Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

அவளுடைய அப்பாவி மனம் அவளிடம் எதோ சொல்ல விரும்பியது.

 

கல்பனா    :      கண்டிப்பா இது காதல் தாண்டி...

 

கல்பனா    :      எதை வைச்சு அப்படி சொல்றே?

 

கல்பனா    :      காதல் இல்லைன்னா உன் மனசு இந்த பாட்டை கேட்டதும் ஏன் இப்படி சிலிர்த்துக்குது.

 

கல்பனா    :      ம்... காதலா இருந்தா எனக்கும் சந்தோஷம் தான். ஆனா ஒரு மகனை ஒரு தாய் காதலிக்கலாமா? தப்பில்லையா?

 

கல்பனா    :      தப்புன்னா எதுக்காக நீ உன் மகன் கூட ஆசையா பேசிட்டு இருக்கும் போது இந்த பாட்டு வரனும்.

 

கல்பனா    :      தெரியலையே...

 

கல்பனா    :      எல்லாம் அதுக்கு தாண்டி.

 

கல்பனா    :      எதுக்குதான்?

 

கல்பனா    :      ம்... எதாவது பச்சையா சொல்லிடப் போறேன். உனக்கும் உன் மகனுக்கும் இப்ப நடந்திட்டிருக்க நாடகத்துக்கு பேரு காதல் தான். அதை ஒத்துக்க உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஒரே தயக்கம். ஊரு உலகம் இதை ஒத்துக்குமோன்னு ஒரு பயம்.

 

கல்பனா    :      ம்... இருக்கலாம். ஆனா ஊரு உலகத்துக்கு பயப்படாம இருக்க முடியுமா?

 

கல்பனா    :      எதுக்குடி ஊரு உலகத்துக்கு பயப்படனும். சரி பயந்து தான் ஆகனும்ன்னா ஊரு உலகத்துக்கு தெரியாம லவ் பண்ணுங்க.

 

கல்பனா    :      ரகசியமா காதல் பண்ண சொல்றியா?

 

கல்பனா    :      ஆமாடி. காதலை எல்லோருக்கும் தெரிஞ்சு பண்றதை விட ரகசியமா பண்ணினா தான் கிக்கே. காதலை விட கள்ளக் காதல்லே தாண்டி போதை அதிகம்.

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கல்பனா    :      உனக்கு இதுலே சுகம் இருக்கா இல்லையா?

 

கல்பனா    :      இருக்கு...

 

கல்பனா    :      பிடிச்சிருக்கா இல்லையா?

 

கல்பனா    :      பிடிச்சிருக்கு...

 

கல்பனா    :      ஆசையா இருக்கா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கல்பனா    :      அப்புறம் எதுக்குடி நாடகம் நடிப்பெல்லாம். உன் மகனும் உனக்கு ரூட் தான் விடுறான். அவனுக்கு அனுபவமில்லை. கூட படிக்கிற பொண்ணையே கரெக்ட் பண்ண தெரியாம நழுவ விட்டுட்டான். அவன் கொஞ்சம் தயங்கி தயங்கி தான் உன்னை நெருங்குவான். நீ மட்டும் லைட்டா சிக்னல் குடு போதும். அவன் சீக்கிரமே...

 

கல்பனா    :      சீக்கிரமே...

 

கல்பனா    :      சொல்லவா?

 

கல்பனா    :      வேண்டாம். நீ எதாவது அசிங்கமா பச்சையா சொல்லுவே.

 

கல்பனா    :      அப்ப கண்டிப்பா சொல்லி தான் ஆகனும்.

 

கல்பனா    :      சொல்லித் தொலை. வேண்டாம்ன்னா விடவா போறே.

 

கல்பனா    :      நீ மட்டும் லைட்டா சிக்னல் குடு போதும். அவன் சீக்கிரமே உன்னை பண்ணிடுவான்.

 

கல்பனா    :      ச்சீ... நாயே... நான் ஒண்ணும் அதுக்கு அலையலை.

 

கல்பனா    :      அடி நாயே. நானும் அதை சொல்லலை. லவ் பண்ணுவான்னு சொன்னேன்.

 

கல்பனா    :      ம்...ம்ம்ம்...

