Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

மகன் காலை கட் பண்ணிய பின் கல்பனா மனமெல்லாம் எதோ காதல் வயப்பட்ட மாதிரி உணர்ந்தாள். உடம்பும் மனசும் பரபரவென்று இருக்க, அவள் கூகுளில் அந்த பாடலின் வரிகளை தேடினாள்.

 

அம்மாடி இது தான் காதலா,

அட ராமா இது என்ன வேதமோ,

நெஞ்சுகுள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது

கண்ணு ரெண்டு தானா தாளம் போடுது

கொட்டுங்க கொட்டுங்க கும்மிய கொட்டுங்க

நேரம் நல்ல நேரம்

ஒரு கூற சேல மாலையோடு நாளை வந்து சேரும்

கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ

உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ

அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு

இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு

அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூ

அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு

தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு

 

ஒவ்வொரு வரியாக படித்துக் கொண்டே வந்தவளுக்கு எதுவும் தோன்றவில்லை. ஆனால் அடுத்த வரிகளை படித்தவுடன் உடல் சிலிர்த்தது. அந்த வரிகள் அவளுக்காகவும் அவள் மகன் இளங்கோவுக்காகவும் எழுதிய மாதிரியே தோன்றியது கல்பனாவுக்கு. அந்த வரிகள்...

 

உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு

பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு

 

இந்த வரிகளை படித்ததும், இளங்கோ அவனுடைய மொபைல் ரிங் டோனாக வைத்துக் கொண்டு, அவனுக்கு போன் வரும் போதெல்லாம் அவளை சிலிர்க்க வைக்கும் அந்த தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானா பாட்டு தான் கல்பனாவுக்கு நினைவுக்கு வந்தது. பத்தாத குறைக்கு அவனும் அவ்வப்போது அவளை ஓரக் கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டு குறும்பு சிரிப்போடு அந்த பாட்டை பாடி வேறு அவளை வெட்கப்பட வைப்பானே... எல்லாவற்றையும் விட நேற்று அவள் எதேச்சையாக பாடிய நீ தொட்டால் எங்கும் பொன்னாகுமே என்ற பாட்டை பிடித்துக் கொண்டு அவள் இடுப்பை கூட பிடித்து நான் தொட்டா இது பொன்னாச்சு, ஏற்கெனவே பொன் மாதிரி தானே இருக்கு என்று சொல்லி அவள் இடுப்பின் நிறத்தையும் வழுவழுப்பையும் அப்பட்டமாக வர்ணித்ததோடு இடுப்பை தடவி, மடிப்பையும் பிசைந்தானே, இப்போ இந்த வரிகள் அவன் பாட்டுக்கும் சேட்டைக்கும் செமயா மேட்ச் ஆகுமே என்று யோசித்த கல்பனா, அந்த வரிகளை மட்டும் காபி செய்து தன் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸாக வைக்க முடிவு செய்தாள்.

 

அந்த இரண்டு வரிகளை மட்டும் வைத்தால் அது இளங்கோவுக்கு நேராகவே சிக்னல் கொடுத்த மாதிரி இருக்கும் என்பதால், இப்போதைக்கு அவனிடம் அந்த அளவு நெருங்க துணிச்சலில்லாமல் பாட்டின் முதல் பகுதியை ஸ்டேடஸாக வைக்க நினைத்தாள் கல்பனா. அப்படி முடிவு செய்ததும் எப்போதுமே வாட்ஸ் அப்பில் ஸ்டேடஸ் வைக்காத கல்பனா முதல் முறையாக அந்த பாடல் வரிகளை ஸ்டேடஸாக வைத்தாள், தன் மகன் மட்டுமே பார்க்கும் படி செட்டிங்ஸை மாற்றி.

 

கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ

கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ

உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ

அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு

இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு

அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூ

அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு

தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு

உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு

பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு

 

ஸ்டேடஸ் வைத்து விட்டு என்னமோ காதலனுக்காக ஏங்கி தவிக்கும் இளம் பெண்ணை போல கல்பனா ஒவ்வொரு நிமிடமும் தன் மகன் இளங்கோ தன் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை பார்க்கிறானா என்று பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். அப்போது என்னடி ரொம்ப வேகமா போறே போல இருக்கு? இன்னைக்கு நைட் எதாவது நடக்க போகுதா? என்ற குரல் கேட்க...

