Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

ஆனால் அவள் எதிர்பார்த்ததற்கு எதிராக இளங்கோ அவள் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை பார்க்கவே இல்லை. ஆனால் ஆன்லைனில் தான் இருந்தான். கல்பனா ரொம்ப ஏமாந்து போனாள். அவள் மனமும் உடலும் சோர்ந்து விட்டன. மூட் அவுட்டாகி உட்கார்ந்திருந்தாள்.

 

இளங்கோ வீட்டுக்குள் நுழைந்து அவளருகில் ஷோபாவில் வந்து உட்கார்ந்து அம்மா என்று ஆசையாக அழைத்தான். ம்... என்று மட்டும் பதில் சொன்ன கல்பனாவை மெல்ல நெருங்கி அவள் உடலோடு உடல் உரச உட்கார்ந்தான் இளங்கோ.

 

இளங்கோ  :      என்னம்மா, என்னமோ பேசனும்ன்னு சொன்னீங்க...

 

கல்பனா    :      சும்மா தாண்டா. உன் கூட சும்மா பேசிட்டிருக்கனும்ன்னு தோணுச்சு.

 

இளங்கோ  :      இல்லையே. எதையோ சொல்ல தயங்குற மாதிரி தோணுது.

 

கல்பனா    :      ப்ச்... இல்லைடா...

 

இளங்கோ  :      சரி நானே சொல்றேன். அந்த ஆயிஷா ஆண்ட்டி மேட்டர் தானே.

 

கல்பனா    :      அவளே ஒரு மேட்டர் தான்.

 

இளங்கோ  :      ப்ச்... அப்படியெல்லாம் சொல்லாதீங்கம்மா...

 

கல்பனா    :      அடேங்கப்பா... அவளை சொன்னா உனக்கு என்னடா?

 

இளங்கோ  :      அட லூசு அம்மா. தேவையில்லாம யாரைப் பத்தியும் தப்பா பேச வேண்டாமேன்னு சொன்னேன். உங்களுக்கு இப்ப என்ன வேணும்? அந்த ஆயிஷா கூட நான் பழக கூடாது. அதானே. இனி அவங்க கண்ணிலேயே பட மாட்டேன். நானும் அவங்க வந்தா அந்த பக்கமே வர மாட்டேன். ஓகே தானே?

 

கல்பனா    :      அவ நினைப்பே உனக்கு வரக் கூடாது.

 

இளங்கோ  :      ஓகே... ஆனா... அதுக்கு எனக்கு எதாவது தரனுமே என் அம்மா.

 

கல்பனா    :      போடா... அடிக்கடி எல்லாம் தர முடியாது. யாராவது பார்த்தா என்ன விவஸ்தை இல்லாம அம்மாவும் புள்ளையும் இப்படி கட்டி புடிச்சு முத்தம் குடுத்துக்குதுங்கன்னு நினைக்க போறாங்க.

 

இளங்கோ  :      ஓ... நீங்க அங்கே வரீங்களா? நான் ஒரு கப் காஃபி கேட்கலாம்ன்னு நினைச்சேன். உங்க சாய்ஸ் வேற மாதிரி இருக்கே. அதுவும் ஓகே தான். குடுங்க...

 

கல்பனா    :      ஓ... சார் காஃபி கேட்டீங்களோ... இருங்க காஃபியே போட்டு தரேன்.

 

மகன் நான் முத்தம் கேட்கவில்லை என்று ஏமாற்றிய கோபத்தோடு அவசரப்பட்டு தன் மனதில் இருந்த முத்தம் வாங்க வேண்டும் என்ற ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்தி மகன் கிண்டலாக நான் முத்தம் கேட்கவில்லை என்று சொன்னதால் மெலிதாக அவமானப்பட்டது போல உணர்ந்த கல்பனா விசுக் என்று எழுந்து வேகமாக சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள். இளங்கோ சிரித்துக் கொண்டான். பெண்களை இந்த மாதிரி அவ்வப்போது சீண்டுவது அவர்களை சீக்கிரம் வழிக்கு கொண்டு வரும் என்று அவன் இப்போது தெரிந்துக் கொண்டிருந்தான். கல்பனா தான் வைத்த வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை மகன் பார்க்கவில்லையே என்ற ஏமாற்றத்துடன், அவள் அப்பாவித் தனமாக முத்தம் கேட்கிறான் என்று நினைத்துக் கொண்டு பேச, அவனோ நான் காஃபி தானே கேட்டேன் என்று அவளை கிண்டலாக பார்த்து சொன்னதும் சேர்ந்து ஒரு மாதிரி மூட் அவுட்டாகி, அமைதியாக காஃபி போட்டுக் கொண்டிருக்க, இளங்கோ மெல்ல சமையலறைக்குள் நுழைந்தான்.