 

கல்பனாவுக்கு ஒரே வெட்கம் சூழ்ந்துக் கொண்டது.

 

கல்பனா    :      சரி வெட்கப்பட்டது போதும். உன் மகன் லைன்லே தான் இருக்கான். இந்த சான்ஸை மிஸ் பண்ணாம எதாவது பண்ணுடி.

 

கல்பனாவின் காதில் அந்த பாடல் விடாமல் நுழைந்து அவளுக்குள் எதையோ குடைந்துக் கொண்டிருந்தது. அவள் உடலும் மனமும் காதலில் விழுந்தது போல பரவசமாக இருந்தது. மகனிடம் என்ன பேசலாம் என்று அவள் யோசித்துக் கொண்டிருந்த போது...

 

இளங்கோ  :      டிவி பார்க்கிறியாமா?

 

கல்பனா    :      ம்... ஆமாண்டா...

 

இளங்கோ  :      சரி நீ பாரு. நான் அப்புறம் கால் பண்றேன்.

 

கல்பனா    :      ஏண்டா? நான் டிவி பார்க்கலை. சாங்க் மட்டும் கேட்டுட்டு இருக்கேன். அப்படியே உன் கூட பேசுறேன். நீ பேசு. அது பாட்டுக்கு பாடிட்டு இருக்கட்டும்.

 

இளங்கோ  :      செம சாங்க்ம்மா அது. எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்.

 

டிவியில் அந்த பாட்டு முடிந்து விளம்பரம் போட்டிருந்தார்கள்.

 

கல்பனா    :      எந்த சாங்க்டா...

 

இளங்கோ  :      அம்மாடி இதுதான் காதலா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      அட ராமா இது என்ன வேதமோ?

 

கல்பனா    :      நெஞ்சுக்குள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது.

 

இளங்கோ  :      வாவ்... உங்க வாய்ஸ்லே கேட்கும் போது என்னமோ பண்ணுதும்மா.

 

கல்பனா    :      என்ன பண்ணுது என் செல்லத்துக்கு.

 

இளங்கோ  :      பேசாம உங்களையே லவ் பண்ணிருக்கலாமோன்னு தோணுது.

 

கல்பனா    :      ம்... அப்ப இனி என்னையே லவ் பண்ணிக்கடா. அந்த பொண்ணை மறந்துடு.

 

இளங்கோ  :      அம்மாடி இது தான் காதலா, அட ராமா இது என்ன வேதமோ, நெஞ்சுக்குள்ளே ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணு ரெண்டும் தானா தாளம் போடுது

 

கல்பனா    :      டேய் அந்த பாட்டை விடு...

 

இளங்கோ  :      அம்மா...

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      எனக்கொரு ஆசைம்மா...

 

கல்பனா    :      என்ன ஆசைடா செல்லம்?

 

இளங்கோ  :      எனக்காக அந்த பாட்டை உங்க குரல்லே ஒரு டைம் பாடுங்கம்மா. எனக்கு உங்க வாய்ஸ்லே அதை கேட்கனும் போல இருக்கு.

 

கல்பனா    :      அது டூயட் சாங்க்டா குட்டி.

 

இளங்கோ  :      அதனாலே என்னம்மா? பாட்டு தானே. எனக்காக பாட மாட்டீங்களா?

 

கல்பனா    :      அதுக்கில்லைடா செல்லம். டூயட்ன்னா ரெண்டு பேர் பாடனும் தானே. கேர்ள் வாய்ஸ் நான் பாடுறேன். ஜெண்ட்ஸ் வாய்ஸ் நீ பாடுறியா?

 

இளங்கோ மனதுக்குள் மிகவும் மகிழ்ந்தான். அட்ரா சக்கை என்று அவன் மனம் துள்ளி குதித்தது. அம்மாவுக்கும் கண்டிப்பாக அவன் மேல் அந்த மாதிரி எண்ணம் இருக்கிறது என்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுக்கு தோன்ற ஆரம்பித்தது. இல்லையென்றால் இது மாதிரி ஒரு பாட்டை மகனுடன் சேர்ந்து பாட ஆசைப்படுவாளா? நாம ஒரு ரூட் போட்டு ஒரு அடி முன்னாலே போனா இவ ரெண்டு அடி முன்னாடி வராளே. இப்ப ஆயிஷாவை முதல்லே போடுறதா? இல்லை, அம்மாவை முதல்லே போடுறதான்னு குழப்பம் வந்திடும் போல இருக்கே என்று நினைத்து தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.

