03-04-2025, 11:24 AM
(This post was last modified: 03-04-2025, 12:33 PM by rathibala. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
வருடம் 2004
நான் ஸ்ரீமதி.. என் மனதின் ஆழத்தில் புதைந்து கிடைக்கும் டார்க் சீக்ரெட்டை உங்க கூட பகிர்ந்து கொள்ள போறேன்.
![[Image: 056e166050339634f1f94ec978c0b993.jpg]](https://i.pinimg.com/474x/05/6e/16/056e166050339634f1f94ec978c0b993.jpg)
நான் பிறந்தது என்னவோ கோத்தகிரியா இருந்தாலும், படிச்சது வளர்ந்தது எல்லாம் திண்டுக்கலில் தான். காரணம் அம்மாவுக்கு வீசிங் பிரச்சனை.. குளிர் ஒத்துக்கல.. கோத்தகிரியில 10 ஏக்கர்ல் மிளகு தோட்டம் இருப்பதால், அப்பா பெரும்பாலும் கோத்தகிரில தான். மாசத்துக்கு ரெண்டு நாள் எங்க கூட வந்து தங்குவார். எனக்கு ஞாபகம் தெரிஞ்சு.. நான்கு ஐந்து முறை இங்கு வந்து இருக்கேன்.
அம்மா செல்வி.. சுண்டி விட்டா செவந்து போகும் கலருல இருப்பாங்க. நடிகர் பார்த்திபன் போல உயரமா கட்டுமஸ்தான உயரத்துல என்னோட அப்பா சந்தானம். அதிகம் பேசமாட்டார். என்னோட சத்தமெல்லாம் என் அம்மாகிட்ட மட்டும் தான். அவரு வாரப்ப அடகாத்த கோழியா பெட்ரூம விட்டு வெளிய வரமாட்டேன்.
நான் அச்சு அசல் அம்மாவோட செராக்ஸ். பி.காம் 2nd இயர் போக போறேன். நீங்க கோபப்படுறது புரியுது. என்னோட பொறந்து புராணம் இதோட போதும்ன்னு நெனைக்கிறேன்.
-------------------- -------------------- ----------------
நான் கேட்டை திறந்து கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைய,
"ஏய் மதி.. ஒனக்கு லெட்டர் வந்துருக்கு பாரு.."
"பசிக்குது மா.."
"என்னனு பாருடி... டீ போட்டு தாரேன்.."
நெஞ்சில் கிடந்த வெள்ளை தாவணியை உருவியபடி.. நீல நிற ரவிக்கையின் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட.. எனது விழிகள் அந்த காக்கி கவரின் மேல் பதிந்தது. எம்பிளாய்மென்ட் ஆபீஸ் சீல்.
"என்னடி...? சத்தத்தையே காணும்.." டீயுடன் அம்மா பெட்ரூமுக்குள் வந்தாள்.
"போஸ்ட் ஆபிஸ்ல வேல மா.." என்று நான் சொல்லி முடிக்கும் முன், என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள். அம்மாவுக்கு சத்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை.
"ஐயோ அம்மா.. இந்த வேல வேணாம் மா.. நான் B Com முடிக்கணும்"
"போடி வெவரம் கேட்டவ.. சென்ட்ரல் கவர்மெண்ட் ஜாப்... அடுத்த வருஷமே ஒரு நல்ல கவர்மெண்ட் மாப்புளையா பாத்துரலாம்...!" முனு முனுத்த அம்மா, அப்பாவை போனில் அழைத்தாள்.
----------- ------------------ -------------------
அடுத்த ஒரு வாரத்தில், கோயம்பத்தூரில் இன்டர்வியூ.. குன்னூர் மெயின் போஸ்ட் ஆபிசில் ஜூனியர் அசிஸ்டண்டாக வேலை. லெட்டருடன் நான் வெளியே வர,
"ஏய்.. எங்கடி வேல..."
"குண்ணூர் மா.."
"நல்லதா போச்சு.. அப்பா கூடகோத்தகிரில தாங்கிக்க.."
"ஐயோ.. என்னால முடியாது.. நீயும் வா..."
"எரும.. எனக்கு தான் வீசிங் வந்துருமே.."