 

கல்பனா அந்த குரலை கேட்டு எந்த பதட்டமும் அடையவில்லை. அவளுக்கு இப்போதெல்லாம் இது பழக்கமாகி விட்டது. அது தன் மனசாட்சி என்று அவளுக்கு தெரியும்.

 

கல்பனா    :      வந்திட்டியா? அதானே... வரனுமேன்னு யோசிட்டிருந்தேன்.

 

குரல்        :      நான் உன் மனசாட்சி இல்லைடி.

 

கல்பனா    :      அப்புறம்?

 

குரல்        :      நானும் கல்பனா தான். உனக்குள்ளே ஒளிஞ்சிட்டிருக்க இன்னொரு கல்பனா. வெளியே காட்டிக்காத ஆசைகள் மட்டும் நிரம்பியிருக்க உன்னோட உண்மையான உருவம். ஆனா வெளியே தெரிய மாட்டேன். நாம ஏற்கெனவே பேசிருக்கோம். நினைவிருக்கா?

 

கல்பனா    :      ம்... நினைவிருக்கு. மனசாட்சியையே சமாளிக்க முடியாது. இதிலே நீ வேற புதுசா...

 

கல்பனா(2)  :      நான் மனசாட்சி மாதிரியில்லைடி. ஒவ்வொரு மனுசனுக்கும் வெளியே தெரியாத ஒரு முகம் இருக்கும். வெளியே சொல்ல முடியாத நிறைவேத்திக்க முடியாத ஆசைகளை அந்த இரண்டாவது மனசுக்குள்ளே வைச்சிருப்பாங்க. அந்த இரண்டாவது மனசு தான்  நான். உனக்கு சப்போர்ட் பண்ணுவேன்.

 

கல்பனா    :      சரி... இப்ப என்ன விசயமா வந்தே? அதை சொல்லு.

 

கல்பனா(2)  :      என்ன முடிவு பண்ணிருக்கே?

 

கல்பனா    :      முடிவுன்னா? எதைப் பத்தி?

 

கல்பனா(2)  :      உன் மகன் இளங்கோ கூட படுக்குறதைப் பத்தி?

 

கல்பனா    :      ச்சீ... நாயே... என்னடி வார்த்தை இது?

 

கல்பனா(2)  :      இளங்கோ கூட படுக்குறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டே தானே?

 

கல்பனா    :      ...

 

கல்பனா(2)  :      கல்பனா... சும்மா நடிக்காதே. எனக்கு எல்லாம் தெரியும்ன்னு புரிஞ்சுட்டு பேசு. நீ இப்ப உன் மகன் கூட நடத்திட்டிருக்க நாடகத்துக்கு காரணம் தாய் பாசம் மட்டும் தானா? அதிலே உடம்பு சம்பந்தப்பட்ட விசயம் எதுவும் இல்லையா? நீ அவன் கூட உடம்பாலே ஒண்ணு சேர விரும்பலையா? உன் உடம்பும் உன் மகனோட உடம்பும் உடம்புலே துணியே இல்லாம ஒண்ணா கலந்து உறவாடுறதை நீ விரும்பலையா? அவன் கூட ஒண்ணு கலக்கனும்ன்னு உனக்கு நிஜமாவே ஆசையில்லையா?

 

கல்பனா    :      ஸ்ஸ்ஸ்... என்னடி நீ தெரிஞ்சுக்க கேட்குற மாதிரி தெரியலையே. கண்டதை சொல்லி என்னை மூட் ஏத்த வேணும்ன்னே கண்ட விசயத்தை கண்ட வார்த்தைகளை போட்டு பேசுற மாதிரி தெரியுது.

 

கல்பனா(2)  :      இதிலேயே உன் ரகசியம் வெளியே வந்திடுச்சு. நான் அப்படி சொன்னா உனக்கு மூட் ஆகுதுன்னா... அப்ப உன் மனசிலே நான் சொன்ன அத்தனை ஆசையும் இருக்குன்னு தானே அர்த்தம்.

 

கல்பனா    :      இருக்குடி. ஆனா இது சரியா தப்பான்னு முடிவு பண்ண முடியாம தவிக்கிறேண்டி.