 

இளங்கோ  :      சூப்பர்ம்மா. எனக்கு ஓகே. ஆனா இப்படி காலேஜ் காம்பஸ்லே தனியா உட்கார்ந்து போன்லே லவ் சாங்க் பாடிட்டிருந்தா பார்க்கிறவங்க தப்பா நினைக்க மாட்டாங்களாம்மா?

 

கல்பனா    :      என்னடா தப்பா நினைப்பாங்க. லூசுன்னா?

 

இளங்கோ  :      இல்லைம்மா. யாரையோ லவ் பண்றான். அவ கூட போன்லே பேசுறான்னு நினைப்பாங்கல்லே...?

 

கல்பனா    :      நினைச்சுட்டு போகட்டும். இந்த பக்கம் யார் பேசுறாங்கன்னு யாரும் கண்டுபிடிக்க முடியாதில்லை. கேட்டா ஆமா லவ்வர்தான்னு சொல்லிடு. உனக்கு அது பெருமையா இருக்குமில்லே.

 

இளங்கோ  :      சூப்பர்ம்மா. அப்ப நாம இப்ப லவ்வர்ஸ் மாதிரி இந்த சாங்கை பாட போறோம்... இல்லையாம்மா?

 

கல்பனா    :      சும்மா ஒரு ட்ரை தானேடா. செஞ்சு பார்ப்போம். பாடவா?

 

இளங்கோ  :      பாடுங்கம்மா.

 

கல்பனா யோசிக்கவே இல்லை. மகனின் விருப்பத்திற்காக மட்டுமில்லாமல், அவளுடைய விருப்பத்திற்காகவும் அவள் அந்த பாட்டை பாட துவங்கினாள்.

 

கல்பனா    :      அம்மாடி இதுதான் காதலா, அட ராமா இது என்ன வேதமோ, நெஞ்சுக்குள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது...

 

இளங்கோ  :      கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ, உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ, அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு, இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு, அணைக்க துடிக்கும் ஆவாரம்பூ, அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு, தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு...

 

கல்பனா    :      உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு, பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு, நித்தம் இரவினில் வித்தை படிக்கையில், ரசிச்சு பழகும் அழகு அள்ளி அணைக்கையில் அந்தி விளக்கினில், விழியில் எனக்கு கடிதம் எழுது... 

 

பாட்டை பாடும் சாக்கில் காதலனிடம் காதலை சொன்னது போல ஒரு திருப்தி கல்பனாவுக்கு. அதிலும் மகன் தன் வாயால் அவளை தேவதை என்றெல்லாம் சொல்வதை கேட்டு கல்பனா காதலில் விழுந்தாள், பெற்ற மகனுடன். அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு என்று மகன் பாடிய வரிகளால் இரண்டு நாள் முன் அவனுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த போது அவள் புடவை தலைப்பு விலகி அவளுடைய பால் குடங்களின் விளிம்புகள் மகன் கண்களுக்கு விருந்தானதையும், அவன் கண்கள் அவள் பால் கலசங்களின் பிதுங்கலை பார்த்து தடுமாறுவதை தானும் கவனித்து ரசித்ததையும் நினைத்து கல்பனா வெட்கத்தில் விழுந்தாள். அணைக்க துடிக்கும் ஆவாரம் பூவா நான்? திருட்டு ராஸ்கல் என்று மகனை செல்லமாக திட்டிய கல்பனாவுக்கு இப்போது மகனின் அருகாமையும், ஏன் சொல்லப் போனால் அவனுடைய அரவணைப்பும் தேவைப்பட்டது.

 

கல்பனா    :      நீ எப்படா வீட்டுக்கு வருவே...

 

இளங்கோ  :      ஏம்மா?

 

கல்பனா    :      உன்னை இப்பவே பார்க்கனும் போல இருக்குடா.

 

இளங்கோ  :      எனக்கும் தாம்மா...