 

தங்கை பவித்ரா காலேஜ் விட்டு வீட்டுக்கு வர இன்னும் ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலாவது ஆகும். அப்பா சந்திரன் இரவு தான் வருவார். இந்த இடைவெளியில் அம்மாவிடம் எதாவது சில்மிஷம் செய்யலாம் என்ற திட்டத்தோடு இளங்கோ மெல்ல கல்பனாவை நெருங்கினான். அவன் வந்ததை உணர்ந்தாலும் கல்பனா அதை கண்டுக் கொள்ளாமல் திரும்பி பார்க்காமல் அமைதியாக காஃபி போடுவதில் பிஸியாக இருந்தாள். அதே சமயம் அவள் மனம் மீண்டும் கிளர்ச்சியடைந்தது. மகன் கண்டிப்பாக எதாவது சில்மிஷம் பண்ணுவான் என்று அவளுக்கு தெரியும். அவள் அதற்காக காத்துக் கொண்டிருந்தாள். என்ன பண்ண போகிறானோ என்று அவள் மனசும் உடம்பும் படபடவென அடித்துக் கொண்டது.

 

இளங்கோ மெதுவாக அம்மாவின் பின்னால் வந்து நின்று அவள் தோள்கள் இரண்டிலும் கை வைத்தான். கல்பனா தன் கண்களை மெல்ல மூடிக் கொண்டாள். அவன் அவளை அப்படியே பின்னாலிருந்து கட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்டிப் பிடித்து அவன் முரட்டுக் கைகளால் தன் உடல் நசுங்க கசங்க இறுக்கி அணைத்து அவள் கழுத்தில் ஒரு ஆழமான முத்தம் தர மாட்டானா என்று அவள் உடலும் உள்ளமும் துடிதுடித்தன. ஆனால் இளங்கோ அப்படி எதுவும் செய்யாமல், அவள் காதில்...

 

இளங்கோ  :      உங்க வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் செமயா இருந்திச்சும்மா...

 

அப்படியானால் மகன் தன் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை பார்த்து விட்டானா? கல்பனாவின் மனம் ஐயோ என்ன நினைத்திருப்பான் தன் மகன், ஒரு வேகத்தில் வேட்கையில் உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பில் அந்த வார்த்தைகளை ஸ்டேடஸாக வைத்து விட்டோம். ஒரு மகனாக தன் தாயின் அந்தரங்க உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் அந்த வார்த்தைகளை இளங்கோ எப்படி எடுத்துக் கொள்வான். அதை அவன் சரியாக புரிந்துக் கொண்டு, அந்த வார்த்தைகள் அவனுக்காக...

 

அவனுக்காக தான்...

 

அவனுக்காக மட்டும் தான்...

 

அவனுடைய காதலுக்காக....

 

அவனுடைய...

 

அவனுடைய...

 

அவனுடைய...

 

ஆண்மைக்காக...

 

ஏங்கி தான் வைத்தது என்பதை சரியாக புரிந்துக் கொண்டிருப்பானா என்ற தவிப்புடன், மகன் அடுத்து சொல்ல போகும் வார்த்தைகளுக்காக கல்பனா தவிப்போடு காத்திருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ, கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ, உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ...

 

மகன் அந்த பாடல் வரிகளை அவள் காதில் கிசுகிசுத்ததும் கல்பனாவை அளவில்லாத வெட்கம் வந்து ஆட்கொண்டது. அவளுக்கு தன் இரண்டு கைகளாலும் தன் முகத்தை மூடிக் கொள்ள வேண்டும் போல் இருந்தது. ஆனால் அப்படி செய்தால் மகன் இன்னும் தன்னை அதிகமாக கிண்டல் செய்வான் என்று அவள் முகத்தை கைகளால் மூடாமலே வெட்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவள் கன்னங்கள் இரண்டும் குங்குமமாய் சிவந்து விட்டன. அதை இளங்கோ பின்னாலிருந்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். அவன் கைகள் இரண்டும் அம்மாவின் தோள்களை இறுக்கி பிடித்தன. கல்பனா மீண்டும் கண்களை மூடிக் கொண்டாள். அவள் மனம் அந்த பாட்டின் அடுத்த வரிகளை மனதுக்குள் நினைத்துப் பார்த்தன.