 

கல்பனா(2)  :      அதுலே என்ன உனக்கு சந்தேகம். இது தப்பு தான். கண்டிப்பா தப்பு. ரொம்ப பெரிய தப்பு.

 

கல்பனா    :      என்னடி இப்படி சொல்லிட்டே?

 

கல்பனா(2)  :      பின்னே அம்மாவும் மகனும் அவுத்து போட்டுட்டு மாட்டிக்கிட்டு ஆட்டம் போட நினைக்கிறதை சரின்னா சொல்வாங்க.

 

கல்பனா    :      என்னமோ எனக்கு சப்போர்ட் பண்ண போறேன்னு சொன்னே. இப்ப இப்படியும் பேசுறே. அப்படியும் பேசுறே. இதுக்கு மனசாட்சியே பரவாயில்லைடி.

 

கல்பனா(2)  :      சப்போர்ட் பண்ணனும்ன்னா? உன் மகன் கூட மேட்டர் பண்ண நான் சப்போர்ட் பண்ணனுமா?

 

கல்பனா    :      அதுக்கு பேர் தாண்டி சப்போர்ட்.

 

கல்பனா(2)  :      அப்ப உனக்கு ஆசை இருக்கு.

 

கல்பனா    :      இல்லைன்னு யார் சொன்னா? ஓபனா ஒத்துக்க கூச்சமா இருக்குடி.

 

கல்பனா(2)  :      அப்படி வா வழிக்கு. இப்பவும் சொல்றேன். இது கண்டிப்பா தப்பு தான்.

 

கல்பனா    :      போடி...

 

கல்பனா(2)  :      இருடி அவசரப்படாதே. நான் இன்னும் சொல்லி முடிக்கலை. இது பெரிய தப்பு தான். ஆனா...

 

கல்பனா    :      ஆனா...

 

கல்பனா(2)  :      யோசிச்சுப் பாரு. நாம எல்லாமே சரியா தான் செய்றோமா? சமுதாயம் தப்புன்னு சொல்ற எத்தனையோ விசயங்களை நாம செய்யறோமோ இல்லையோ மனசுக்குள்ளே செய்யனும்ன்னாவது ஆசைப்படாமயா இருக்கோம். வெளியே உத்தம பத்தினி மாதிரி நடிக்கிற எத்தனையோ பொண்ணுங்க ஒவ்வொருத்தி வாழ்க்கைலேயும் ஒரு சினிமா நடிகன், ஒரு பக்கத்து வீட்டு பையன், புருசனோட நண்பன், அப்பாவோட ப்ரண்ட், வீட்டு வேலைக்காரன், ட்ரைவர்ன்னு யாராவது ஒரு க்ரஷ் கண்டிப்பா இருப்பான். யாருமே கண்டுபிடிக்க முடியாத கற்பனை உலகத்திலே அந்த க்ரஷ் கூட அந்த பொண்ணு ஒரு கிஸ்ஸாவது அடிச்சிருப்பா. இப்படி எல்லோரோட மனசிலேயும் தப்பு தப்பான ஆசைகள் இருக்க தான் செய்யுது. சிலர் அந்த தப்பை தைரியமா நிஜமாக்கி சந்தோஷத்தை அனுபவிச்சிடறாங்க. சிலர் கடைசி வரை கற்பனையே போதும்ன்னு திருப்தி அடைஞ்சுடாறாங்க. உனக்கு வயசு 45 ஆச்சு. உன் புருசன் சந்திரனை தவிர வேற எந்த ஆம்பிளை மேலேயும் சின்னதா கூட அட ஆள் நல்லாருக்கானேன்னாவது நினைச்சதில்லையா?

 

கல்பனா    :      நினைச்சிருக்கேன். ஆனா அதுக்காக அவங்க கூட எல்லாம் போய் படுத்துட்டனா?