 

கல்பனா    :      அப்ப போனை கட் பண்ணிட்டு சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வந்து சேரு. உன் கூட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கனும் போல இருக்கு. உன் அப்பாவும் அந்த பவித்ரா கழுதையும் வந்துட்டா நாம ப்ரீயா பேச முடியாதுடா.

 

கல்பனா எதோ கள்ளக்காதலனை வீட்டில் ஆளில்லாத போது ஓக்க வர சொல்வது மாதிரி தன் மகனை சீக்கிரம் வர சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அதை கேட்டு இளங்கோவுக்கும் மனசுக்குள் பட்டாம் பூச்சிகள் பறக்க துவங்கின. ஐயோ... இது நான் நினைத்த மாதிரியே... நான் ஆசைப்பட்ட மாதிரியே போகிறதே. சீக்கிரம் இதற்கொரு முடிவு கிடைத்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று எண்ணி அவன் மனம் மகிழ்ச்சியில் விம்மி எழும்பியது. எழும்பியது இளங்கோவின் மனசு மட்டுமில்லை என்பது நமக்கும் தெரியும், அவனுக்கும் தெரியும்.

 

அம்மாவை போலவே இப்போது மகனும் காதல் வயப்பட்டான். அம்மா தன் மென்மையான குரலில் அந்த அம்மாடி இது தான் காதலா என்று அவன் காதுக்குள்ளேயே வந்து பாடியது போல இருந்தது. அதில் அம்மாவின் வழக்கமான பாடும் திறமையோடு, கண்டிப்பாக உணர்வு பூர்வமான ஒரு ஈடுபாடும், காதலும் இருந்ததாக இளங்கோவுக்கு தோன்றியது. அந்த குரலில் இருந்த ஏதோ ஒன்று அவன் மனதை பிசைந்தது. ப்ரவீணாவுக்கு அடுத்து அவன் அம்மாவிடம் தான் இந்த உணர்வை உணர்ந்தான். இது வெறும் உடல் சார்ந்த ஈர்ப்பு மட்டுமல்ல என்று புரிந்துக் கொண்டான்.

 

இளங்கோவை பொருத்த வரை அவன் உயிரினும் மேலாக நேசித்த ப்ரவீணா அவன் கை விட்டு போன பின் வாழ்க்கையே வெறுத்து போய் விட்டான். விரக்தியின் விளிம்பிற்கே சென்று விட்டான். காதல் கை கூடாமல் போனதற்கு ப்ரவீணா எந்த விதத்திலும் காரணம் இல்லையென்றாலும், அவன் மனம் இயலாமையால், அவள் மீது தன்னை விட்டு விட்டு போய் விட்டாள் என்று கோபப்படத் துவங்கி நாளடைவில் பெண்கள் என்றாலே ஒரு வித வெறுப்பு உணர்வு உண்டாகி போக போக இவளுக எல்லாம் காதலிக்கவே லாயக்கில்லை, கிடைச்சா போட்டுட்டு போயிட்டே இருக்கனும் என்ற மனநிலைக்கு வந்திருந்தான்.

 

       அவன் மனம் அப்படி நினைத்தாலும் அவன் நினைத்த மாதிரியெல்லாம் பெண்கள் சும்மா போட்டு விட்டு போக அமைய வேண்டுமே, அதனால் இளங்கோ பிட்டு படங்கள் பார்த்தும், காம கதைகள் படித்தும், பெண்களை எல்லா வயதிலும் சைட் அடித்து, அவர்களை ஓக்கிற மாதிரி நினைத்து இரவில் கையடித்தும் வாழ துவங்கியிருந்தான். அவன் மனமும் உடலும் முழுமையாக காமத்தின் பக்கம் திரும்பி ப்ரவீணாவின் நினைவுகள் மனதை பாதிக்காத அளவுக்கு தன் மனதை மாற்றிக் கோள்ள ஆரம்பித்திருந்தான்.

