Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

இளங்கோ  :      சும்மா சொல்லும்மா. ஒவ்வொருத்தர் வாழ்க்கைலேயும் சும்மா ஒரு நிமிசமாவது லவ் வந்து போயிருக்கும்ன்னு எனக்கு தெரியும். என் கிட்டே தானே சொல்றீங்க. நான் என் லவ் ஃபீலிங்க்ஸை உங்க கிட்டே சொல்லி என் மனசுக்கு ஆறுதல்  தேடிக்கலையா? அந்த மாதிரி உங்க மனசிலே எதாவது பாரமா இருந்தா என் கிட்டே இறக்கி வைங்க.

 

கல்பனா    :      அப்படி எல்லாம் எதுவுமில்லை. ஏன் திடீர்ன்னு இந்த கேள்வி?

 

இளங்கோ  :      இல்லை... உங்க வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் பார்த்து கேட்கனும்ன்னு தோணுச்சு.

 

கல்பனாவுக்கு கொஞ்சம் கடுப்பாக இருந்தது. அது உனக்காக வைச்சதுடா எரும மாடே. நான் லவ் பண்ணினதில்லை. ஆனா இப்ப பண்றேன். அது உன்னை தான். உன்னை தாண்டா லவ் பண்றேன் என்று மகனை இரண்டு அரை வைத்து சொல்ல வேண்டும் போல இருந்ததை அடக்கிக் கொண்டு...

 

கல்பனா    :      அது சும்மா இன்னைக்கு டிவிலே ஓடினப்ப பிடிச்ச பாட்டா இருக்கேன்னு வைச்சேன்.

 

இளங்கோ  :      ம்...

 

கல்பனா    :      நீயும் அதை கேட்டுட்டு உனக்கும் பிடிக்கும்ன்னு சொன்னியா. அதான் வாட்ஸ் அப்லே ஸ்டேடஸா வைச்சா உனக்கும் சந்தோஷமா இருக்கும்ன்னு வைச்சேண்டா.

 

இளங்கோ  :      ஐ... சூப்பர்... அப்ப அது எனக்காக வைச்ச ஸ்டேடஸா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      அப்ப அம்மா குட்டி என்னை லவ் பண்ணுதா?

 

கல்பனா    :      ஆமா... ஏன் பண்ணக் கூடாதா?

 

இளங்கோ  :      பண்ணலாம். பண்ணலாம்.

 

கல்பனா    :      நீ அம்மாவை லவ் பண்றியாடா?

 

இளங்கோ  :      ரொம்ப பண்றேன்ம்மா.

 

கல்பனாவுக்கு வெட்கம் தாங்கவில்லை.

 

கல்பனா    :      ச்சீ... போடா... எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.

 

இளங்கோ  :      வெட்கப்படும் போது நீங்க இன்னும் அழகா இருக்கீங்கம்மா.

 

கல்பனா    :      ஐயோ... பேசாம இருடா...

 

இளங்கோ  :      சரி விளையாடினது போதும். நான் சொன்னது இந்த அம்மா மகன் பாசத்தை இல்லை. உங்க யங் ஏஜ்லே யார் மேலேயாவது உங்களுக்கு லவ் வந்திருக்கான்னு கேட்டேன்.

 

கல்பனா    :      அப்படி எல்லாம் வந்ததில்லைடா. நாங்க வாழ்ந்த காலம் வேற. அப்பெல்லாம் இந்த காலம் மாதிரி பொண்ணுங்களுக்கு சுதந்திரம் கிடையாது. வெளியே போக கூட விட மாட்டாங்க. இதிலே எங்கே போய் லவ்வெல்லாம் பண்ண...?

 

இளங்கோ  :      அப்பாவை லவ் பண்ணி தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்கன்னு அப்பாவே சொன்னாரேம்மா.

 

கல்பனா    :      லவ்வுன்னு எல்லாம் சொல்ல முடியாதுடா. அவரை புடிச்சிருந்தது. எனக்கு அத்தை பையன் தான். அப்பாவோட அக்கா மகன். வீட்டுக்கு எல்லாம் அடிக்கடி வருவாரு. அவரை பிடிச்சு போச்சு எனக்கு. பிடிவாதம் பிடிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன். லவ் அது இதுன்னெல்லாம் நாங்க எதுவும் பண்ணலை.

