (குண்டியை பிடித்து பிசையலாமா என்று மறைமுகமாக் கேட்டான்)

அதற்கு விமலா -- “இப்பம் நீ என்ன பண்ணிட்டு இருக்கியாம்?”

அமுதவாணன் சிரித்தான்.

விமலா அவனிடம் "“டேய் வேற யாராவது  இருக்கும் போது இப்படி என்ன புடிச்சிட்டு இருந்துடாதடா. அவங்க நம்ம இரண்டு  பேரையும் தப்பா நெனைச்சிருவாங்க” என்று கூறினாள் அமுதவாணனும் சரி என்று சொன்னான். பின்பு அவள் அமுதவாணனுக்கு சாப்பாடை ஊட்டி விட்டாள். அவன் மகிழ்ச்சியாக அதை சாப்பிட்டு முடித்தான்.


அன்று முழுவதும் அமுதவாணன் அம்மாக்குடையே குட்டி போட்ட புனை போல அவளையே சுத்தி கொண்டு வந்தான் ....சாய்ந்திரம் ஆனதும் , டேய் ..அக்கா வீட்டுக்கு போயிட்டு வா டா ??

என்ன ம்மா விளையாடுறியா நீ தான போக கூடாதுன்னு சொன்ன ??

( மகள் பேசாமல் இருப்பது வேதனையாக இருந்தாலும், அமுதவாணன் அவளிடம் பேசுவதும், பேரனை அழைத்து வந்து விளையாடுவதும் விமலாவிற்கு ஆறுதலாக இருந்தது. தான்   கூறியதை அமுதவாணன் தவறாக நினைத்து அக்காவை பாக்க போகாம இருப்பானோ  என்று எண்ணி அமுதவாணனிடம் நைசாக பேசினாள். )


நான் என்னை இங்க தனியா விட்டு விட்டு ...போகக் கூடாதுன்னு தான் சொன்னேன். அதுக்காக அவளைப் பார்க்கக் கூடாதுன்னோ, பேசக் கூடாதுன்னோ சொன்னேனா?"

"என்னம்மா நீங்க இப்படி குழப்புறீங்க...?"

"டேய் மக்கு ? போய் உன் பேரன கூட்டிட்டு வா...   என்று சொல்லி அவன் கன்னத்தை கிள்ளினாள்.

"ஆண்டவா, இந்த பொம்பளைங்கள புரிஞ்சுக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம்டா...!!" என்று முணுமுணுத்தபடி வீட்டை விட்டு கிளம்பினான்.

அவன் போவதை பார்த்துக்கொண்டே வாசலில் சிரித்தபடி நின்றாள் விமலா.

நண்பரே, கதை எப்படி போகுது? ரொம்ப பொறுமையாக போற மாதிரி தோணுதா? இல்ல இதே வேகத்தில் தொடரலாமா? கதை பிடித்திருந்தால் லைக் பண்ணுங்க. நன்றி.





தொடரும் ...!!!