 

       இடையில் ஆயிஷா என்ற பெண் அவன் வாழ்க்கையில் வருவாள் என்று அவன் நினைக்கவில்லை. அழகாயிருந்தாள். அம்சமாயிருந்தாள். வயதுக்கேற்ற கும்மென்ற உடல் வாகு. எல்லாவற்றையும் விட பெரிய முலைகளின் ரசிகனான இளங்கோவுக்கு பிடித்த மாதிரி பாச்சி பழங்களை பப்பாளிகள் சைஸுக்கு வளர்த்து வைத்திருந்தாள். அவளை பார்த்த அன்றே இளங்கோ அவளை நினைத்து கையடித்தான். அவனுக்கு ஆயிஷா அம்மாவின் தோழி என்பதெல்லாம் ஒரு பெரிய தடையாக தெரியவில்லை. ஏனென்றால் அவன் நிறைய முறை ஆயிஷா மாதிரி நடுத்தர வயது பெண்மணிகளை நினைத்து கையடித்திருக்கிறான். அப்படி அவன் ஆசைப் பட்டு கையடித்த பெண்களில் பெரும்பாலான பெண்கள், அவனுடைய நண்பர்களின் அம்மாக்களும், உறவு முறையில் அவனுக்கு சித்தி, பெரியம்மா, அத்தை ஆகிற பெண்களும் தான் இருந்தனர். ஆனால் யாரையும் இது வரை அவன் ட்ரை பண்ணி பார்க்கவில்லை. ஆயிஷாவையும் அப்படிதான் பார்த்தோமா? ரசித்தோமா? கையடித்தோமா என்று மட்டும் நினைத்திருந்தான். ஆனால் அவனுடைய அம்மா மூலமாகவே ஆயிஷாவை அடைவது சுலபம் என்று தெரிய வந்த பின் அவன் ஆயிஷாவை எப்படியாவது போட்டு விட வேண்டும் என்று அலைய துவங்கினான்.

 

அதற்கான அச்சாரமும் போட்டு ஆயிஷாவுடன் படுப்பது என்று முடிவான பின்பும் அவன் மனம் அதில் செலுத்திய கவனத்தை விட தன் தாய் கல்பனாவிடம் அதிகம் கவனம் செலுத்த காரணம் என்னவென்று அவனுக்கு புரியவில்லை. அம்மாவுடன் காமம் என்பது இயல்பானதில்லை என்பது இளங்கோவுக்கு தெரியும். ஆனாலும் அவள் மீது அதிக ஈர்ப்பு உண்டாவது, அந்த ஈர்ப்பினால் கையில் கிடைத்த ஆயிஷாவை கூட அனுபவிக்க அவசரம் காட்டாமல் கல்பனாவுக்கு, பெற்ற தாய்க்கு ரூட் போடுவதற்கு என்ன காரணம் என்று அவனால் முடிவுக்கு வர முடியவில்லை. அவன் அதை காதலென்று சொல்லிக் கொண்டான். அதில் ஓரளவு உண்மையும் இருந்தது.

 

ப்ரவீணாவுக்கு அடுத்து அவன் மனதையும் உடலையும் ஒரே சமயத்தில் ஈர்த்தவள் கல்பனா தான். அவன் ப்ரவீணா எப்படியெல்லாம் தன்னுடன் இருக்க வேண்டும் என்று கற்பனை செய்து வைத்திருந்தானோ அத்தனையையும் கல்பனா செய்தாள். இன்னொரு பெண்ணுடன் அவன் நெருங்கினால் இவள் பொறாமையால் துடித்தாள். இவனிடம் செல்லக் கோபப்பட்டாள். அவள் முன் வெற்று மார்புடன் வந்ததற்கு ஒரு காதலியை போல, மனைவியை போல பொறாமைப்பட்டு அவனை கன்னம் வீங்குமளவுக்கு அடித்தாள். அவளுடைய வாட்ஸ் அப் மெசெஜ் பார்க்கவில்லை என்று அழுகிறாள். அவளுடன் சாட் பண்ணவில்லை என்று சொல்லி ஏங்குகிறாள். அவனை அணைக்கிறாள். அணைக்க அனுமதிக்கிறாள். முத்தங்கள் தருகிறாள். கண் சிமிட்டுகிறாள்.

 

இதற்கெல்லாம் என்ன பெயராம்?

 

அம்மாடி இது தான் காதலா?

 

ஆமா...

 

கண்டிப்பாக...

 

இது தான் காதல்....