 

கல்பனா(2)  :      அதுக்கு உனக்கு சான்ஸ் கிடைக்கலை. அதான் உண்மை. ஊர் உலகத்துக்கு பயந்துட்டு தாண்டி நாம பல தப்புகளை செய்யாம இருக்கோம். அந்த தப்பை பண்றதிலே இருக்க சுகத்தை அனுபவிக்காம இருக்கோம். கேட்க யாருமில்லைன்னா நடக்கிற கதையே வேற. தப்பை செய்யறதிலே ஒரு கிக் இருக்குடி. அதுவும் உனக்கு கிடைச்ச சான்ஸே ஜாக்பாட் மாதிரி பெரிய தப்பா செய்ய சான்ஸ் கிடைச்சிருக்கு. பெத்த மகன் கூடவே.... ஸ்ஸ்ஸ்.... நினைச்சா எனக்கே ஒரு மாதிரி ஜிவ்வுன்னு இருக்கு. சீக்கிரம் முடிவு பண்ணி அனுபவிச்சிடுடி.

 

கல்பனா    :      இப்ப நான் இருக்க மனநிலைலே இதை அனுபவிச்சிடனும்ன்னு எப்பவோ முடிவு பண்ணிட்டேண்டி. ஆனா எப்படின்னு தான் தெரியலை. இதிலே எத்தனையோ சிக்கல் இருக்கு.

 

கல்பனா(2)  :      ஒரு சிக்கலும் இல்லை. சிக்கல்ன்னு நினைச்சா எல்லாமே சிக்கல் தான். அம்மா மகன் உறவே உங்களுக்கு ஒரு வசதிதாண்டி. அந்த முகமுடியை போட்டுட்டே எல்லா ஆட்டமும் போடலாம். அம்மா மகன்ங்க்றதாலே யாருக்கும் அத்தனை சீக்கிரம் சந்தேகம் வராது. அதில்லாம இதை ரகசியமா யாருக்கும் தெரியாம செய்யறப்ப கிடைக்கிற கிக் இருக்கே... ஸ்ஸ்ஸ்...

 

கல்பனா    :      ஐயோ.... இவ வேற... என்னை ஏத்தி விடாதடி... இப்ப நான் என்ன செய்யனும்ன்னு சொல்லு.

 

கல்பனா(2)  :      உன் மகன் வந்தா...

 

கல்பனா    :      அவனை தள்ளிட்டு பெட்ரூமுக்கு போய் வாடா செய்யலாம்ன்னு அவன் மேலே பாய சொல்றியா?

 

கல்பனா(2)  :      அலையாதே. உன் வாயாலேயே உன் மனசுக்குள்ளே எவ்ளோ டர்ட்டியா உன் தாட்ஸ் ஓடுதுன்னு அப்பட்டமா தெரியுது. இப்படி அலைஞ்சின்னா மாட்டிக்குவே. அதனாலே இப்போ இவ்ளோ ஸ்பீட் எல்லாம் வேண்டாம். அவனை தூண்டி விடு. நல்லா தூண்டி விடு...

 

கல்பனா    :      எப்படிடி?

 

கல்பனா(2)  :      அவனுக்கு கொஞ்சம் காட்டுடி. நீ ரொம்ப மூடி மறைக்கிறே?

 

கல்பனா    :      எதை?

 

கல்பனா(2)  :      ம்... நீ நினைக்கிற இடம் இல்லை. அதை அவனே அவுத்து பார்ப்பான். அதுக்கு நீ வேற சில சின்ன சின்ன இடங்களை காட்டினா போதும்.

 

கல்பனா    :      புரியற மாதிரி சொல்லுடி.

 

கல்பனா(2)  :      நீதான் பால் மாட்டு மடி மாதிரி செமயா வளர்த்து வைச்சிருக்கியே... அவனுக்கு பால் குடுத்த அந்த முலை ரெண்டையும். அதை கொஞ்சம் வெளியே பிதுங்க விட்டு காட்டுடி சிறுக்கி.

 

கல்பனா    :      ஏற்கெனவே ஒரு டைம் லைட்டா காட்டினேன். அவனும் ஆசையா பார்த்தான்.

 

கல்பனா(2)  :      ம்... எனக்கும் தெரியும். இன்னும் கொஞ்சம் காட்டு. அடிக்கடி காட்டு.

 

கல்பனா    :      ம்... ட்ரை பண்றேன்.

 

கல்பனா(2)  :      அப்புறம் உன் தொப்புள்...

 

கல்பனா    :      அதையும் காட்டனுமா?

