Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

அப்படியே போயிருந்தால் என்ன நடந்திருக்குமோ தெரியாது. ஆனால் அவர்கள் சந்தோஷத்தை கெடுப்பது போல, பவித்ரா காலேஜ் விட்டு புயல் மாதிரி வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள். பின்னாடியே சந்திரனும் வந்தார்.

 

பவித்ரா உள்ளே வந்து தன் காலேஜ் பேகை ஒரு மூலையில் வீசி விட்டு ஷோபாவில் குதித்து உட்கார்ந்து ரிமோட்டை எடுத்து டிவியில் சேனலை மாற்றி எதோ ஒரு சீரியலை ஓட விட்டு விட்டு சம்மணம் போட்டு அமர்ந்துக் கொண்டு பார்க்க துவங்கினாள். கல்பனா தன் கணவனை பார்த்து என்னங்க இன்னைக்கு சீக்கிரம் வந்திட்டீங்க என்று கேட்க, லைட்டா தலைவலிடி, அதான் வீட்டுக்கு வந்து ஒரு காஃபி குடிச்சுட்டு கொஞ்ச நேரம் படுத்து ரெஸ்ட் எடுக்கலாம்ன்னு நினைச்சேன். வர வழிலே பவித்ரா காலேஜ்க்கு போயி அவளையும் கூட்டிட்டு வந்திட்டேன் என்றார். கல்பனா கணவனுக்கு காஃபி போட கிச்சனுக்கு சென்றாள்.

 

போகிற போக்கில் மகனின் முகத்தை பார்த்தாள். ஏமாற்றத்தில் அவன் முகம் வாடியிருப்பதைக் கண்டு ஒரு புறம் சிரிப்பாக இருந்தாலும், இன்னொரு புறம் பாவமாகவும் இருந்தது. அவளுக்கும் கொஞ்சம் ஏமாற்றம் தான். இருந்தாலும் எங்கே போய் விட போகிறது காலம். இப்படி புரிந்தும் புரியாமலும் அவளும் இளங்கோவும் அம்மா மகன் உறவின் எல்லைகளை மெல்ல மெல்ல மீறிக் கொண்டு சின்ன சின்ன சேட்டைகளில் இன்பம் அனுபவிப்பதும் ஒரு தனி சுகமாக தான் இருக்கிறது. அவசரப்பட்டு மொத்த சுகத்தையும் அனுபவித்து விட்டால் சீக்கிரமே சலித்து போகும். இப்படி துளி துளியாக அனுபவித்தால் கூடுதல் இன்பம் கிடைக்கும் என்று நினைத்து மனதை ஆறுதல் படுத்திக் கொண்டு கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள்.

 

கல்பனா எல்லோருக்கும் காஃபியும் ஸ்னேக்ஸும் கொண்டு வந்து கொடுக்க, எல்லோரும் ஹாலில் ஆளுக்கொரு ஷோபாவில் உட்கார்ந்து டிவியை பார்த்துக் கொண்டும் பேசிக் கொண்டும் இருந்தனர். அம்மாவும் மகனும் மட்டும் யாருக்கும் சந்தேகம் வராத மாதிரி கண்களால் பேசிக் கொண்டனர். அம்மா மகனை பார்த்து காரணமே இல்லாமல் வெட்க புன்னகை காட்ட, அதை பார்த்த மகனுக்கு ஆண்மை விழிக்க, அம்மாவை எப்படி பார்க்க கூடாதோ அப்படி ஒரு பார்வை பார்த்து அவள் வெட்கத்தை இவன் இன்னும் அதிகரிக்க வைக்க, டிவியில் எதோ ஒரு நாடகம் ஓடிக் கொண்டிருக்க, இங்கே யாருக்கும் தெரியாமல், ஏன் கல்பனா இளங்கோவுக்குமே இன்னும் என்னவென்று புரியாத ஒரு ரகசிய காதல் நாடகம் ரகசியமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

 