"அவரு கூட நா எப்படி மா..?! எப்பவும் உர்ர் ன்னு இருப்பாரு.." நான் சினுங்க,
"நீ காலைல வேலைக்கு போனா... வீட்டுக்கு வர 6 அயீரும்.. அப்பறம் என்னடி..?!"
இருவரும் பேசி கொண்டிருக்க, சிகரெட்டை கசக்கி எறிந்த அப்பா வருவதை பார்த்ததும்.. இருவரும் நிசம்பதம் ஆனோம்.
"ஏங்க.. பாபாவுக்கு குன்னூர்ல தான் போஸ்ட் போட்டு இருக்காங்க.."
தலையை ஆடியவர் காரை ஸ்டார்ட் செய்ய, சத்தமில்லாமல் இருவரும் பின் சீட்டில் ஏறிக்கொள்ள.. திண்டுக்கல் நோக்கி கார் வேகம் எடுத்தது.
------------- --------------- -----------------
இரண்டு நாள் கழித்து..
பீரோவில் இருந்து புடவைகள் ஒவ்வொன்றாக எடுத்து அம்மா அடுக்கி கொண்டிருக்க,
"ஐயோ அம்மா, எதுக்கு இதெல்லாம்..?!"
சிரித்தவள், "ம்ம்ம்.. அப்பறம்.. நைட்டி போட்டுட்டு வேலைக்கு போக போறியா..?!"
"கடுப்பு ஏத்தாதம்மா.. தாவணி போதும்..."
"எரும... நகரு அங்கிட்டு... சரசு ஹெல்ப் பண்ணுவா.." பெட்டியை மூடி ஹாலுக்கு கொண்டு வந்தாள்.
அப்பா ஹாலில் இருப்பதால்.. அதற்க்கு மேல் பேச முடியவில்லை. நான் காரின் பின் சீட்டில் ஏறி கொள்ள, கோத்தகிரியை நோக்கி கார் வேகம் எடுத்தது. கண் அசந்து தூங்கியவள்.. திடுக்கிட்டு எழுந்தேன். கரு கருவென இருட்டு... காருக்கு வெளியே அப்பா சிகரெட் பிடித்து கொண்டு இருந்தார்.
"மதி.."
"ம்ம்ம்..."
"வீட்டுக்கு போக ரெண்டு மணி நேரம் ஆகும்.. வெளிய ஏதும் போகணும்னா.. போயிட்டு வா.."
உண்மையில், நான் எப்படா வீடு போய் சேருவோம் என்றுதான் தவித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர் கார் கதவை திறந்து விட, தாவணியை சரி செய்தபடி... தரையில் கால் பதித்தேன்.
ஜில் என குளிர் காற்றில் என் தாவணி காற்றில் பறக்க, இழுத்து பிடித்து என் மார்போடு அணைத்துக் கொண்டு காருக்கு பின்னால் நடக்க, அவர் எதிர் புறம் திரும்பி கொண்டார்.
பாவாடையை உயர்த்தி ஜட்டியை கழட்ட, என் கணுக்காலில் கிடந்த கொலுசு சிணுங்கியது. பெருமூச்சு விட்டபடி நான் தொடையை அகட்ட, சீறி பாய்ந்த யூரின்.. காய்ந்த சருகில் சத்தத்தை எழுப்பியது.
என் எதிரே புதருக்குள் ஏதோ ஓட, விருட்டென எழுந்தேன். எஞ்சிய யூரின் என் தொடையில் வழிந்தோட.. "ச்சீ கருமம்.." விழுந்தடித்து ஓடிவந்து பின் சீட்டில் ஏறி உக்கார்ந்தேன்.
சிகரெட்டை கசக்கி எறிந்த அப்பா.. காருக்கு பின்னால் நடக்க.. இருட்டில் உக்கார்த்திருந்த என்னுடைய விழிகள் பின்னோக்கி நகர்ந்தது. அவர் நின்றபடியே வேட்டியை உயர்த்துவதை பார்த்ததும்...
"ச்சீ லூசு.." எனக்குள் திட்டிக் கொண்ட நான்.. இப்போதுதான் உணர்ந்தேன்... ஜட்டியை அங்கையே விட்டு விட்டு வந்ததை.
நான் வேகமாக கார் கதவை திறக்கவும்.. அப்பா வந்து சேரவும் சரியாக இருந்தது.
