Incest குடும்ப விருந்து - ( completed )

[james suiza]

அண்ணன்கிரதாலே என் காதலை மறைச்சு வைக்க முடியலே... வெளிப் படையா சொல்லிட்டேன். இனிமே நீங்க எந்த முடிவு எடுத்தாலும் அதுக்கு கட்டுப்படறேன்மா" என்று சொல்லி அம்மாவின் காலில் விழுந்த வசந்தியை ஆறுதலாக தூக்கி நிறுத்திய அம்மா, அவள் கன்னங்களில் வழியும் கண்ணீரை துடைத்து, நெற்றியில் அன்புடன் முத்தம் கொடுத்து,வசந்தியை அன்புடன் பார்க்க, அவள் அம்மாவின் முலைகள் மேல் அன்போடு சாய்ந்து கொண்டாள். "நானே உங்க ரெண்டு பேரையும் சேர்த்து வைக்கலாமுன்னு நெனச்சேன். எப்படி சொல்லி சேர்த்து வைக்கிறது?...நீ, ஏதாவது தப்பா எடுத்துக் குவியோன்னு, எனக்கு மனசுக்குள்ளே ஒரே போராட்டமா இருந்துச்சு.. இப்ப நீயே இந்த விஷயத்தை சொன்னதாலே எனக்கு இன்னும் வேலை ஈஸி ஆயிடுச்சு... அண்ணன்...அதான் உன் காதலன் கிட்டே படுத்துகிட்டேன்னு இந்த அம்மா மேலே உனக்கு ஒன்னும் கோவம் இல்லையே?" என்று வசந்தியை பார்த்து கேட்க,புன்னகைத்த வசந்தி,


"புருஷன் செத்ததும் அடுத்தவன் கூட ஓடிப்போற பொம்பளைங்களுக்கு மத்தியிலே, புருசன் தான் இல்லையே என்னுட்டு எவன் எவனையோ கூட்டிக் கிட்டு வந்து கூத்தடிக்கிரவளுகளுக்கு மத்தியிலே,புருஷன் இருந்தும் அடுத்தவனை வச்சுகிட்டிருக்கிற பொம்பளைங்களுக்கு மத்தியிலே...நீ அத்தனை உணர்சிகளையும் அடக்கி வச்சு எங்களுக்காக கஷ்டப்பட்டு, எங்களுக்காகவே வாழ்ந்த நீ...ஏதோ ஆசைப்பட்டு உன் மகனையே உன் கூட சேத்துக்கிட்டே... இது எனக்கு பெருமையாதான் இருக்கு...நீ வளத்த பையன் உனக்கே உதவலைன்ன எப்படிம்மாஅதனாலே எவ்வளவு நாள்வச்சுக்கனுமோஅவ்வளவுநாள் அண்ணனை வச்சுக்க...அப்புறம் நீ விட்டா போதும்." என்று வசந்தி சொன்ன போது உண்மையாலுமே அகமகிழ்ந்த அம்மா "நீங்க, எனக்கு பிள்ளைங்களா பொறந்தது,போன ஜென்மத்துலே நான் செஞ்ச புண்ணியம்" என்று சொல்லி என்னையும் அருகே வரவழைத்து இன்னொரு பக்கம் அணைத்துக் கொண்டாள்... அம்மாவின் தோள்களில் சாய்ந்தவாறே நாங்கள் இருவரும் பார்வைகளை பரிமாறியபடி அம்மாவின் ஒரு தோள் மேல் கை போட்டு நான் அணைத்துக் கொள்ள, இன்னொரு தோள் மேல் என் தங்கை கை போட்டு அணைத்துக் கொள்ள... கையேடு கை உரசி, கைகளை கோத்துக் கொண்டோம்... இருவரின் இடுப்பை சுற்றி கை போட்டு அம்மாவும் அணைத்துக்கொள்ள, வசந்தி என்னைப்பார்த்து கண் அடித்து சிரிக்க... இந்த உலகமே தலை கீழ் சுற்றுவது போல் இருந்தது. இனி இந்த வீட்டில் ஒளிவு,மறைவுக்கு இடமில்லை...