 

என்று இளங்கோ தன் தாய் மீது உண்டான உணர்வுகளுக்கு காதல் என்று பெயரிட்டுக் கொண்டான்.

 

அது உண்மையும் கூட. முதலில் அம்மா மீது காதலா என்று திகைத்த அவனுடைய அனுபவமற்ற மனதிற்கு அம்மா மீதே காதல் என்ற உணர்வு தடுக்க முடியாத அளவுக்கு வளர்ந்து விட்ட பின் அதுவே அந்த காதலை அதிகரிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தது. இயல்பான காதலை விட பெற்ற தாயின் மீதே காதல் கொள்வதிலும், அதற்கு அவளும் பட்டும் படாமலும் ஒத்துழைத்துக் கொண்டு வருவதிலும், இருவரும் தெரிந்தும் தெரியாமலும் அந்த உணர்வுகளை அனுபவித்துக் கொண்டும், இருவருக்கும் நடுவில் பரிமாற்றம் செய்துக் கொண்டும், கடத்திக் கொண்டும் கண்ணாமூச்சி நாடகம் நடத்துவதில் இனம் புரியாத ஒரு போதை கலந்த உணர்வு உண்டாவதையும் புரிந்துக் கொண்ட இளங்கோ, ஆயிஷாவை இரண்டாவது இடத்திற்கு அனுப்பி விட்டு தன் தாய்க்கு காதலி என்ற அந்தஸ்த்தை கொடுத்து முதலிடத்திற்கு கொண்டு வந்து விட்டான்.

 

ஆயிஷாவை அவன் நினைத்தால் இப்போதே கூட வெளியில் தள்ளிக் கொண்டு போய், அவளை அவிழ்த்துப் பார்த்து, அவளுடைய அம்சமான உடம்பை புரட்டி புரட்டிப் போட்டு, திகட்ட திகட்ட அனுபவிக்க முடியும். ஆனால் அவன் அம்மா கல்பனாவை அவன் ஓரளவுக்கு மேல் தொடுவதை இப்போதைக்கு அவனால் நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியாது. முதலில் அம்மாவின் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்று வெளிப்படையாக தெரியாமல் எதாவது செய்து அது பூதாகரமாக வெடித்து இருக்கிற இன்பமும் பறி போய் விடும் நிலையை உருவாக்கி விடக் கூடாது. இரண்டாவதாக ஆயிஷாவை தள்ளிக் கொண்டு போவது போலெல்லாம் அவன் அம்மாவை தள்ளிக் கொண்டு போவதும் நடக்கக் கூடிய காரியமில்லை.

 

அம்மா மகன் உறவு என்பதால் மனதுக்குள் ஆயிரம் எண்ணங்களும் ஆசைகளும் இருந்தாலும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் அம்மா மகன் பாசம் என்ற போர்வையில் யாருக்கும் சந்தேகம் வராமல் கிடைக்கும் சின்ன சின்ன தொடுதல்கள், உரசல்கள், பட்டும் படாத முத்தங்கள் என்று கிடைப்பதை அனுபவித்துக் கொண்டு காலம் ஒரு கனியும் என்று தான் காத்திருந்தாக வேண்டும். இதெல்லாம் இளங்கோவுக்கு தெரிந்திருந்தாலும் அவனுக்கு இப்போது ஆயிஷாவை போடும் வாய்ப்பை விட அம்மாவுடன் நடத்தும் இந்த புரியாத நாடகம், அளவில்லாத இன்பத்தை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது. அதை தான் அவன் அதிகம் விரும்பினான்.

 

அம்மாவுடன் இன்று போனில் நடத்திய இன்னிசை கச்சேரி இளங்கோவை மிகவும் நெகிழ வைத்து விட்டது. அவனுக்கு இப்போது வேறு எதுவும் தேவைப்படவில்ல்லை. அவனுக்கு உடனே அவன் அம்மாவை பார்க்க வேண்டும் போல இருந்தது. பார்த்தால் மட்டும் போதும், வேறு எதுவும் வேண்டாம், முடிந்தால் அவள் மடியில் படுத்துக் கொண்டு, அவள் இடுப்பை வளைத்துக் கொண்டு, முகத்தை அவள் வயிற்றில் புதைத்துக் கொண்டு, அந்த இதமான இளம் சூட்டை உணர்ந்துக் கொண்டு, அப்படியே அவள் மடியில் கிடந்தால் கூட போதும் என்று தோன்றியது. இளங்கோ உடனே காலேஜை விட்டு கிளம்பினான்.