"என்னமா..?!"
"அது.. அங்க.." வாயில் வார்த்தைகள் வெளி வர மறுத்தது.
அவர் இடது கையில் இருந்த பிங்க் கலர் ஜட்டியை நீட்டினார். "அறிவு கெட்ட முண்டம்..." மீண்டும் திட்டிக் கொண்டு சீட்டில் சரிந்தேன். உள்ளே எரிந்து கொண்டிருந்த லைட்டை அவர் அணைக்கவும்.. மெதுவாக கால்களை உயர்த்தி ஜட்டியை மாட்ட.. தொடைக்கு மேல் ஏற மறுத்தது.
"ம்ஹும்.. வேணாம்.." பாதியிலே விட்டு விட்டு.. மீண்டும் கண் அசந்தேன்.
அடுத்த இரண்டு மணி நேர நிசப்த பயணம். அயர்ந்து தூங்கி கொண்டிருந்த என் தோளை யாரோ?அழுத்தும் உணர்வு. அடர்ந்த காட்டுக்குள் இருந்த எங்களுது வீடு கண்ணில் பட்டது. இதற்க்கு மேல் நடந்து தான் போக வேண்டும்.
"எறங்குமா.."
நா எங்க எறங்குறது.. ஜட்டிதான் தொடையிலே இருக்கே.. அவருகிட்ட பேசவும் பயம். அவரும் நகர்ந்த பாடு இல்லை. என்ன நினைத்தார் என்று தெரியவில்லை. காரை விட்டு நகர்ந்து நின்றார்.
பெருமூச்சு விட்டவள்.. பாவாடையோடு சேர்த்து ஜட்டியை மாட்டியபடி.. அவரோடு இருட்டில் சேர்ந்து கொண்டேன்.
ஒற்றை பெட்ரூம் என்பதால், நான் பெட்ரூமில் படுத்துக் கொள்ள, அப்பா ஹாலில் படுத்துக் கொண்டார்.
------------ ----------------- ----------------------
"பாப்பா.. பாப்பா.."
இது வேலைக்காரி சரசு அக்கா தான். தூக்க கலக்கத்தில்.. போர்வைக்குள் இருந்து எழுந்து உக்கார்ந்தேன். என் மார்பில் தாவணி இல்லை என்பதை உணரவில்லை.
"சொல்லுங்க அக்கா.. நேரம் என்னாச்சு.."
"அடி ஆத்தி.. ரெண்டு வருசத்துல மச மசன்னு வளந்துட்ட பாப்பா.. அம்மாகிட்ட சொல்லி மாப்புள பக்கா சொல்ல வேண்டியதுதான்" சிரித்தாள்.
"போங்கக்கா.. அப்பா எங்க..?!" என்றபடி.. நான் கையை உயர்த்தி நெட்டி முறிக்க.. எதிரே இருந்த பீரோ கண்ணாடியில்.. விம்மி புடைத்த எனது இரு முலைகளும் ரெட் கலர் ரவிக்கையில் திமிறி கொண்டிருந்தது.
"ஐயோ.. அக்கா.. " விருட்டென தாவணியை போர்வைக்குள் இருந்து மறைக்க,
கெக்கலிட்டு சிரித்தவள், "சார் வர 4 மணி ஆக்கும்.. நீ வா.. சாப்பிடலாம்.."
சரசு அக்காவுடன் பேசியபடியே அன்றைய தினம் ஓடி போனது.
"சரி பாப்பா.. குளிச்சுட்டு வா.. அம்மா போன் பண்ணி இருந்துச்சு.. புடவ கட்டி காட்டுறேன்.. காலைல நான் வர லேட் ஆகும்.."
"குளுருது க்கா.. காலைல குளிச்சுகிறேன்" தாவணியை உருவிவிட்டு.. ஒரு காட்டஎன்றபடி ன் புடவையை எடுக்க... அவள் நான்கு ஐந்து முறை கட்டி காட்டினாள்.
நான் சாப்பிட்டு முடிக்கவும்.. அப்பா வரவும் சரியாக இருந்தது. சிறிது நேரத்தில் சரசும் கிளம்பி விட்டாள்.