என் பிள்ளைகளின் சந்தோசம் தான் எனக்கு முக்கியம்...ஆசைப் பட்டதை அனுபவியுங்கள். ஆனால் ஒரு விஷயம்...வர்ற தீபாவளி அன்னைக்கு உங்களை முறைப்படி நாங்க எல்லோரும் சேர்ந்து, சேர்த்து வைக்கலாம்னு முடிவுபண்ணி இருக்கோம்... அதனாலே அது வரைக்கும் முக்கியமான 'இட'த்துக்கு போக வேண்டாம்,சைடு டிஷ்ஷா டேஸ்ட் பண்ணிக்க எந்த தடையும் இல்லை, உங்க விளையாட்டு நம்ப வீட்டுக்குள்ளே இருக்கட்டும்" என்று இருவர் கன்னத்திலும் முத்தம் கொடுத்து..."வாங்க சாப்பிடலாம்" என்று சொல்லி அம்மா கிட்சேனை நோக்கி போக, அம்மாவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த வசந்தியிடம், "என்னடி மாச மசன்னு நின்னுகிட்டிருக்கே, உன் புருசனுக்கு சாப்பிட எல்லாம் எடுத்து வைடி" என்று சொன்னதும்... கோவப்பட்டவலாய் நடித்த வசந்தி "போங்க அம்மா, இந்த கிண்டல் தானே வேண்டாங்கிறது"என்று சொல்லி சிணுங்க, அந்த சிணுங்களை புன்னகையோடு ரசித்தேன். "அம்மா,எனக்கு ஒரு சந்தேகம்?" "என்னடி?" "உன்னை, அண்ணி'ன்னு கூப்பிடறதா, இல்லை அத்தை'ன்னு கூப்பிடறதா" என்று கேட்க "அடியேய்...அசிங்கம் புடிச்சவளே...என் ஆசாகு சக்களத்தி" என்று சொல்லிக் கொண்டே, கையை ஓங்கிக்கொண்டு அடிப்பது போல் துரத்த, என் தங்கை ஓடி வந்து என் பின்னால் நின்று கொண்டு, "அன்ன,உன் பொண்டாட்டியை அடிக்க வேண்டாம்னு சொல்லு" என்று கெஞ்சுவது போல் என்னை இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டாள். ரசித்து நின்று கொண்டிருந்த என்னை,என் முன்புறம் வந்து... தன் மாராப்பை விளக்கி,எதார்த்தமாக தாவணி மறைப்பில்லாத ஜாக்கெட்டில் தன முலை சைஸ்சை காண்பித்து...பின் இழுத்துவிட்டு, "எப்ப சாப்பிட போறீங்க" என்று தன் முலைகளை பார்த்து கேட்ட வசந்தியிடம், "இப்பவே சாப்பிடறேனே"... என்று அவளை பிடிக்க நான் துரத்த,அவள்ஓட...அரை எங்கும் சுற்றி வந்தவளை ஒரு கட்டத்தில் என் இரு கைகளையும் அவள் கொடி இடையை வளைத்துப் பிடித்து என்னோடு அணைத்துக்கொள்ள... என் சுன்னியோடு அவள் மெத்தென்ற சூத்து நன்றாக அழுந்திக்கொண்டது. இந்த நிலையில்,என் அணைப்பில் கூச்சமுற்றவள்,சிணுங்கிக்கொண்டே, "விடுண்ணா, அப்புறம் அண்ணிகிட்டேயும், அத்தைகிட்டேயும் சொல்லிடுவேன்"என்று சொல்ல,அவளை அனைத்துக்கொண்டிருப்பதை விடாமல், "அண்ணியா...அது யாரு?" "...ம்ம்ம்...உங்களோட பொண்டாட்டிதான்" "என் பொண்டாட்டி...அதான் நீ இங்கே இருக்கே...அப்புறம் அது யாரு?" "...ம்ம்ம்...ஆசையைப் பாரு...