 

இளங்கோ  :      பிடிச்சிருந்துச்சு. பிடிவாதமா கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்க. அப்ப அது லவ் தான்.

 

கல்பனா    :      சரி அப்படியே வைச்சிக்க... இப்ப எதுக்காக இதை இப்படி துருவி துருவி கேட்கிறே...?

 

இளங்கோ  :      எல்லாம் உங்க வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் பார்த்து தான். எதுக்காக திடீர்ன்னு என்னைக்குமில்லாம இன்னைக்கு இந்த ஸ்டேடஸ்ன்னு...

 

மகன் தன் வாயால் எதையோ சொல்ல வைக்க விரும்புகிறான் என்று புரிந்து விட்டது கல்பனாவுக்கு. அது என்னவென்றும் புரிந்து விட்டது. அவள் அவன் மேல் மையல் கொண்டிருக்கிறாள், அது அம்மா மகன் பாசம் மட்டுமல்ல, பெற்ற மகனுடன் அவள் உடலால் கூட நினைக்கிறாள். உறுப்புகளை இணைத்துக் கொண்டு உடலுறவு கொள்ள விரும்புகிறாள் என்பதை அவள் வாயால் சொல்ல மாட்டாளா என்று அவன் தவிக்கிறான் என்பதை கல்பனா சரியாக கண்டு பிடித்து விட்டாள்.

 

அதே சமயம், எந்த சூழ்நிலையிலும், அதை தானாக அவனிடம் சொல்லவே கூடாது என்று முடிவு செய்து கொண்டாள். அது அவளுக்கு ஏனோ பிடிக்கவில்லை. அதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தன. முதல் காரணம் தான் செக்ஸுக்காக அலைகிறேன் என்று மகன் நினைத்து விடக் கூடாது என்பது. இரண்டாவது காரணம், அவனாக அவளை புணர்ச்சிக்கு அழைத்தால் தான் தனக்கு பெருமை, அப்போது தான் அவனை தன் கட்டுக்குள் வைத்துக் கொள்ள முடியும் என்று நினைத்தாள். உண்மையில் கல்பனா வெறும் உடல் சுகத்திற்காக மட்டும் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கவில்லை.

 

உடலும் உயிரும் உணர்வோடு பிணைந்து ஒன்றாக கலந்து உறவாடி உன்னதமான உச்சம் தரும் ஒரு காதல் கலந்த காமத்திற்கு அவள் உடலும் மனமும் ஏங்கிக் கொண்டிருந்தது என்பது தான் உண்மை.

 

தன்னுயிர் தோழி ஆயிஷாவிடம் மகன் சிக்கி சீரழிந்து போய் விடக் கூடாது என்று துவங்கிய இந்த பாச போராட்டம், போக போக தோழி தன் மகனை அபகரித்து விடக் கூடாது என்று பொறாமையாக மாறி, அவனை தன் பக்கமே வைத்துக் கொள்ள மெல்ல அந்த பொறாமையுடன் காமமும் இணைய, கல்பனாவின் மனநிலை இப்போது ஆயிஷாவை தன் சக்களத்தியாக பார்க்கும் நிலைமைக்கு வந்து விட்டது. அவளை விட நான் தான் ஒசத்தி என்று காட்டியாக வேண்டும் என்று கல்பனாவின் மனதில் ஒரு வைராக்கியம் உருவாகி இருந்தது. அந்த வைராக்கியம், நானாக அவனை கெஞ்ச மாட்டேன். அவன் என்னிடம் சரணடைய வேண்டும். அதற்கு என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டுமோ அதெல்லாம் செய்வேன். அவன் என்னிடம் மண்டியிட்டு என் காதலுக்கும் என்னுடன் காமத்துக்கும் கெஞ்ச வேண்டும். காலமெல்லாம் என் காதலனாக, ரகசிய காதலனாக இருக்க வேண்டும் என்று கல்பனா விரும்பினாள்.

