Adultery வனிதா-VANITHA

[thirddemodreamer]

மாலை ஆறு மணியைத் தாண்டிய நேரம், வனிதாவும் அங்கித்தும் ஹோட்டலின் புல்வெளிக்கு இரவு உணவு சாப்பிட வந்தனர். புல்வெளி ஒரு பரந்த, பசுமையான தோட்டமாக விரிந்து கிடந்தது, அதன் எல்லைகளை ஒரு சிறிய மரச் சுவர் மென்மையாக வரையறுத்திருந்தது. புல் தரையில் மெல்லிய பனித்துளிகள் ஒளிர்ந்து, சூரியன் மறைந்த பிறகு வந்த குளிர்ந்த காற்றால் ஈரமாகியிருந்தன. புல்வெளியின் மையத்தில் ஒரு பெரிய சுற்று மர மேசை அமைக்கப்பட்டிருந்தது, அதன் மேல் ஒரு வெள்ளைத் துணி பரப்பப்பட்டு, பலவித உணவுகள் கலைநயத்துடன் அடுக்கப்பட்டிருந்தன. மேசையைச் சுற்றி, சிறிய கண்ணாடி குடுவைகளில் மெழுகுவர்த்திகள் எரிந்து, அவற்றின் சிறு சுடர் ஒளி உணவுகளின் மீது பட்டு மெல்லிய பொன்னிற நிழல்களை உருவாக்கியது. புல்வெளியின் ஒரு மூலையில், ஒரு சிறிய மேடை அமைக்கப்பட்டு, ஒரு நடுத்தர வயது கலைஞன் சித்தார் வாசித்துக் கொண்டிருந்தான்—அவன் விரல்கள் தந்திகளை மெதுவாகத் தடவ, ஒரு மென்மையான, ஆழமான ராகம் காற்றில் பரவி, அந்த இடத்திற்கு ஒரு மயக்கும் அமைதியை அளித்தது.