வீட்டில் டிவி இருந்தும்.. தூர்தர்சன் மட்டும் தான். நியூஸ் ஓடி கொண்டிருந்தது.
"மதி.. நேரமாச்சு சாப்பிட்டு படு"
நான் மெதுவாக, "உங்களுக்கு..?!"
அவர் சைகையில் எடுத்துட்டு வர சொல்ல, இருவரும் டீவியை பார்த்தபடியே.. சாப்பிட்டு முடித்தோம்.
----------- ---------------- ----------------
காலை 7 மணி. கதவு தட்டப்படும் சத்தம். கலைந்த கூந்தலோடு கதவை திறந்தேன்.
"சீக்கிரம் குளிச்சுட்டு வா... "
தலையாட்டியபடி.. துண்டை எடுத்துக் கொண்டு வீட்டுக்கு வெளியே வந்தேன். பாத்ரூம் டாய்லெட் ரெண்டும் வீட்டுக்கு வெளியே தான். சுற்றிலும் மறைக்கப்பட்ட பாத்ரும்.. டாப் ஓபன்.. முலைமேல் பாவாடையை கட்டி.. குளித்து முடித்தபின் தான்.. மாற்று துணி எடுக்காமல் வந்தது ஞாபகம் வந்தது.
"எரும மாடு.. இது திண்டுக்கல் இல்ல.. மண்டு மண்டு.. " திட்டியபடியே.. முலைமேல் இருந்த பாவாடையை கழட்டி புழிந்து கட்டிவிட்டு... விறு விறுவென கிச்சன் வழியாக ஹாலுக்குள் நுழைய... அப்பா அங்க இல்ல.
பெருமூச்சு விட்டபடி, பெட்ரூம் கதைவை திறக்க.. என் நேரத்துக்கு அது திறந்தபாடு இல்லை.
"ஐயோ.. இது வேற.." நான் கதவுடன் மல்லு கட்ட, நான் கட்டி இருந்த பாவாடை முலையை விட்டு நழுவவும்.. அப்பா ஹாலுக்குள் நுழையும் சரியாக இருந்தது.
----- தொடரும்
நான் ஸ்ரீமதி.. என் மனதின் ஆழத்தில் புதைந்து கிடைக்கும் டார்க் சீக்ரெட்டை உங்க கூட பகிர்ந்து கொள்ள போறேன்.
![[Image: 056e166050339634f1f94ec978c0b993.jpg]](https://i.pinimg.com/474x/05/6e/16/056e166050339634f1f94ec978c0b993.jpg)
நான் பிறந்தது என்னவோ கோத்தகிரியா இருந்தாலும், படிச்சது வளர்ந்தது எல்லாம் திண்டுக்கலில் தான். காரணம் அம்மாவுக்கு வீசிங் பிரச்சனை.. குளிர் ஒத்துக்கல.. கோத்தகிரியில 10 ஏக்கர்ல் மிளகு தோட்டம் இருப்பதால், அப்பா பெரும்பாலும் கோத்தகிரில தான். மாசத்துக்கு ரெண்டு நாள் எங்க கூட வந்து தங்குவார். எனக்கு ஞாபகம் தெரிஞ்சு.. நான்கு ஐந்து முறை இங்கு வந்து இருக்கேன்.
அம்மா செல்வி.. சுண்டி விட்டா செவந்து போகும் கலருல இருப்பாங்க. நடிகர் பார்த்திபன் போல உயரமா கட்டுமஸ்தான உயரத்துல என்னோட அப்பா சந்தானம். அதிகம் பேசமாட்டார். என்னோட சத்தமெல்லாம் என் அம்மாகிட்ட மட்டும் தான். அவரு வாரப்ப அடகாத்த கோழியா பெட்ரூம விட்டு வெளிய வரமாட்டேன்.
நான் அச்சு அசல் அம்மாவோட செராக்ஸ். பி.காம் 2nd இயர் போக போறேன். நீங்க கோபப்படுறது புரியுது. என்னோட பொறந்து புராணம் இதோட போதும்ன்னு நெனைக்கிறேன்.
-------------------- -------------------- ----------------
நான் கேட்டை திறந்து கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைய,
"ஏய் மதி.. ஒனக்கு லெட்டர் வந்துருக்கு பாரு.."
"பசிக்குது மா.."