 

நெஞ்சுக்குள்ளே ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணு ரெண்டும் தானா தாளம் போடுது.

 

கல்பனாவின் நெஞ்சுக்குள் உண்மையிலேயே எதோ ராகம் கேட்க தான் துவங்கியது. கண்கள் இரண்டும் படபடவென அடித்துக் கொண்டன. ஆனால் கல்பனா அதை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஆனால் இளங்கோ அவளை விடுவதாக இல்லை. அவன் தன் உடலை இன்னும் கொஞ்சம் தன் தாயின் பின்பக்கத்தில் நெருக்கமாக கொண்டு வந்தான். தனிமையும், அம்மாவின் இணக்கமான மறைமுக சம்மதமும், அவளுடன் இப்போது உண்டான நெருக்கமும் அவன் ஆண்மைக்கு வலுவேற்றியிருந்தன. அவன் பேண்ட்டின் முன் புறம் மிகவும் புடைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அதை அவன் தன் அம்மா கல்பனாவின் பூசணி சைஸ் புட்டங்களின் மேல் வைத்து அழுத்திக் கொள்ள விரும்பினான். விரும்பியதை செய்தான். தன் பேண்ட்டின் புடைப்பை மெதுவாக கல்பனாவின் பிருஷ்டங்களின் மேட்டில் வைத்து மெலிதாக அழுத்தம் கொடுத்தான். மெல்ல அதை தேய்க்கவும் செய்தான். ஆனால் மேலுக்கு ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவி குழந்தை போல, கல்பனாவிடம்...

 

இளங்கோ  :      சரி... இப்ப சொல்லுங்கம்மா... என்னமோ பேசனும்ன்னு சொன்னீங்கல்லே...

 

கல்பனா    :      இன்னும் என்ன சொல்லனும். அதான் ஹால்லேயே சொல்லிட்டேனேடா...

 

கல்பனாவுக்கு புரிந்தது. மகன் அவளிடம் பேச்சுக் கொடுத்துக் கொண்டே அவள் பின்புறங்களை, அவளுடைய அந்த அம்சமான பிருஷ்டங்களை கொஞ்ச நேரம் அனுபவிக்க விரும்பி தான் மீண்டும் முடிந்து போன பேச்சை ஆரம்பிக்கிறான் என்று. தன் பிருஷ்டக் குன்றுகளின் அழகையும், கவர்ச்சியையும் கல்பனா நன்றாகவே தெரிந்து வைத்திருந்தாள். கணவனுடனோ, தனியாகவோ அவள் வெளியில் செல்லும் நேரங்களில் தன் பின்னால் வரும் பல ஆண்களின் கண்கள் தன் பின்னழகை ரசிப்பதை அவள் பல முறை உணர்ந்திருக்கிறாள். அதனால் இளங்கோவும் அந்த சதைக் குன்றுகளின் மேல் கண் வைக்காமலா இருந்திருப்பான் என்று கல்பனா சரியாக கணித்து விட்டாள். மகன் அனுபவிக்கட்டும் என்று அமைதியாக இருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      அது மட்டும் தானா? வேற எதோ சொல்ல போறீங்கன்னு நினைச்சேன்.

 

கல்பனா மனசுக்குள் ஏதேதோ சொல்ல நினைத்தாள். அவள் மனம் முழுவதுமாக காதல் வயப்பட்டிருந்தது. தான் பெற்ற மகன் மீதே அவள் காதல் கொண்டிருந்தாள். அதை அவள் எப்படி அவனிடம் சொல்வது என்று தவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 

கல்பனா    :      ஹால்லே போய் உட்கார்ந்து பேசலாம் வா...

 

இருவரும் ஹாலுக்கு மீண்டும் திரும்பி வந்து ஷோபாவில் அருகருகே உட்கார்ந்துக் கொண்டனர்.

