Incest குடும்பத்தில் காதல் நிழல்கள்

[subatami]

வீட்டின் சத்தங்களுக்கு நடுவே, அவன் தனியாக இருந்தான். மாடியிலிருந்து இறங்கியபோது, சமையலறையிலிருந்து சுபத்ராவின் குரல் மீண்டும் வந்தது—மெல்லியது, ஆனால் ஒரு வித அழைப்பு போல. "கார்த்தி, இங்க வா, இதை எடுத்து வை," என்று அவள் சொன்னாள். அவன் உள்ளே நுழைந்தான். சுபத்ரா அடுப்புக்கு முன்னால் நின்றிருந்தாள். சேலை முந்தானை சற்று விலகி, அவள் இடுப்பின் வளைவு மங்கலான வெளிச்சத்தில் தெரிந்தது. வியர்வை அவள் கழுத்தில் ஒரு மெல்லிய பளபளப்பை உருவாக்கியிருந்தது. கார்த்தி ஒரு கணம் அப்படியே நின்றான். 

"என்னடா, பாக்குற?" என்று அவள் திரும்பி கேட்டாள். அவள் கண்களில் ஒரு சிறு புன்னகை, ஆனால் அதற்கு அடியில் ஏதோ ஒரு ஆராய்ச்சி இருந்தது. கார்த்தி தலையை அசைத்து, "ஒண்ணுமில்லை," என்று முணுமுணுத்து, அவள் சுட்டிக் காட்டிய பாத்திரத்தை எடுத்தான். அவன் கை அதைத் தொடும்போது, சுபத்ரா மெதுவாக நகர்ந்து, அவள் தோள் அவன் கையை உரசியது. அது ஒரு தற்செயல் போலத் தோன்றியது, ஆனால் கார்த்தியின் உடலில் ஒரு சிறு மின்சாரம் பாய்ந்தது. அவன் பார்வையைத் தாழ்த்தினான், ஆனால் அவள் வாசனை—வியர்வையும் சந்தனமும் கலந்தது—அவனைச் சுற்றி நின்றது.

சுபத்ரா மீண்டும் அடுப்பை நோக்கி திரும்பினாள். "இப்போ பெரிய பையன் ஆயிட்டேன்னு நினைப்பு, இல்லையா?" என்று அவள் சொன்னாள். குரலில் ஒரு கிண்டல், ஆனால் அதில் ஒரு மென்மையும் இருந்தது. கார்த்தி பதில் சொல்லாமல், பாத்திரத்தை மேஜையில் வைத்தான். அவன் விரல்கள் சற்று நடுங்கின. "நீயும் அம்மாவும் ஒரே மாதிரி இருக்கீங்க," என்று அவன் தயங்கியபடி சொன்னான். சுபத்ரா சிரித்தாள், ஆனால் அந்த சிரிப்பு அவன் மனதில் ஒரு கேள்வியை எழுப்பியது. அவள் திரும்பி அவனைப் பார்த்தாள்—ஒரு நொடி நீண்ட பார்வை. "போடா, வாயை மூடு," என்று அவள் சொன்னாள், ஆனால் அவள் கண்கள் அவனை விடவில்லை.

வாழ்க்கை அறையில் ராமு ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தார். வினிதா மாடியிலிருந்து இறங்கி, "என்ன, சமையலறையிலேயே நின்னுட்டீங்களா?" என்று கேட்டு உள்ளே வந்தாள். சுபத்ரா, "இவன் உதவி பண்ணிட்டு இருக்கான்," என்று சொல்லி, கார்த்தியை ஒரு பக்கவாட்டுப் பார்வை பார்த்தாள். அவன் மனதில் ஒரு குழப்பம்—அம்மாவின் அந்தப் பார்வை, அவள் உரசிய தோள், அவள் சேலையின் விலகல். அவன் வெளியேறி, ஜன்னல் அருகே நின்றான். உடல் சூடாக இருந்தது, ஆனால் வெளியே காற்று குளிர்ந்து வீசியது.

அன்று மாலை, வீடு மீண்டும் சாதாரணமாக இயங்கியது. ராமு பையைத் திறந்து, ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தார். வினிதா சிரித்து, அவருக்கு பதிலளித்தாள். ஆனால் சமையலறையில் சுபத்ரா தனியாக நின்றபோது, கார்த்தி உள்ளே நுழைந்தான். "அம்மா, ஏதாவது உதவி வேணுமா?" என்று கேட்டான். அவள் திரும்பி, "இப்போ என்ன உதவி?" என்று கேட்டு, அவனை நெருங்கி ஒரு துணியை கொடுத்தாள். அவள் விரல்கள் அவன் கையைத் தொட்டன—ஒரு கணம் நீண்ட தொடுதல். கார்த்தியின் மூச்சு சற்று வேகமானது. சுபத்ரா அவனைப் பார்த்து, "போ, அப்பா கூப்பிடறார்," என்று சொன்னாள். ஆனால் அவள் குரலில் ஒரு மென்மை இருந்தது, அவனை இன்னும் அங்கே நிற்க வைத்தது.

அவன் வெளியேறும்போது, மனதில் ஒரு எண்ணம் தோன்றியது—இது தவறா, சரியா? ஆனால் அந்தக் கேள்விக்கு பதில் தேட அவனுக்கு தைரியம் இல்லை. வீட்டின் சத்தங்கள் மீண்டும் அவனைச் சூழ்ந்தன, ஆனால் சுபத்ராவின் பார்வை அவன் மனதில் ஒரு நிழலாக நின்றது.