"என்னனு பாருடி... டீ போட்டு தாரேன்.."
நெஞ்சில் கிடந்த வெள்ளை தாவணியை உருவியபடி.. நீல நிற ரவிக்கையின் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட.. எனது விழிகள் அந்த காக்கி கவரின் மேல் பதிந்தது. எம்பிளாய்மென்ட் ஆபீஸ் சீல்.
"என்னடி...? சத்தத்தையே காணும்.." டீயுடன் அம்மா பெட்ரூமுக்குள் வந்தாள்.
"போஸ்ட் ஆபிஸ்ல வேல மா.." என்று நான் சொல்லி முடிக்கும் முன், என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள். அம்மாவுக்கு சத்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை.
"ஐயோ அம்மா.. இந்த வேல வேணாம் மா.. நான் B Com முடிக்கணும்"
"போடி வெவரம் கேட்டவ.. சென்ட்ரல் கவர்மெண்ட் ஜாப்... அடுத்த வருஷமே ஒரு நல்ல கவர்மெண்ட் மாப்புளையா பாத்துரலாம்...!" முனு முனுத்த அம்மா, அப்பாவை போனில் அழைத்தாள்.
----------- ------------------ -------------------
அடுத்த ஒரு வாரத்தில், கோயம்பத்தூரில் இன்டர்வியூ.. குன்னூர் மெயின் போஸ்ட் ஆபிசில் ஜூனியர் அசிஸ்டண்டாக வேலை. லெட்டருடன் நான் வெளியே வர,
"ஏய்.. எங்கடி வேல..."
"குண்ணூர் மா.."
"நல்லதா போச்சு.. அப்பா கூடகோத்தகிரில தாங்கிக்க.."
"ஐயோ.. என்னால முடியாது.. நீயும் வா..."
"எரும.. எனக்கு தான் வீசிங் வந்துருமே.."
"அவரு கூட நா எப்படி மா..?! எப்பவும் உர்ர் ன்னு இருப்பாரு.." நான் சினுங்க,
"நீ காலைல வேலைக்கு போனா... வீட்டுக்கு வர 6 அயீரும்.. அப்பறம் என்னடி..?!"
இருவரும் பேசி கொண்டிருக்க, சிகரெட்டை கசக்கி எறிந்த அப்பா வருவதை பார்த்ததும்.. இருவரும் நிசம்பதம் ஆனோம்.
"ஏங்க.. பாபாவுக்கு குன்னூர்ல தான் போஸ்ட் போட்டு இருக்காங்க.."
தலையை ஆடியவர் காரை ஸ்டார்ட் செய்ய, சத்தமில்லாமல் இருவரும் பின் சீட்டில் ஏறிக்கொள்ள.. திண்டுக்கல் நோக்கி கார் வேகம் எடுத்தது.
------------- --------------- -----------------
இரண்டு நாள் கழித்து..
பீரோவில் இருந்து புடவைகள் ஒவ்வொன்றாக எடுத்து அம்மா அடுக்கி கொண்டிருக்க,
"ஐயோ அம்மா, எதுக்கு இதெல்லாம்..?!"
சிரித்தவள், "ம்ம்ம்.. அப்பறம்.. நைட்டி போட்டுட்டு வேலைக்கு போக போறியா..?!"
"கடுப்பு ஏத்தாதம்மா.. தாவணி போதும்..."
"எரும... நகரு அங்கிட்டு... சரசு ஹெல்ப் பண்ணுவா.." பெட்டியை மூடி ஹாலுக்கு கொண்டு வந்தாள்.
அப்பா ஹாலில் இருப்பதால்.. அதற்க்கு மேல் பேச முடியவில்லை. நான் காரின் பின் சீட்டில் ஏறி கொள்ள, கோத்தகிரியை நோக்கி கார் வேகம் எடுத்தது. கண் அசந்து தூங்கியவள்.. திடுக்கிட்டு எழுந்தேன். கரு கருவென இருட்டு... காருக்கு வெளியே அப்பா சிகரெட் பிடித்து கொண்டு இருந்தார்.
"மதி.."
"ம்ம்ம்..."
"வீட்டுக்கு போக ரெண்டு மணி நேரம் ஆகும்.. வெளிய ஏதும் போகணும்னா.. போயிட்டு வா.."