அப்பாவும் தங்கையும் வந்து விட்டதால் இப்போதைக்கு அம்மாவிடம் எந்த சில்மிஷமும் செய்ய முடியாது என்று புரிந்த பின், இளங்கோ கொஞ்சம் ஏமாற்றத்தோடு தன் கவனத்தை வேறு பக்கம் திருப்ப முயன்றான். பவித்ரா டிவி ரிமோட்டை கையில் வைத்துக் கொண்டு சேனலை மாற்றிக் கொண்டே இருக்க, இளங்கோ அம்மாவுடன் பண்ணிக் கொண்டிருந்த ரொமாண்டிக் வேலைகளை குறுக்கே வந்து கெடுத்த பவித்ராவின் மீது வந்த கோபத்தை வேறு விதமாக காட்டி, ரிமோட்டை குடுடி, சும்மா எதையும் உருப்படியா பார்க்க விடாம சேனலை மாத்திட்டே இருக்கே என்று சொல்லிக் கொண்டு கையை நீட்டி அவள் கையிலிருந்து ரிமோட்டை பிடுங்க முயற்சிக்க, பவித்ரா எப்போதும் போல ரிமோட்டை தராமல் முரண்டு பிடிக்க, இளங்கோ அவள் மேல் பாய்ந்து அவளை ஷோபாவில் அழுத்திக் கொண்டு ரிமோட்டை அவள் கையிலிருந்து முரட்டுத் தனமாக பிடுங்க முயற்சித்தான்.

 

பவித்ரா பார்க்க மெல்லிய உடல் கொண்டவள் என்றாலும் அண்ணனுடன் சண்டை என்றால் அவளுக்கு எங்கிருந்து பலம் வருமோ தெரியாது, அவள் இளங்கோவை பிடித்து தள்ளிய வேகத்தில் அவன் தடுமாறி கீழே விழ, கீழே விழுந்து விட்ட ஆத்திரத்தில் இளங்கோ சரியான கோபத்தில் எழுந்து பவித்ராவை பிடிக்க முயல, பவித்ரா வழக்கம் போல வீடே ரெண்டாகும் படி கத்திக் கொண்டு ரிமோட்டையும் தூக்கிக் கொண்டு தன்னுடைய அறைக்கு ஓட துவங்கினாள். இளங்கோ விடாமல் அவளை துரத்திக் கொண்டு ஓட, இவர்கள் சண்டையை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த கல்பனாவும் சந்திரனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டனர்.

 

சந்திரன்    :      அண்ணன் தங்கச்சி மாதிரியா நடந்துக்கிறாங்க. எதோ ஜென்ம விரோதிங்க மாதிரி அடிச்சிக்கிறாங்க.

 

கல்பனா    :      அண்ணன் தங்கச்சின்னா அப்படிதாங்க. சும்மா இந்த மாதிரி விளையாட்டுக்கு அடிச்சிக்கிட்டாலும் உள்ளுக்குள்ளே ஒண்ணு மேலே ஒண்ணு எவ்ளோ அன்பா பாசமா இருக்குதுங்க தெரியுமா?

 

சந்திரன்    :      தெரியும்டி. ஹ்ம்... இன்னும் எத்தனை நாளைக்கோ? பவித்ராவுக்கு சீக்கிரமே ஒரு வரன் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைச்சிடலாம்ன்னு இருக்கேன்.

 

கல்பனா    :      கல்யாணமா? அவளுக்கு இப்போதாங்க 19 வயசு ஆகுது. இப்பவே கல்யாணமா? ரொம்ப சின்ன பொண்ணுங்க அவ.

 

சந்திரன்    :      இப்பவேன்னா இப்பவேவா? வரன் பார்க்க ஆரம்பிச்சா உடனே அமைஞ்சிட போகுதா என்ன? ஆரம்பிச்சு வைப்போம். தகைஞ்சு வந்தா பண்ணுவோம்.

 

கல்பனா    :      அவசரப்படாதீங்க. பொறுமையா பாருங்க. பவித்ராவை நல்லா செல்லம் குடுத்து வளர்த்திட்டோம். போற இடத்திலேயும் அவ எந்த குறையும் இல்லாம வாழனும். வசதியான இடமா நல்ல குணமான மாப்பிள்ளையா பாருங்க.

 

ஒரு பொறுப்பான தாய் தந்தையாக இருவரும் தங்கள் மகளின் எதிர்காலத்தைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்க, அவர்கள் பெற்ற செல்லங்கள் இரண்டும் என்ன செய்துக் கொண்டிருக்கின்றன என்று பார்ப்போமா? கத்திக் கொண்டே ஓடிய பவித்ரா தன்னுடைய அறைக்குள் புகுந்து கதவை சாத்தி தாழ் போட முயல, அவளை தாழ் போட விடாமல் இளங்கோ வெளியிலிருந்து கதவை முரட்டுத் தனமாக தள்ள, சமாளிக்க முடியாமல் கதவை விட்டு விட்டு ஓடிப் போய் கட்டிலின் மேல் ஏறி மூலையில் போய் நின்று கொள்வதற்காக பவித்ரா ஓட, துரத்திக் கொண்டு ஓடிய இளங்கோ பவித்ராவின் முடியை பிடித்து இழுக்க, அவள் தடுமாறி கட்டிலில் சரிய, பின்னாடியே சரிந்த இளங்கோ தங்கை பவித்ராவின் மேல் அவள் முதுகின் மேல் அப்படியே படுத்து, கைகளை முன்னால் விட்டு அவள் கைகளில் இருந்த ரிமோட்டை பிடுங்க முயல, இருவரும் கட்டிலில் சண்டைக் கோழிகள் போல உருண்டனர்.

