Adultery அதிரடி குடும்பம்

[subatami]

"கார்த்தி, இது மறக்க முடியாத சொர்க்கம்," என்று மூணு பேரும் சொல்லி என்னை முத்தமிட்டாங்க. அந்த நிமிஷம், அந்த காட்டேஜுக்குள்ள எங்க நாலு பேரோட சூடும் சந்தோஷமும் ஒரு புனிதமான பந்தமா மாறி இருந்தது. ஆனா, அந்த சொர்க்கத்துல ஒரு எதிர்பாராத திருப்பம் காத்திருந்தது.

அடுத்த நாள் காலை, நாங்க காஃபி குடிச்சிட்டு பேசிக்கிட்டு இருக்கும்போது, கதவு தட்டுற சத்தம் கேட்டுச்சு. "யாரு இந்த நேரத்துல?" என்று ஜனனி பதற, நான் எழுந்து போய் கதவை திறந்தேன். அதிர்ச்சியா, அங்க நின்னது அப்பா குமரேசனும் மாதவனும். அவங்க முகத்துல ஒரு கலவையான உணர்ச்சி தெரிஞ்சது—கோபம், குழப்பம், ஆனா அதுக்கு மேல ஒரு துக்கம்.

"கார்த்தி, நீங்க இங்க என்ன பண்றீங்க?" என்று அப்பா குரல் தழுதழுக்க கேட்டார். மாதவன் என்னை ஒரு பார்வை பார்த்து, "என்னோட மனைவியையும் சேர்த்து இப்படி ஒரு ட்ரிப் போனியே, இதுக்கு என்ன அர்த்தம்?" என்று கேட்டான். அவன் குரல்ல இருந்த வலி என் நெஞ்சை அடைச்சது.

நான் ஒரு நிமிஷம் பேச முடியாம தடுமாறினேன். அம்மா செல்வி எழுந்து, "குமரேசா, இதுக்கு நீயும் காரணம். உன்னோட சாபத்தை பத்தி சொன்னதுல இருந்து இந்த குடும்பம் ஒரு விசித்திரமான பாதையில போயிட்டு இருக்கு," என்று சொல்லி கண்ணீர் விட்டாள். ஜனனி மாதவனை பார்த்து, "மாதவா, நான் உன்னை ஏமாத்தல. இது எல்லாம் ஒரு விதியோட விளையாட்டு," என்று சொல்லி அவன் கையை பிடிக்க முயற்சிச்சாள். ஆனா மாதவன் அவளை தள்ளிவிட்டு, "எனக்கு இதை ஏத்துக்க முடியல," என்று சொல்லி திரும்பி நடந்தான்.

அணு என் பக்கத்துல வந்து, "அண்ணா, இப்போ என்ன பண்றது? நம்ம சந்தோஷம் இப்படி உடையுதே," என்று சொல்லி அழ ஆரம்பிச்சாள். நான் எல்லாரையும் பார்த்து, "இதுக்கு நான் பதில் சொல்லணும். நீங்க எல்லாம் இங்க இருங்க," என்று சொல்லி மாதவனை தொடர்ந்து வெளியே போனேன்.

மாதவன் காட்டேஜுக்கு பின்னால உள்ள ஒரு மரத்தடியில நின்னு, மூடுபனியை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். நான் அவனுக்கு பக்கத்துல போய், "அண்ணா, என்னை மன்னிச்சிடு. நான் உன்னை காயப்படுத்தணும்னு நினைக்கல," என்று சொன்னேன். அவன் திரும்பி என்னை பார்த்து, "கார்த்தி, நீ என் தம்பி. ஆனா இந்த சாபம் என்னோட மனைவியை என்கிட்ட இருந்து பிரிச்சிருக்கு. நான் ஜனனியை உயிருக்கு உயிரா நேசிச்சேன். இப்போ அவ உன்னோட பொண்டாட்டியா மாறி இருக்குறது என்னை உடைக்குது," என்று சொல்லி கண்ணீர் விட்டான்.

அவன் அழுகையை பார்த்து என் மனசு கனத்துப் போச்சு. "அண்ணா, இது என் தப்பு இல்லைன்னு உனக்கு தெரியும். ஆனா நீ இப்படி உடைஞ்சு போறது என்னால தாங்க முடியல. நான் ஒரு முடிவு எடுத்திருக்கேன்," என்று சொல்லி அவன் தோளை தொட்டேன்.

"என்ன முடிவு?" என்று அவன் கேட்க, நான் ஆழமா மூச்சு விட்டு, "நான் இந்த சாபத்தை முடிச்சு வைக்க போறேன். இனி ஜனனி உன்கூட மட்டும் இருக்கட்டும். நான் அம்மாவையும் அணுவையும் கவனிச்சுக்குறேன். ஆனா இந்த குடும்பத்தை நாம திரும்ப ஒண்ணு சேர்க்கணும்," என்று சொன்னேன்.