நான் உங்களுக்கு பியுஷ்சர் பொண்டாட்டி, இப்ப இருக்கிற ப்ரெசென்ட் பொண்டாட்டியை சொன்னேன்" "அடி கள்ளி" என்று அவள் பின்னங்கழுத்தின் வாசனையை முகர்ந்து முத்தமிட்ட நான்,"அது சரி...அத்தைன்னு சொன்னியே அது யாரு?" "உங்களை நான் கட்டிக்கப் போற முறைன்னா,உங்களோட அம்மா எனக்கு என்ன வேணும்...அத்தை தானே...அதான்..."என்று சொல்லி என் தலையில் செல்லமாக கொட்டிய அவள், "இது கூட தெரியாத மக்கு" என்று சொல்லி களுக் என சிரித்து என்னிடம் இருந்து விடுபட்டு....மான் குட்டி போல துள்ளி ஓடும் அழகை ரசித்தேன். நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருந்ததை கேட்ட அம்மா, "நல்ல பிள்ளைங்க"என்று சொல்லி சிரித்து எங்களுக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைத்தாள். ஒரு வாரம் போய் இருக்கும், ஸ்டெல்லாவிடம் இருந்து போன் வந்தது, அம்மா தான் போனை எடுத்து பேசினால், "ஹலோ,ஸ்டெல்லா என்ன விஷயம்?" "ஐயோ...நான் மோசம் போயிடுவேன் போல இருக்கே ஏன்தான் என்னை இந்த கடவுள் இந்த பாடு படுத்துரானோ...ஐயோ...அக்கா,நான் என்ன செய்வேன்" என்று சொல்லி தலையில் அடித்துக்கொண்டு அழ... "என்ன,ஸ்டெல்லா என்ன விஷயம்...?" "பீட்டர் பூச்சி மருந்தை குடிச்சுட்டு, ஹாஸ்பிடள்ளே அட்மிட் ஆகி இருக்கான். எனக்கு என்னவோ பயமா இருக்கு மோகனை உடனே இங்கே கிழம்பி வரச் சொல்லுங்க..."என்று பெருங்குரலெடுத்து அழ...அம்மா 'டக்' என்று போனை வைத்து விட்டு,என்னை அவசரமாக அழைத்து, "டேய்,மோகன் சீக்கிரம் கிழம்புடா,அங்கே பீட்டர் பூச்சி மருந்தை குடிச்சுட்டானாம்" என்று சொல்ல,எனக்கு 'பகிர்' என்றது கையும் ஓடவில்லை காலும் ஓடவில்லை... பதற்றத்தில்,பல யோசனையில், அவசர,அவசரமாக நாங்கள் மூவரும் கிழம்பி, என்ன நடந்ததோ,எது நடந்ததோ என்ற பதை பதிப்பில்,ஒரு டாக்ஸி பிடித்து கொச்சின் சென்றோம். கொச்சின் சிட்டியிலிருந்த, அந்த பெரிய ஹாஸ்பிடலுக்கு சென்ற போது, இரவு மணி 10. அங்கேயும் இங்கேயும் கேட்டு கடைசியில் பீட்டர்ரை அட்மிட் செய்திருந்த வார்டுக்கு சென்றோம். எங்களைப் பார்த்ததும், ஸ்டெல்லா என் அம்மாவை கட்டிப்பிடித்து 'ஓ' என கதறி அழ... அம்மா அவளை அனைத்து ஆசுவாசப்படுத்தி, "இப்ப என்ன நடந்து போச்சுன்னு,இப்படி அழறே?... பீட்டருக்கு இப்போ எப்படி இருக்கு" என்று கேட்க...பீட்டர் படுத்திருந்த பெட்டுக்கு கூட்டிக் கொண்டு போனாள் ஸ்டெல்லா. எங்களைப் பார்த்ததும், படுத்திருந்த பீட்டர்...