 

கொஞ்ச நேரம் உருண்டு புரண்ட இருவரும் கடைசியில் மூச்சிரைக்க அமைதியாக, பவித்ரா அப்படியே கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டு மூச்சு வாங்கினாள். அவள் முதுகின் மீது இளங்கோ படுத்துக் கொண்டிருந்தான். எல்லாம் சில நொடிகள் தான். இளங்கோ மீண்டும் அவள் உடம்பை வளைத்து கையை முன்னால் கொண்டு போய் ரிமோட்டை பிடுங்க முயல, அதற்குள் மூச்சிரைப்பிலிருந்து ஆசுவாசமாகி விட்ட பவித்ராவும் முதலை விட பலமாக போராட துவங்க, அவள் புரண்டு படுத்து அண்ணனை தள்ளிய வேகத்தில் இளங்கோ கட்டிலின் சுவரோரம் போய் விழுந்து தலையை சுவரில் நங்கென்று இடித்துக் கொண்டவன், கொஞ்சம் பொறி கலங்கி போய் அப்படியே உட்கார்ந்து விட்டான்.

 

அண்ணன் கைகளிலிருந்து விடுவித்துக் கொண்ட வெற்றியில் சந்தோஷமாக கத்திக் கொண்டு எழுந்து கதவை நோக்கி ஓடிய பவித்ரா கதவை திறந்துக் கொண்டு வெளியில் ஓட முயன்றவள், ஒரு நொடி திரும்பி பார்க்க, அண்ணன் இளங்கோ கட்டிலில் சுவரோரம் அசையாமல் கிடப்பதை கண்டு ஒரு நொடி யோசித்து தயங்கியவள், சந்தேகத்தோடு அங்கேயே நின்றுக் கொண்டு, டேய்... அண்ணா... என்னாச்சு என்றாள். இளங்கோ ஒன்றும் சொல்லாததால் டேய் நாயே... நடிக்காதே... உன்னை எனக்கு தெரியாதா என்று சொன்னாலும் அவன் தலையை சுவரில் இடித்த சத்தம் அவள் காதில் விழுந்திருந்ததால் உண்மையிலேயே அடி பட்டிருக்குமோ என்று ஒரு சந்தேகத்தோடு அண்ணனையே பார்த்தவள், மனசு கேட்காமல் மீண்டும் அறைக்குள் வந்து, கட்டில் மேல் மண்டியிட்டு நான்கு கால்களில் நடந்து அண்ணனை நெருங்கினாள்.

 

இளங்கோ எந்த ரியாக்சனும் காட்டாமல் அப்படியே உட்கார்ந்திருக்க, பவித்ரா உண்மையில் கொஞ்சம் பயந்து போனாள். அண்ணனின் கன்னத்தில் இரண்டு தட்டு தட்டி, டேய்... நாயே... செத்து போயிட்டியா என்று கேட்க, சட்டென்று அவளை இழுத்து தப்பிக்க விடாமல் வளைத்து பிடித்துக் கொண்ட இளங்கோ, நாயே தள்ளி விட்டு மண்டையை உடைச்சிட்டு இப்ப செத்துட்டியான்னு வேற கேட்கிறியாடி என்று அவளை கைகளால் வளைத்துப் பிடித்துக் கொண்டு அவள் தலையில் குட்ட போக, தலையில் கை வைத்து மறைத்துக் கொண்டு, டேய்... விடு... சும்மா லேசா இடிச்சிட்டு என்னமோ மண்டை உடைஞ்சு ரத்தம் கொட்டுற மாதிரி சீன் போடுற... களி மண்ணு மண்டை தானே... உடைஞ்சா உடைஞ்சுட்டு போகுது என்று திமிறினாள்.