 

இதோடு கொஞ்ச நேரம் முன் அவளுடைய மாய பிம்பங்கள் இரண்டும் அவளுக்கு சொன்ன, ஒரேயடியா திறந்து காட்டிட்டா சலிச்சு போயிடும், என்ற அட்வைஸ் கூட சரியானது தான் என்று புரிந்துக் கொண்டிருந்தாள் கல்பனா. அதனால் மகனை தன் பின்னால் அலைய விடுவது தான் பல விதத்திலும் நல்லது. ஆசையாக இருக்கும் போது மட்டும், அம்மா மகன் பாச நாடகம் போட்டு சின்ன சின்ன சுகங்களை அனுபவித்துக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்து விட்டாள் கல்பனா.

 

இளங்கோ  :      அம்மாஆஆஆஆஆ...

 

கல்பனா    :      ஏண்டா கத்துறே...?

 

இளங்கோ  :      என்ன அடிக்கடி இப்படி பேஸ்தடிச்ச மாதிரி முழிச்சிட்டு உட்கார்ந்துக்கிறீங்க? நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம.

 

கல்பனா    :      நீ என்ன ஒரு அம்மா கிட்டே கேட்குற கேள்வியா கேட்டே. அதான் என்ன சொல்றதுன்னு யோசிச்சிட்டிருந்தேன்.

 

இளங்கோ  :      சரி எப்படியோ போங்க... நான் போய் கொஞ்ச நேரம் படிக்கிறேன்.

 

கல்பனா    :      ஐயே... படிக்கிற புள்ளையை பாரு. சும்மா கோபப்படாம உட்காருடா. டிவிலே வேணா அந்த பாட்டை போடு. ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து கேட்கலாம்.

 

இளங்கோ  :      டிவி சேனல்காரன் என்ன என் மச்சானா? வேணும்ங்கறப்ப வேணும்ங்கற பாட்டை போட...

 

கல்பனா    :      மண்டு மண்டு... அதான் நெட் கனெக்சன் இருக்கில்லே. டிவிலே. யூ ட்யூப்லே போடுடா.

 

இளங்கோவின் மனதில் இது நல்ல ஐடியாவா இருக்கே என்று தோன்ற...

 

இளங்கோ  :      அடேங்கப்பா... இவ்ளோ விவரமாம்மா நீங்க? நல்லா தேறீட்டீங்க...

 

என்று கல்பனாவை கிண்டல் செய்துக் கொண்டே,  உற்சாகமாக ரிமோட்டை எடுத்து டிவியை ஆன் செய்து அதில் யூ ட்யூப்க்கு போய் பாட்டை சர்ச் கொடுத்து ஓட விட...

 

மகனின் விவரம்... நல்லா தேறீட்டீங்க என்ற வார்த்தைகளில் கல்பனா வெட்கப்பட...

 

அம்மா மகன் இருவர் மனதிலும் விதவிதமான உணர்ச்சிகளை தூண்டி விட்டபடி டிவியில் ஓட துவங்கியது அந்த பாட்டு.

 

அம்மாடி இதுதான் காதலா...

அட ராமா இது என்ன வேதமோ...

நெஞ்சுகுள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது

கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது

கொட்டுங்க கொட்டுங்க கும்மியை கொட்டுங்க நேரம் நல்ல நேரம்

ஒரு கூர சேல மாலையோடு நாளை வந்து சேரும்

 

இளங்கோ  :      இந்த நடிகை பேரு என்னம்மா?

 

கல்பனா    :      ஷோபனாடா...

 

இளங்கோ  :      செம அழகு, இல்லைம்மா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ

உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ

அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு

இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு

அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூ

அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு

தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு

உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு

பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு

 

 

அந்த வரிகள் வந்ததும் இளங்கோ தன் அம்மாவை ஓரக் கண்ணால் பார்க்க, கல்பனாவும் அவனை ஓரக் கண்ணால் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      இந்த லைன்ஸை தானே ஸ்டேடஸ்லே வைச்சிருக்கீங்க?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      அந்த கடைசி வரி செமயா எழுதிருக்காங்க, இல்லைம்மா, உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு, பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு...

 

கல்பனா    :      ம்... சும்மா அதையே கேட்காதடா. எனக்கு கூச்சமா இருக்கு.