 

இளங்கோ  :      நான் உங்களை ஒண்ணு கேட்கட்டுமா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      கோபப்படாம பதில் சொல்லனும்.

 

மகனின் பார்வை தைரியமாக அவள் உடலை மேய்வதை கல்பனா உணர்ந்து விட்டாள். ஸ்ஸ்ஸ்... அப்பா... என்ன பார்வை இது? பையனுக்கு குளிர் விட்டு போச்சு. பயப்படாம பார்க்கிறானே என்று நினைத்தாள் கல்பனா.

 

மனசாட்சி  :      அதான் பார்க்கிறான்னு தெரியுதுல்லே. மெதுவா அந்த புடவை முந்தானையை ஒரு சைடா விலக்கி விடுடி. உன் பால் குடத்தை கொஞ்சம் உன் மகன் பார்த்து ரசிக்கட்டும்.

 

கல்பனா    :      ச்சீய்... சனியனே. வந்துட்டியா... அவன் என் மகன்டி. அவன் கிட்டே போயி.... எப்படி?

 

மனசாட்சி  :      ஐயோடா... நாம பேசினதெல்லாம் மறந்து போச்சா. உன்னை எனக்கு தெரியாதாடி. சும்மா நடிக்காதே. கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி அவன் கிச்சன்லே உன் பின்னாடி வைச்சு அவன் ராடை தேய்ச்சிட்டிருந்தப்ப அமைதியா அதை அனுபவிச்சிட்டு தானே இருந்தே...

 

கல்பனா    :      அவனுக்கு தான் விவஸ்தையில்லை. வயசு கோளாறிலே என்னமோ பண்றான். அதுக்காக நான் அவனுக்கு கண்டதை எல்லாம் காட்ட முடியுமா?

 

மனசாட்சி  :      கண்டதை எல்லாம் காட்ட சொல்ல்லை. அவன் ஏற்கெனவே கண்டதை தான் காட்ட சொல்றேன். அவன் ஏற்கெனவே பார்த்த விசயம் தானேடி...

 

கல்பனா    :      பார்த்த விசயமா? ஐயோ... என்னடி? எப்ப பார்த்தான்? எனக்கு தெரியாம? உனக்கு எப்படி தெரியும்?

 

மனசாட்சி  :      பதறாதே. அவன் பால் குடிச்ச பாச்சி தானேடி. குழந்தையா...

 

கல்பனா    :      எரும மாடே... பதறி போயிட்டேன். அதுவும் இதுவும் ஒண்ணாடி...

 

மனசாட்சி  :      ஒண்ணில்லே. அப்ப உன் கிட்டே சப்பி சப்பி பால் குடிச்சான். இப்ப சும்மா ஜாக்கெட்டோட கொஞ்சம் ஓரமா பாதியை காட்டுனா என்ன புடிச்சு சப்பவா போறான். பார்த்து ரசிச்சிட்டு போக போறான். வாய் வைச்சு சப்பி பால் குடிக்க இன்னும் கொஞ்ச நாள் போகனும்.

 

கல்பனா    :      நீ வேணும்ன்னே பச்சை பச்சையான வார்த்தை சொல்லி என் மனசை கெடுக்கப் பார்க்கிறே...

 

மனசாட்சி  :      யார் மனசை... உன் மனசை? ஓகே... ரைட்டு விடு... எக்கேடோ கெட்டு போ... சந்தோஷமா இருக்க ஐடியா சொன்னா என்னையா திட்டுறே...

 

இளங்கோ  :      அம்ம்ம்ம்மா...

 

கல்பனா    :      ம்... என்னடா?

 

இளங்கோ  :      என்ன பதில் சொல்லாம எங்கேயோ பார்த்துட்டு உட்கார்ந்திட்டிருக்கீங்க?

 

கல்பனா    :      என்னடா கேட்டே?

 

இளங்கோ  :      ம்... ஒண்ணுமில்லே...

 

கல்பனா    :      ஸாரி... ஸாரி... நான் கவனிக்கலைடா. திரும்ப சொல்லு.

 

இளங்கோ  :      நீ யாரையாவது லவ் பண்ணிருக்கியாம்மா?

 

கல்பனா    :      டேய் என்ன கேள்வி இது? அம்மா கிட்டே இப்படி கேட்கலாமா?