 

இளங்கோ சட்டென்று சரி போ என்று தங்கையை தன் பிடியிலிருந்து விடுவித்தான். அது பவித்ராவுக்கு ஆச்சரியமாக போய் விட்டது. இப்படி டக்கென்று அண்ணன் விட்டுக் கொடுத்து விட்டதை அவளால் நம்பவே முடியவில்லை. ஒரு நாள் கூட இப்படி விட்டுக் கொடுக்க மாட்டானே, இன்று என்ன ஆயிற்று இவனுக்கு என்று யோசித்தவள், என்னடா, என்னை சமாளிக்க முடியலையா? விட்டுக் குடுத்துட்டே என்று அங்கிருந்து போகாமல் மீண்டும் அண்ணனை வம்புக்கிழுத்தாள்.

 

அதான் மண்டையை உடைச்சு நீதான் பெரிய பருப்புன்னு காட்டிட்டேல்லே. மூடிட்டு கிளம்பு என்றான் இளங்கோ. டேய்... என்ன இப்ப அம்மா கிட்டே கம்ப்ளெய்ண்ட் பண்ண போறியா? லேசா தானே இடிச்சிக்கிட்டே. என்னமோ பயங்கரமா சீன் போடுறே என்றாள் பவித்ரா. இளங்கோ தலையில் கை வைத்து தடவிக் கொண்டே வீங்கி போச்சுடி என்றான். பவித்ராவுக்கு கொஞ்சம் பயமாகி விட்டது. இளங்கோ மயக்கம் கியக்கம் போடாமல் நல்ல படியாகவே உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்ததால் ப்ரசனை ஒன்றுமில்லை என்று புரிந்தாலும், அவன் சொன்ன மாதிரி தலையில் அடிபட்டு அந்த இடம் புடைத்துக் கொண்டிருந்து, அதை அவன் அம்மா கல்பனாவிடம் பற்ற வைத்தால், அம்மா கண்டிப்பாக தன்னை வறுத்தெடுத்து விடுவாள் என்று யோசித்தவள், அண்ணன் சொல்வது எந்த அளவு உண்மை என்று தெரிந்துக் கொள்ள, மீண்டும் கட்டிலின் மீது மண்டியிட்டு ஏறி, கைகளை ஊன்றி நான்கு கால்களில் நடந்துக் கொண்டு இளங்கோவின் அருகில் வந்தாள்.

 

அண்ணன் மீண்டும் எதாவது நாடகம் போட்டு தன்னை பிடித்து தன்னிடமிருந்து ரிமோட்டை பிடுங்க தான் திட்டம் போட்டு இப்படி செய்கிறானோ என்ற சந்தேகத்தோடு இளங்கோவை நெருங்கியவள், அவன் அமைதியாகவே இருக்கவே, மெல்ல அவன் தலையில் கை வைத்து தடவி பார்த்தவள் உண்மையில் கொஞ்சம் பயந்து போனாள். இளங்கோவின் மண்டையில் முடிகளுக்குள் ஒரு கோழி முட்டை அளவு புடைத்திருந்தது.

 

என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கொஞ்ச நேரம் அந்த புடைப்பை தடவி பார்த்தவள், அச்சத்தோடு, அம்மா கிட்டே சொல்ல போறியாடா என்று பரிதாபமாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்க, இல்லை என்று இளங்கோவின் பதிலை கேட்டு அப்பாடா என்று நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். ஆனால் அதை இளங்கோ நீடிக்க விடவில்லை. அம்மா கிட்டே சொல்ல போறதில்லை. ஆனா எனக்கு புடைச்சிருக்க மாதிரியே உனக்கும் புடைக்கிற அளவுக்கு உன் மர மண்டைலே ஓங்கி குட்ட போறேன் என்று மீண்டும் தன் தங்கை பவித்ராவின் உடம்பை தன் இரும்பு கைகளால் வளைத்து பிடித்து அவளை இழுத்து தன் மேல் போட்டுக் கொண்டு ஒரு கையை ஓங்கி அவள் தலையில் குட்ட முயன்றான்.