உண்மையில், நான் எப்படா வீடு போய் சேருவோம் என்றுதான் தவித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர் கார் கதவை திறந்து விட, தாவணியை சரி செய்தபடி... தரையில் கால் பதித்தேன்.
ஜில் என குளிர் காற்றில் என் தாவணி காற்றில் பறக்க, இழுத்து பிடித்து என் மார்போடு அணைத்துக் கொண்டு காருக்கு பின்னால் நடக்க, அவர் எதிர் புறம் திரும்பி கொண்டார்.
பாவாடையை உயர்த்தி ஜட்டியை கழட்ட, என் கணுக்காலில் கிடந்த கொலுசு சிணுங்கியது. பெருமூச்சு விட்டபடி நான் தொடையை அகட்ட, சீறி பாய்ந்த யூரின்.. காய்ந்த சருகில் சத்தத்தை எழுப்பியது.
என் எதிரே புதருக்குள் ஏதோ ஓட, விருட்டென எழுந்தேன். எஞ்சிய யூரின் என் தொடையில் வழிந்தோட.. "ச்சீ கருமம்.." விழுந்தடித்து ஓடிவந்து பின் சீட்டில் ஏறி உக்கார்ந்தேன்.
சிகரெட்டை கசக்கி எறிந்த அப்பா.. காருக்கு பின்னால் நடக்க.. இருட்டில் உக்கார்த்திருந்த என்னுடைய விழிகள் பின்னோக்கி நகர்ந்தது. அவர் நின்றபடியே வேட்டியை உயர்த்துவதை பார்த்ததும்...
"ச்சீ லூசு.." எனக்குள் திட்டிக் கொண்ட நான்.. இப்போதுதான் உணர்ந்தேன்... ஜட்டியை அங்கையே விட்டு விட்டு வந்ததை.
நான் வேகமாக கார் கதவை திறக்கவும்.. அப்பா வந்து சேரவும் சரியாக இருந்தது.
"என்னமா..?!"
"அது.. அங்க.." வாயில் வார்த்தைகள் வெளி வர மறுத்தது.
அவர் இடது கையில் இருந்த பிங்க் கலர் ஜட்டியை நீட்டினார். "அறிவு கெட்ட முண்டம்..." மீண்டும் திட்டிக் கொண்டு சீட்டில் சரிந்தேன். உள்ளே எரிந்து கொண்டிருந்த லைட்டை அவர் அணைக்கவும்.. மெதுவாக கால்களை உயர்த்தி ஜட்டியை மாட்ட.. தொடைக்கு மேல் ஏற மறுத்தது.
"ம்ஹும்.. வேணாம்.." பாதியிலே விட்டு விட்டு.. மீண்டும் கண் அசந்தேன்.
அடுத்த இரண்டு மணி நேர நிசப்த பயணம். அயர்ந்து தூங்கி கொண்டிருந்த என் தோளை யாரோ?அழுத்தும் உணர்வு. அடர்ந்த காட்டுக்குள் இருந்த எங்களுது வீடு கண்ணில் பட்டது. இதற்க்கு மேல் நடந்து தான் போக வேண்டும்.
"எறங்குமா.."
நா எங்க எறங்குறது.. ஜட்டிதான் தொடையிலே இருக்கே.. அவருகிட்ட பேசவும் பயம். அவரும் நகர்ந்த பாடு இல்லை. என்ன நினைத்தார் என்று தெரியவில்லை. காரை விட்டு நகர்ந்து நின்றார்.
பெருமூச்சு விட்டவள்.. பாவாடையோடு சேர்த்து ஜட்டியை மாட்டியபடி.. அவரோடு இருட்டில் சேர்ந்து கொண்டேன்.
ஒற்றை பெட்ரூம் என்பதால், நான் பெட்ரூமில் படுத்துக் கொள்ள, அப்பா ஹாலில் படுத்துக் கொண்டார்.
------------ ----------------- ----------------------
"பாப்பா.. பாப்பா.."
இது வேலைக்காரி சரசு அக்கா தான். தூக்க கலக்கத்தில்.. போர்வைக்குள் இருந்து எழுந்து உக்கார்ந்தேன். என் மார்பில் தாவணி இல்லை என்பதை உணரவில்லை.