கண்களில் கண்ணீர் தழும்ப, எங்களைப் பார்க்க, நான் அவனருகில் சென்று, ஆதரவாக அவன் தலையை தடவிய படி, "என்னடா...பீட்டர் இப்படி செஞ்சுட்டே?...பாரு...உங்க சித்தி எவ்வளவு வருத்தப்பட்டு, வேதனை படுறாங்கன்னு" என்று நான் சொல்ல, என்னிடம் ஏதோ சொல்ல முயற்சி செய்த பீட்டரை தடுத்து, "இப்போ ஏதும் சொல்ல வேண்டாம், எல்லாம் காலையில் பேசிக்கொள்ளலாம்"என்று சொல்லி... விசும்பலுடன் தலை குனிந்து அழுது கொண்டிருந்த,அவள் தங்கையை பார்த்தேன். "அக்கா...இவனுக்கு ஏன் இப்படி புத்தி போகுது? இவனுக்கு நான் என்ன குறை வச்சேன்?...தங்கச்சி ஏதோ சொல்லிட்டாளாம். அதுக்காக ரோசம் பொத்துக்கிட்டு வந்து... பூச்சி மருந்தை குடிச்சுட்டு கிடந்திருக்கான். நல்லவேளை...நான் இவன் பெட் ரூம் பக்கம் தற்செயலா போனப்போ பாத்துட்டு, பதறிப்போய் ஹாஸ்பிடல் லே சேர்த்தேன். ஹாஸ்பிடல்லே டாக்டர் எல்லாம் சொல்றாங்க... இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தாமதமா வந்திருந்தா பீட்டரை உயிரோட பாத்திருக்க முடியாதுன்னு. என் தலையிலே கல்லை போடா இருந்தானே...நான் என்ன பாவம் செஞ்சேன். இவங்க அப்பா செத்துப் போனதிலிருந்து, அவங்க அப்பா இல்லாத வருத்தம் தெரியாமே,ஒரு புருஷன் இல்லாத வீட்டுலே... அப்பாவுக்கு அப்பாவா, அம்மாவுக்கு அம்மாவா இருந்து எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு படிக்க வச்சு இவங்களை ஆளாக்கி இருப்பேன். என்ன... இப்பதான் ஒரு 5 வருஷம் இவன் பாக்டரியிலே வேலைக்கு சேர்ந்து பணம் கொண்டாந்து கொடுக்கிறான். அதுக்கு முன்னாலே,இந்த அம்மா எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டிருப்பான்னு நெனைச்சுப் பாத்திருந்தான்ன...இப்படி செஞ்சுருக்க மாட்டான்." என்று சொல்லி, என் அம்மாவின் தொழில் சாய்ந்து கொண்டு அழ... அதைப் பார்த்து டெய்சியும் அழ...எங்களுக்கும் வருத்தமாக போய் விட்டது. அடிக்கடி தன் தங்கையைப் போல் ஒரு பெண் கனவில் வந்து போவதாக சொல்லி இருந்தானே...அது சம்பந்தமா ஏதாவது நடந்திருக்குமா?... ச்சே...ச்சே... அப்படி என்றால் ...இந்நேரம் என்னிடம் சொல்லி இருப்பான்... வேறென்ன நடந்திருக்கும்?...என்று...பல யோசனைகளை மனதில் அசை போட்டபடி, வருத்தத்துடன் உட்கார்ந்திருந்தபோது... டாக்டர் உள்ளே வந்தார். "அபாய கட்டத்தையெல்லாம் தாண்டியாச்சு...