 

பவித்ரா டேய்.... அண்ணா... ப்ளீஸ்... வேண்டாண்டா... அந்த மாதிரி குட்டுனா நான் செத்து போயிடுவேன். ப்ளீஸ்டா என்று அண்ணனின் மார்பில் சாய்ந்துக் கொண்டு அவனிடம் கெஞ்சினாள். எனக்கு எப்படி இருக்கும்ன்னு யோசிச்சு பாருடி. வலி உயிர் போயிருச்சு தெரியுமா? என்று ஓங்கிய கையை கீழே இறக்காமல், அதே சமயம் பவித்ராவையும் பிடியிலிருந்து விடுவிக்காமல், இளங்கோ பவித்ராவை முறைக்க, ப்ளீஸ்டா அண்ணா... நான் உன் செல்லக் குட்டியில்லையா? உன் தங்கச்சி பாப்பா தானே நானு? இந்த ஒரு டைம் மன்னிச்சு விட்டுருடா... இனி உன் கூட சண்டை போடவே மாட்டேன். சரியா? உன் செல்ல தங்கச்சியை குட்டலாமாடா அண்ணா? என்று கொஞ்சி பேசி அண்ணனை சமாதானப்படுத்த முயன்றாள்.

 

அட தங்கச்சி பாப்பாக்கு இப்ப தான் அண்ணன் மேலே பாசம் பொங்கி வழியுதோ? சும்மா நடிக்காதடி. நீ பண்ணின காரியத்துக்கு உன்னை குட்டாம கொஞ்சுவாங்களா என்று இளங்கோ கிண்டலாக கேட்க, தங்கச்சின்னா குட்ட கூடாது. கொஞ்சனும் என்று அவன் மேல் அப்படியே இழைந்தாள் அன்பு தங்கை. இளங்கோ அவள் கண்களை நேராக பார்த்துக் கொண்டே, சரி அப்பன்னா அண்ணனுக்கு ஒரு முத்தம் குடு என்றான்.

 

பவித்ராவும் இளங்கோவும் எப்பவும் நெருக்கமாக தான் பழகுவார்கள். ஆனால் இது வரை இருவரும் மற்றவரை கிஸ் பண்ணியதில்லை. பிறந்த நாளில் மட்டும் இளங்கோ தன் தங்கைக்கு நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்திருக்கிறான். மற்றபடி இருவருக்கும் முத்தம் என்பது இது வரை அறிமுகமில்லாத ஒன்று. இன்று இளங்கோவுக்கு ஏனோ தன் அன்பு தங்கையிடம் முத்தம் கேட்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. கேட்டு விட்டான்.

 

அவனே எதிர்பார்க்காத மாதிரி பவித்ரா தன் அன்பு அண்ணனின் கன்னத்தில் இச் என்று ஒரு முத்தத்தை பதித்தாள், அவன் கேட்ட நொடியிலேயே. இளங்கோ முகமெல்லாம் சந்தோஷமாக ம்... குட் கேர்ள்... அந்த பயம் இருக்கட்டும். சரி எந்திருச்சு போ. எரும மாதிரி மேலே படுத்து நசுக்கிட்டிருக்கே. என்ன வெய்ட்டுடி நீயி? அதுவரை தங்கையின் உடலை வளைத்து பிடித்திருந்த கைகளை தளர்த்தி அவளை விடுவித்தான்.

 

அவன் மீதிருந்து மெல்ல எழுந்த பவித்ரா, எரும... வெறும் 45 கேஜி தாண்டா என் வெய்ட்டு. அதை தாங்க முடியலையா உன்னாலே என்று சொல்லிக் கொண்டே, எப்படியோ சீன் போட்டு கிஸ் வாங்கிட்டேல்லே என்று சிணுங்கிக் கொண்டே கதவை நோக்கி நடந்தாள். இளங்கோ சிரித்துக் கொண்டே உன் செல்லக் குட்டி அண்ணனுக்கு தானேடி குடுத்தே. அதுவும் இத்தனை வருசத்திலே இதான் ஃபர்ஸ்ட் டைம். இதுவரை நீ அண்ணனுக்கு என்னைக்காவது கிஸ் குடுத்திருக்கியா? நான் தான் ஒவ்வொரு பர்த்டேக்கும் உன் ஃபோர் ஹெட்லே கிஸ் பண்ணி ப்ளஸ் பண்ணுவேன் உன்னை என்றான்.

 

ஆமா இவரு பெரிய இயேசு நாதரு. ப்ளஸ் பண்ணுறாரு. ஓவர் சீனுடா அண்ணா நீ என்று உதட்டை சுளித்து அழகு காட்டிய படி கதவை திறந்தாள் பவித்ரா. இளங்கோ பவி... ஒரு நிமிசம்... என்றான். பவித்ரா கதவை பாதி திறந்து பிடித்துக் கொண்டே, என்னடா என்றாள். அப்புறம் இனி சண்டை போட மாட்டேன்னு சொன்னியே... அந்த மாதிரி லூசுத்தனமா எதாவது முடிவெடுத்திடாதே... உன் கூட சண்டை போட்டுட்டு இருந்தாதாண்டி சந்தோஷமாவே இருக்கும் என்றான்.