 

மகனின் நிலையே இப்படி என்றால் தாயின் நிலை எப்படி இருக்கும்? எப்போதும் மகனை விட பெற்ற தாய்கள் தான் பாசத்தில் அதிகம் தவிப்பார்கள். அதே நிலை தான் இங்கே கல்பனாவுக்கும் உண்டாகி இருந்தது. முக்கியமாக தன் அன்பு மகன் இளங்கோ கல்லூரியில் ஒரு பெண்ணின் மீது காதல் கொண்டிருந்தான் என்பதை தெரிந்துக் கொண்டதும், அந்த பெண் அவனை ஏமாற்றி விட்டு எங்கோ போய் விட்டாள் என்பதை அவன் வாயால் சொல்லி தெரிந்துக் கொண்டதும் கல்பனாவை உருக வைத்திருந்தன. இளங்கோ தன் காதல் உணர்வுகளை அவளிடம் வெளிப்படையாக பகிர்ந்துக் கொண்டதில் கல்பனா மிகவும் நெகிழ்ந்து போயிருந்தாள். 

 

பருவ வயது உணர்வுகளை அவளும் கடந்து வந்தவள் தானே. அந்த வயதின் காதல், அதுவும் கை கூடாத காதல், என்ன பாடு படுத்தும் என்பது அவளுக்கு தெரியாதா என்ன? அவளால் தன் மகனின் நிலையை புரிந்துக் கொள்ள முடிந்தது. பாவம், அவன் மனம் எத்தனை வேதனைப்பட்டதோ என்று மகனுக்காக உருகினாள் தாய். இது மிகவும் ஆபத்தான வயது. இந்த வயதில் காதல் தோல்வி வரவே கூடாது. அது அவனை தவறான பாதைகளுக்கு வழி காட்டும். அவனை இப்போது கவனமாக பார்த்துக் கொள்வதும், அரவணைத்து அன்பு காட்டுவதும், அவன் மனம் வேறு பக்கம் சென்று விடாமல் அவனை தன் பக்கம் கவனம் செலுத்த வைப்பதும் மிகவும் முக்கியம் என்று கல்பனா முடிவு செய்திருந்தாள். அது ஒரு தாயின் கடமை என்று அவள் நம்பினாள்.

 

அவள் முடிவுக்கும், நம்பிக்கைக்கும் வலு சேர்ப்பது போல ஆயிஷா அவள் வாழ்க்கையில் மீண்டும் நுழைந்திருக்கிறாள். அவள் இளங்கோவின் மீது கண் வைத்து விட்டாள் என்று விரைவாகவே கண்டுபிடித்து விட்டாள் கல்பனா. இப்போது மகனின் மனநிலையும் தெரிந்த பின் அவள் மனம் பரபரப்பானது. ஏற்கெனவே அவள் ஆயிஷாவைப் பற்றி மகனிடம் சொல்லி எச்சரித்திருந்தாலும், மகனின் இன்றைய பேச்சுக்குப் பிறகு, அவன் காதல் கதையை கேட்ட பிறகு, அவள் அந்த நொடியிலேயே முடிவு எடுத்து விட்டாள், இளங்கோவை இந்த பலவீனமான தருணத்தை பயன்படுத்தி ஆயிஷா வீழ்த்தி விடக் கூடாது, அவனை ஆயிஷாவிடம் பறி கொடுத்து விடவே கூடாது என்று. அந்த வைராக்கியம் அவளை எங்கெல்லாம் கொண்டு போக போகிறது, அவள் வாழ்க்கையிலும், அவளுடைய அன்பு மகன் வாழ்க்கையிலும் என்னவெல்லாம் நடக்கப் போகிறது என்பதெல்லாம் பாவம் அவளுக்கு அப்போது தெரியாது.

 

ஆனால் அவள் தீர்க்கமாக இருந்தாள், மகனை விடாப்பிடியாக பிடித்து வைத்துக் கொள்ள எல்லா வேலைகளையும் செய்வது என்று.