இனி, பயப்படுற மாதிரி எதுவும் இல்லை, நாளைக்கே டிச்ச்சர்கே செஞ்சிடுறோம், நீங்க வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போகலாம். திரும்பவும் அவன் தற்கொலை முயற்சி செய்யாம பாத்துக்க வேண்டியது உங்களோட பொறுப்பு," என்று சொன்னார். அந்த இரவு முழுவதும், ஆளுக்கொரு பக்கமாக பீட்டரை அட்மிட் செய்திருந்த வார்டிலேயே படுத்திருந்து...அடுத்த நாள் காலை, 9 மணிக்கு ஹாஸ்பிடலுக்கு கட்டவேண்டிய பணத்தை கட்டிவிட்டு...(நான் கொஞ்சம் பணம் எடுத்து வந்திருந்தேன்)... பீட்டருடன் அவர்கள் வீட்டுக்கு சென்றோம். வீட்டில் நுழைவதற்கு முன், இந்த மாதிரி இனி நடக்காதிருக்க, ஆரத்தி கரைத்து எடுத்து வந்த என் தங்கை, பீட்டரை சுற்றி திருஷ்டி கழித்துவிட்டு, "இது மாதிரி இனிமே செய்ய மாட்டேன்னு எனக்கு சத்தியம் பண்ணி கொடுங்க அண்ணா, அப்பத்தான் உள்ளே விடுவேன்" என்று சொல்ல, நீட்டிய அவள் கை மேல், அவன் கையை வைத்து, "இனிமே இப்படி செய்ய மாட்டேன்" என்று சொன்னதும் தான் உள்ளே விட்டாள். பீட்டர் அவனது அறையில் படுத்திருக்க, பீட்டரின் அம்மா ஸ்டெல்லாவிடம் என் அம்மா, "பீட்டர் எமோஷன்லே முடிவெடுக்கற பையன் கிடையாதே? அவன் மனசு கஷ்டப்படுற அளவுக்கு அப்படி என்ன நடந்துச்சு?" "அது ஒன்னுமில்லைங்க அக்கா...(பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த டெய்சியை காண்பித்து)... எல்லாம் இவளாலே வந்தது...நேத்து இவ சேர்லே உக்காந்து, அடுத்த நாள் நடக்கப் போற எக்ஸாம்முக்கு படிச்சிடிருந்திருக்க," "...ம்ம்ம்..." "அப்ப பாத்து...ஒரு வெட்டுக்கிளி, அவ நெஞ்சு மேல வந்து உக்காந்தது. வெட்டுக்கிளின்னா டெய்சிக்கு பயம்ன்னு தெரிஞ்சு...அது அவ நெஞ்சு மேல உட்கார்ந்து இருந்ததை பாத்துட்டு... ஓடிப்போய் தட்டி விட்டிருக்கான்.... அவ்வளவு தான், அதுக்கு போய்...தன் அண்ணன் கூட பாக்காமே, ஏன்னா சத்தம் போடுறா இவ... பாவம் பையன்...தன் தங்கச்சிக்கிட்டேயே இப்படிப் பட்ட பேச்சை கேட்டு, அவமானப் படுறதுக்கு இந்த உலகத்தை விட்டே போயிடணும்னு முடிவெடுத்து, பூச்சி மருந்தை குடிச்சுட்டான்.


அவனுக்கு மட்டும் இந்நேரம் ஏதாவது ஒன்னு நடந்திருந்தா...இந்நேரம் இவளை உண்டு இல்லைன்னு பண்ணி இருப்பேன்" என்று பீட்டரின் அம்மா சொல்லவும், தன் மேல் இப்படி பழி சுமத்துகிறார்களே என நினைத்து இன்னும் தேம்பி, தேம்பி அழ தொடங்கி விட்டாள், டெய்சி. "வாய்க்கு வந்த மாதிரி, திட்டரதையும் திட்டிட்டு, இப்ப நீலிக் கண்ணீர் வடிக்கிறா பாருங்க" என்று ஸ்டெல்லா (டெய்சியை கை காட்டி ) சொல்ல, ஸ்டெல்லாவை ஆறுதல் படுத்திய அம்மா "இரு,இரு...இப்ப நீ ஏன் இவ்வளவு கோவப் படுறே?...