 

என்னமோ தெரியவில்லை, அண்ணனின் வார்த்தைகள் தங்கையின் மனதை உருக வைத்தது. கதவை பாதி திறந்த நிலையிலேயே வெளியில் போகாமல் அண்ணனை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள் அன்பு தங்கை பவித்ரா. இளங்கோ அந்த பார்வையை கண்டு உருகி போனவனாக எழுந்து மெல்ல தங்கையின் அருகில் வந்தான்.

 

என்னடி இப்படி முழிக்கிறே என்றான். பவித்ரா அண்ணன் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள், ஸாரிடா... ரொம்ப வலிக்குதா என்று சின்ன விசும்பலோடு கேட்டாள். உடனே இளங்கோ அவளை நெருங்கி, அடச்சீ... லூசு... எதுக்கு இப்ப இப்படி ஃபீல் பண்றே. வலிச்சாலும் தாங்கிக்குவேண்டி. நீ என்ன வேணும்ன்னா செஞ்சே. தெரியாம தானே பண்ணினே. விடு. நான் சும்மா தான் உன்னை திட்டினேன். எனக்கு உன் மேலே எப்பவும் கோபமே வராதுடி... என்றபடி தங்கையை நெருங்கி அவள் கண்களில் மெல்ல எட்டி பார்த்த கண்ணீர் துளியை விரலால் துடைக்க, பவித்ரா உடனே தாவி அண்ணனை தழுவிக் கொள்ள, இளங்கோவும் தங்கையின் உடலை கைகளால் வளைத்து மார்போடு சேர்த்து கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டான்.

 

அண்ணனும் தங்கையும் மாசில்லாத பாசத்துடன் சற்று நேரம் தழுவிய படியே நின்றிருந்தனர். பின் பவித்ரா மெல்ல தலை உயர்த்தி அண்ணனை பார்த்து, ம்... விடு... எனக்கு கொஞ்சம் காலேஜ் ப்ராஜெக்ட் வொர்க் இருக்கு. நீ தலைக்கு ஐஸ் கட்டி வைச்சுக்கோடா. வீக்கம் குறையும் என்றாள். இளங்கோ அதெல்லாம் வேண்டாம். இன்னொரு கிஸ் கிடைச்சா நல்லா இருக்கும்ன்னு தோணுது என்றவுடனே பவித்ரா அண்ணன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.

 

இந்த முறை இளங்கோ தன் பங்குக்கு தங்கையின் கன்னத்தில் உதடு பதித்து முத்தம் கொடுத்தான். அண்ணன் தங்கை பாசத்தின் உச்சத்தில் அங்கே அண்ணனும் தங்கையும் சில முத்தங்களை பரிமாறிக் கொண்டனர். பின் பிரிய மனமில்லாமல் பிரிந்து ஹாலுக்கு சென்றாள் பவித்ரா. இளங்கோ அவள் போவதையே பார்த்துக் கொண்டு அங்கேயே நின்றிருந்தான்.

 

பவித்ரா ஹாலுக்கு சென்ற சிறிது நேரம் கழித்து ஹாலுக்கு வந்த இளங்கோ எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக ஷோபாவில் போய் உட்கார்ந்தான். சந்திரன் இருவரையும் பார்த்து சிரித்து என்னடா... தங்கச்சி கிட்டே தோத்து போயிட்டியா? ரிமோட் இன்னும் அவ கைலே தான் இருக்கு என்று கிண்டல் செய்ய, இளங்கோ, கழுதை, சமாளிக்கவே முடியலைப்பா. முரட்டுத் தனமா இருக்கா. வேற வழியில்லாம விட்டுக் குடுத்துட்டேன். தங்கச்சியே ஜெயிச்சுட்டு போகட்டும்ன்னு என்றான்.

 

அதை கேட்ட பவித்ரா, வழக்கமாக எதாவது சொல்லி அண்ணனை வம்புக்கிழுப்பவள், இன்று வழக்கத்துக்கு விரோதமாக, இந்தா, வைச்சிக்க என்று ரிமோட்டை அண்ணனிடம் நீட்டினாள். இளங்கோ பவித்ராவின் கண்களை பார்த்துக் கொண்டே ரிமோட்டை வாங்கினான். பவித்ரா இளங்கோவின் கண்களுக்குள் பார்த்துக் கொண்டே ரிமோட்டை கொடுத்தாள்.

