Incest தங்க முக்கோணம்

[subatami]

---

### தங்க முக்கோணம் - ஒரு குடும்பக் காவியம் (புதிய திருப்பம்)

அவர்களின் தங்க முக்கோணம், ஒரு புராணமாக வளர்ந்தது—கிளர்ச்சியும் கண்ணீரும், ஆசையும் அழிவும் நிறைந்த ஒரு கதை. ஆனால் அந்த இரவு ஒரு புயலாக மாறி, அவர்களை ஒரு புதிய சோதனையில் தள்ளியது. மூவரும் அறையில்—கார்த்தியின் கைகள் திவ்யாவின் இடையைச் சுற்றி, ஸ்ருதியின் முத்தங்கள் அவன் கழுத்தைத் தீண்டி—காதலின் மயக்கத்தில் திளைத்திருந்தனர். திடீரென, கதவு படீரெனத் திறந்தது. அங்கே நின்றாள் வித்யா, அவர்களின் அம்மா, வணிகப் பயணத்திலிருந்து திரும்பியவள். அவள் கண்களில் அதிர்ச்சியும் கோபமும் ஒருசேர மின்னின.

"என்னடா இது? இது நம்ம வீடா, இல்லை ஒரு பாவத்தின் கூடாரமா?" என்று வித்யா குரல் உயர்த்தினாள். அவள் கைகள் நடுங்கின; பட்டுப் புடவை சரிந்து, அவள் முகத்தில் ஒரு கம்பீரமான கோபம் படர்ந்தது. கார்த்தி பதறி எழுந்து, "அம்மா, நாங்க... இது..." என்று தடுமாறினான். திவ்யா, கண்களில் கண்ணீருடன், "அம்மா, நாங்க ஒருத்தரை ஒருத்தர் நேசிக்கிறோம்," என்று முணுமுணுத்தாள். ஸ்ருதி தைரியமாக முன்னே வந்து, "இது பாவம் இல்லை, அம்மா. இது எங்க காதல்," என்று கூறினாள்.

வித்யா ஒரு கணம் அவர்களை முறைத்துப் பார்த்தாள். "காதலா? இது அசிங்கம்! நீங்க மூணு பேரும் என் பிள்ளைகள்—இப்படி ஒரு தடம் புரளுறது என்ன விதி?" என்று கத்தினாள். அவள் குரலில் வெறுப்பும் வேதனையும் கலந்திருந்தன. "இதை அப்பாவுக்கு தெரிஞ்சா, அவர் உங்களை உயிரோட விட மாட்டார்!" என்று எச்சரித்து, அறையை விட்டு வெளியேறினாள். மூவரும் மௌனமாக நின்றனர்—அவர்களின் காதல் ஒரு புயலால் சிதறுண்டது போல உணர்ந்தது.

மறுநாள் காலை, ராஜன்—கார்த்தியின் அப்பா—வீட்டுக்கு வந்தார். வித்யா அவரிடம் எல்லாவற்றையும் சொல்லி, "இவங்களை பிரிச்சு விடுங்க! இது நம்ம குடும்பத்தோட மானம்!" என்று கண்ணீர் விட்டாள். ராஜன், ஒரு அமைதியான மனிதர், மூவரையும் அழைத்து, "என்ன நடந்துச்சு, உண்மையை சொல்லுங்க," என்று கேட்டார். அவர் குரலில் ஒரு கனிவு இருந்தது, ஆனால் அதற்கு பின்னால் ஒரு எஃகு மறைந்திருந்தது.

கார்த்தி முன்னே வந்து, "அப்பா, நாங்க மூணு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் நேசிக்கிறோம். இது உங்களுக்கு புரியாது, ஆனா இது எங்க உயிரோட உணர்வு," என்று சொன்னான். திவ்யா, "அப்பா, நாங்க ஒரு தப்பும் பண்ணலை. எங்க காதல் தூய்மையானது," என்று கூறினாள். ஸ்ருதி, "இதை யாரும் புரிஞ்சுக்க மாட்டாங்க, ஆனா நாங்க இதை வாழ்ந்து பாக்கணும்," என்று தைரியமாகச் சொன்னாள்.

ராஜன் ஒரு நீண்ட மௌனத்திற்குப் பின் பேசினார். "நான் இதை எதிர்ப்பு பண்ணல. ஆனா இது சமூகத்துக்கு புரியாது. உங்களுக்கு ஒரு புது ஒப்பந்தம் தர்றேன்," என்று சொல்லி, ஒரு ஆழமான பார்வையை அவர்கள் மீது செலுத்தினார். "நீங்க மூணு பேரும் ஒரு ரகசியமா இதை வாழலாம். ஆனா வெளியுலகத்துக்கு, நீங்க சகோதரர்களாவே இருக்கணும். இது உங்களுக்கு சுதந்திரமும், நம்ம குடும்பத்துக்கு மரியாதையும் தரும்," என்றார். வித்யா அதிர்ந்து, "என்ன சொல்றீங்க? இதை அனுமதிக்கிறீங்களா?" என்று கேட்டாள்.