இரு டெய்சி இடமே கேட்டுப் பாப்போம்" என்று சொல்லி டெய்சி பக்கம் திரும்பி, "உன் அண்ணன் மனசு கஷ்டப்படுரமாதிரி அப்படி என்னம்மா சொன்னே?" என்று டெய்சியை பார்த்து கேட்க, இடை மரித்த ஸ்டெல்லா...அவ எப்படி சொல்லுவா...உங்ககிட்டே சொல்றதுக்கென்ன ... நானே சொல்றேன். "அன்னைக்கு வெட்டுக்கிளியே தட்டி விட்டப்போ, இவ 'டி 'ஷர்ட் மட்டும் போட்டிருந்திருக்க, உள்ளே எதுவும் போடலை...வெட்டுக்கிளியை தட்டிவிடுற வேகத்துலே, இவன் கை கொஞ்சம் அவ முலைங்க மேலே தெரியாத்தனமா பட்டுருச்சு...உடனே எகிறி குதிச்சு...என்ன ஆட்டம் போட்டா தெரியுமா? அவ பேசினதை அப்படியே சொல்றேன் கேளுங்க... 'ஏய்,பூல்...நீ என்னன்னு நெனைச்சுட்டிருக்கே...நான் என்ன உன் பொண்டாட்டியா? இல்லே வப்பாட்டியா? நினைச்ச இடத்துலே கையை வைக்கிறே... தட்டிப் பாக்கனும்னு கை அறிப்பெடுத்துச்சுனா, ரோட்டுலே போற எவளுடதையாவது தட்ட வேண்டியதுதானே?...கூடப் பொறந்த தங்கச்சிக் கிட்டே பழகற மாதிரியா பழகறே...நான்-சென்ஸ்?...எப்ப பாத்தாலும் இழிச்சிக்கிட்டு பேசறதும், கொஞ்சி,கொஞ்சி பேசறதும்...ச்சீ... உனக்கே வெட்கமாயில்லை... தங்கச்சி என்ற டிஸ்டன்ஸ் மெயின்டெயின் பண்ண தெரியாத தறுதலை...எனக்கு அண்ணனா எப்படி வாச்சியோ...லோ கிளாஸ் திங்கிங்...உன்னாட்டம் பொம்பளை பொருக்கி கூட பொறந்ததுக்கு நான் தான் தலையிலே அடிசுகிட்டு அழவனும்...ஷேம், ஷேம்...ஏன் தான் கர்மம், புத்தி உனக்கு இப்படி போகுதோ?...ச்குண்ட்றல், கழுதை வயசாகுது ,... காலா காலத்துலே ஒரு கல்யாணத்தை பண்ணிவைச்சி இருந்தா பண்ணி, குட்டி போடுற மாதிரி 16 புள்ளைங்களை பெத்து போட்டிருப்பே... அரிப்பெடுத்தா, அவுசாரிக்கிட்டே போக வேண்டியது தானே ?...இல்லை எவளையாவது இழுத்துக்கிட்டு ஓட வேண்டியது தானே...ஸ்டுபிட்.உன்னை நம்பி எங்க அப்பா எங்க ரெண்டு பேர்த்தையும் விட்டுட்டு போனார் பார், அவரை சொல்லணும்.சுன்னி கொழுப்பெடுத்தா...எவளாவது தேவடியாக்கிட்டே போக வேண்டியது தானே...நல்லா கொழுக்,மொழுக்குன்னு,செவப்பா, அசகா தங்கச்சியோ,அக்காவோ கூடபொறந்திரக் கூடாதே,வயசுக்கு வந்தஉடனேயே வளைச்சு போட பாப்பீன்களே...ப்ளடி நான்-சென்ஸ். ஆமாம்... தரங்கெட்ட பயலுகளுக்கு தங்கச்சி எது?தாரம் எதுன்னு? வித்தியாசமெல்லாம் தெரியுமா... எவளா இருந்தா என்ன?அரிப்பெடுக்கிற நேரத்துலே சுன்னியை உள்ளே விட்டு ஆட்ட ஒரு ஆள் கெடச்சா போதும்...