 

கல்பனா(2)  :      ஆமாடி... உனக்கு உன் தொப்புள் ஒரு பெரிய சொத்துடி. தொப்பை போடாத உன் வயிறிலே அது ஒரு கிணறு மாதிரி செம கவர்ச்சியா இருக்கு. இந்த கால பசங்களுக்கு தொப்புள்ன்னா ரொம்ப உசிருடி.

 

கல்பனா    :      ம்... நானும் கேள்விப்பட்டிருக்கேன். மெயின் மேட்டரை விட்டுட்டு அங்கே ஏன் ஆசைப்படுறாங்கன்னு தான் எனக்கு புரியலை.

 

கல்பனா(2)  :      அடிப்போடி... உனக்கு சைக்காலஜியே தெரியலை. நீ ஒரு ஊருக்கு போறேன்னு வைச்சுக்க, ஊர் கிட்ட வந்திருச்சுன்னு ஒரு இடத்தை பார்த்து தெரிஞ்சுக்கிட்டதும் உனக்கு ஒரு பரபரப்பு, சந்தோசம் வருமில்லே. அது மாதிரி தான் தொப்புளும். மெய்ன் பாய்ண்ட் கிட்டே தான் இருக்குன்னு காட்டுற பாய்ண்ட் அது. அதான் ஆம்பிளைங்க அந்த இடத்துக்கு அவ்ளோ இம்பார்டண்ஸ் குடுக்குறாங்க.

 

கல்பனா    :      நல்ல விளக்கம். சரி நீ சொல்ற மாதிரியே செய்றேன். அவன் ரொம்ப சின்ன பையண்டி. காஜூ ஏறி என் மேலே ஏறிட்டான்னா?

 

கல்பனா(2)  :      லூசாடி நீ? அதுக்கு தானே அலையுறே. ஏறுனான்னா நீ விரி...

 

கல்பனா    :      என்னது?

 

கல்பனா(2)  :      பாயை விரிடின்னு சொன்னேண்டி.

 

கல்பனா    :      ம்... ஆனா பயமா இருக்குடி. யாருக்காவது தெரிஞ்சிட்டா ரொம்ப கேவலமாகிடும்.

 

கல்பனா(2)  :      தெரியாம செய்ங்கடி. அதான் கிக்...

 

மனசாட்சி  :      வெளங்கிடும்...

 

கல்பனா(2)  :      எவ அவ?

 

மனசாட்சி  :      ம்... உன் சக்களத்தி... ஏண்டி அவளை தூண்டி விட்டுட்டு இருக்கே?

 

கல்பனா(2)  :      இல்லைன்னா இவ சும்மா விட்டுருவா? அடப் போடி... நான் சொன்னாலும் சொல்லாட்டியும் இவ பெத்த மகன் கூட படுக்கதான் போறா. எல்லாம் அதுக்கு தான். அதுக்கு சும்மா காதல் கத்திரிக்காய்ன்னு வெத்து சீனு. அனுபவிக்கிறதுன்னு முடிவு பண்ணியாச்சுன்னா அதை ஏன் லேட் பண்ணனும்ன்னு சீக்கிரம் அவுத்து போட்டுட்டு ஆசை தீர அனுபவிங்கடின்னு சொல்லிட்டிருக்கேன். அதுலே உனக்கென்ன ப்ரசனை?

 

கல்பனா    :      நீ ஒண்ணும் ரொம்ப என்னை கேவலப்படுத்த வேண்டாம். எனக்கொண்ணும் அது முக்கியமில்லை. என் பையன் என் கூட இருந்தா போதும். செக்ஸ் எல்லாம் எனக்கு முக்கியமில்லை. நீ சொன்னாலும் சொல்லாட்டியும் இது காதல் தான்.

 

கல்பனா சொன்னதை கேட்டு கல்பனாவின் மனசாட்சியும் கல்பனாவின் இன்னொரு பிம்பமும் ஒன்றாக கேலியாக கிளுகிளுவென்று சிரித்தன.

 

கல்பனா    :      நீங்க ரெண்டு பேரும் எனக்குள்ளே தானடி இருக்கீங்க? அப்புறம் ஏண்டி ஏன் எப்பவும் என்னை கிண்டலாவே பாக்குறீங்க. ஒரு தெளிவான முடிவெடுக்க முடியாத மாதிரி என்னை குழப்புறீங்க. முதல்லே இங்கேயிருந்து வெளியே போங்கடி சனியனுங்களா.

