"AI"

[earthman]

లోపలకెళ్ళారు ఇద్దరు.

"ఏ ఐ అంటే?"... కావ్యని అడిగాడు దీపక్.

"ఏ ఐ అంటే ఏదో ఐంది"... బదులిచ్చింది కావ్య.

"అంటే?"

"లోపల ఏదో ఐంది"

అర్ధం కానట్టు చూసాడు.

"ఓరి ఎకౌంట్స్ మొగుడా. లోపల ఏదో ఇదిగా ఉంది. దాని సంగతి చూడమని అంటున్నా"... విసుక్కుంటూ అంది కావ్య.

"ఏ ఐ గురించి అడిగితే నువ్వు ఏదేదో చెప్తే నాకు ఎలా అర్ధమవుతుంది చెప్పు"... మళ్ళీ చిన్నబుచ్చుకున్నాడు దీపక్.

"సరే సరే. టెక్నాలజీ తెలీకపోయినా మా ఆయనకి ఎన్నో టెక్నిక్స్ తెలుసు. అవన్నీ చేస్తాడని వెయిటింగ్ ఇక్కడ"... నవ్వుతూ దీపక్ బుగ్గ మీద గిచ్చింది.

సిగ్గుపడ్డాడు దీపక్.

"నీ సిగ్గు పాడుగాను. మొదటిసారి ఫోన్లో మాట్లడేటప్పుడూ సిగ్గే... మొదటిసారి నన్ను చూసినప్పుడూ సిగ్గే... మొదటిరాత్రీ సిగ్గే. దేవుడా ఆడలక్షణం పెట్టావేంటి"... పైకి చూస్తూ అంది.

ఇంకా సిగ్గుపడ్డాడు దీపక్.

"సిగ్గు కాదురా మొగుడా నా మీద పడాలి"... అంటూ మొగుడిని మీదకి లాక్కుంది కావ్య.

ప్రేమ... యవ్వనం.. అందం... ఆనందం కలిసి పంచుకున్నారు ఇద్దరూ.

గంట గడిచింది.

ఎప్పుడూ దీపక్ మీద అధికారం చెలాయిస్తూ ఉండే కావ్య ఏ మాత్రం మాట్లాడని టైం ఇదే.

"ఎలా ఉంది!"

మాట్లడకుండా సిగ్గుపడుతూ చిరునవ్వు నవ్వింది కావ్య.

"ఇప్పుడు మాత్రం గొంతు వినిపించదే! ఎవరన్నా వింటే నాలో నేనే మాట్లాడుకుంటున్నాను అనుకుంటారు"... నవ్వుతూ అన్నాడు దీపక్.

సిగ్గుపడుతూ అలానే ఉంది కావ్య.

"వాటర్ తాగొస్తా. వచ్చాక మళ్ళీ కాసేపు"

సిగ్గుపడుతూ తలూపింది.

వాటర్ తాగి వస్తూ బయట ఉన్న ప్యాకెట్ చూసాడు దీపక్.

లోపల వెయిట్ చేస్తున్న కావ్య. ప్యాకెట్ మీద రోబోట్ బొమ్మ. AI అన్న అక్షరాలు కదిలినట్టు అనిపించింది.

ప్యాకెట్ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు.

ఏవేవో టెక్నికల్ మాటలు రాసున్నాయి.

ప్యాకెట్ లోపలికి తీసుకెళ్లాడు.

తను తాగి దీపక్ బాటిల్ తెస్తాడు, తాగుదామని చూస్తున్న దివ్యకి... ప్యాకెట్ తీసుకుని లోపలికొచ్చిన దీపక్ని చూసేసరికి ఒక్కసారిగా కోపం వచ్చింది.

"నాకు వాటర్ తేకుండా ఆ ప్యాకెట్ ఏంటి?"

"నువ్వు తెచ్చిందే. AI."