ராஜன் அவளைப் பார்த்து, "வித்யா, காதலை தடுக்க முடியாது. ஆனா அதுக்கு ஒரு எல்லை வேணும். இவங்க மூணு பேரும் ஒரு புது வாழ்க்கையை தொடங்கட்டும்—நம்ம வீட்டுக்குள்ளேயே," என்று சொன்னார். பின்னர், ஒரு திருப்பமாக, "ஆனா ஒரு நிபந்தனை—நீயும் இதுல பங்கு பெறணும்," என்று வித்யாவைப் பார்த்து சிரித்தார்.

வித்யா திகைத்தாள். "நான்? என்ன சொல்றீங்க?" என்று கேட்க, ராஜன், "நீ இவங்களோட அம்மா மட்டுமல்ல, இவங்க காதல் உலகத்துல ஒரு பங்காளியாவும் இருக்கணும். இது ஒரு புது கல்யாணம்—நம்ம குடும்பத்தோட சொந்த கல்யாணம்!" என்று சொல்லி, ஒரு மஞ்சள் கயிறை எடுத்து அவள் கழுத்தில் கட்டினார். மூவரும் வாயடைத்து நின்றனர்.

"அப்பா, இது என்ன விளையாட்டு?" என்று கார்த்தி கேட்க, ராஜன், "இது விளையாட்டு இல்லை, மகனே. இது ஒரு புது பந்தம். உங்க அம்மாவும் உங்களோட சேர்ந்து, இந்த காதலை ஒரு குடும்பமா மாத்தணும்," என்று சொன்னார். வித்யா முதலில் எதிர்த்தாலும், ராஜனின் கண்களில் ஒரு அன்பையும் தீர்மானத்தையும் கண்டு, "சரி, நானும் உங்க காதல் கோட்டையில ஒரு ராணியா சேர்ந்துக்குறேன்," என்று சிரித்தாள்.

அந்த இரவு ஒரு புதிய தொடக்கமானது. வித்யா, மஞ்சள் கயிறு அணிந்து, "கார்த்தி, உனக்கு மூணு பொண்டாட்டி இப்போ! என்னை எப்படி சமாளிக்க போற?" என்று கேலி செய்தாள். திவ்யா, "அம்மா, நீயும் எங்களோட காதல் நடனத்துல சேரு!" என்று சொல்லி, அவளை அணைத்து முத்தமிட்டாள். ஸ்ருதி, ஒரு ரோஜாப்பூ மாலையை எடுத்து, "அம்மா, இது உனக்கு—நம்ம குடும்பத்தோட பர்ஸ்ட் நைட் இன்னைக்கு!" என்று சிரித்தாள்.

கார்த்தி அவர்களை மாறி மாறி பார்த்து, "அப்பா, அம்மா, அக்கா, திவ்யா—நீங்க எல்லாம் என் உலகம்," என்று சொல்லி, மூவரையும் ஒரு அணைப்பில் இறுகத் தழுவினான். ராஜன் அருகே நின்று, "இது ஒரு புது கல்யாணம்—காதலும் குடும்பமும் கலந்த ஒரு புரட்சி," என்று சொல்லி ஆசிர்வதித்தார். அறையில் மல்லிகை மணமும், முத்தங்களின் இனிமையும், சிரிப்பின் எதிரொலியும் நிறைந்தன.

வித்யா, ஒரு தேன் கிண்ணத்தை எடுத்து, "கார்த்தி, இன்னைக்கு உனக்கு நாலு பேர் சுவைக்கணும்!" என்று கேலி செய்ய, திவ்யா, "அம்மா, நீயும் தேன் தடவிக்கோ!" என்று சிரித்து, அவளை இழுத்தாள். ஸ்ருதி, "இது ஒரு காதல் புயல்—நாம எல்லாம் அதுல முங்கி மகிழலாம்!" என்று சொல்லி, கார்த்தியை முத்தமிட்டாள். அந்த தங்க முக்கோணம் இப்போது ஒரு நாற்கரமாக மாறி, ஒரு புதிய காவியத்தை எழுதியது—காதல், எதிர்ப்பு, ஒப்பந்தம், அன்பு நிறைந்த ஒரு அற்புத பயணம்.