 

கல்பனா(2)  :      யாரு? நாங்க? உன்னை தெளிவா முடிவெடுக்க விடாம தடுக்குறோம்? அடப் போடி... தெளிவா முடிவெடுத்து சீக்கிரமா நீயும் உன் மகனும் முதலிரவு பண்ணுங்கன்னு தான் நான் சொல்லிட்டிருக்கேன்.

 

மனசாட்சி  :      அதை நான் வேண்டாம்ன்னு சொல்றேன்.

 

கல்பனா    :      சுத்தம்...

 

கல்பனா(2)  :      ஏண்டி வேண்டாம்ன்னு சொல்றே. இவ சந்தோஷம் தானே நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் முக்கியம். இப்ப அவன் பெத்த மகன் கூடவே செக்ஸ் வைச்சிக்க ஆசைப் பட்டு, ஊரு உலகத்துக்கு பயந்துட்டு, அவ மனசாட்சிக்கும் பயந்துட்டு அனுபவிக்க முடியாம தவிக்கிறா. அதெல்லாம் தேவையில்லை, குழப்பிக்காம அனுபவின்னு நான் சொல்றேன். நீ அவ மனசாட்சி தானே. அவளுக்கு எது சந்தோஷமோ அதை தானே நீயும் சொல்லனும். ஏன் அவ சந்தோஷத்தை கெடுக்குற மாதிரியே ஐடியா குடுக்கிறே. சும்மா நியாயம் அநியாயம்ன்னு எதையாவது சொல்லி கடுப்பேத்தாதே. உனக்கு என்ன தான் ப்ரசனைன்னு ஓபனா சொல்லு.

 

மனசாட்சி  :      எனக்கும் என் கல்பனாவோட சந்தோஷம் தான் முக்கியம். ஆனா நீ சொல்ற மாதிரி செஞ்சா கல்பனா திரும்பவும் கஷ்டம் தான் படுவா. அதனாலே தான் உன் ஐடியாவை நான் நிராகரிக்கிறேன்.

 

கல்பனா(2)  :      சரி நீ என்ன சொல்ல வரேன்னு தெளிவா சொல்லு. கல்பனா அவ மகன் கூட சேர வேண்டாம்ன்னு சொல்றியா?

 

மனசாட்சி  :      இல்லை. அவளுக்கு அது ஓகேன்னா அவங்க சேரட்டும். ஆனா அவசரப்பட வேண்டாம்ன்னு சொல்றேன்.

 

தன் கண் எதிரே எதோ மாய மந்திர உலகம் போல தன் மனசாட்சியும் தன் இன்னொரு பிம்பமும் சீரியஸாக டிஸ்கசன் செய்வதை பார்த்து கல்பனா தலையில் கை வைத்து உட்கார்ந்துக் கொண்டாள். பின் தலையை உயர்த்தி இருவரையும் பார்த்து...

 

கல்பனா    :      ஏய்... கிளம்புங்கடி. தொணதொணன்னு பேசிட்டு. ஒரு முடிவும் சொல்லாம... எரிச்சலை கிளப்பாம போய் தொலைங்க ரெண்டு பேரும்.

 

கல்பனா(2)  :      அவளுக்கு மகன் வந்துடுவான். அவன் கூட ரொமான்ஸ் பண்ற அவசரம். அதுக்கு தான் நம்மளை துரத்துறா.

 

கல்பனா    :      செருப்பாலே அடிப்பேன். நான் ஒண்ணும் அதுக்கு அலையலேன்னு சொல்லிட்டேனில்லே.

 

மனசாட்சி  :      அப்படியா செல்லம்... அப்புறம் ஏண்டி கண்ணம்மா உன் உள்பாவாடை இப்ப நனைஞ்சிருக்கு?

 

கல்பனா(2)  :      ஐயோ... இது வேறயா? நான் கவனிக்கலையே. இது எப்ப நடந்துச்சு?

 

மனசாட்சி  :      அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூன்னு வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் வைச்சாளில்லே... அப்ப நம்ம கண்ணம்மா கசிய விட்டுட்டா. அவ முனகினதை நீ கேட்கலையா? முனகிட்டே ஒழுக்கிட்டா நம்ம செல்லம்.