"నాకు తెలుసు అదేంటో. కాలేజ్లో ఆ టాపిక్ మీద సెమినార్ కూడా ఇచ్చాను. నాకు వాటర్ తేకుండా అదెందుకు తెచ్చావని అడుగుతున్నా"

"వాటర్ తాగి వస్తుంటే కనిపించింది. ఏవోవో రాసారు. అవేంటో నువ్వు చెప్తావని తీసుకొచ్చా"

"పని మధ్యలో వదిలేసి మొగుడి చేత మళ్ళీ ఎలా పని మొదలుపెట్టించాలో రోబోట్ నేర్పుతుంది"

"ఛీ ఛీ"

"అవును. ఎలా కాళ్ళు చాపాలి. ఎలా వెడల్పు చెయ్యాలి. ఇవన్నీ లేడిస్ వర్షన్. ఎలా లేపాలి, ఎలా పెట్టాలి, ఎలా ఊపాలి. ఇవన్నీ జెంట్స్ వర్షన్"

"అబ్బా ఆపు కావ్యా. వినలేకపోతున్నా. నువ్వు మాట్లాడకుండా సిగ్గుపడుతూ ఉంటే ఎంత బాగుంటావో తెలుసా. ఒక్క క్షణం ముందు అలా ఉండి. ఇప్పుడిలా"

"అవును మరి, అప్పుడు నేనున్న మూడ్ ఏంటి. ఇప్పుడున్న మూడ్ ఏంటి. వన్ మినిట్లో మొత్తం మార్చింది ఎవరు?"... అంటూ ముసుగు కప్పుకుని పక్కకి తిరిగి పడుకుంది.

కావ్య అలక సంగతి తెలిసున్న దీపక్ కావ్య కాళ్ళ దగ్గర కూర్చున్నాడు.

రెండు నిముషాలు గడిచాయి.

మొగుడి చప్పుడు లేకపోవడంతో ముసుగు తీసి చూసింది కావ్య.

దీపక్ ఎదురుగా కనపడకపోవడంతో లేచింది.

కాళ్ల దగ్గర ఉన్న దీపక్ని చూడగానే... "ఛీ. లే దీపూ ఏంటిది.. కాళ్ళ దగ్గర ఉన్నావు" అంది.

"నేనున్నది నాకిష్టమైన కాళ్ల దగ్గర. నా కావ్య అందమైన కాళ్ళ దగ్గర. అసలు కాళ్ళ దగ్గర కాదు, కాళ్ళ మీద ఉండాలి. నీ పట్టీలు ఎంత అదృష్టం చేసుకున్నాయో"... అంటూ కావ్య కాళ్లకి ముద్దు పెట్టాడు.

"అయ్యా కవిగారు.. మీ మీ మీ.. ఏమంటారు.." అంటూ మాట కోసం తడుముకుంటూ దీపక్ వైపు చూసింది.

"వర్ణన"... తలెత్తకుండా పాదాలని ముద్దులు పెడుతూ బదులిచ్చాడు.

"ఆ అదే. మీ భార్య, మీ కావ్య కాళ్ల వర్ణన ఆపండి" ... అంది.

"భార్యా, కావ్యా.. నువ్వు కూడా కవిత్వం చెప్తున్నావు"... నవ్వుతూ అన్నాడు.

"అవును మరి కవిగారి భార్యని కదా. కలిసి కాపురం చేస్తుంటే కొంచెమైనా నాకు రాకుండా పోతుందా. నా సాఫ్ట్ వేర్ మా కవిగారికి రాకుండా పోతుందా."... నవ్వుతూ అంది కావ్య.

తలూపాడు దీపక్.

"అయినా కాళ్ళేంటి. మీద ఉండాలి అంటే ఇంకెన్ని లేవు నాకు. ఉన్నవన్నీ కాళ్ళ పైకి ఉన్నాయి. అక్కడ నించి పైకి రండి. ముందు ముఖానికి పెట్టండి ఆ ముద్దులేవో"... అని కన్ను కొట్టింది.

సిగ్గుపడుతూ మంచం మీదకి వచ్చాడు దీపక్.

"ఓరి నీ సిగ్గు మా ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ ఎత్తుకెళ్ళ. రా రా మొగుడా".. అంటూ దీపక్ని మీదకి లాక్కుంది కావ్య.

కావ్యని కౌగిలించుకుంటూ చేతిలో ప్యాకెట్ పక్కన పెడుతుండగా ప్యాకెట్ మీద AI అన్న అక్షరాలు మళ్ళీ కదిలినట్టు అనిపించింది.