 

அம்மாவும் மகனும் பாடலில் மெல்ல உருகிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

 

நித்தம் இரவினில் வித்தை படிக்கையில்

ரசிச்சு பழகும் அழகு

அள்ளி அணைக்கையில் அந்தி விளக்கினில்

விழியில் எனக்கு கடிதம் எழுது

 

ஆடி பறக்குற பாவாடை

மூடி மறைக்கிற மேலாட

இரண்டும் எனக்கு நீயாகனும்

 

நீந்தி குளிக்கிற நீரோட

நெஞ்ச தழுவுற பூமால

இரண்டும் எனக்கு நீயாகனும்

 

பாடலின் வரிகளில் வழிந்த காமத்தால் இருவரும் காம வயப்பட்டார்கள். அவர்களுடைய வைராக்கியமெல்லாம் மெல்ல இளக துவங்கியது. பாடலை டிவியில் பார்த்துக் கொண்டே அவ்வப்போது அம்மாவையும் அவளுடைய அம்சமான உடம்பையும் ஓரக் கண்களால் பார்த்துக் கொண்டிருந்த இளங்கோவுக்கு தடி எப்போதோ எழும்பி விட்டது. ஆனால் கல்பனாவின் நிலைமை தான் ரொம்ப மோசமாகியிருந்தது. காதல் காதல் என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டிருந்த உறவின் அடியில் புதைந்துக் கிடந்த கட்டுப்பாடில்லாத காமம், அவளும் மகனும் தனித்திருந்த ஏகாந்த சூழ்நிலையாலும், பாட்டின் வரிகளாலும் கரையை உடைத்துக் கொண்டு வெளியேறும் ஏரி நீரை போல தடைகளை உடைத்துக் கொண்டு வெளிப்பட துவங்கியது.

 

கல்பனா சமீப வருடங்களில் அவள் உடலில் உண்டாகாத அந்த பரவச உணர்வு மீண்டும் தன் உடம்பில் உண்டாவதை உணர துவங்கினாள். முதலில் அவளுக்கு மயக்கம் வருவது போல இருந்தது. எதனால் அப்படி இருக்கிறது என்று முதலில் கல்பனா குழம்பி போனாள். ஆனால் உடலில் பரவிய சிலிர்ப்பான உணர்வினால் அவளுக்குள் என்ன நடந்துக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை புரிந்துக் கொள்ள துவங்கினாள்.

 

பச்சையாக சொல்வதென்றால் கல்பனாவின் பெண்மை மேடையில் மெதுவாக, மிக மெதுவாக, அவளே உடனே கண்டுபிடிக்க முடியாத நிதானத்தோடு ஒரு குறுகுறுப்பு உருவாகி, அந்த முக்கோண பீடபூமியெங்கும் அது பரவி, மெல்ல மெல்ல அதிகரித்து, சில நிமிடங்கள் சென்ற பின் தீவிரமான உணர்வுகளாக பரிமளிக்க துவங்க...

 

கல்பனாவுக்கு தினவெடுக்க துவங்கியிருந்தது.

 

அவளே அதை லேட்டாக தான் புரிந்துக் கொண்டாள்.

 

புரிந்துக் கொண்டதும் அது தீவிரமடைய துவங்கியது.

 

அடிவார ஆப்பம் சூடாகி...

 

விம்மி...

 

பூரித்து...

 

அந்த சதை மேடையின் மேற்பரப்பில் நமநமவென ஒரு உணர்வு மிக வேகமாக பரவி...

 

ஒட்டு மொத்த சதைப் பரப்பும் உஷ்ணமாகி தகிக்க துவங்கியது.

 

கல்பனா பாவம் தவித்துப் போனாள். அவள் இந்த மாதிரி உணர்வை அனுபவித்து பல வருடங்கள் ஆகி இருந்தன. இதற்கெல்லாம் முக்கியத்துவம் கொடுத்தும் நீண்ட காலம் ஆகியிருந்தது. அவள் உட்கார முடியாமல் தவித்தாள். மகனை ஏக்கமாக பார்த்தாள். அவன் எதாவது செய்ய மாட்டானா என்று தவித்தாள். அவன் தொட்டால் இணங்க கூட தயாராகி விட்டாள்.