மரங்களின் கிளைகளில் தொங்கிய சிறிய மஞ்சள் விளக்குகள், புல்வெளியை ஒரு நட்சத்திரக் கூட்டம் போல ஒளிரச் செய்தன, அவற்றின் ஒளி புல் இலைகளில் பட்டு மெல்லிய பிரதிபலிப்புகளை உருவாக்கியது. அருகிலிருந்த ஒரு சிறிய நீரூற்று, மெதுவாக நீரைப் பீய்ச்சி, அதன் சலசலப்பு சத்தம் இசையுடன் கலந்து, ஒரு இயற்கையான இசைக்கோர்வையை உருவாக்கியது. காற்று மெதுவாக வீசி, புல்லின் புத்துணர்ச்சியான வாசனையை அவர்களை நோக்கி கொண்டு வந்தது, அதில் ஒரு சிறு மண் வாசனையும், அருகிலிருந்த ரோஜாப் புதர்களின் மெல்லிய மலர் நறுமணமும் கலந்திருந்தன. வனிதாவும் அங்கித்தும் ஒரு சிறிய மர மேசையைத் தேர்ந்தெடுத்து அமர்ந்தனர். மேசையின் மேல் ஒரு சிறிய கண்ணாடி குடுவையில் ஒரு சிவப்பு ரோஜா அழகாக வைக்கப்பட்டிருந்தது, அதன் இதழ்கள் மெழுகுவர்த்தியின் ஒளியில் மெல்லிய சிவப்பு நிறத்தில் மின்னின. மேசையைச் சுற்றி நான்கு மர நாற்காலிகள், அவற்றின் மேல் மென்மையான மஞ்சள் நிற மெத்தைகள் வைக்கப்பட்டு, ஒரு வசதியான உணர்வை அளித்தன.
வனிதா ஒரு மெல்லிய பச்சை நிற சுடிதாரை அணிந்திருந்தாள், அதன் மேல் பகுதி அவள் தோள்களை மென்மையாக மறைத்து, அவள் இடுப்பை சற்று வெளிப்படுத்தியது. அவள் துப்பட்டா அவள் மார்பை மறைத்து, காற்றில் மெல்ல அசைந்து, அவளுக்கு ஒரு நேர்த்தியான தோற்றத்தை அளித்தது. அவள் முடி தோள்களில் சுருண்டு, அவள் கழுத்தை மென்மையாகத் தொட்டு, அவள் முகத்திற்கு ஒரு இளமையான பொலிவை சேர்த்தது. அங்கித் ஒரு வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேன்ட்டும் அணிந்திருந்தான், அவன் சட்டையின் மேல் பட்டன் திறந்து, அவன் மார்பின் ஒரு சிறு பகுதியை வெளிப்படுத்தியது. அவன் முகத்தில் ஒரு சிறு சோர்வு தெரிந்தாலும், அவன் கண்களில் ஒரு ஆர்வமும், வனிதாவைப் பார்க்கும் ஒரு மென்மையான புன்னகையும் தவழ்ந்தன. அவர்கள் தட்டுகளை எடுத்து, பஃபே மேசைக்கு நடந்தனர். அங்கு, சூடான மட்டன் பிரியாணி, அதன் மேல் பொரித்த முந்திரிகளும் திராட்சைகளும் பரவி, ஒரு புலாவ் வாசனையை வெளியிட்டது. மசாலா தோசைகள் ஒரு பெரிய தட்டில் அடுக்கப்பட்டு, சாம்பார் மற்றும் தேங்காய் சட்னியுடன் பரிமாறப்பட்டன. பன்னீர் டிக்கா, சிவப்பு மசாலாவில் பொரித்து, பச்சை மிளகாயுடன் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. சிக்கன் குழம்பு ஒரு பெரிய செம்பு பாத்திரத்தில் கொதித்து, அதன் மேல் மிதந்த தேங்காய்ப்பால் ஒரு கிரீமி நிறத்தை அளித்தது. மீன் வறுவல், மசாலாவில் பொரித்து, எலுமிச்சைத் துண்டுகளுடன் அலங்கரிக்கப்பட்டு, ஒரு கடல் வாசனையை வெளியிட்டது. சாலடுகள்—வெள்ளரி, தக்காளி, கேரட்—புதிய மயோனைசுடன் பரிமாறப்பட்டன. இனிப்புகளில், ரசமலாய் ஒரு சிறிய கிண்ணத்தில் மஞ்சள் நிறத்தில் மிதந்து, குலாப் ஜாமுன் ஒரு சர்க்கரை பாகில் மூழ்கி, ஒரு பளபளப்பான தோற்றத்தை அளித்தது.
வனிதா தன் தட்டில் ஒரு சிறிய கரண்டி பிரியாணி, சிறிது பன்னீர் டிக்கா, ஒரு மசாலா தோசை, மற்றும் ஒரு சிறு கிண்ணம் ரசமலாயை எடுத்தாள். அங்கித் சிக்கன் குழம்பு, மீன் வறுவல், ஒரு சிறு துண்டு தோசை, மற்றும் சிறிது சாலடை தேர்ந்தெடுத்து, ஒரு குலாப் ஜாமுனையும் சேர்த்தான். அவர்கள் மேசைக்குத் திரும்பி, மெதுவாக உணவை சாப்பிட ஆரம்பித்தனர். "இன்னிக்கு ரொம்ப ஜாலியா இருந்துச்சு, இல்லையா?" என்று அங்கித் தன் முதல் கரண்டியை எடுத்து, சிக்கன் குழம்பை ருசித்தபடி கேட்டான். அவன் குரலில் ஒரு மென்மையான ஆர்வம் தொனித்தது, அவன் உதடுகளில் ஒரு சிறு புன்னகை தவழ்ந்தது. வனிதா தன் தோசையை ஒரு சிறு துண்டாக உடைத்து, சட்னியில் தொட்டு, வாயில் வைத்து மெதுவாக மென்று, "ம், ஆமா. நிறைய நாளைக்கு அப்புறம் இப்படி ஒரு நாள். இந்த இடம், இந்த சூழல்—எல்லாமே ரொம்ப நல்லா இருக்கு," என்று புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள். அவள் கண்கள் மெழுகுவர்த்தியின் ஒளியில் மின்னி, அவள் முகத்தில் ஒரு அமைதியான மகிழ்ச்சி தெரிந்தது.
அவர்கள் பேச்சு மெல்ல ஆழமடைந்தது. "எனக்கு சின்ன வயசுல இப்படி பூங்காவுக்கு போறது, நண்பர்களோட சிரிச்சு விளையாடறது ரொம்ப பிடிக்கும். ஆனா, இப்போ வேலை, பொறுப்புன்னு எல்லாம் மாறிடுச்சு," என்று அங்கித் கூறினான், அவன் கண்களில் ஒரு சிறு ஏக்கமும், ஒரு புன்னகையும் கலந்து தெரிந்தது. வனிதா அவனைப் பார்த்து, "எனக்கும் தான். குழந்தைகளோட எங்கியாவது போனா, அவங்க முகத்துல சந்தோஷத்தை பார்க்கறதுதான் எனக்கு பெரிய மகிழ்ச்சி. ஆனா, இன்னிக்கு... எனக்காகவே ஒரு நாள் கிடைச்ச மாதிரி இருக்கு," என்று மெதுவாக கூறினாள், அவள் குரலில் ஒரு சிறு தயக்கமும் நன்றியும் தொனித்தன. அங்கித் தன் கையை மேசையில் நீட்டி, அவள் வலது கையை மென்மையாகத் தொட்டான். அவள் விரல்கள் சற்று நடுங்கினாலும், அவள் அவனைப் பார்த்து ஒரு சிறு புன்னகையை உதிர்த்து, அவன் தொடுதலை ஏற்றுக் கொண்டாள். அவன் விரல்கள் அவள் விரல்களை மெதுவாக அழுத்தி, "வனிதா, உன்னை முதல் முறையா பார்த்தப்போவே எனக்கு ஒரு ஈர்ப்பு வந்துச்சு. உன்னோட பேசறது, உன்னோட இப்படி இருக்கறது—எல்லாமே எனக்கு ஒரு புது உணர்வை குடுக்குது. ஆனா, இதுல ஒரு குற்ற உணர்ச்சியும் இருக்கு," என்று மெதுவாக, ஒரு தயக்கத்துடன் கூறினான். அவன் கண்கள் அவளை ஆழமாகப் பார்த்தன, அவன் முகத்தில் ஒரு குழப்பமும் உண்மையும் கலந்து தெரிந்தன.
வனிதா அவன் கண்களை நேருக்கு நேராகப் பார்த்து, ஒரு கணம் மௌனமாக இருந்தாள். அவள் மூச்சு மெதுவாக உயர்ந்து, அவள் மனதில் எண்ணங்கள் சுழல்வது அவள் கண்களில் தெரிந்தது. பின், "எனக்கும் உன்மேல ஒரு பிடிப்பு இருக்கு, அங்கித். உன்னோட இருக்கும்போது எனக்கு ஒரு சுதந்திரமும் சந்தோஷமும் கிடைக்குது. ஆனா, இது சரியா தப்பா-ன்னு என் மனசு கேள்வி கேட்டுட்டே இருக்கு," என்று மெல்லிய குரலில், ஒரு குழப்பத்துடன் பதிலளித்தாள். அவர்கள் கைகள் இறுகப் பற்றிக் கொண்டு, மெழுகுவர்த்தியின் ஒளியில் ஒருவரையொருவர் பார்த்தனர். சித்தார் இசை அவர்களைச் சூழ்ந்து, நீரூற்றின் சலசலப்புடன் கலந்து, அவர்களுக்கு இடையே ஒரு மென்மையான, ஆழமான பிணைப்பை உருவாக்கியது. அவர்கள் உணவை முடித்து, தட்டுகளை ஒதுக்கி வைத்து, ஒரு சிறிய கிளாஸில் ஆரஞ்சு பழச்சாறை எடுத்து மெதுவாக பருகினர். வனிதா தன் துப்பட்டாவை சரி செய்து, "இந்த இடம் ரொம்ப அமைதியா, அழகா இருக்கு," என்று கூறினாள், அவள் கண்கள் புல்வெளியைச் சுற்றி பார்த்தன. அங்கித் அவளைப் பார்த்து, "ஆமா, உன்னோட இங்க இருக்கறது இன்னும் அழகா தெரியுது," என்று சிரித்தான், அவன் குரலில் ஒரு மென்மையான கிண்டல் தொனித்தது. அவர்கள் புன்னகைகளை பரிமாறிக் கொண்டு, மெதுவாக எழுந்து, அறை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தனர், அவர்களுக்கு இடையே ஒரு புதிய நெருக்கம் மலர்ந்து, அவர்களை ஒரு ஆழமான பயணத்திற்கு அழைத்துச் சென்றது.
 