 

கல்பனா(2)  :      வாவ்... இவளுக்கு நாம ஐடியாவே தர வேண்டியதில்லை போல இருக்கே. அல்ரெடி இவ எல்லாத்துக்கும் தயாராதான் இருக்கா. என்னமோ காதல் அது இதுன்னு சீன் போட்டா. ஆனா அடிவாரத்திலே அம்மணிக்கு இப்பவே ஊத்தெடுக்குதுன்னா... செம அரிப்புலே இருக்கா போல இருக்கே.

 

கல்பனா    :      ஏய்... ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து ரொம்ப கேவலப்படுத்தாதீங்க. எனக்கு அரிப்புன்னா அதை தீர்த்துக்க இது ஒண்ணு தான் வழியா? இது அது மட்டுமில்லை. அதே சமயம் அதுக்கு நான் ஆசைப்படாமயும் இல்லை. எனக்கு ரெண்டும் வேணும். இதுலே காதல் தான் முக்கியம். அந்த காதலோட எனக்கு... அதுவும் கிடைச்சா சந்தோஷம் தான். சும்மா என்னை தேவுடியா மாதிரி நினைச்சு பேசாதீங்க ரெண்டு பேரும்.

 

கல்பனா(2)  :      ஓகே... ஓகே... டென்சன் ஆகாதே... உன் மனசாட்சி என்ன சொல்லுதுன்னு கேட்போம்.

 

மனசாட்சி  :      உன் மகன் வர நேரமாகிடுச்சு. அவன் வந்துட்டா உனக்கு எங்களை கண்டாலே பிடிக்காது. துரத்தி விட தான் பார்ப்பே. அதுக்குள்ளே சொல்ல வேண்டியதை சொல்லிட்டு நாங்க கிளம்பறோம். முதல்லே இது தப்பா சரியான்னு குழம்புறதை நிறுத்து. நீங்க ரெண்டு பேரும் அதையெல்லாம் தாண்டி வந்து ரொம்ப நாளாச்சு. ஒரு அம்மாவும் மகனும் பேசுற முறையையும் பழகுற முறையையும் தாண்டி வந்துட்டீங்க. இந்த ஆசை மனசிலே வந்தப்புறம் இதிலே இருக்க சுகத்தை மேலோட்டமா அனுபவிச்சு இந்த போதை ஏறினப்புறம் இதை இனி தடுத்து நிறுத்தவே முடியாது. ஆனா அதுக்காக நீ உன்னை உடனே விட்டு குடுத்திடாதே. அப்புறம் உன் மகன் உன்னை ரொம்ப சீஃப்பா நினைச்சிடுவான். அதில்லாம மூடி வைக்க வைக்க தான் அது மேலே ஆசை அதிகமாகும். திறந்து காட்டிட்டா ஒரு சில நாள்லே சலிச்சு போயிடும். அதனாலே அனுபவி. ஆனா நிதானமா அனுபவி. அவனை தூண்டி விடு, அதே சமயம் கொஞ்சம் அலைய விடு. நான் சொல்றது உனக்கு புரியுதாடி?

 

கல்பனா    :      நல்லா புரியுது. ஸாரிடி. நீ என் நல்லதுக்கு சொன்னதை நான் புரிஞ்சுக்காம உன்னை திட்டிட்டேன்.

 

மனசாட்சி  :      லீவ் இட். இதென்ன எனக்கு புதுசா? ஓகே நாங்க கிளம்புறோம்.

 

கல்பனா(2)  :      பைடி

 

என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பும் போது...

 

கல்பனா(2)  :      என் பையன் வருவான். ஒரு முத்தம் தருவான். என் அச்சம் வெட்கம் கூச்சம் அதை அள்ளி ருசிப்பான்.

 

என்று எதோ ஒரு பாடலை முணுமுணுத்துக் கொண்டே விடை பெற்று செல்ல... அந்த வரிகளில் பொதிந்திருந்த காதல் கலந்த காமத்தில் கல்பனா உணர்ச்சியில் வீழ்ந்தாள். உடலெங்கும் ஒரு சிலிர்ப்பும் பரவசமும் பரவ தன் மகனுக்காக காத்திருந்தாள்.