Incest குடும்பத்தில் காதல் நிழல்கள்

[subatami]

அவனுக்கு மட்டும் புரிந்தது. அந்த எண்ணம் ஒரு சிறு அலை போல, மெல்ல அவன் மனதில் பரவி மறைந்தது. காலை சற்று முன்னேறியிருந்தது. சமையலறையிலிருந்து சுபத்ராவின் குரல் வந்தது—கத்தியால் ஏதோ வெட்டும் சத்தத்துடன் கலந்து, "கார்த்தி, காபி எடுத்துக்கோ," என்று. அவன் எழுந்து, படுக்கையைச் சரி செய்யாமலேயே கீழே சென்றான். மேஜையில் ஒரு எஃகு டம்ளரில் காபி நீராவியுடன் நின்றது. சுபத்ரா அடுப்பைப் பார்த்தபடி, "இன்னிக்கு உன் அப்பா வருவாரு," என்று சொன்னாள். அவள் குரலில் ஒரு சாதாரண தொனி, ஆனால் கார்த்திக்கு அது எங்கோ தொலைவில் இருந்து வருவது போலத் தோன்றியது.

அவன் காபியை எடுத்து, ஜன்னல் அருகே நின்றான். வெளியே, தெருவில் ஒரு பையன் சைக்கிளில் கடந்து போனான். சூரிய ஒளி இப்போது வீட்டை முழுவதும் நிரப்பியிருந்தது. மனதில் நேற்றைய இரவு மீண்டும் வந்தது—நிலவொளி, சுபத்ராவின் மெல்லிய மூச்சு, வினிதாவின் கை தோளில் பட்ட தருணம். அவன் கண்களை மூடினான். உடலில் ஒரு சிறு பதற்றம், ஆனால் அதை அவனால் பெயரிட முடியவில்லை. "கார்த்தி, என்னடா ஆச்சு?" என்று சுபத்ரா கேட்டாள். அவன் திரும்பி, "ஒண்ணுமில்லை, அம்மா," என்று சொல்லி, காபியை ஒரு மிடறு குடித்தான்.

மாடியிலிருந்து வினிதா இறங்கி வந்தாள். கையில் புத்தகம் இல்லை. "காலைலயே கனவு காண ஆரம்பிச்சிட்டியா?" என்று அவள் கேட்டு, ஒரு சிறு சிரிப்பை உதிர்த்தாள். சுபத்ரா, "அவனை விடு, இன்னும் பையன் தானே," என்று சொல்லி, அடுப்பை நோக்கி திரும்பினாள். கார்த்தி பதில் சொல்லவில்லை. அவன் மனதில் ஒரு கேள்வி எழுந்தது—இது எல்லாம் ஒரு நாள் மறந்து போகுமா? ஆனால் அந்தக் கேள்வியை அவன் வெளியே சொல்லவில்லை. ஜன்னலைப் பார்த்தபடி நின்றான். 

பிற்பகலில் ராமு வந்தார். கையில் ஒரு சிறிய பை, முகத்தில் பயணத்தின் சோர்வு. "வீடு அமைதியா இருக்கு," என்று அவர் சொன்னார். சுபத்ரா சிரித்து, "நீ இல்லாதப்போ எப்பவும் அப்படித்தான்," என்று பதிலளித்தாள். வினிதா, "அண்ணா, ஏதாவது சாப்பிடறியா?" என்று கேட்டாள். கார்த்தி அப்பாவைப் பார்த்து ஒரு புன்னகை செய்தான், ஆனால் உள்ளே ஏதோ ஒரு எடை அவனை அழுத்தியது. மாலை ஆனபோது, வீடு மீண்டும் பழைய பதத்தில் இயங்கத் தொடங்கியது. சமையலறையில் சத்தம், வாழ்க்கை அறையில் ராமுவின் குரல், மாடியில் வினிதாவின் புத்தகம். 

கார்த்தி மீண்டும் மாடிக்குச் சென்றான். பாய் இன்னும் அங்கேயே கிடந்தது. அவன் அதைப் பார்த்து நின்றான். நேற்றைய இரவு ஒரு நினைவாக மட்டுமே இருந்தது—தொட முடியாத, ஆனால் மறக்க முடியாத ஒன்று. அவன் மெல்ல பாயை எடுத்து மடித்தான். கீழே இறங்கும்போது, அவன் மனதில் ஒரு தெளிவு வந்தது. ஆனால் அதை அவன் யாரிடமும் சொல்லவில்லை. வீட்டின் சத்தங்களுக்கு நடுவே, அவன் தனியாக இருந்தான்.
.