 

கல்பனா இருவரையும் பார்த்து சிரித்து விட்டு, ரெண்டும் வினோதமான ஜென்மங்க. எப்ப அடிச்சிக்கும், எப்ப கட்டிக்கும்ன்னே தெரியாது என்றாள். அதை கேட்ட பவித்ரா அண்ணனை மீண்டும் திரும்பி பார்க்க, அதே சமயம் இளங்கோவின் கண்களும் பவித்ராவை பார்த்தன. இருவரும் உடனே வேறு பக்கம் திரும்பிக் கொண்டு வெட்கத்தோடு புன்னகைத்துக் கொண்டனர்.

 

இளங்கோ டிவி ரிமோட்டில் மீண்டும் யூ ட்யூபை போட, பாஸ் செய்திருந்த பாட்டு மீண்டும் ஓட துவங்கியது.

 

அம்மாடி இதுதான் காதலா...

அட ராமா இது என்ன வேதமோ...

நெஞ்சுகுள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது

கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது

 

பாடல் ஒலிக்க துவங்கியதும்...

 

அம்மாவும் மகனும் அர்த்தத்தோடு ஒருவரை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

 

அதிலாவது ஒரு காரணம் இருந்தது.

 

 

ஆனால் காரணமே இல்லாமல் இன்னும் இரு ஜோடி கண்களும் அங்கே சந்தித்து உறவாடி பிரிந்தன.

 

அந்த கண்களுக்கு சொந்தக்காரர்கள்...

 

இளங்கோ...

 

பவித்ரா...

 

அண்ணன் தங்கை...

 

அண்ணனும் தங்கையும் எதனால் என்றே தெரியாமல் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.

 

இவர்களுக்கு நடுவே அப்பாவி போல அமர்ந்திருந்தார் அப்பா.

 

அதன் பின் அந்த அழகான அன்பான குடும்பத்தில் அப்பா, அம்மா, அண்ணன், தங்கை நால்வரும் டிவியை பார்த்துக் கொண்டே, கலகலப்பாக சிரித்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர். அவ்வப்போது சில பார்வைகள் மட்டும் பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்டன. பிறகு கல்பனா மட்டும் எழுந்து கிச்சனுக்கு சென்று இரவு டிபனுக்கு தோசையும் இட்லியும் ரெடி பண்ணி விட்டு அனைவரையும் சாப்பிட அழைத்தாள். எல்லோரும் ஒரே நேரத்தில் டைனிங் டேபிளில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டே இரவு உணவை உண்டு முடித்து விட்டு, மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

 

இளங்கோவுக்கு இருப்புக் கொள்ளவில்லை. அம்மாவுடன் கொஞ்சம் ரொமான்ஸ் செய்ய சான்ஸ் கிடைத்தும் அப்பாவும் தங்கையும் வந்த பிறகு அதற்கு வாய்ப்பில்லாமல் போய் விட்டது. எப்படியும் அவன் இரவு படுக்க போகும் போது அம்மா அவன் அறைக்கு வருவாள். அப்படி தினமும் இரவு மகனுடைய அறைக்கு போய் அவனுடன் கொஞ்ச நேரமாவது பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு தான் கல்பனா தன் கணவனுடன் உறங்கவே செல்வாள். இது ரொம்ப நாளாக நடந்துக் கொண்டிருந்தது.

 

இப்போதோ இருவர் மனநிலையிலும் மிகப் பெரிய மாற்றங்கள் நடந்திருந்தன. அம்மா மகன் உறவு முன்பை விட நெருக்கமாக, ஒட்டுதலாக, பாசத்தின் எல்லையை தொட்டு, பாசத்தின் எல்லையையும் கடந்து, இருவர் மனதிலும் காதலும் காமமும் கலந்து, அம்மா மகன் உறவை முன்பை விட கெட்டியாக, பிசின் போட்டு ஒட்ட வைத்திருந்தன. அதனால் இளங்கோ இன்று இரவு அம்மா தன்னுடைய அறைக்கு வருவதை ரொம்பவே எதிர்பார்த்திருந்தான். கல்பனா மட்டும் எதிர்பார்க்க மாட்டாளா? அவளும் எப்போ கணவன் படுக்கைக்கு செல்வான், அதற்கு பின் தான் தன்னுடைய ரகசிய காதலனான, பெற்ற மகனுடன் அவனுடைய அறைக்குப் போய் புரியாத விளையாட்டுகளில் ஈடுபட்டு காதல் ஏக்கத்திற்கும், காம தினவுக்கும் கொஞ்சமாவது தீனி போட்டுக் கொள்ளலாம் என்று காத்திருந்தாள்.