இந்த அசிங்கம் புடிச்சவங்களுக்கு. அம்மான்னு கூட பாக்கமாட்டானுங்க, வெறி வந்துடுச்சுன்னா அவுத்துப் போட்டு ஆழமா ஓக்க ஆரம்பிச்சுடுவாங்க... அவுசாரிக்கு பொறந்தவனுங்க... உன் கல்சுரல் அனிமல்ஸ். உன்னை சொல்லி ஒன்னும் புண்ணியம் இல்லே, உன் பிரெண்ட்ஸ்சை சொல்லணும். பொறுக்கிப் பசங்க... வுமனைசர்ஸ்... வெட்டுக்கிளி உட்காந்துச்சாம்... தட்டி விட்டானாம். அந்த சாக்குலே என் முலைங்களை அமுக்க பாத்திருக்கே?... இதுக்குன்னே பல நாள் திட்டம் போட்டிருக்கே? எதுவும் சரியா அமையாததினாலே, இன்னைக்கு உனக்கு வெட்டுக்கிளி சாதகமா அமைஞ்சு போச்சு...ச்சீ...ஐ எம் ஷேம் டு கால் யு ஆஸ் மை பிரதர்.' இப்படி பேசி இருக்கா... அண்ணான்னு கூட பாக்காமே, இவ பேசின பேச்சுக்கு, அவன் அன்னைக்கே நாக்கை புடுங்கிட்டு நாண்டுக் கிட்டு செத்திருக்கணும். பூச்சி மருந்தை குடிச்சதாலே பொழைசுக்கிட்டான்." என்றாள் ஸ்டெல்லா ஆவேசமாய். ஜீன்ஸ் போட்டிருந்த டெய்சியை, சுவற்றின் ஓரம் சாய்ந்து... காலை மடக்கி, முட்டியில் முகம் புதைத்து அழுது கொண்டிருந்தாள். அழுது கொண்டிருந்த டெய்சிக்கு பக்கத்தில் சென்ற அம்மா, அவள் அருகில் உட்கார்ந்து... ஆதரவாக அவள் தலையை தடவ...'ஹோ' என்று, என் அம்மாவின் மடிமேல் தலை வைத்து,தேம்பி தேம்பி அழுதாள். "ஆண்டி, நான் பேசினது தப்புதான்...வெரி வெரி சாரி... அம்மாவையும், அண்ணனையும் என்னை மன்னிக்கச் சொல்லுங்க...என் அண்ணன் இல்லன்னா, நானும் இல்லை..." என்று டெய்சி தேம்பி,தேம்பி அழுது கொண்டிருக்க... அம்மா அவள் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு, "உன் அண்ணன் மேலே, ரொம்ப பாசம் வச்சுருகேன்றே... அண்ணன் மேலே பாசம் வச்சிருக்கிற ஒரு தங்கச்சி மாதிரியா பேசி இருக்கே...நீ இப்படி பேசுவேன்னு கொஞ்சம் கூட நினைச்சுக்கூட பாக்கலை." "அன்னைக்கு, எக்ஸாம்முக்கு வேற சரியா படிக்கலை,அதனாலே சரியா சாப்பிடவும் இல்லே...அதுக்கு முந்தின நாள்... இப்படித்தான் என் கிளாஸ் மேட், திலகா வோட அண்ணா அவகிட்டே சில்மிஷம் பண்ணிக் கிட்டிருப்பானாம்... இந்த விஷயத்தை, அவ அம்மாகிட்டே சொல்லவும் முடியாமே, வெளியிலே சொல்லவும் முடியாமே, மனசுக்குள்ளே புழுங்கி புழுங்கி... வேதனையிலே என்ன செய்றதுன்னே தெரியாமே... பைத்தியம் புடிச்ச மாதிரி ஆயிட்டா...அதனாலேயே அவளாலே, நல்லா படிக்க முடியலைன்னு சொல்லி ரொம்ப வருத்தப்பட்ட...இதெல்லாம் ஒன்னு சேர்ந்து... அண்ணன் தொட்ட அதிர்ச்சியிலே...என்ன பேசறேங்கிறது தெரியாம பைத்தியக்காரி மாதிரி பேசிட்டேன். என்னை அவங்களை மன்னிக்க சொல்லுங்க ஆண்டி" என்று கத்தி கதற தொடங்க...