"சொல்லுங்க அக்கா.. நேரம் என்னாச்சு.."
"அடி ஆத்தி.. ரெண்டு வருசத்துல மச மசன்னு வளந்துட்ட பாப்பா.. அம்மாகிட்ட சொல்லி மாப்புள பக்கா சொல்ல வேண்டியதுதான்" சிரித்தாள்.
"போங்கக்கா.. அப்பா எங்க..?!" என்றபடி.. நான் கையை உயர்த்தி நெட்டி முறிக்க.. எதிரே இருந்த பீரோ கண்ணாடியில்.. விம்மி புடைத்த எனது இரு முலைகளும் ரெட் கலர் ரவிக்கையில் திமிறி கொண்டிருந்தது.
"ஐயோ.. அக்கா.. " விருட்டென தாவணியை போர்வைக்குள் இருந்து மறைக்க,
கெக்கலிட்டு சிரித்தவள், "சார் வர 4 மணி ஆக்கும்.. நீ வா.. சாப்பிடலாம்.."
சரசு அக்காவுடன் பேசியபடியே அன்றைய தினம் ஓடி போனது.
"சரி பாப்பா.. குளிச்சுட்டு வா.. அம்மா போன் பண்ணி இருந்துச்சு.. புடவ கட்டி காட்டுறேன்.. காலைல நான் வர லேட் ஆகும்.."
"குளுருது க்கா.. காலைல குளிச்சுகிறேன்" தாவணியை உருவிவிட்டு.. ஒரு காட்டஎன்றபடி ன் புடவையை எடுக்க... அவள் நான்கு ஐந்து முறை கட்டி காட்டினாள்.
நான் சாப்பிட்டு முடிக்கவும்.. அப்பா வரவும் சரியாக இருந்தது. சிறிது நேரத்தில் சரசும் கிளம்பி விட்டாள்.
வீட்டில் டிவி இருந்தும்.. தூர்தர்சன் மட்டும் தான். நியூஸ் ஓடி கொண்டிருந்தது.
"மதி.. நேரமாச்சு சாப்பிட்டு படு"
நான் மெதுவாக, "உங்களுக்கு..?!"
அவர் சைகையில் எடுத்துட்டு வர சொல்ல, இருவரும் டீவியை பார்த்தபடியே.. சாப்பிட்டு முடித்தோம்.
----------- ---------------- ----------------
காலை 7 மணி. கதவு தட்டப்படும் சத்தம். கலைந்த கூந்தலோடு கதவை திறந்தேன்.
"சீக்கிரம் குளிச்சுட்டு வா... "
தலையாட்டியபடி.. துண்டை எடுத்துக் கொண்டு வீட்டுக்கு வெளியே வந்தேன். பாத்ரூம் டாய்லெட் ரெண்டும் வீட்டுக்கு வெளியே தான். சுற்றிலும் மறைக்கப்பட்ட பாத்ரும்.. டாப் ஓபன்.. முலைமேல் பாவாடையை கட்டி.. குளித்து முடித்தபின் தான்.. மாற்று துணி எடுக்காமல் வந்தது ஞாபகம் வந்தது.
"எரும மாடு.. இது திண்டுக்கல் இல்ல.. மண்டு மண்டு.. " திட்டியபடியே.. முலைமேல் இருந்த பாவாடையை கழட்டி புழிந்து கட்டிவிட்டு... விறு விறுவென கிச்சன் வழியாக ஹாலுக்குள் நுழைய... அப்பா அங்க இல்ல.
பெருமூச்சு விட்டபடி, பெட்ரூம் கதைவை திறக்க.. என் நேரத்துக்கு அது திறந்தபாடு இல்லை.
"ஐயோ.. இது வேற.." நான் கதவுடன் மல்லு கட்ட, நான் கட்டி இருந்த பாவாடை முலையை விட்டு நழுவவும்.. அப்பா ஹாலுக்குள் நுழையும் சரியாக இருந்தது.
----- தொடரும்
சூடான பதிவுக்கு {Likes | Comments | Rate } செய்யுங்கள்..!!
கருத்துக்களை பகிர rathibala.story @ gmail .com
வருகைக்கு நன்றி..!!!
கருத்துக்களை பகிர rathibala.story @ gmail .com
வருகைக்கு நன்றி..!!!