 
 
 
 
அறையின் கதவைத் திறந்து உள்ளே நுழைந்ததும், அங்கித் கதவை மெதுவாக மூடி, தாழிட்டு, வனிதாவைத் திருப்பினான். அறையின் மெல்லிய விளக்கு ஒளி, சுவர்களில் ஒரு சூடான மஞ்சள் நிறத்தை பரப்பி, அவர்களை ஒரு நெருக்கமான சூழலில் சூழ்ந்திருந்தது. ஜன்னல் வழியாக மெல்லிய காற்று உள்ளே புகுந்து, வெளியே புல்வெளியின் குளிர்ந்த வாசனையை அறைக்குள் கொண்டு வந்தது. கட்டில் மெத்தையில் சிதறிக் கிடந்த வெள்ளை பெட்ஷீட், முந்தைய இரவின் தடயங்களை—சுருங்கிய துணியும், தலையணைகளில் அழுத்தப்பட்ட பள்ளங்களும்—வெளிப்படுத்தியது. அறையின் ஒரு மூலையில் ஒரு சிறிய மேசை, அதன் மேல் ஒரு கண்ணாடி ஜக்கில் தண்ணீரும், இரண்டு கிளாஸ்களும் வைக்கப்பட்டிருந்தன. சுவரில் தொங்கிய ஒரு சிறிய ஓவியம்—ஒரு கடல் அலை மலையைத் தொடுவது போல—அறைக்கு ஒரு அமைதியான தோற்றத்தை அளித்தது. அங்கித் வனிதாவை நெருங்கி, அவள் தோள்களை மென்மையாகப் பற்றி, அவள் உதடுகளை முத்தமிட்டான். அவன் உதடுகள் அவள் உதடுகளை மெதுவாகத் தொட, அவள் உடல் சற்று நடுங்கி, அவனுக்கு பதிலளித்தது. அவர்கள் முத்தம் மெதுவாக ஆழமடைந்து, அவர்களை கட்டிலை நோக்கி இழுத்துச் சென்றது.