 

இளங்கோ எல்லோருக்கும் குட் நைட் சொல்லி விட்டு தான் ரூமுக்கு செல்வதாக சொல்லி விட்டு தன்னுடைய அறைக்கு செல்ல மாடிப் படிகளில் ஏறத் துவங்கினான். படிகளின் திருப்பத்தில் பார்வையை அம்மாவின் பக்கம் செலுத்த, அதே நொடியில் கல்பனாவும் அவன் கண்களை சந்திக்க, இருவர் விழிகளும் சந்தித்து மீண்டன. அதில் ஆயிரம் செய்திகள் பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்டன.

 

பத்து நிமிடம் கழித்து, கணவனை பார்த்து, நீங்க படுக்கறதுன்னா போய் படுங்க. நான் இளங்கோ கூட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு வந்து படுக்கிறேன் என்று சொல்ல, சந்திரனும் அதற்காகவே காத்திருந்த மாதிரி சரி என்று தலையாட்டி விட்டு எழுந்து படுக்கையறைக்கு சென்றார். பவித்ராவும் எழுந்து தன் அறைக்கு சென்றாள். கல்பனா மனதுக்குள் கள்ளத்தனமான சந்தோஷத்தோடு தன் மகனின் அறைக்கு செல்ல மாடிப்படிகளில் ஏறத் துவங்கினாள்.

 

இனி அம்மா மகனின் அறைக்கு சென்று பட்டும் படாமல் என்னவெல்லாம் செய்யப் போகிறாளோ, அதற்கு மகனின் பதில் சில்மிஷங்கள் என்னவாக இருக்க போகிறதோ என்று பார்ப்பதற்கு முன்னால் சந்திரன் ஏன் கல்பனா அவரை தூங்க செல்லும் படி சொன்னதும் அத்தனை மகிழ்ச்சியடைந்தார் என்று தெரிந்துக் கொள்வோமா?

 

கல்பனா தன் மகன் இளங்கோவின் அறைக்குள் நுழைந்து ஞாபகமாக அவன் அறைக் கதவை முடி தாழிட்டு விட்டு கட்டிலில் படுத்திருந்த மகனின் அருகில் அமர்ந்த அதே நொடியில் சந்திரன் தன் அறைக் கதவை திறந்துக் கொண்டு வெளியில் வந்தவர், கல்பனா மகன் அறைக்குள் சென்று விட்டாள் என்பதை உறுதி செய்துக் கொண்டு மெல்ல தன் அன்பு மகள் பவித்ராவின் அறைக்குள் கதவை திறந்துக் கொண்டு நுழைந்தார்.

 

அவருடைய செல்ல மகள் பவித்ராவும் அவர் வருவார் என்று எதிர்பார்த்திருந்தது போல கதவை தாழிடாமல் விட்டு விட்டு அவர் கதவை திறந்துக் கொண்டு எட்டிப் பார்த்ததும் கட்டிலில் அமர்ந்த படியே அவரை நிமிர்ந்து பார்த்து புன்னகையோடு வரவேற்றாள். சந்திரனும் ஒரு புன்னகையோடு மகளின் அறைக்குள் நுழைந்து கதவை ஓசை ஏற்படுத்தாமல் மூடி தாழிட்டார். பின் திரும்பி அன்பு மகளை பார்த்து மீண்டும் புன்னகைத்து விட்டு அருகில் சென்று அவள் சாய்ந்து படுத்திருந்த கட்டிலின் நுனியில் அமர்ந்து மெல்ல நகர்ந்து அவள் அருகில் அவரும் கட்டிலின் பின் பக்கத்தில் சுவரில் முதுகை சாய்த்து அமர்ந்துக் கொண்டதும் மகள் பவித்ரா அவர் அருகில் நெருங்கி வந்து அவர் தோளில் முகம் சாய்த்துக் கொண்டாள்.

 

மகளின் கழுத்தை சுற்றி ஒரு கையால் வளைத்த...

 

சந்திரன்    :      உன் கிட்டே ஒரு முக்கியமான விசயம் பேசனும்மா.

 

பவித்ரா     :      சொல்லுங்கப்பா...

 

சந்திரன்    :      உனக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்கலாம்ன்னு இருக்கேம்மா.

 

பவித்ரா     :      ம்...