மாதவன் என்னை ஒரு நிமிஷம் பார்த்து, "கார்த்தி, உனக்கு இவ்வளவு தியாக மனசு இருக்குன்னு நான் நினைக்கல. ஆனா இது சரியா வருமா?" என்று கேட்டான். "நம்ம எல்லாரும் சேர்ந்து இதை சரி பண்ணுவோம், அண்ணா. இது நம்ம குடும்பத்தோட பலம்," என்று சொல்லி அவனை கட்டிப்பிடிச்சேன். அவனும் என்னை இறுக்கி அணைச்சு, "நீ என் தம்பி மட்டும் இல்ல, ஒரு தலைவனா தெரியுற," என்று சொன்னான்.

நாங்க ரெண்டு பேரும் உள்ள திரும்பி போனோம். அப்பா குமரேசன் எங்களை பார்த்து, "கார்த்தி, நீ என்ன முடிவு எடுத்தாலும், இந்த சாபத்தோட ரகசியம் இன்னும் முழுசா வெளிய வரல. இதுக்கு ஒரு முடிவு கட்டணும்," என்று சொன்னார். நான் எல்லாரையும் ஒரு வட்டமா உட்கார வச்சு, "இந்த சாபத்தை முடிக்க ஒரே வழி, நாம எல்லாரும் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் உண்மையா இருக்குறது. இனி இந்த காம விளையாட்டை நிறுத்தி, ஒரு குடும்பமா ஒண்ணு சேரணும்," என்று சொன்னேன்.

ஜனனி மாதவனை பார்த்து, "மாதவா, நான் உன்னை மட்டும் தான் நேசிக்குறேன். இது ஒரு தற்காலிக மயக்கம். என்னை மன்னிச்சிடு," என்று சொல்லி அவன் 

காலை அவன் அவளைப் பார்த்து, "கார்த்தி, நீ என்னை மன்னிச்சிடு," என்று சொல்லி அவன் கையைப் பிடித்து, "நீ என்னை மன்னிச்சிடு," என்று சொன்னாள். 

அம்மா செல்வி கண்ணீரைத் துடைத்து, "குமரேசா, இந்த சாபத்தை முடிக்க ஒரு வழி இருக்கு. நம்ம குடும்பத்தோட பூர்வீக கோவிலுக்கு போய், அங்க ஒரு பூஜை பண்ணணும். அதுதான் இதுக்கு முடிவு," என்று சொன்னாள். 

அப்பா தலையை ஆட்டி, "சரி, அப்படியே செய்யலாம். ஆனா அதுக்கு முன்னாடி, நாம எல்லாரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் மன்னிக்கணும்," என்று சொன்னார். 

நாங்க எல்லாரும் ஒரு நிமிஷம் அமைதியா இருந்தோம். பின்னர் ஒருத்தரை ஒருத்தர் கட்டிப்பிடிச்சு, மன்னிப்பு கேட்டோம். அந்த கணம், ஒரு புது ஆரம்பமா உணர்ந்தது. சாபத்தோட சுமை மெல்ல குறைய ஆரம்பிச்சது.

அடுத்த நாள், நாங்க அந்த பூர்வீக கோவிலுக்கு போனோம். அங்க ஒரு பெரிய பூஜை நடத்தினோம். பூஜை முடிஞ்சதும், ஒரு விசித்திரமான அமைதி எங்களை சூழ்ந்தது. "இப்போ சாபம் முடிஞ்சிருக்கு," என்று அப்பா சொன்னார். 

நான் எல்லாரையும் பார்த்து, "இனி நாம ஒரு சாதாரண குடும்பமா வாழலாம். ஆனா நம்ம ஒருத்தருக்கொருத்தர் புரிஞ்சுக்கிட்ட இந்த அனுபவம் நம்மை என்றும் பிரிக்காது," என்று சொன்னேன். 

மாதவன் ஜனனியை கட்டிப்பிடிச்சு, "கார்த்தி, நீ எனக்கு தம்பி மட்டும் இல்ல, என் உயிர்," என்று சொன்னான். அம்மாவும் அணுவும் என்னை அணைச்சு, "நீ எங்களோட தலைவன்," என்று சொன்னாங்க. 

அந்த ஊட்டி மலையில, சாபம் முடிஞ்சு, ஒரு புது குடும்ப பந்தம் பிறந்தது. எங்க உணர்ச்சிகள் உச்சத்துல இருந்தாலும், அது இப்போ காமமில்லாமல், அன்பாலும் புரிதலாலும் நிரம்பி இருந்தது.

(கதை முடிவு)